Δύσκολος, αλλά λογικός ο δρόμος που ακολουθεί ο Αγγελόπουλος

Δεν γράφω εδώ και πολύ καιρό για μπάσκετ, συνειδητά. Το παρακολουθώ και το ακολουθώ όσον αφορά την ΑΕΚ, όσο και το ποδόσφαιρο. Μέχρι πριν ένα, δύο χρόνια έγραφα και κανένα σχόλιο που και που, τώρα όχι.

Ο λόγος είναι πως αποφάσισα πως αυτό που συμβαίνει στην ΑΕΚ με τον Μάκη Αγγελόπουλο, με τις συνθήκες που επικρατούν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, είναι υπεράνω σχολιασμού και κριτικής. Δεν είναι για κριτική, είναι για να το παρακολουθείς και να το απολαμβάνεις.

Ο Αγγελόπουλος έκανε μια ομάδα…πρωταγωνίστρια

Με τις καλές(που υπήρξαν πραγματικά όχι απλά καλές, αλλά εξαιρετικές) και τις κακές στιγμές, με τα σωστά και τα λάθη της, είναι μια όμορφη ιστορία. Που ήρθε από το πουθενά και συνεχίζεται στο πουθενά ουσιαστικά, γιατί έτσι όπως τα έχουν κάνει με την Ευρωλίγκα στο μπάσκετ, αυτό που κάνει ο Αγγελόπουλος για τα ελληνικά δεδομένα, είναι απίστευτο.

Σε ένα άθλημα που ακόμη και στο υψηλότερο του επίπεδο, δεν προσφέρει τίποτα φοβερά έσοδα. Σε μια αγορά σαν την Ελλάδα που μπασκετικό κοινό έχουν μόνο ο Παναθηναϊκός και ο Άρης στην ουσία (βλέπεις πως και του ΟΣΦΠ η βάση είναι μικρή για τα δεδομένα και την πρόσφατη ιστορία της ομάδας).

Έρχεται ο Αγγελόπουλος και παίρνει μια ΑΕΚ που μόλις είχε επιστρέψει μετά από μια τριετία στην Α1 και το πιθανότερο είναι πως …θα χαιρετούσε πάλι και ξαφνικά αρχίζεις να βλέπεις ΑΕΚ και μπάσκετ υψηλού επιπέδου μαζί. Με παικταράδες, με τίτλους, με μεγάλα ματς που έχουν γράψει ιστορία.

Και να έχει περάσει μια πενταετία ήδη που ξεκίνησε η ιστορία και να χαιρόμαστε γιατί μάζεψε δέκα χιλιάδες κόσμο με τον Παναθηναϊκό.

Συγγνώμη, αλλά τι κριτική να κάνεις; Τι να σχολιάζεις; Αυτό σκέφτηκα, είπα στον εαυτό μου πως ως ΑΕΚτζής το μόνο που μπορώ να λέω είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ και να πηγαίνω στο γήπεδο. Αυτό και κάνω την τελευταία διετία.

Απορώ κι αγανακτώ επίσης, με όσους κάνουν κριτική σε κάθε ευκαιρία, εννοώ κριτική ισοπεδωτική, με εμπάθεια. Όταν ο Αγγελόπουλος έχει ξοδέψει τόσα χρήματα και φτάσαμε φέτος πάλι να μετράμε τα διαρκείας ένα – ένα για να περάσει τα 1000. Αποτελεί το θαύμα των θαυμάτων πως είναι εδώ ακόμη πέντε χρόνια μετά και μάλιστα μας παρουσιάζει φέτος μπορεί και την καλύτερη και πιο ισορροπημένη τουλάχιστον, ομάδα της δικής του εποχής.

Η πώληση Σαντ-Ρος

Κάνω μια εξαίρεση λοιπόν σήμερα και γράφω για μπάσκετ, γιατί αντιλαμβάνομαι πως είναι μια κομβική συγκυρία. Με την αναγκαστική περίπου πώληση του Σαντ Ρος.

Πρώτα απ’ όλα να πω πως και στον Παναθηναϊκό να ήταν ο Σαντ Ρος για παράδειγμα (για τον ΟΣΦΠ δεν το συζητάμε καν), αν είχε πρόταση με πολύ περισσότερα χρήματα από την ΤΣΣΚΑ και οι Ρώσοι πλήρωναν και την ομάδα, λογικά πάλι στην Μόσχα θα ήθελε να πάει κι εκεί θα πήγαινε. Πόσο μάλλον όταν είναι σε ομάδα του BCL.

Δεν συζητάμε λοιπόν αν είχε περιθώριο η ΑΕΚ να κάνει κάτι. Αυτό που διαπιστώνω πως λένε αρκετοί κι αξίζει να το συζητήσει κανείς, είναι πως θα είχε κάποια διαφορά, αν η ΑΕΚ έπαιζε στην Ευρωλίγκα κλπ. Πρώτα απ’ όλα δεν είναι στο χέρι της και να το ήθελε. Δεύτερον, το παράδειγμα που χρησιμοποίησα πιο πάνω, δείχνει πως και στην Ευρωλίγκα να ήταν, πάλι λογικά θα τον έχανε τον παίκτη.

