Οδηγός μόνο η πραγματικότητα

Όπως και να το κάνουμε, το ματς της ΑΕΚ στο Μονακό, ήταν το πιο καθοριστικό στην σεζόν. Μέχρι το επόμενο, αν περνούσε. Σηματοδοτεί από την άλλη λογικά το τελος του ενδιαφέροντος απο πλευράς στόχων από την στιγμή που ήρθε ο αποκλεισμός.

Το ταβάνι εντός συνόρων πάρα πολύ δύσκολα μπορεί να είναι για φέτος ψηλότερο από πέρσι και ο ανταγωνισμός με τον Άρη για την τρίτη θέση δεν λέει πλέον κάτι ιδιαίτερο, ούτε στην διοίκηση πιστεύω, ούτε στον κόσμο. Αυτή είναι μια πραγματικότητα στην οποία όλοι οι φίλοι της «Βασίλισσας» πρέπει να προσαρμοστούμε νομίζω.

Όλοι επίσης νομιζω πανω κάτω είχαμε καταλάβει από το πρωτο ματς πως θα ήταν μια πολύ δύσκολη υπόθεση η ρεβάνς. Εκτός από το οτι η Μονακό ετσι και αλλιώς είναι μια πάρα πολύ καλή ομάδα, έχει και ένα προφίλ που δεν ταιριάζει καθόλου στην ΑΕΚ. Και γι’ αυτό μάλλον είναι ένα μάλλον πολύ εύκολο συμπέρασμα πως η έλλειψη ενός παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Μιλόσεβιτς, αφαίρεσε πολλές από τις πιθανότητες της Ένωσης.

Βεβαίως αυτό που δεν ήταν αναμενόμενο, ήταν πως το ματς θα έδινε πάλι αφορμή για να βρεθούν στο επίκεντρο οι ιδιορρυθμίες του Γιούρι Ζντοβντς. Σε διάστημα ενός χρόνου, ο Σλοβένος τεχνικός έχει δώσει τέτοιου είδους αφορμές πολύ πάνω από το επιτρεπόμενο όριο. Και αυτό δεν μπορεί να περνάει απαρατήρητο.

Ένα ερώτημα που με απασχόλησε μετά το ματς, είναι αν λόγω της πολύ κακής διαιτησίας, πρέπει να στηριχθεί αυτή η ενέργεια του Ζντοβντς, σαν ένα είδος αντίδρασης από πλευράς ΑΕΚ. Εννοοώ και από τα Μέσα που ασχολούνται με την ΑΕΚ.

Θα μπορούσε κάποιος να μπει σε αυτό το σκεπτικό, αν η ενέργεια του Σλοβένου τεχνικού, ήταν ένα εντελώς απομονωμένο περιστατικό, εντελώς αντίθετο με όσα μας έχει δείξει μέχρι σήμερα. Σίγουρα θα αντιμετωπιζόταν αλλιώς αν εκτός από αυτό, ο Ζντοβντς σε αυτό το διάστημα είχε καταφέρει να εμπνεύσει τον κόσμο της ΑΕΚ και να δεθεί μαζί του ψυχικά. Δυστυχώς τίποτε από τα παραπάνω δεν συμβαίνει.

Επιπλέον, ούτε οι εξηγήσεις που επιχείρησε να δώσει μου φάνηκαν πειστικές. Για να πω την αλήθεια, όταν ξέρεις πως είναι δεδομένο πως με αυτή την ακραία συμπεριφορά το μόνο που θα προκαλέσεις θα είναι αυτό που τελικά έγινε, δυσκολεύομαι να πειστώ πως υπήρχαν άλλα κίνητρα εκτός από προσωπικά, δηλαδή αυτό-προστασίας και ενδεχομένως και αναζήτησης προσωπικού άλλοθι. Μια κακιά στιγμή; Εδώ την απάντηση την έδωσε ο ίδιος. Είπε πως ήξερε τι έκανε και προσπάθησε να το δικαιολογήσει. Τι να προσθέσω σε αυτό;

Αντίθετα πρόκειται για επαναλαμβανόμενες προβληματικές συμπεριφορές που έρχονται πλέον να συνδυαστούν και με τον προβληματισμό για την αγωνιστική εικόνα της ομάδας εδώ και πολύ καιρό, όπως και από την αδυναμία της να φανεί συνεπής στα καθοριστικά ραντεβού που βρήκε ως τώρα μπροστά της.

