Κρίσιμο κομμάτι για την ΑΕΚ, η επαφή με προπονητή και παίκτες

Photo Credits: INTIME

Ο Τάσος Τσατάλης γράφει στο enwsi.gr για τον Αργύρη Γιαννίκη και τη στήριξη της ΑΕΚ

01/02/2022 | 15:53

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Πολλά μπορούμε να πούμε φυσικά και θα τα πούμε σύντομα ξανά γύρω κι από το σχεδιασμό, αλλά εδώ σήμερα θέλω να ασχοληθώ με το αγωνιστικό και με αφορμή τη γνωστή συζήτηση για τον προπονητή.

Η ΑΕΚ θέλει να στηρίξει τον Γιαννίκη. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης πιστεύει τον Αργύρη Γιαννίκη. Για μένα ορθώς υπάρχει πρόθεση στήριξης ειλικρινής, ακούω και τις αντίθετες απόψεις, αλλά εδώ δεν είναι τώρα το θέμα μου.

Για μένα ένας τρόπος υπάρχει να στηριχθεί ο Γιαννίκης. Να γίνει πιο σαφές και για τον ίδιο και για την ομάδα, το πλαίσιο λειτουργίας.

Η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή δεν έχει ακόμη το στέλεχος που αυτοδίκαια , πέρα από το τυπικό του τίτλου, μπορεί να αναλαμβάνει ρόλο στα αποδυτήρια και να κρατάει επαφές με τους παίκτες και τον προπονητή σε καθημερινό επίπεδο, για όλη τη γκάμα των θεμάτων της ομάδας. Κανείς δεν έχει εμπειρία σε αυτό το επίπεδο, το επίπεδο της ΑΕΚ. Έχει επιλέξει να «χτίσει» στελέχη για το επίπεδο της, οπότε δε μπορεί να θεωρείται προφανές πως είναι όλοι έτοιμοι να ανταποκριθούν στα πάντα, ακόμη και στα πιο ευαίσθητα που αφορούν τη λειτουργία της ομάδας.

Οι παίκτες πρέπει να κάνουν μόνο με τον προπονητή

Ο τελευταίος που είχε ας πούμε αυτό το δικαίωμα βάσει βιογραφικού και στάτους στην ΑΕΚ και στο ποδόσφαιρο γενικά, ήταν ο Μπάγεβιτς. Ακόμη κι ο Μπάγεβιτς όμως με αυτό το στάτους, κατάφερνε τελικά να κάνει διαχείριση αυτού του ρόλου, με διακριτικότητα και θέτοντας συγκεκριμένα όρια.

Υπάρχει διευθυντής του ποδοσφαιρικού τμήματος, οτιδήποτε εκτός του αγωνιστικού μπορεί να απασχολεί κάποιον παίκτη είναι εκεί για να το ακούσει και να επιληφθεί.

Στα αγωνιστικά οι παίκτες πρέπει να έχουν να κάνουν μόνο με τον εκάστοτε προπονητή, εκτός από τη περίπτωση που κάποιος πρέπει να μεταφέρει κάτι σε αυτούς από τη διοίκηση.

Οι παίκτες δε μπορούν να νιώθουν πως υπάρχουν πρόθυμα αυτιά να ακούσουν τις απόψεις τους για την ομάδα, πόσο μάλλον κι ερήμην του προπονητή. Δεν μπορούν να ακούν επίσης καμιά άλλη άποψη ή να δέχονται οποιαδήποτε άλλη προτροπή, εκτός από τις απόψεις και τις προτροπές του προπονητή.

Δε πρέπει να νιώθουν πως υπάρχουν ένα ή και δύο ή και τρία ή περισσότερα… απάνεμα λιμανάκια που μπορούν να αράξουν και να βρουν δικαίωση για οτιδήποτε έχουν στο μυαλό τους, σωστό ή λάθος. Δημιουργείται μια βάση μη υγιής, που στο τέλος οδηγεί μαθηματικά στην αίσθηση πως αυτοί έχουν κεκτημένα δικαιώματα εντός ομάδας, δε κρίνονται, αλλά μπορούν να κρίνουν.

Κανείς μα κανείς που είναι αυτή τη στιγμή στην ΑΕΚ, ακόμη και οι θεωρούμενοι ως σταρ της, δεν έχουν κατοχυρώσει σε αυτή την ομάδα τέτοιο δικαίωμα. Που έτσι κι αλλιώς δε μπορεί να κατοχυρώνει κανένας. Δεν υπάρχει κανείς που να της έχει προσφέρει κάτι που να μένει στην ιστορία.

