Ο Ζόραν Σλίσκοβιτς δεν ξεχνά: «Μόνο ένα λάθος έκανα στην ΑΕΚ»

Ο Ζόραν Σλίσκοβιτς δεν ξεχνάει την ΑΕΚ, για την οποία δηλώνει... οπαδός

enwsi.gr

15/10/2022 | 12:35

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Πίσω στις αρχές της δεκαετίας του ’90, πριν από τριάντα ολόκληρα χρόνια υπήρχαν δύο… άσπρες τούφες που αποτελούσαν θέμα συζήτησης στην καθημερινότητα της χώρας. Μια πολιτική και μία αθλητική!

Η πρώτη ανήκε στη δημοσιογράφο, Άννα Παναγιωταρέα, που εκείνη την εποχή βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας με την εκπομπή «Τετ α τετ με την Άννα» που προβαλλόταν από τον ΑΝΤ1 στα πρώτα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα.

Μάλιστα, σε μια από τις εκπομπές που θα αποκτούσαν… μεγαλύτερη αξία μετά από δεκαετίες, είχε φιλοξενούμενο τον… φοιτητή Αλέξη Τσίπρα να καταθέτει τα αιτήματά του προς τον Υπουργό Παιδείας!

Η δεύτερη ήταν αμιγώς… αθλητική και εισαγωγής. Μας είχε έρθει από την Κροατία το καλοκαίρι του 1992 και για δύο σεζόν προκάλεσε… πάταγο με τις επιδόσεις του στο ελληνικό ποδόσφαιρο φορώντας τη φανέλα της ΑΕΚ!

Μέλος της φοβερής και τρομερής «κιτρινόμαυρης μηχανής» του Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο Ζόραν Σλίσκοβιτς κατέκτησε δύο πρωταθλήματα στις ισάριθμες σεζόν που αγωνίστηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια, κέρδισε την αναγνώριση ακόμη και των αντιπάλων της «Ένωσης», οι οποίο – βέβαια – του χάρισαν το… παρατσούκλι «Παναγιωταρέα», λόγω της άσπρης τούφας στο μαλλί που τον συνέδεε με τη γνωστή δημοσιογράφος.

Τριάντα χρόνια μετά τα… όργια του στο παλιό «Νίκος Γκούμας», ο αγαπημένος «Σλίσκο» των φίλων της ΑΕΚ επέστρεψε στο γήπεδο που μεγαλούργησε, επισκέφτηκε συγκινημένος την «Αγιά Σοφιά» και βέβαια δεν ήταν δυνατόν να αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη! Ήταν η στιγμή να κολλήσει το δικό του ξεχωριστό χαρτάκι στο άλμπουμ των αναμνήσεων του sportday.gr ένας από τους πιο αποτελεσματικούς επιθετικούς που είδαμε στα 90’ς στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η… άσπρη τούφα, πλέον, δεν υπάρχει (ή για να είμαστε ειλικρινείς… έχει επεκταθεί) αλλά η αυθεντικότητα, η ειλικρίνεια και ο αυθορμητισμός είναι πάντα εδώ. Και μάλιστα… σε άπταιστα ελληνικά!

Κι όπως το έπραττε αγωνιζόμενος στο πλευρό του Βασίλη Δημητριάδη και του Αλέξη Αλεξανδρή σε μια τριπλέτα-φωτιά, ο Ζόραν Σλίσκοβιτς… σκοράρει με απίθανες ατάκες που μας ταξιδεύουν στο ποδόσφαιρο μιας άλλης εποχής!

Photo Credits: Στέλιος Στεφάνου | Eurokinissi

Κύριε Σλίσκοβιτς, δεν μπορώ παρά να ξεκινήσω τη συνέντευξη με την ακόλουθη ερώτηση: Που πήγε η… άσπρη τούφα;

(Γελάει)… Ποια άσπρη τούφα; Έχει σκεπάσει όλο το κεφάλι πλέον το άσπρο χρώμα. Σκέφτομαι να αφήσω μια… μαύρη για να κάνει τη διαφορά όπως παλιά!

Πάμε να ξεκινήσουμε από το μηδέν, λοιπόν, όταν καλά καλά δεν είχατε μαλλιά! Που γεννηθήκατε;

Γεννήθηκα στο Ντουμπρόβνικ. Σε ένα μικρό χωριό δίπλα στην πόλη, αλλά ουσιαστικά μεγάλωσα στο Ντουμπρόβνικ. Εκεί πήγα σχολείο, εκεί μεγάλωσα, εκεί έμεινα όλα τα χρόνια μου, μέχρι να τελειώσω το σχολείο.