Δεν είμαι ειδικός στο μπάσκετ, με ενδιαφέρει πολύ όμως η πορεία της ΑΕΚ σαν φίλος της ομάδας, αλλά και λόγω των Μέσων που εργάζομαι. Και τέλος πάντων, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθώ το ποδόσφαιρο της ΑΕΚ, άλλο τόσο θυμάμαι να παρακολουθώ με συνέπεια και το μπάσκετ.

Βλέπω κι εγώ μια ομάδα που μετά από ένα πολύ δυνατό ξεκίνημα που έδωσε πολλές ελπίδες, πάνε μήνες τώρα που έχει κρίση αγωνιστικής ταυτότητας και δημιουργεί πολλά ερωτηματικά για τον τρόπο που στήθηκε και τον τρόπο που την διαχειρίζεται ο προπονητής της.

Για μένα η ΑΕΚ βρίσκεται και πάλι στο σημείο που βρισκόταν μετά από τον αποκλεισμό από το Eurocup πέρσι. Έναν αποκλεισμό μάλλον άδικο βάσει της εικόνας και της δυσκολίας του Ομίλου. Καλείται να πάρει κομβικές αποφάσεις για την συνέχεια της, με την γνώση πως οι βασικοί στόχοι έχουν χαθεί.

Το «κλειδί» είναι οι αποφάσεις αυτές να παρθούν με βάση την πραγματικότητα και όχι το πως θα θέλαμε να ήταν η πραγματικότητα. Το λογικό στα μάτια μου φαίνεται η ΑΕΚ να αρχίσει να βλέπει από τώρα προς την επόμενη σεζόν και να μη μπει στο παράλογο σκεπτικό πως είναι στόχος να μπει στα play off, «σφήνα» στους δύο. Δεν γίνονται αυτά.

Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, αλλά είναι απαραίτητο την στρατηγική σου να την χαράξεις με βάση την πραγματικότητα. Αν το κάνεις αυτό, οι πιθανότητες να πάρεις τις σωστές αποφάσεις αυξάνονται θεαματικά.

Πέρσι στο αντίστοιχο σημείο, έγραφα στην εφημερίδα πως κατά την άποψη μου η ΑΕΚ δεν είχε λόγο να βιαστεί και να πάει μεσούσης της σεζόν σε επιλογή στον πάγκο που θα καθόριζε και την πορεία της στην επόμενη. Δεν είχε λόγο κατά την άποψη μου να περιορίσει τις επιλογές της, στους διαθέσιμους σε εκείνο το χρονικό σημείο.

Τώρα είναι μπροστά σε μια πραγματικότητα πάλι, που είτε το θέλουμε είτε όχι ο προπονητής είναι στο επίκεντρο. Πρώτα απ’ όλα καλείσαι να αξιολογήσεις τις συμπεριφορές που από μόνες τους, ανεξάρτητα από τεχνικά ζητήματα, είναι σοβαρό θέμα. Μετά έρχεται η αξιολόγηση σου για το τι θέλεις στο υπόλοιπο της σεζόν και αν ο Ζντοβντς είναι αυτός που θα μπορέσει να το κάνει.

Εκτιμώ πως όπως έχουν έρθει τα πράγματα, η ΑΕΚ έχει την ευχέρεια να κάνει αναπτυξιακή πολιτική στο υπόλοιπο της σεζόν, να δώσει χώρο και χρόνο δηλαδή και στους νεαρούς που έχει επιλέξει από φέτος να βάλει την πρώτη ομάδα και εδώ και πολύ καιρό, ο αγχωμένος Ζντοβντς έχει βάλει εντελώς στο περιθώριο.

