Μία ήττα τη χρονιά

Να πω τώρα, ότι δεν χαίρομαι με όλο αυτό που γίνεται; Θα είμαι ψεύτης. Εφτασε τέλος Απριλίου για να υπάρξει η πρώτη φετινή ήττα της ΑΕΚ και προκλήθηκε σεισμός ανάλογος με του Νεπάλ. Και αυτό είναι το καλό. Πως ο Ενωσίτης αρχίζει να χτίζει ξανά νοοτροπία νικητή, να μη βολεύεται με τα ελάχιστα, να ζητά πάντα το καλύτερο για την ομάδα του. Κόντρα σε μίζερες και κοντόφθαλμες λογικές που κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια, αυτό είναι θετικό σημάδι. Η ΑΕΚ πρέπει να προβληματίζεται έπειτα από κάθε αποτυχία, να βρίσκει τα λάθη και να τα διορθώνει.

Είναι βέβαιο, πως αυτό είναι μονόδρομος για την επιτυχία. Να ασκείται κριτική, να υπάρχει πίεση, να απορρίπτεται κάθε μορφή εφησυχασμού. Η ΑΕΚ είναι σημαντικό να βρει τα μέτρα και τα σταθμά της. Και αυτό πρέπει πρώτιστα να περνά από τον κόσμο. Εκείνος πρέπει να ζητά μόνο τα καλύτερα, να μην πάει ποτέ ξανά στο αεροδρόμιο έπειτα από νίκη επί του…Αρη, να πανηγυρίζει με επιτυχίες και νίκες που αντιστοιχούν στο μέγεθος της ΑΕΚ. Αυτό είναι το dna του Ενωσίτη, που επιχειρήθηκε να αλλοιωθεί με ανήθικο τρόπο.

Αυτό που δεν χρειάζεται είναι ο πανικός. Διάβασα και άκουσα πολλά σχόλια για τις ανάγκες μεταγραφών και πόσο φάνηκε η γύμνια της ομάδας. Μα αλλοίμονο αν οι υπεύθυνοι της ΑΕΚ περίμεναν ένα και μόνο παιχνίδι για να κατανοήσουν ποια είναι η κατάσταση στο ρόστερ και πως μπορεί να ενισχυθεί. Αυτά είναι ακόμα απομεινάρια του παρελθόντος, όταν από το αποτέλεσμα ένα ματς άλλαζε ολόκληρη η στρατηγική. Στη νέα ΑΕΚ, στη νέα πραγματικότητα που ζούμε, οι αποφάσεις αποτελούν προϊόν σκέψης, συζητήσεων και υπεραναλύσεων που εκμηδενίζουν τα περιθώρια λάθους.

Μεταγραφές θα γίνουν και θα αφορούν παίκτες πρωταγωνιστές, έστω και αν το χθεσινό παιχνίδι δεν είναι δείγμα. Δεν μπορεί τα συσσωρευμένα λάθη ενός 90λεπτου να σβήσουν την πρόοδο και την εικόνα που δείχνει μία ομάδα στο σύνολο της χρονιάς. Αυτοί που κάνουν για την ΑΕΚ, έχουν φανεί και αυτοί που δεν άντεξαν το βάρος, μετρούν μέρες. Ούτε ανάθεμα απαιτείται, ούτε μηδενισμός για ποδοσφαιριστές που έχουν κερδίσει τους πάντες κατά τη διάρκεια της χρονιάς.

Προφανέστατα και μία ήττα πονάει. Αλλοθι δεν υπάρχει για κανέναν, έστω και αν είναι σαφές πως μία ομάδα που έχει σχεδόν μήνα χωρίς αγώνες, περιρρέουσα ατμόσφαιρα που θεωρεί εξασφαλισμένη (όπως και είναι) την άνοδο και σημαντικές απουσίες δημιουργικά, μπορεί να βρει δικαιολογίες. Δεν συζητείται πως προσεγγίστηκε λάθος το ματς. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί προτιμήθηκε ο Ζόριτς από τον Κρισάντους και έμεινε στον πάγκο ο Κολοβέτσιος. Αλλά αυτό είναι και λίγο άτοπες κουβέντες, που δεν θα είχαν σημασία εάν η ΑΕΚ δεν έδειχνε αυτοκτονικές τάσεις.

Φτιάχνοντας νοοτροπία, ενισχύοντας την ομάδα και με το επίπεδο δουλειάς που υπάρχει, δεν έχω καμία αμφιβολία πως η ΑΕΚ θα φτάσει σύντομα στον στόχο της, να είναι δηλαδή ανταγωνιστική σε κορυφαίο επίπεδο. Τώρα αστειότητες για την άνοδο και τους κινδύνους που υπάρχουν, δεν μπορώ ούτε καν να τις συζητώ. Η ΑΕΚ θα βάλει πέντε γκολ στην Παναχαϊκή, θα περάσει τρένο και από τα υπόλοιπα γήπεδα και θα μετατρέψει άμεσα σε τυπική την όλη διαδικασία. Εδώ είμαστε και θα το θυμηθείτε.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ

• ΑΕΚ
• ηρακλής
• καζαντζόγλου