Με το ποδόσφαιρο πότε ασχοληθήκατε;

Από μικρό παιδί, με μια μπάλα ήμουν στα πόδια. Στο χωριό μου έπαιζα μόλις γυρνούσα από το σχολείο και από την ομάδα εκεί ξεκίνησα, η οποία έπαιζε στην Γ’ Εθνική της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας τότε. Εκεί με είδαν οι σκάουτερς από τις μεγάλες ομάδες και έτσι πήγα στη Βοσνία. Αγωνίστηκα στην Ζελέζνιτσαρ η οποία τότε ήταν στην Α’ Εθνική.

Τότε παίζατε σε μια ομάδα που είχε πραγματικά μεγάλους παίκτες.

Η Ζελέζνιτσαρ όντως είχε μεγάλους παίκτες. Κατ αρχήν παίζαμε μαζί με τον Σαμπανάτζοβιτς, αλλά γενικά η ομάδα αυτή έχει βγάλει μεγάλους παίκτες. Σκόρο, Μπαντζάρεβιτς, Σαμπανάτζοβιτς, Παύλοβιτς, ο Νίκιτς που έπαιξε στον Άρη, Μπάχιτς και φυσικά και ο Γιάσμινκο Βέλιτς, ο οποίος ήταν προπονητής στον Παναθηναϊκό Β’ και τώρα είναι στον Λεβαδειακό.

«Όταν ήρθα στην Ελλάδα ήξερα τον Μπάγεβιτς, αλλά δεν γνώριζα τίποτα για την ΑΕΚ. Λόγω του πολέμου, όμως, δεν το σκέφτηκα πολύ…»

Πως ήρθατε λοιπόν στην Ελλάδα;

Μετά τις εμφανίσεις που έκανα με την Ζελέσνιτσαρ, με αγόρασε η Ντινάμο Ζάγκρεμπ. Εκεί ήμουν ένα χρόνο, αλλά ξεκίνησε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία. Δεν περνούσαμε καλά, δεν μπορούσαμε να ευχαριστηθούμε το ποδόσφαιρο, δεν μπορούσαμε να ζήσουμε. Ήρθε λοιπόν ο μάνατζέρ μου και με ρώτησε εάν θέλω να έρθω στην Ελλάδα.

Φαντάζομαι πάντως ότι σας ήξερε ο Μπάγεβιτς.

Ο Μπάγεβιτς με ήξερε, αλλά εγώ δεν ήξερα τίποτα για την ΑΕΚ. Λόγω του πολέμου όμως, δεν το σκέφτηκα πολύ και είπα αμέσως το ναι και έτσι ήρθα στην Ελλάδα. Βέβαια είχα μιλήσει και με τον Μπάγεβιτς και έτσι πήρα την απόφαση.

Ζόραν Σλίσκοβιτς και Βασίλης Δημητριάδης σε στιγμιότυπο από την αναμέτρηση της ΑΕΚ με τον ΑΠΟΕΛ τον Σεπτέμβριο του 1992.

Άλλες προτάσεις είχατε τότε;

Φυσικά και είχα. Με ήθελαν η Τουλούζ από τη Γαλλία και η Κρεμονέζε από την Ιταλία. Τότε όμως είχαν φύγει ο Μπόμπαν και ο Σούκερ από την Διναμό Ζάγκρεμπ και δεν ήθελαν οι άνθρωποί της να με δώσουν. Όμως όταν ξεκίνησε ο πόλεμος όλα αυτά άλλαξαν.

Όταν ήρθατε στην Ελλάδα πως σας φάνηκε;

Στην αρχή ήρθα και είχα πολλά προβλήματα. Ήμουν σε ένα άλλο κράτος, στο δικό μου υπήρχε πόλεμος και άρα αγωνία για τους δικούς μου ανθρώπους. Μετά την επόμενη χρονιά, ο πατέρας μου αρρώστησε και δυστυχώς πέθανε. Οπότε καταλαβαίνετε δεν ήμουν και στα καλύτερά μου. Ευτυχώς μου άρεσε πολύ η Αθήνα και αυτό με έκανε να είμαι κάπως καλύτερα.

Χρειαστήκατε διάστημα προσαρμογής;

Φυσικά και χρειάστηκα. Ήμουν μόνος μου σε μια ξένη χώρα και δεν μιλούσα τη γλώσσα. Βέβαια ήρθε και ο Σαμπανάτζοβιτς και εγώ είχα τουλάχιστον κάποιον να μιλάω. Σιγά σιγά συνήθισα και έτσι κατάφερα να παίξω το ποδόσφαιρο που μπορούσα. Βέβαια με βοήθησε πολύ και ο Μπάγεβιτς. Είμαι ευτυχισμένος που έπαιξα στην ΑΕΚ και έζησα όσα έζησα.

