Να αναλάβει ο Μάνταλος τις ευθύνες του, να τις αναλάβουν όμως κι οι άλλοι

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την προετοιμασία αποχώρησης του Πέτρου Μάνταλου και αναρωτιέται τι κάνουν οι άλλοι με τις δήθεν παραιτήσεις τους

18/05/2022 | 17:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Αν όντως ο Πέτρος Μάνταλος έχει αισθανθεί τέτοιο βάρος ευθύνης που θα τον οδηγήσει σε παραίτηση από ένα τόσο μεγάλο συμβόλαιο όπως αυτό που τον «δένει» με την ΑΕΚ για τις επόμενες δύο σεζόν, θα έχει προχωρήσει σε μια πράξη γενναία. Αλλά ας περιμένουμε να το δούμε και στην πράξη, καθώς δεν πρόκειται για περίπτωση απλή. Θα πρέπει να επιμείνει πολύ ο ίδιος σε αυτό για να πείσει και τον Δημήτρη Μελισσανίδη, όλοι άλλωστε ξέρουμε τη σχέση τους και πόσο ο μεγαλομέτοχος της ομάδας τον εκτιμά: «Δεν επιτρέπεται να έχω κι εγώ μια αδυναμία;» μας είχε ρωτήσει παλαιότερα.

Είμαι βέβαιος ότι ο Μάνταλος δεν ενήργησε υπό ψυχολογική πίεση ή λόγω των αγρίων εναντίον του συνθημάτων από την εξέδρα. Είναι κάτι που επεξεργαζόταν από καιρό και το καταθέτω αυτό με πλήρη γνώση διότι ξέρω ότι πέρυσι τον Αύγουστο, κάπου μετά τις 15 του μήνα, επιχείρησε να βρει πρόταση από ομάδα του εξωτερικού για να φύγει από την ΑΕΚ. Το αποφάσισε αργά, με λιγοστό χρόνο μπροστά του για να εμφανιστεί κάτι εξαιρετικό και σε εκτός Ευρώπης χώρες. Δεν τα κατάφερε. Τώρα όμως έχει ένα καλοκαίρι μπροστά του.

Θα δούμε κατά πόσο αυτή η επιθυμία του Μάνταλου να αποχωρήσει θα γίνει και πράξη καθώς ο ίδιος μίλησε για τέτοια, λέγοντας ότι δεν θα μείνει στα λόγια. Δεν εξαρτάται ασφαλώς μόνον από εκείνον, όμως όσο πιο αποφασιστικός και ξεκάθαρος θα είναι, τόσο πιο εύκολα θα ανοίξει το δρόμο για τη φυγή του. Κι αν ο Μελισσανίδης είναι ο τελευταίος άνθρωπος που επιθυμεί την αποχώρησή του από την ομάδα, εκτιμώντας μεταξύ άλλων το γεγονός ότι το καλοκαίρι του 2014 προτίμησε την ΑΕΚ της Β’ Εθνικής από τον Ολυμπιακό, σίγουρα θα γίνει ο πρώτος που θα του δώσει το φύλλο πορείας που αναζητά αν πειστεί ότι ο 31χρονος μέσος δεν αντέχει άλλο τη ζωή του στην Ένωση. Διότι πλέον, αυτό φαίνεται ότι συμβαίνει.

Εκ πρώτης όψεως, ο Μάνταλος βγήκε ανοιχτά και μίλησε για τις δικές του ευθύνες, αναγνωρίζοντας ότι του αναλογούν οι μεγαλύτερες. Προφανώς δεν αναφερόταν σε όλο το club αλλά μεταξύ των συμπαικτών του, ως ο αρχηγός και ο ηγέτης που δεν μπόρεσε να είναι, όχι στον απαιτητό βαθμό. Όλοι οι άλλοι, τα περίφημα στελέχη, είναι κάπου κρυμμένα και αποποιούνται τις δικές τους κακοτεχνίες. Συγγνώμη, αλλά δεν θα πάρει το φταίξιμο και για εκείνους ο Μάνταλος. Καμία κουβέντα από τους δύο διευθυντές, στο βουβό κινηματογράφο πρωταγωνιστές και όλοι οι υπόλοιποι περιμένοντας τον Μελισσανίδη.

Για τον εαυτό του, ο καθένας πρέπει να αποφασίζει μόνος του!

Εγώ ξέρω ένα πράγμα. Όταν αποφασίζεις να παραιτηθείς, παίρνεις το καπελάκι σου και φεύγεις. Όπως ακριβώς το έκανε ο Βασίλης Δημητριάδης που είχε ασφαλώς πολύ μικρότερη ευθύνη για το αγωνιστικό κατάντημα της ΑΕΚ. Ίσως και από ντροπή σε ένα βαθμό για όσα δήλωσε στη δίκη του Ιβάν Σαββίδη, δηλαδή τα ακριβώς αντίθετα από όσα είχε αρχικώς καταθέσει. Προφανώς υπήρχαν κι άλλοι λόγοι. Σημασία έχει ότι όταν το έβαλε στο κεφάλι του ότι θα παραιτηθεί, δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Ούτε ασφαλώς ενδιαφέρει κανέναν αν κάποιοι (ή και όλοι) το έχουν πράξει 2 ή 3 ή και 4 φορές κατά τη διάρκεια της θητείας τους στην ΑΕΚ, όμως με έναν περίεργο τρόπο παραμένουν στα πόστα τους. Τι παραιτήσεις είναι αυτές, αδυνατώ να καταλάβω.

Δεν μπορώ επίσης να δεχτώ ότι τους κρατάει κανείς με το ζόρι. Αν κάτι τέτοιο ισχύει, αν δηλαδή πράγματι είναι ο πρόεδρος εκείνος που καθορίζει την επόμενη ημέρα στην επαγγελματική ζωή τους, τότε προκύπτει ακόμα μεγαλύτερη πιστοποίηση της χαμηλής δυναμικής που κουβαλάνε πάνω τους ως προσωπικότητες. Κάτι άλλο συμβαίνει όμως εδώ… Είναι όλοι τους ευθυνόφοβοι και μαθημένοι στο να βγάζουν τις ουρές τους απέξω, θεωρώντας ότι κάνουν σωστά τη δουλειά τους και ότι για τα λάθη περισσότερο ευθύνονται όλοι οι υπόλοιποι. Έχουν συμβεί τόσα, κι όμως διατηρούνται στις επάλξεις λες και δεν έγινε τίποτα!

Το είχε πει μια ψυχή όταν το όνομά του αναφέρθηκε σε σενάριο εμπλοκής του στην ΑΕΚ: «Μία βόμβα στα Σπάτα και μία στο Μαρούσι είναι ό,τι χρειάζεται». Μεταφορικά πάντα, εννοώντας το ξεσκαρτάρισμα που πρέπει να αποφασιστεί. Προσωπικά δεν το βλέπω, αλλά ας περιμένουμε τον Μελισσανίδη. Όπως άλλωστε τον περιμένουν κι όλοι αυτοί που δεν έχουν το θάρρος να αποφασίσουν για τους εαυτούς τους.