Τι διδάσκει η Γιουβέντους

Για αρχή θα ξεκαθαρίσω πως την Γιουβέντους την σιχαίνομαι. Κυρίως γι αυτά που από καταβολής της αντιπροσώπευε. Και αυτή και η Ρεάλ και πολλές άλλες που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε. Παρακολουθούσα όμως τον πρώτο ημιτελικό με την Ρεάλ και σκεφτόμουν πως η πρόσφατη ιστορία της Γιουβέντους έχει μια σειρά από ενδιαφέροντα στοιχεία, που μάλλον αποτελούν διδάγματα.

Πριν σκάσει η ιστορία της Καλτσιόπολις, η Γιουβέντους ήταν κράτος στην Ιταλία. Κατά καιρούς, πότε η μαφία Μπερλουσκόνι και πότε η μαφία του Νότου έβαζαν παρενθέσεις. Αλλά το κράτος της Γιουβέντους, κράτος. Μπροστά του, η εδώ παράγκα μοιάζει με εαρινή σύναξη αγροφυλάκων. Κι όταν έσκασε το καλτσιόπολις, μέσα σε λιγότερο από μήνα, η Γιουβέντους βρέθηκε στη Β’ εθνική και της αφαιρέθηκαν και αναδρομικά πρωταθλήματα. Όχι πως σηκώθηκε μ’ αυτό τον τρόπο το λάβαρο της εξυγίανσης του ποδοσφαίρου. Συμφέροντα εξυπηρετούσε και όλο αυτό. Απλώς διαφορετικά από τα προηγούμενα. Αλλά τουλάχιστον τα εξυπηρετούσε υπό τον μανδύα της απονομής δικαιοσύνης και αυτό έχει την σημασία του. Πάμε παρακάτω.

Η Γιουβέντους «εξαγνίστηκε», πέρασε την περιπέτεια της Β’ εθνικής με ζόρια και απώλειες (έγραψε ήττες και μάλιστα οδυνηρές) αλλά επέστρεψε στο καμπιονάτο. Συνταγή αγωνιστική; Καταρχήν μάζεψε ότι καλύτερο υπήρχε στην ιταλική αγορά από Ιταλούς παίκτες. Κάθε ηλικίας. Και τον Πίρλο ως «ξεγραμμένο» δήθεν, τον πήρε από την Μίλαν και μάλιστα με γκρίνια τότε για τη συγκεκριμένη επιλογή. Αλλά μ’ αυτόν τον τρόπο όχι μόνο απέκτησε μια συμπαγή αγωνιστική βάση, αλλά έγινε ξανα ο μεγαλύτερος τροφοδότης της εθνικής Ιταλίας. Κατά δεύτερον «τσίμπησε» και κάποια «λαβράκια» από την ξένη αγορά και κατά τρίτον έκανε και δυο –τρεις στοχευμένες δυνατές μεταγραφικές κινήσεις.

Η αγωνιστική συνταγή αποδείχθηκε σωστή, αλλά μπορεί και να μην πετύχαινε απολύτως τίποτα, αν δεν είχε φτιάξει το δικό της γήπεδο. Αυτό γήπεδο «κατάπιε» την Τρίτη το βράδυ τη Ρεάλ και όχι και τόσο η αγωνιστική εικόνα της Γιουβέντους. Και αυτό το γήπεδο έχει ήδη «καταπιεί»  και άλλες ομάδες και έχει δώσει καθοριστικές νίκες στην Γιουβέντους, που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να μην τις έπαιρνε και η ιστορία των τριών τελευταίων χρόνων στο καμπιονάτο να είχε γραφτεί διαφορετικά.

Με λίγα λόγια η ιστορία της Γιουβέντους την τελευταία δεκαετία διδάσκει πως μπαίνει (έστω και προσωρινά) μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο της διαφθοράς τουλάχιστον ως προς το κομμάτι της τιμωρίας. Διδάσκει αγωνιστική συνταγή επιστροφής στην κορυφή και διδάσκει και πως είναι απαραίτητο το γήπεδο για να πετύχει αυτή η συνταγή. Διδάγματα δηλαδή που τα παίρνεις όπως είναι και να τα βάζεις εντός των δικών μας συνόρων. Και αφορούν και ημάς στην ΑΕΚ αλλά και υμάς του ελληνικού ποδοσφαίρου βεβαίως, βεβαίως.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