Αναμένοντας το σχέδιο δράσης που δεν θα έχει Σάντος

Σταύρος Καζαντζόγλου: «Η ΑΕΚ θα βρει τρόπο να γκρεμίσει και τη νέα παράγκα» (VIDEO)

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την flat κατάσταση που επικρατεί στην ΑΕΚ τις τελευταίες εβδομάδες και τις σαρωτικές αλλαγές που ίσως δεν υπάρξουν

10/03/2022 | 13:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

10 Μαρτίου σήμερα και οι αλλαγές στην ΑΕΚ συντελούνται σε ρυθμούς χελώνας. Αν βέβαια δικαιούμαστε να ομιλούμε για σημαντικές διαφοροποιήσεις καθώς η απομάκρυνση του Αργύρη Γιαννίκη ήταν ούτως ή άλλως προαποφασισμένη με τη διοίκηση να ελπίζει ότι θα βγάλει τουλάχιστον τη σεζόν δίχως ο προπονητής να θέσει σε κίνδυνο (και) το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ήρθε η κατραπακιά από τον Παναθηναϊκό και το πλάνο -το ποιο;- ακυρώθηκε.

Ούτε η αποχώρηση του Βασίλη Δημητριάδη μας έκανε σοφότερους επί του ποδοσφαιρικού σχεδίου της επόμενης ημέρας. Τους λόγους της παραίτησής του, γνωρίζουν καλά εκείνος και ο Δημήτρης Μελισσανίδης με τον οποίο συζήτησε προτού αποχωρήσει. Εμείς, μόνο να εικάζουμε μπορούμε. Κάποιοι λένε ότι την είχε ‘μυριστεί’ τη δουλειά κι έφυγε μόνος του, άλλοι θεωρούν ότι αισθάνθηκε ενοχικά μετά την ευνοϊκή κατάθεση στη δίκη του Σαββίδη. Όπως και να έχει, υπάρχουν πολύ πιο σημαντικοί ρόλοι στην ομάδα που σχετίζονται με το πως αυτή θα λειτουργεί από την επόμενη σεζόν. Κι εδώ επικρατεί απόλυτο σκοτάδι.

Το όνομα του Φερνάντο Σάντος, ‘μηρυκάζεται’ στα ρεπορτάζ δίχως πραγματική ουσία. Ίσως προκύψει στην πορεία, δεν υπάρχει όμως κάτι ιδιαίτερο σήμερα. Ίσως είναι η πιο ασφαλής προοπτική για την αναδόμηση ενός λειτουργικού μοντέλου, ίσως όμως και όχι με τόσο μακρά αποχή από τους πάγκους συλλόγων. Δώδεκα χρόνια είναι πολλά. Από την άλλη, ωστόσο, πρέπει να υπάρχει και εναλλακτικό πλάνο. Το θέμα είναι ποιος το ‘τρέχει’ τούτη την περίοδο που προπονητές προτείνονται στην ΑΕΚ σωρηδόν.

Είπε κάτι πολύ σωστό ο Νικολαΐδης πρόσφατα: «για να κλείσεις έναν προπονητή, πρέπει να κάνεις ραντεβού με 10 και να αποφασίσεις». Πρέπει επίσης να έχεις κατά νου τι είδους τεχνικό αναζητάς, ποιο ποδοσφαιρικό πλάνο θέλεις να υποστηρίξεις, πως θέλεις να βλέπεις την ομάδα σου στο μέλλον. Να επιλέξεις δηλαδή μια συγκεκριμένη στάση απέναντι στο άθλημα και βάσει αυτής, να αναζητήσεις προπονητές με πανομοιότυπο προφίλ μέχρι να φτάσεις στην τελική επιλογή.

Ο Μελισσανίδης δεν έχει δώσει στίγμα, οπότε όλα είναι ανοιχτά

Ο κόσμος αντιδρά και περιμένει αλλαγές, το οπαδικό κίνημα απαίτησε να φύγουν οι ανίκανοι, ποιοι είναι όμως αυτοί και από ποιον προσδιορίζονται ως τέτοιοι; Συμμερίζεται ο Μελισσανίδης που αποφασίζει αυτή την άποψη, ή μήπως στη δική του σκέψη υπάρχουν στελέχη τα οποία αδικούνται από αυτή την προσέγγιση; Όσο ο ίδιος δε δίνει το στίγμα της επόμενης ημέρας, τίποτα δεν πρέπει να αποκλειστεί. Ακόμα και να εκπλαγούν όσοι περιμένουν σαρωτικές αλλαγές με τη διατήρηση του ίδιου μοντέλου, ενισχυμένου με κάποια προσθήκη. Το πόσο σημαντική όχι θα είναι, θα το διαπιστώσουμε στην πορεία.

Υπάρχει για παράδειγμα η προοπτική ενασχόλησης του Νικολαΐδη ή όχι; Φήμες διαχέονται και κυκλοφορούν, προσωπικά πιστεύω ότι δεν γίνεται αυτό τυχαία, όμως κάτι ουσιαστικό δεν έχει προκύψει. Έως τότε, η ΑΕΚ παραμένει σταθερή σε μια γενικότερη ασάφεια κι ενώ ο χρόνος κυλά επικίνδυνα εις βάρος της. Κυκλοφορεί ακόμα και το σενάριο οι δράσεις, αν είναι να υπάρξουν τέτοιες, να συντελεστούν προς το τέλος των πλέι οφς και με γνώμονα τι θα έχει καταφέρει η ομάδα σε αυτά. Αν για παράδειγμα εξασφαλίσει το ευρωπαϊκό εισιτήριο, να μην υπάρξουν καν αλλαγές. Δεν θα μου φαινόταν παράξενο, είναι κι αυτό ένα σοβαρό ενδεχόμενο.