Κι εγώ προσωπικά πολλές φορές απογοητεύομαι με την σύγκριση του επιπέδου που παίζει η ΑΕΚ στην Ευρώπη και αυτού που βλέπουμε στην Ευρωλίγκα ή σε κάποιο βαθμό και στο Eurocup. Αν και τα πραγματικά στοιχεία της αξίας και της ανταγωνιστικότητας των ομάδων, πέρα από ονόματα , δείχνουν πως οι διαφορές στο επίπεδο ανάμεσα σε BCL και Eurocup, δεν είναι και τόσο μεγάλες.

Κι εγώ φοβάμαι πως υπάρχει μια αίσθηση ματαιότητας γύρω από την προσπάθεια της ΑΕΚ, όσο δεν είναι εντός του συστήματος της Ευρωλίγκα.

Ωστόσο, δίνω μεγαλύτερη σημασία σε όσα έχει πει σχετικά ο ίδιος ο Αγγελόπουλος. Η εξήγηση που έχει δώσει για τους λόγους που αποφεύγει ανοίγματα προς τον Μπερτομέου, είναι σαφέστατη, βασισμένη σε πολύ λογικά επιχειρήματα.

Ο Αγγελόπουλος, φυσικά ξέρει ο ίδιος καλύτερα από τον καθένα, σε ποιο επίπεδο μπορεί να κινηθεί στην επένδυση του στην ΑΕΚ. Ποιες καταστάσεις μπορεί να ελέγξει και ποιες όχι.

Αυτή την στιγμή ξέρει πως ο μόνος τρόπος να παίξει στην Ευρωλίγκα, είναι μέσω της μίας μέχρι φέτος θέσης και δύο θέσεων από του χρόνου που θα δίνει το Eurocup. Και μιλάμε για συμμετοχή για μια σεζόν! Μετά φτου κι από την αρχή …

Ξέρει αυτό λοιπόν και επειδή όπως είπαμε και πριν ξέρει καλύτερα από τον καθένα φυσικά, το επίπεδο που μπορεί να κινηθεί οικονομικά, διαβλέπει μέσα από αυτή την διαδικασία πως το πιθανότερο θα ήταν να μην υπάρχει μπασκετική ΑΕΚ σε τρία – τέσσερα χρόνια, παρά να έχει παγιωθεί σε υψηλό επίπεδο, όπως σήμερα εννοείται το υψηλό επίπεδο.

Θα πει κάποιος και τι χάνει με το να παίξει στο Eurocup έτσι κι αλλιώς, όπως κάνει ο Προμηθέας κι αν κάτσει και μια σεζόν στην Ευρωλίγκα, τι θα πάθουμε; Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Στην μια σεζόν στην Ευρωλίγκα ( που είναι εκπληκτικά δύσκολο να πάρεις το δικαίωμα συμμετοχής μέσω του Eurocup) σε τινάζει στον αέρα για πλάκα, ακόμη κι αν δεν έχεις μπάτζετ πρώτης οκτάδας. Θέλει πάρα πολύ σκέψη.

Με αυτούς τους όρους εκείνο που καταλαβαίνω, είναι πως ο Αγγελόπουλος θεωρεί γελοίο να συμβιβαστεί, πόσο μάλλον όταν καν δεν του έχει δώσει η στήριξη του κόσμου της ΑΕΚ την δυναμική για να πάρει κάποια περισσότερα ρίσκα, από τα ήδη τεράστια που έχει πάρει.

Θεωρεί απ’ όσο έχω καταλάβει πως είναι πιο ρεαλιστικό και πιο προσαρμοσμένο στις δυνατότητες που έχει ο ίδιος, αλλά και που – δεν- του δίνει και η δυναμική της μπασκετικής ΑΕΚ, να ποντάρει στο εξορθολογισμό της κατάστασης στο ευρωπαϊκό μπάσκετ στο κοντινό μέλλον.

Κρατώντας την ομάδα σε μια αξιοπρεπή διοργάνωση υπό την αιγίδα της διεθνούς συνομοσπονδίας και προσπαθώντας να την κρατήσει σε όσο το δυνατό πιο ανταγωνιστικό επίπεδο γίνεται. Και το καταφέρνει.

Μέχρι πότε, εφόσον στο άμεσο μέλλον δεν αλλάξουν τα πράγματα, δεν το γνωρίζω. Και γι’ αυτό λέω πως προτιμώ να απολαμβάνω αυτό που μου προσφέρει η τρέλα του συγκεκριμένου ανθρώπου. Όπως είναι αυτή την στιγμή. Και μια χαρά είναι για να λέμε την αλήθεια.

Σίγουρα περιπτώσεις όπως αυτές με τον Σαντ Ρος, δείχνουν τα όρια της σημερινής κατάστασης και πόσο δύσκολο είναι και να χτίσεις ομάδα μακράς πνοής και σε υψηλό επίπεδο, στηριγμένος σε έναν κορμό σε βάθος χρόνου. Δυστυχώς έτσι είναι και δεν μπορείς να το αλλάξεις προς το παρόν.

Το πως θα το δει στο μέλλον και ο ίδιος ο Αγγελόπουλος, επίσης δεν το γνωρίζω. Αν θα αλλάξει δηλαδή ρότα, αν αποφασίσει να παίξει μπάλα και με την άλλη πλευρά. Εκείνος ξέρει. Ωστόσο και η ως τώρα προσέγγιση του, είναι λογική.

• ΑΕΚ
• Μάκης Αγγελόπουλος
• χαουαρντ σαντ-ρος