Για να δούμε πως έφτασε η ΑΕΚ να παλεύει μόνο με μια ενδεκάδα

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης ψάχνει τις αιτίες που η ΑΕΚ ξέμεινε με δώδεκα διαθέσιμους για τις «μάχες» για την... ζωή της

11/05/2022 | 14:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Θαρρώ πως είναι περιττό και δεν έχει κανένα νόημα να αναλύσω ούτε την σημασία του σημερινού παιχνιδιού με τον ΠΑΣ, ούτε την δυσκολία του. Η ΑΕΚ βρίσκεται εδώ και τουλάχιστον δυο ματς, σε μια κατάσταση που πασχίζει να κρατηθεί με την μύτη έξω από το νερό για να μην πνιγεί, με χίλια δύο βαρίδια στα πόδια της. Όχι εύκολο. Μια ομάδα κακοδουλεμένη, με τεράστιες τρύπες σε θέσεις, με μηδέν συνοχή και αυτοπεποίθηση, έφτασε να παίζει για την ζωή της, μόνο με ενδεκάδα διαθέσιμη και αυτή χωρίς σέντερ φορ.

Οι ίδιοι έντεκα – δώδεκα που έπαιξαν την περασμένη Κυριακή με τον ΠΑΟ και που πριν από δέκα μέρες είχαν παίξει στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ, θα μπουν σήμερα να παίξουν απέναντι στον ΠΑΣ και το Σάββατο στο Χαριλάου με τον Άρη και σε μια εβδομάδα πάλι στο ΟΑΚΑ με τον ΟΣΦΠ. Ήδη από την προηγούμενη Κυριακή και το ντέρμπι με τον ΠΑΟ, από το 70^ο λεπτό και μετά, κάποιοι πλέον έπαιζαν μόνο με την θέληση τους να βοηθήσουν και όχι με τα πόδια τους που δεν ακολουθούσαν. Μ’ ότι αυτό συνεπάγεται.

Και σήμερα και μέχρι το φινάλε των πλέι οφ το ίδιο θα γίνεται. Όσοι έχουν απομείνει να μπαίνουν στο γήπεδο, θα παίζουν όσο αντέχουν και με τα πόδια τους και μετά όσο το λέει η καρδιά τους. Και όπου βγει στο τέλος. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Sad but true, που θα έλεγαν και οι φίλοι μας εκεί στην πιο μεγάλη ομάδα του Λονδίνου που έχουν και την αγωνία τους τώρα πως ακόμα και αν κερδίσουν τα νεροπίστολα, μπορεί και να μην τους φτάνει για το σεντόνι.

Επειδή όμως το να έχει απομείνει μόλις μια ενδεκάδα συν ένας ή δυο στην ΑΕΚ για να παλέψει ότι σώζεται για τη σεζόν, δεν είναι και το πιο νορμάλ πράγμα στον κόσμο, είναι καλό λίγο να το δούμε πως έφτασε σ’ αυτό το σημείο. Εξάλλου είναι και ένα βασικό θέμα συζήτησης, από την στιγμή που όλοι βεβαιώθηκαν πως ούτε κάποιοι μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά ως από μηχανής θεοί, ούτε είναι λογικό ξαφνικά να φορτωθεί στα παιδιά από την ΑΕΚ Β, όλο το βάρος να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά. Πάμε λοιπόν λίγο να δούμε το πώς φτάσαμε ως εδώ, για να υπάρχει μια καθαρή εικόνα.

Η κλασική γκαντεμιά

Καταρχάς εμφανίστηκε η παραδοσιακή ΑΕΚτζήδικη γκαντεμιά. Στην πιο ακατάλληλη στιγμή, έχασε και τους δυο σέντερ φορ με πρόβλημα. Ο Αραούχο έπαθε βαριά θλάση, διότι κυρίως πλήρωσε το πάθος του να τρέχει για όλους, να προσπαθεί να καλύψει όλα τα κενά και όλες τις αδυναμίες παίζοντας από φορ και δεκάρι, μέχρι ακραίο μπακ και χαφ. Με αποτέλεσμα κάποια στιγμή το κορμί να κλατάρει. Όσο για τον Καρίμ λίγο έλειψε να γίνει ο πρώτος άνθρωπος στα παγκόσμια ιατρικά χρονικά, που θα έχανε το μάτι του σε τουρτοπόλεμο σε πάρτι γενεθλίων.

