Το ψέμα της ΑΕΚ στον εαυτό της και ο λιγοστός χρόνος του Γιαννίκη

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την κατάσταση που στην ΑΕΚ επικρατεί και το πόσο λάθος είναι να μετακυλίεται η ευθύνη σε λάθος πρόσωπα

17/01/2022 | 18:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Η επόμενη ημέρα ενός αγώνα, σε βρίσκει περισσότερο ψύχραιμο και ικανό να βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά. Έτσι ισχυρίζονται κάποιοι. Ανήκω στην άλλη κατηγορία, στην ομάδα αυτών που υποστηρίζουν ότι όταν δίνεις πιο πολύ χρόνο στις σκέψεις που σε βασανίζουν, το κάνεις για να δικαιολογήσεις πράγματα και να ωραιοποιήσεις γεγονότα. Μόνο που στην περίπτωση της ΑΕΚ, ακόμα κι αυτό αν θέλεις, είναι αδύνατον. Πόσο να φτιασιδώσεις αυτή την κατάσταση, πόσο να μακιγιάρεις ασχήμιες τόσο οφθαλμοφανείς; Και πόσο ακόμα να επισημάνεις ότι αυτό το club μόνιμα καταστρατηγεί την ποδοσφαιρική λογική;

Έφεραν στην ομάδα τον Αργύρη Γιαννίκη με σκοπό να αλλάξει τη φιλοσοφία της. Υπάρχουν στιγμές που δημιουργείται η εντύπωση ότι είναι σαν παιδάκι απέναντι σε άνδρες. Ο προπονητής οφείλει να είναι και λοχαγός, να επιβάλλεται, να απαγορεύει την αναρχία, να ημερεύει τους εγωισμούς. Κατά στιγμές στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, η ΑΕΚ έμοιαζε με σκορποχώρι, ο καθένας έκανε του κεφαλιού του κι ενίοτε στράβωνε με τον άλλον γιατί δεν του έδωσε μια πάσα.

Ο Ανσαριφάρντ έβαλε γκολάρα και ούτε καν την πανηγύρισε. Ο Τσούμπερ μπήκε στο ματς και -προφανώς επειδή δεν του άρεσε που έμεινε στον πάγκο- σου έδινε την εντύπωση ότι βρισκόταν στον αγωνιστικό χώρο από υποχρέωση. Ο Άμραμπατ ήταν σε μια αλάνα και έπαιζε μόνος του εναντίον όλων με τρόπο εξεζητημένο. Ο Μάνταλος δυστροπούσε όταν δεν του έδιναν τη μπάλα εκεί που την ήθελε, μα ας δει πόσες φορές την πούλησε ο ίδιος, πέραν της φάσης του γκολ με το οποίο ο Παναιτωλικός ισοφάρισε. Δυστυχώς, όλα αυτά παραπέμπουν σε μια κατάσταση που δεν είναι ομαλή και αμφιβάλω για το αν μπορεί να λυθεί με λεονταρισμούς και κατσάδες στα αποδυτήρια.

Προσωπικά, κατανοώ σε ένα βαθμό την οργή του Μελισσανίδη, όπως επίσης και το γεγονός ότι ήθελε να τα πει για να εκφράσει τη δυσφορία του. Όσο δεν άρεσε σε εμάς, άλλο τόσο δεν άρεσε και σε εκείνον η εικόνα της ΑΕΚ. Δεν είναι το πρόβλημα το να τα «χώσει» σε έντονο ύφος, ασχέτως με το ότι αυτή η τακτική παραπέμπει σε παλαιικές εποχές του ποδοσφαίρου. Πρόβλημα υπάρχει όμως αν έχεις την πεποίθηση ότι με τον τρόπο αυτό κάποιοι θα παίξουν ή θα συμπεριφερθούν καλύτερα. Διότι το παρελθόν έχει διδάξει ότι αυτά τα κόλπα δεν φέρνουν αποτελέσματα, παρά μια ζοχάδα της στιγμής.