Να δεις τι μπορείς να περιμένεις για το μέλλον από αυτούς και να αξιολογήσεις τον βαθμό που μπορεί κάποιος ή κάποιοι να αποτελέσουν βασικό μέρος του σχεδιασμού σου για του χρόνου. Και να δώσεις ταυτόχρονα ανάσες σε παίκτες που πλέον είναι φανερό πως καλούνται συνεχώς να σηκώνουν πολύ μεγαλύτερο βάρος απ’ όσο οι σωματικές κυρίως δυνάμεις τους, επιτρέπουν.

Πολύ φοβάμαι πως ο Σλοβένος προπονητής αυτό δεν μπορεί και δεν θέλει να το κάνει και σε περίπτωση που συνεχίσει ως το τέλος είναι δεδομένο πως η ΑΕΚ με τις συνθήκες πίεσης που την υποβάλλει ο πάγκος της εδώ και πολύ καιρό, θα συνεχίσει με κίνητρο να κυνηγάει στόχους που είναι πάνω από τις δυνάμεις της. Προσπαθώντας να πείσει για κάτι που ακόμη δεν είναι έτοιμη να κυνηγήσει και ανεβάζοντας χωρίς κανένα λόγο τον πήχη και το μέτρο με το οποίο θα κριθεί στο τέλος.

Φυσικά υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν πως έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να υπάρχει χώρος στην ΑΕΚ για έναν άνθρωπο με τέτοιες συμπεριφορές, οπότε κάθε άλλη συζήτηση γύρω από τεχνικά θέματα περιττεύει. Δεν μπορώ να πω πως είμαι μακριά από αυτό το σκεπτικό και ο ίδιος… Αντιλαμβάνομαι όμως τις δυσκολίες γύρω από αυτές τις αποφάσεις, ειδικά από την στιγμή που ο ίδιος ο Ζντοβντς, αρνείται να σε διευκολύνει, όπως θα όφειλε για πολλούς λόγους…

ΥΓ: Η ΑΕΚ έμπλεξε μετά τον στυγνό εκβιασμό του συστήματος FIBA – EOK, σε μια διοργάνωση, που φέρνει το μπάσκετ πολλά χρόνια πίσω. Και με τον τρόπο που διεξάγεται, αλλά και με τα διαιτητικά φαινόμενα που είδαμε σε όλη την πορεία ως τώρα. Είχα πολλά χρόνια να δω διαιτησίες – όχι μόνο σε αγώνες της ΑΕΚ και όχι μόνο κατά της ΑΕΚ στους δικούς της αγώνες- που είχαν τόσο συχνά και τόσο έντονο το «άρωμα» της πολύ συγκεκριμένης στόχευσης. Πραγματικά «μύριζε» δεκαετίες του 60′, του 70′ και του 80′, αυτή η ιστορία και φαίνεται πως κάποιοι «σκελετοί» βρήκαν την ευκαιρία να θυμηθούν ξανά παλιές αγαπημένες συνήθειες με την προσπάθεια για απόλυτη χειραγώγηση των διοργανώσεων που είχαν υπό την αιγίδα τους.

Μια ομάδα που θέλει να έχει σοβαρές φιλοδοξίες για το ευρωπαϊκό στερέωμα, δεν μπορεί να έχει σχέση με την FIBA και την ΕΟΚ και αυτό το μάθημα πιστεύω το πήρε η ΑΕΚ φέτος. Παρά τα σοβαρά ζητήματα που υπάρχουν και με τον τρόπο που πορεύεται η Euroleague, είναι η μέρα με την νύχτα η διαφορά στο επίπεδο.

Η αναζήτηση της επανασύνδεσης με το σύστημα του Μπερτομέου, νομίζω πως φαίνεται η πιο λογική λύση και θεωρώ άλλωστε πως δεν θα μείνει καμιά σοβαρή ομάδα να συμμετέχει σε αυτό το πράγμα και την επόμενη σεζόν.

Μακάρι αυτή η διοργάνωση να μην υπάρχει του χρόνου και αν υπάρχει, μακάρι η ΑΕΚ να μην έχει καμιά σχέση με αυτή και τους διοργανωτές της. Δυστυχώς συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς και ο Πατρίκ Κομνηνός, απλά πιστεύω πως η παρουσία του, είναι και αυτή ένα παράδοξο που δεν θα συνεχίσει να υφίσταται για πολύ.

• ΑΕΚ