Ετσι δεν θα αλλάξει η κατάσταση στην ΑΕΚ

Ελάχιστοι είναι πλέον όσοι συνδέονται με τη κατάκτηση του τίτλου του 2018. Ακόμη κι από τη μοναδική μεγάλη στιγμή της τελευταίας τετραετίας, τη πρόκριση επί της Βόλφσμπουργκ, πάλι ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν μείνει σε επίπεδο βασικού σχήματος ειδικά.

Η κατάσταση στην ΑΕΚ δε θα αλλάξει όσο οι παίκτες αφήνονται να νιώθουν μια στρεβλή αίσθηση σύνδεσης με τον σύλλογο. Κάτι που οδηγεί στο να εξαφανίζεται σταδιακά κάθε αίσθηση ευθύνης για την επίτευξη στόχων και τελικά το μόνο που να έχουν στο μυαλό τους να είναι ποιος – άλλος φυσικά, όχι αυτοί- θα τη πληρώσει στην επόμενη αποτυχία.

Αντί να πιέζονται με τη κατάλληλη διαχείριση από πλευράς της ομάδας, με δυο τρία καλά παιχνίδια ο σύλλογος όλος λειτουργεί με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να τους κάνει να νιώθουν πιο σημαντικοί από αυτόν κι εδραιωμενοι. Τι τυχεροί που με έχουν…

Κι επικοινωνιακά αν το δεις σε σύγκριση με τους άμεσους ανταγωνιστές της και ειδικά με τον οσφπ, η προβολή που τυγχάνουν οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ από τον σύλλογο είναι κάποιες φορές ακραία υπερβολική. Η ΑΕΚ δίνει μια αίσθηση πως αναζητά απελπισμένα να δείξει πως διαθέτει κάτι σημαντικό και να το προβάλλει. Μπορεί να το διαθέτει σε κάποιες περιπτώσεις, ως προοπτική. Αλλά προς το παρόν κανείς μα κανείς δε το έχει αποδείξει.

Όλα αυτά δε συμβαίνουν με κακή πρόθεση σίγουρα. Είναι όμως λάθος προσέγγιση πίσω από την οποία υπάρχουν κακές εκτιμήσεις για το πως πρέπει να λειτουργεί μια ομάδα. Άστοχες εκτιμήσεις για τις ικανότητες του καθενός και το ρόλο που πρέπει να έχει ή να μην έχει. Πολλές φορές άστοχη εκτίμηση κι από τους ίδιους, για το που είναι ικανοί να προσφέρουν κάτι και που όχι. Αποτέλεσμα: Λαλούν πολλοί…

Η επαφή του συλλόγου με τους παίκτες είναι κομμάτι κρίσιμο, κομμάτι που «καίει». Τα λάθη εκεί μπορούν να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα. Και η επαφή με τον προπονητή είναι κάτι ΙΕΡΟ. Είναι κάτι στο οποίο χρειάζεται η πιο προσεκτική διαχείριση.

Κανείς δε λέει πως πρέπει να αφήνεις τον προπονητή έτσι μέχρι να πέσουμε στον γκρεμό, εφόσον υπάρχει ζήτημα. Οι περιπτώσεις όμως που χρειάζεται παρέμβαση, πρέπει να επιλέγονται προσεκτικά, να είναι κατόπιν συγκεκριμένης απόφασης της διοίκησης και να μη εκφυλίζεται το φαινόμενο σε μια καθημερινή τριβή χωρίς νόημα και με αρνητική τελικά επίδραση.

Θεωρητικά, στη ιεραρχία που ξεκινά από τον τελευταίο υπάλληλο στα Σπάτα για να φτάσει μέχρι τον Δ. Μελισσανίδη, η θέση του τεχνικού ή του εκτελεστικού διευθυντή για παράδειγμα, είναι πάνω από αυτή του προπονητή. Σωστό, αλλά μόνο αν θεωρήσουμε πως ο ρόλος και τα περιθώρια τους σήμερα στην ΑΕΚ είναι ακριβώς αυτός που προβλέπει ο τίτλος… Δε μπορεί σε κάποια σημεία να είναι έτσι, σε άλλα αλλιώς. Και σε ένα τοπίο μη ξεκάθαρο γενικά, είναι προβληματικό έτσι κι αλλιώς, να συμβαίνει σε έναν κρίσιμο τομέα, αλλά να μη συμβαίνει σε άλλον.