Το ψέμα, το ποδοσφαιρικό σχέδιο και η στήριξη στον προπονητή

Παρά τις τομές του περασμένου καλοκαιριού και την προσπάθεια αλλαγής της συντριπτικής πλειοψηφίας των παικτών που αποτελούσαν το περυσινό ρόστερ, στην ΑΕΚ συμβαίνουν ακόμα πράγματα τα οποία είναι μη εξηγήσιμα. Όπως για παράδειγμα το να ενοχλείται η ίδια όταν σκαλίζει υποθέσεις παικτών που δεν μπορεί να αποκτήσει και αυτές βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Θα ήταν σαφώς προτιμότερο να ασχολείται με το πως εκείνη θα γίνει καλύτερη και να δώσει τις απαιτούμενες εξηγήσεις στον εαυτό της για το ότι έχουμε φτάσει 17 Ιανουαρίου και ακόμα ψάχνει ποδοσφαιριστή για τη μεσαία γραμμή της. Κανονικά βέβαια θα έπρεπε να ψάχνει για δυο-τρεις ακόμα, αλλά ας αποδεχτούμε εδώ τη δικαιολογία ότι το Γενάρη είναι όλα δύσκολα, ειδικότερα όταν προσπαθείς να βρεις ποδοσφαιριστές που παίζουν στις ομάδες τους και όχι κάποιους που είναι ξεχασμένοι και ανενεργοί ή άνεργοι.

Γιατί όμως εξακολουθεί να χασκογελά μπροστά στο πρόβλημα της και το μεταθέτει για την τελευταία στιγμή; Κάποιοι ισχυρίζονται ότι κατάλαβε πως πρέπει να αποκτήσει τουλάχιστον έναν μέσο ακόμα κατά τον περασμένο Οκτώβρη. Εγώ θα πω ότι αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα. Το πρόβλημά της είναι γνωστό -και εντός των τειχών ομολογημένο- από το περασμένο καλοκαίρι, όταν προσπάθησε να αποκτήσει τον Ολιβιέ Εντσάμ. Μία υπόθεση εντελώς ξεχωριστή από αυτή του Λε Ταλέκ. Είναι άλλωστε τόσο μα τόσο διαφορετικά τα χαρακτηριστικά τους και η τοποθέτησή τους μέσα στο γήπεδο, ώστε όποιος ισχυρίζεται ότι η ΑΕΚ απέκτησε τον παίκτη που έχει σήμερα στις τάξεις της επειδή δεν κατάφερε τότε να φέρει τον Εντσάμ, έχει τόση σχέση με το ποδόσφαιρο όσο οι Ινδιάνοι με τα ιγκλού.

Ως επιχείρημα λοιπόν, αυτό καταρρίπτεται. Αν μάλιστα υπάρχουν άνθρωποι εντός της ομάδας που ισχυρίζονται κάτι τέτοιο, ό,τι δηλαδή η μη μεταγραφή του ενός έφερε τον άλλον, τότε καλό θα είναι να παραιτηθούν από τα πόστα τους και να ασχοληθούν με κάτι άλλο. Πώς είναι δυνατόν έξι ολόκληρους μήνες πριν να έχεις διαγνώσει ότι απαιτείται η απόκτηση ενός «box to box« μέσου τον οποίον τελικά δεν έφερες το περασμένο καλοκαίρι και σήμερα να έχουμε περάσει πια στο δεύτερο μισό του Ιανουαρίου και να μην υπάρχει ποδοσφαιριστής πού να παίζει ήδη στην ομάδα και να κάνει τη διαφορά;

Ποια είναι η ποδοσφαιρική εξήγηση σε αυτό το απλό ερώτημα και ποιος αλήθεια εντός της ΑΕΚ μπορεί να μας τη δώσει; Και συγχωρέστε με που δεν θα ρίξω το ανάθεμα στους δύο διευθυντές, γιατί πραγματικά αμφισβητώ όσους ισχυρίζονται ότι δεν ήταν έτοιμοι ή ότι δεν είχαν λύσεις να παρουσιάσουν.

Σαφώς και είχαν αλλά αυτές για κάποιο λόγο είναι μη αποδεκτές από τη διοίκηση. Διότι αν συμβαίνει κάτι διαφορετικό, αν όντως δηλαδή ο Παναγιώτης Κονέ και ο Γιάννης Παπαδημητρίου σφύριζαν αδιάφορα εδώ και 6 μήνες για το μεγαλύτερο κενό που η ομάδα παρουσιάζει και μπροστά στην απαίτηση για δύο μέσους από τη στιγμή που δεν της βγήκε ο Λε Ταλέκ, τότε αμφότεροι δεν κάνουν για αυτή τη δουλειά. Όμως δεν το πιστεύω αυτό.