Βεβαίως μέσα στον γενικότερα παραλογισμό, έχω ακούσει και το επιχείρημα πως ο Καρίμ έπρεπε να τιμωρηθεί από την ΑΕΚ, διότι ήταν αντιεπαγγελματικό αυτό που έκανε. Μην με ρωτήσετε ποιο ακριβώς είναι αυτό, δεν έχω απάντηση. Ίσως που συμμετείχε σε πάρτι γενεθλίων με ανώριμους και απρόσεκτους συμπαίκτες που και άρχισαν να πετούν τον στολισμό της τούρτας αλλά και δεν έβλεπαν τι πετούσαν. Ή που δεν είχε φροντίσει να φορέσει κράνος. Παράλογα πράγματα, σε μια έτσι κι αλλιώς παράλογη κατάσταση. Πάμε όμως στα πιο σημαντικά.

Τρεις τελειωμένοι εδώ και… μήνες

Νοκ άουτ απ’ αυτές τις μάχες που δίνει η ΑΕΚ είναι ουσιαστικά και ο Λε Ταλέκ και ο Μισελέν και ο Γέβτιτς. Οι δυο πρώτοι χωρίς ζήτημα τραυματισμού. Ο τρίτος μ’ ένα διάστρεμμα. Πως έφτασαν αυτοί οι τρεις, που το περασμένο καλοκαίρι υπενθυμίζω αποκτήθηκαν για να πάρουν θέση βασικού, να έχουν βρεθεί εκτός ροτέισον σ’ ένα πολύ κρίσιμο σημείο της σεζόν. Για να το δούμε λίγο.

Μια από τις πρώτες αποφάσεις του Γιαννίκη όταν αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία στις αρχές του Οκτώβρη, είναι να βγάλει από την βασική ενδεκάδα τον Λε Ταλέκ. Παίκτη που η ΑΕΚ είχε αποκτήσει το καλοκαίρι και του είχε δώσει συμβόλαιο άνω των 700χιλιάδων ευρώ. Δεν είχε τρελάνει κόσμο με την απόδοση του ο Γάλλος, αλλά είχε προλάβει να παίξει μόλις πέντε ματς όλα κι όλα.

Ο Λε Ταλέκ βγαίνει από την ενδεκάδα, αρχίζει να παίζει 20άλεπτα ως αλλαγή, τα οποία σταδιακά γίνονται δίλεπτα. Με δυο ξαφνικές εμφανίσεις στην ενδεκάδα με Απόλλωνα και Ιωνικό. Ουσιαστικά ο Γιαννίκης τον βάζει στο περιθώριο και δεν δοκιμάζει να τον αξιοποιήσει ούτε καν ως στόπερ, αλλάζοντας σχηματισμό, παρότι η ανασταλτική λειτουργία παραπαίει. Στο μυαλό και του παίκτη αρχίζει σταδιακά να κλειδώνει πως εδώ που ήρθε δεν θα «κολλήσει». Και φτάνουμε μέχρι και τα πλέι οφ, που πλέον ο Λε Ταλέκ το δείχνει και στις προπονήσεις, πως το μυαλό του είναι να περάσουν οι μέρες να δούμε τι θα κάνουμε.

Γίνεται να παίξει αυτός ο παίκτης σε παιχνίδια που καίνε και πλέον είναι τελικοί; Προφανώς και όχι. Διότι εκτός των άλλων, όταν τον Λε Ταλέκ τον είχε θυμηθεί ο προηγούμενος προπονητής στην κόψη του ξυραφιού παιχνιδιών που καίνε, όπως η ρεβάνς με τον ΠΑΟΚ στο κύπελλο, το κακό τελικά έγινε στο πόστο του. Κάτι αντίστοιχο έχει συμβεί και με την περίπτωση του Μισελέν, που είναι μεν τώρα στις αποστολές, αλλά επί της ουσίας παρίσταται και χαιρετίζει.

Όπως συνέβη και με τον Λε Ταλέκ, μέσα στις πρώτες – πρώτες αποφάσεις του Γιαννίκη, ήταν να τον πετάξει εκτός βασικής ενδεκάδας. Και επίσης ούτε ο Μισελέν είχε μαγέψει τα πλήθη μ’ όσα έκανε στα πρώτα του ματς με την ΑΕΚ. Αλλά διάολε, ήταν μόνο πέντε. Ο Γιαννίκης στο πρώτο του παιχνίδι στον πάγκο της ΑΕΚ, έστειλε στον πάγκο τον Γάλλο. Τον θυμήθηκε ξανά με τον ΟΣΦΠ σχεδόν 1,5 μήνα μετά, τον κράτησε για έξι ματς και κάπου εκεί εξαφανίστηκε οριστικά από προσώπου βασικής ενδεκάδας.