Η επιλογή του ποιου ορίζουμε ως συνομιλητή του προπονητή δεν είναι παίξε γέλασε. Δεν πάει πακέτο αυτό με την οποιαδήποτε απονομή πόστου στην ομάδα, αυτοδικαίως. Ειδικά στην ΑΕΚ, που οι τίτλοι δεν ταυτίζονται πάντα με το εύρος των αρμοδιοτήτων.

Είναι κρίσιμη διοικητική απόφαση, που πρέπει να παίρνεται με βάση συγκεκριμένα κριτήρια. Σε όλα αυτά βέβαια δε συγκαταλέγεται η επαφή του αφεντικού με τον προπονητή. Αυτό είναι μια κατηγορία μόνο του, αφορά τους δυο τους.

Η ΑΕΚ πρέπει να είναι υπόδειγμα λειτουργίας

Όλο αυτό το ξεκίνησα έτσι κι αλλιώς με αφορμή τη συζήτηση για τον προπονητή. Όταν υπάρχουν τέτοια θέματα στην ομάδα, είτε μιλάμε για τον Αργύρη Γιαννίκη που είναι λιγότερο έμπειρος σε αυτό το επίπεδο, είτε και για άλλον που μπορεί να είναι πιο έμπειρος, πρέπει να έχουμε την επίγνωση πως όσο μένουν στο προσκήνιο ως ζητήματα, θα παίζουν ρόλο και ρόλο σημαντικό. Θα μπερδεύουν, θα οδηγούν στην καλλιέργεια λάθος νοοτροπίας. Θα παίζουν ρόλο στο να καταλήγουμε σε όσα βλέπουμε στο γήπεδο. Δεν είναι περιφερειακό ζήτημα. Είναι κεντρικό.

Επίσης, για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις, δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά μόνο την ΑΕΚ. Ούτε είναι πρωτοφανές για την ΑΕΚ. Θυμίζω πως κάποτε ένας από τους κορυφαίους προπονητές που έχουν περάσει από την ομάδα τις τελευταίες δεκαετίες, ο Φερέρ, φαγώθηκε ως αποτέλεσμα στην ουσία «συμφωνίας» της διοίκησης με παίκτες που είχαν προνομιακές σχέσεις μαζί της. Και δε δικαιώθηκε από τη συνέχεια αυτή η επιλογή. Γιατί η προβληματική κατάσταση που είχε αφεθεί να δημιουργηθεί, είχε παίξει ήδη ρόλο στο να μην έχει αξιοποιήσει ως τότε όλες τις δυνατότητες της εκείνη η ομάδα και να μην είχε χρειαστεί να κριθεί το πρωτάθλημα στο σκάνδαλο Βάλνερ.

Επιπλέον, φυσικά και δεν υπάρχει θέμα μόνο στην ΑΕΚ. Πρώτον όμως, στην ΑΕΚ δε πρέπει να υπάρχει. Δεύτερον είναι σαφές πως σε σχέση με αυτόν που πρέπει να θεωρείς βασικό ανταγωνιστή σου, η αντιμετώπιση στις σχέσεις με τους ποδοσφαιριστές και στο στάτους των ποδοσφαιριστών και προς τα έξω, είναι διαφορετική.

Και σε κάθε περίπτωση, η ΑΕΚ δε πρέπει να είναι ένα ακόμη παράδειγμα μη ορθολογικής προσέγγισης στη λογική «παντού(;) έτσι συμβαίνει» , αλλά υπόδειγμα λειτουργίας. Απλό.

ΥΓ: Επειδή σε αυτές τις συζητήσεις στην ΑΕΚ είναι εύκολο να πάμε σε παρεξηγήσεις και σε στοχοποίηση, το θέμα που θέτω εδώ ως προς τους ποδοσφαιριστές δεν αφορά δύο και τρεις, ειδικά τους πιο… προσφιλείς σε αυτές τις περιπτώσεις στόχους. Ίσως αυτούς μάλιστα να τους αφορά και λιγότερο. Το πρόβλημα είναι πως γρήγορα μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία και με τους νεοφερμένους. Κι επαναλαμβάνω: Η ΑΕΚ δεν έχει ανάγκη να προσπαθεί να τους φτιάξει τη ψυχολογία τονίζοντας πόσο παικταράδες τους θεωρεί. Τις απαιτήσεις και την υποχρέωση τους να ανταποκριθούν σε αυτές, πρέπει να τους τονίζει.