Οι ευθύνες εκεί που πρέπει και όχι σε λάθος πρόσωπα

Προφανώς επειδή γνωρίζω πρόσωπα και καταστάσεις και επειδή μέσα από το ρεπορτάζ έμαθα για κάποια από τα ονόματα που -ασχέτως με τις κατά καιρούς ανούσιες διαψεύσεις από την ΠΑΕ- έχουν προσεγγίσει, τολμώ να πω ότι δεν είναι οι δυο τους το πρόβλημα. Διότι όταν το περασμένο καλοκαίρι είχαν συγκεκριμένα χρήματα να διαχειριστούν και το ελεύθερο να χτυπήσουν τις πόρτες που έπρεπε, κατάφεραν να πείσουν τον Τσούμπερ, «έψησαν» τον Στάνκοβιτς, κέρδισαν από τον ΠΑΟΚ τον Άμραμπατ και έφεραν τον Μισελέν, παρόλο που ο τελευταίος δεν έχει πείσει ότι είναι αυτός που η ομάδα χρειαζόταν. Θέλω να πω ότι αποδείχθηκαν ευέλικτοι και έκαναν κινήσεις πάνω στα οικονομικά δεδομένα που υπήρχαν. Τα οποία τώρα προφανώς δεν έχουν τώρα από τον Μελισσανίδη. Εκείνος χαράσσει την στρατηγική, εκείνος φέρει και την ευθύνη.

Τι περιμένουμε λοιπόν πλέον για την επόμενη ημέρα της ΑΕΚ; Υπάρχει απαίτηση να σηκώσει κεφάλι και να πετύχει μεγάλες νίκες απέναντι σε αυτούς από τους οποίους χάνει διαρκώς τα τελευταία χρόνια. Πρόκριση επί του ΠΑΟΚ στο Κύπελλο μαζί με νίκη στο ματς πρωταθλήματος και ακολούθως πρόκριση επί του Ολυμπιακού και νίκη στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Αλήθεια, γίνονται αυτά από την ΑΕΚ όπως είναι δομημένη σήμερα; Αφήστε που και μόνο το να κοιτάς τη βαθμολογία και να σκέφτεσαι ότι θα μπορούσε με νίκες επί του ΟΦΗ και του Παναιτωλικού να είναι στο -4 από την κορυφή, σε πιάνει τρέλα καθώς ο Ολυμπιακός τις έκανε τις γκέλες του. Όχι απλώς δεν κατάφερε να μειώσει την απόσταση αλλά επέτρεψε στον ΠΑΟΚ να την ξεπεράσει.

Και τώρα εμείς της ζητάμε να εμφανιστεί απέναντί τους και να πετύχει πράγματα τα οποία αδυνατεί να φέρει εις πέρας κόντρα σε μικρομεσαίες ομάδες του πρωταθλήματος. Δεν ξέρω αν είναι ουτοπικό σίγουρα όμως δεν είναι εύκολο. Και πλέον έτσι όπως κατάσταση διαμορφώνεται, είναι εκτός λογικής το να συζητάμε ότι ο προπονητής δεν έχει μπει σε διαδικασία που θα κρίνει το μέλλον του στην ομάδα. Είναι εύκολο να λες ότι στηρίζεις με μια επέκταση συνεργασίας, όμως στην πράξη είναι πολύ πιο δύσκολο να ακολουθήσεις αυτή την πορεία δίχως να επηρεάζεσαι από τα αποτελέσματα.

Είναι μία ελληνική πραγματικότητα και δεν ξέρω κατά πόσο είναι και δίκαιη για τον κόουτς της ομάδας. Αυτό που ξέρω και αποδεικνύεται σε βάθος δεκαετιών είναι ότι ουδέποτε ο προπονητής έχει καταφέρει να στεριώσει μετά από μεγάλες αποτυχίες μέσα στα γήπεδα. Αν λοιπόν αυτές έρθουν στα επόμενα ντέρμπι είναι δεδομένο ότι σε λίγο καιρό θα κάνουμε ρεπορτάζ για το ποιος θα είναι ο επόμενος.