Να ζούσε ο Γιώργος και ας μην νικούσε η ΑΕΚ

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου αποχαιρετά τον Γιώργο Σταυρινό και κρούει ξανά τον κώδωνα του κινδύνου με τα καπνογόνα και τα δακρυγόνα στην «Αγιά Σοφιά- OPAP Arena»

09/01/2023 | 13:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Κλείνεις την πόρτα του σπιτιού πίσω σου, έχεις φορέσει το κασκόλ σου και φεύγεις για το γήπεδο. Περίμενες αυτές τις στιγμές χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, ένας μαραζωμένος ΑΕΚτζής κι εσύ, όπως όλοι μας, από τότε που γκρεμίστηκε το γήπεδο. Θυμάμαι να περνώ και να σταματάω για ένα καφέ, πηγαίνοντας προς το ΟΑΚΑ και πάντα να λέμε τον καημό μας. Για πόσο ακόμα ρε Βαγγέλη σε αυτό το ρημάδι; Για πόσο ακόμα ρε Γιώργο, ούτε και εγώ το αντέχω πια.

Περπατάς στους δρόμους της Φιλαδέλφειας και το πρόσωπό σου λάμπει. Είναι τόσο βαθιά τα συναισθήματα, είναι τέτοια η απεραντοσύνη της αγάπης που νιώθεις, βλέποντας αυτό το στολίδι μπροστά σου. Περιμένεις πώς και πώς την κάθε Κυριακή, το κάθε παιχνίδι της ΑΕΚ για να το ζήσεις όπως τότε, όπως παλιά που αρχικά έμπαινες στη Σκεπαστή και μετά την έβρισκες καλύτερα στην 21 ή στη 5-6-7. Ονειρεύεσαι ότι εκεί μέσα θα ζήσεις ξανά στιγμές μεγαλείου, όλα αυτά που είχες ξεχάσει και αναπολούσες για περίπου 20 χρόνια. Και τελικά, εκεί μέσα φεύγεις…

Δεν είναι επειδή τον ήξερα καλά τον Γιώργο, ούτε γιατί τώρα, μετά θάνατον, έχω σκοπό να γράψω την αγιογραφία του. Είναι γατί συγκλονίστηκα με αυτό το τραγικό συμβάν και στη σκέψη ότι αυτός ο άνθρωπος ξεκίνησε από το σπίτι του με τόση χαρά να δει ένα παιχνίδι, ήπιε πριν τον καφέ του, συνάντησε τους φίλους του, αλλά το βράδυ δεν γύρισε στο σπίτι του. Είναι τόσο μικρή η ζωή και τόσο τραγικά απρόβλεπτη, που σε τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις πόσο ανόητα είναι όλα αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν στα γήπεδα. Και πόσο επικίνδυνα μαζί.

Να σταματήσει αυτή η ιστορία με τα καπνογόνα και τους υπεράριθμους

Στη σκέψη και μόνο ότι από τα δακρυγόνα,από τα καπνογόνα, από όλες αυτές τις ασχήμιες που δημιουργούνται μπορεί να επιβαρυνθεί η υγεία ενός ανθρώπου και να τον οδηγήσει στο μοιραίο, είναι πραγματικά να αγανακτείς επειδή είσαι αναγκασμένος να ζεις αυτό που τόσο πολύ αγαπάς σε συνθήκες αδιαφορίας και παντελούς έλλειψης σεβασμού οπαδού προς οπαδό. Δεν ξέρω αν ήταν το γραφτό του Γιώργου να συμβεί αυτό ή αν μπορεί και να επηρεάστηκε από την ατμόσφαιρα και όσα γύρω του συνέβαιναν. Δεν υπαινίσσομαι κάτι τέτοιο, δεν το αναδεικνύω σαν αιτία. Αν όμως συμβεί σε κάποιον άλλον;

Αυτό που ξέρω είναι πόσο στενάχωρα και απογοητευτικά νιώθεις να πηγαίνεις στο γήπεδο έστω και με την παραμικρή υποψία ότι μπορεί να κινδυνεύεις επειδή κάποιος δίπλα, παραπέρα ή απέναντι σου, γουστάρει τα χημικά. Έφτασα στη Νέα Φιλαδέλφεια την ώρα που τα ΜΑΤ έκαναν παρατεταμένη χρήση δακρυγόνων. Ήμουν σε σημείο που δεν μπορούσα να προσεγγίσω το γήπεδο, το επιχείρησα δύο φορές αλλά στα πρώτα δέκα βήματα ένιωθα ότι δυσκολεύομαι να αναπνεύσω κι ενώ είχα 400 μέτρα μπροστά μου, οπότε έμεινα αναγκαστικά στο αυτοκίνητό μου για περίπου 20 λεπτά. Όσο σκέφτομαι ότι θα πρέπει να συμβαίνει αυτό σε κάθε ντέρμπι, ή ακόμα χειρότερα σε κάθε ματς, τόσο περισσότερο σκάω.

Σκέφτομαι επίσης όλα αυτά τα νέα παιδιά πού βρίσκονται στις εξέδρες όπου τα εισιτήρια είναι πιο φθηνά διότι αυτό αντέχουν οι τσέπες τους ή και των γονιών τους. Και θα πρέπει μαζί να αντέχουν όλες αυτές τις καρκινογόνες ουσίες που μπαίνουν στα ρουθούνια τους, παρόλο που δεν τους αρέσει. Το να υπάρχουν 1, 2,5 καπνογόνα αντέχεται, το να είμαι όμως 50 ταυτόχρονα απλά απαγορεύεται. Κι επειδή η φάση αυτή όταν αρχίσει, δεν σταματάει, καλό να είναι πάμε στο μηδέν, ούτε στο 1, ούτε στα 2 ούτε στα 5.

Αντίο Γιώργο, συλλυπητήρια στην οικογένειά σου, θα ζεις στις καρδιές μας…