Οι ποδοσφαιριστές, η προσπάθεια και το χρέος

Οι παίκτες της ΑΕΚ κατά τη διάρκεια της απογοητευτικής σεζόν, ούτε αδιάφοροι είναι, ούτε σταμάτησαν να προσπαθούν. Δεδομένα η διαχείρισή τους ήταν λανθασμένη από τον Αργύρη Γιαννίκη κι αυτό εύκολα μπορεί να το συμπεράνει κάποιος (και) από την πρόσφατη δήλωση του Νταμιάν Σιμάνσκι σε πολωνικό Μέσο, σύμφωνα με την οποία «ο προπονητής δεν μου επέτρεπε να πατάω στην αντίπαλη περιοχή». Υπάρχουν κι άλλοι που έχουν τα δικά τους παράπονα, όπως για παράδειγμα ο Γέβτιτς και (ειδικά) ο Τάνκοβιτς που ένιωσαν αδικημένοι ή και παρείσακτοι. Μολαταύτα, αδιάφοροι δεν ήταν.

Δεν είδαν φως και μπήκαν όσοι φορούν τη φανέλα της ομάδας. Κάποιος τους επέλεξε, τους πίστεψε και τους έφερε στην ΑΕΚ. Το ότι δεν κατάφεραν να παρουσιάσουν συνέπεια και αρτιότητα ως σύνολο, εν πολλοίς αδικώντας τους εαυτούς τους, περισσότερο οφειλόταν στην καθοδήγησή τους και στο καθόλου ξεκάθαρο -για να μην το χαρακτηρίσουμε ανύπαρκτο- ποδοσφαιρικό σχέδιο, πέραν των όποιων κενών διαπιστώνονται στο ρόστερ. Πλέον, είναι αργά για επαναστατικές αλλαγές, ειδικά από έναν προπονητή που καλείται να διαχειριστεί τον τελευταίο στόχο δίχως να υπάρχει μια συγκεκριμένη δουλειά για να πατήσει επάνω της. Η ενότητα μπροστά στην προσπάθεια επίτευξης του μίνιμουμ στόχου, είναι μονόδρομος και οι παίκτες περιμένουν κάποιον να τους δείξει τον τρόπο.

Ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος πήρε τη δουλειά τονίζοντάς τους ότι μόνον έτσι, μόνον εφόσον είναι όλοι μαζί, θα αποφευχθούν τα χειρότερα. Τους δείχνει ότι άπαντες υπολογίζονται, ότι δεν υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια. Για να είμαστε ειλικρινείς, ο κορυφαίος προπονητής στον κόσμο να ήταν στην ΑΕΚ αυτή την περίοδο, δύσκολα θα μπορούσε να αλλάξει δραστικά τα πράγματα. Ασφαλώς θα δούλευε επιμέρους κομμάτια τακτικής, όμως πιο πολύ στην ψυχολογία θα έριχνε το βάρος και στο πως θα έπειθε τους παίκτες να λειτουργήσουν αδελφωμένα. Δεν έχει την εμπειρία ο Οφρυδόπουλος από τη μεγάλη κατηγορία, είναι όμως ένας προπονητής μεθοδικός και γνώστης της κατάστασης, δεν αιθεροβατεί και μοιάζει να διακατέχεται από ευελιξία στις αποφάσεις του.

Ελάχιστα πράγματα έχουν απομείνει στην ΑΕΚ για να περισώσει την αξιοπρέπειά της. Να γιγαντωθεί το κλίμα σύμπνοιας και κατανόησης της πραγματικότητας, ώστε τουλάχιστον οι τελευταίες μάχες με φόντο την ευρωπαϊκή συμμετοχή να δοθούν με όσο μεγαλύτερη συνειδητοποίηση στο διακύβευμα. Ο τρόπος με τον οποίο ο Γιώργος Τζαβέλλας πανηγύρισε το νικητήριο τέρμα απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης, λειτούργησε προς αυτή την κατεύθυνση. Άνοιξε την αγκαλιά του για να γίνουν όλοι ένα.

Όχι, οι παίκτες δεν είναι μαλωμένοι μεταξύ τους, ούτε χωρισμένοι σε στρατόπεδα. Χάθηκαν όμως μέσα στο γενικότερο τακτικό αποπροσανατολισμό και κάπου, απομακρύνθηκαν. Δεν έχει υπάρξει ωστόσο παιχνίδι στο οποίο να μην προσπάθησαν. Τόσο μπορούν, τόσο παίζουν δίχως τακτικό πλάνο. Απλώς τώρα πρέπει να το προσπαθήσουν με πολλαπλάσια ένταση, να δώσουν ότι έχουν μέσα τους για την ομάδα. Μονόδρομος για να αποφευχθεί το αδιέξοδο…