Το ξαναγράφω, για να μην υπάρχει παρεξήγηση. Δεν τρελαθήκαμε βλέποντας τον Μισελέν. Επίσης ο Ρότα έχει δουλέψει περισσότερο από κάθε άλλον και έχει κάνει τρομερή πρόοδο. Και μπορεί γενικώς ο Γάλλος να μην κάνει για την ΑΕΚ. Ούτε όμως δόθηκε αρκετός χρόνος για να διαπιστώσουμε αν όντως έτσι είναι τα πράγματα. Ή για να το πω αλλιώς, αν ως ΑΕΚ αποφανθήκαμε πως δεν μας κάνουν ο Μισελέν ή ο Λε Ταλέκ, ας είχαν παραχωρηθεί αμφότεροι τον Γενάρη και να είχαν έρθει άλλοι στις θέσεις τους που να μας κάνουν. Φυσικά και δεν έγινε. Αλλά ούτε γίνεται ξαφνικά μήνα Μάη να τους γίνει… επιστράτευση. Ότι και αν λεν τα συμβόλαια και η επαγγελματική ιδιότητα. Τι λέει το γήπεδο είναι το θέμα. Εκεί δηλαδή που χρειάζεται η ΑΕΚ ετοιμοπόλεμους.

Σχεδόν τα ίδια ισχύουν και για τον Γέβτιτς. Βεβαίως τώρα ο Ελβετός έχει ένα διάστρεμμα, αλλά και να μην το είχε, πιθανόν να ήταν στην κατηγορία του Λε Ταλέκ και του Μισελέν. Ειδικά ο συγκεκριμένος, πιθανότατα θα μείνει για όλη του την ζωή με την απορία, γιατί μετά από εκείνη την ματσάρα που έκανε με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα για το κύπελλο στις 19 Γενάρη, ξαναείδε ενδεκάδα μόλις δυο φορές. Άντε τώρα μ’ αυτή την απορία και όντως δανεικός, να τον ρίξεις στην φωτιά.

Φράνσον, Σιμόες και Βράνιες

Και μέσα σ’ όλα αυτά, υπάρχει ένας Φράνσον που αποκτήθηκε τον περασμένο Γενάρη και όταν ο Οφρυδόπουλος του έδωσε τα πρώτα αγωνιστικά λεπτά με την ΑΕΚ αρχές Μάη, απέφευγε την μπάλα σαν να είναι τσακωμένοι. Υπάρχει ένας Σιμόες που έχει πολύ φορτωμένο πόδι και υψηλό ρίσκο για σοβαρό τραυματισμό. Και καθώς βλέπει να βρίσκεται πιο κοντά στην πόρτα της εξόδου στο τέλος της σεζόν, αυτό το ρίσκο δεν θα το έπαιρνε εύκολα. Ενώ υπάρχει και ένας Βράνιες, που με τον ΠΑΣ έμεινε εκτός αποστολής λόγω ενοχλήσεων στην ποδοκνημική, με τον ΠΑΟΚ έμεινε εκτός αποστολής λόγω κακής εικόνας στις προπονήσεις και με τον ΠΑΟ και τον ΠΑΣ έμεινε εκτός αποστολής λόγω ενοχλήσεων στην άλλη ποδοκνημική.

Κάπως έτσι η ΑΕΚ ξέμεινε να δίνει μάχες για την ζωή της, με τόσο περιορισμένες επιλογές στο ρόστερ. Και όπως θα διαπιστώσατε, την δεδομένη χρονική στιγμή, δεν υπάρχει τίποτα διαφορετικό που να μπορούσε να κάνει και δεν το έκανε. Αντιθέτως σίγουρα θα μπορούσε μέσα στη σεζόν να είχε κάνει πολλά διαφορετικά και με πολλούς. Χωρίς να είναι σίγουρο πως θα είχε αποτέλεσμα. Ενδεχομένως να καταλήγαμε στα ίδια. Αλλά τότε η κουβέντα περί διαχείρισης, θα ήταν εντελώς διαφορετική.