«Στην ΑΕΚ έζησα τα δύο καλύτερα χρόνια της ζωής μου, δεν θα τα ξεχάσω ποτέ!»

Πάμε να θυμηθούμε λοιπόν τα δύο χρόνια στην ΑΕΚ.

Είναι τα καλύτερα δύο χρόνια της ζωής μου. Δεν το λέω για να εντυπωσιάσω, αλλά γιατί πραγματικά το πιστεύω. Δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Είχα την τύχη να έρθω σε μια πολύ καλή ομάδα. Την καλύτερη τότε στην Ελλάδα. Παίζαμε καταπληκτικό ποδόσφαιρο. Εγώ όμως είχα πάντοτε θέματα. Ο πόλεμος, ο πατέρας μου, η γυναίκα μου είχε γεννήσει, οπότε τα σκεφτόμουν όλα αυτά. Αλλά είχα και κάτι άλλο.

Τι άλλο;

Ήμουν πάντοτε ο τρίτος ξένος. Πάντα έπαιζα με άγχος να τα καταφέρω για να μπορέσω να μείνω και στην ομάδα. Σιγά σιγά όμως, είδα ότι ο κόσμος με πίστευε και αυτό με έκανε να νιώσω διαφορετικά. Εγώ για να παίξω καλά, πρέπει να ξέρω και να βλέπω ότι ο κόσμος με θέλει. Οπότε όταν έγινε και αυτό, τότε κι εγώ άρχισα να νιώθω καλύτερα.

Θέλατε δηλαδή να σας δείξουν ότι σας πιστεύουν.

Ακριβώς αυτό. Όταν έγινε, τότε ανέβηκα αμέσως και κατάφερα να δείξω τι μπορώ να κάνω. Στο τέλος νομίζω ότι κατάφερα να κερδίσω τον κόσμο. Παίζαμε στον δεύτερο ημιτελικό με τον Αρη, τη δεύτερη χρονιά μου στην Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη είχα κάνει το 1-0. Το ματς ήταν στο 1-1 και ο Μπάγεβιτς με έκανε αλλαγή. Εκεί λοιπόν, ο κόσμος μας σηκώθηκε και με αποθέωσε. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ αυτή τη σκηνή. Τότε βέβαια ήμουν και από τους πιο φορμαρισμένους παίκτες στην ομάδα.

Η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς έχει μείνει στη μνήμη μας ως μια από τις καλύτερες ομάδες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Είχαμε πολύ μεγάλους παίκτες. Ήταν ο αρχηγός μας ο Μανωλάς, που για μένα ήταν ένας πολύ μεγάλος παίκτης. Υπήρχε ο Σαβέβσκι, φτιάξαμε ένα πολύ καλό σύνολο. Μετά ήρθαν και ο Μπορμπόκης και ο Κασάπης και δυναμώσαμε πολύ στα πλευρά.

Ποιο παιχνίδι θυμάστε καλύτερα;

Στην πρώτη μου χρονιά το ματς με τον Ολυμπιακό που ήταν την τελευταία αγωνιστική και νικήσαμε 3-1 και πήραμε το πρωτάθλημα. Τότε έβαλα το γκολ στο πρώτο λεπτό, σε μια γεμάτη Φιλαδέλφεια. Ήταν κάτι που δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου. Τόσος κόσμος να είναι γύρω γύρω στο γήπεδο και να περιμένει να σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη. Εγώ αγαπάω την ΑΕΚ και λόγω του κόσμου της. Μια ομάδα είναι ο κόσμος της και όταν είδα τον κόσμο της ΑΕΚ πραγματικά τρελάθηκα. Δίνουν τον εαυτό τους για την ΑΕΚ και από τότε κι εγώ είμαι μόνο ΑΕΚ.

Μόνο ΑΕΚ;

Μόνο. Έχω περάσει από την Ντινάμο Ζάγκρεμπ, η οποία είναι μεγάλη ομάδα, αλλά δεν ένιωσα ποτέ το ίδιο πράγμα. Εκεί είναι όλοι “επαγγελματίες”. Δεν κάνουν παρέα οι παίκτες, δεν είναι ίδια η ατμόσφαιρα. Εδώ όμως στην ΑΕΚ τα πράγματα ήταν διαφορετικά.

Πατήστε εδώ για να δείτε τη συνέχεια του κειμένου