Που (;) θα κριθεί ο Καρέρα και η ΑΕΚ του

Να πάρω τα πράγματα από την αρχή. Τον ήθελα τον Σλούτσκι. Είχε ένα ψαρωτικό βιογραφικό, το καλύτερο απ’ όλους όσους έχουν έρθει στον πάγκο της ΑΕΚ από την επιστροφή μετά την περιπέτεια της Β’ εθνικής. Είχε και μια ψαρωτική φυσιογνωμία. Τον ήθελα. Προσωπική άποψη. Θεωρώ πως και ο Ίβιτς επίσης «ψάρωσε» με το βιογραφικό και την φυσιογνωμία του Σλούτσκι. Τον θεώρησε εξαιρετική ευκαιρία, όταν έμαθε ότι έμεινε ελεύθερος από την Φίτεσε. Γι αυτό και μπήκε στην διαδικασία να συναντηθεί και να κουβεντιάσει μαζί του, παρόλο που πάντα στο μυαλό του, η πρώτη επιλογή ήταν ο Καρέρα. Άλλωστε, επίσης προσωπική άποψη, το προφίλ του Ίβιτς ταιριάζει πολύ μ’ αυτό του Ιταλού. Δηλαδή ακόμα και τίποτα να μην ήξερε κανείς, αν έβλεπε τον Ίβιτς και του έδειχναν και τον Καρέρα, θα ήταν σίγουρος πως αυτός είναι ο προπονητής που θα επιλέξει. Εκτιμά την ιταλική ποδοσφαιρική σχολή. Και πιστεύει περιπτώσεις όπως αυτή του Καρέρα. Και από την στιγμή που την πιστεύει, πολύ καλά έκανε και το πάλεψε και το καθυστέρησε και δεν βιάστηκε να πάει σε επιπόλαιες και ενδεχομένως προβληματικές επιλογές όπως ο Νίκολιτς. Πάμε παρακάτω.

Η ΑΕΚ δεν είχε ποτέ Ιταλό προπονητή. Στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο εννοώ, διότι στις ρομαντικές, αθώες εποχές, ερχόταν και ο Μανιότσι και έδινε και ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί στους παίκτες πριν από τα ματς. Όταν το ποδόσφαιρο όμως έγινε επαγγελματίκο, Ιταλός δεν υπήρξε ποτέ. Όχι επειδή δεν της έκατσε. Δεν ήταν τυχαίο περιστατικό. Δεν είχε Ιταλό προπονητή, διότι δεν μπορούσε να έχει Ιταλό προπονητή. Εννοώ σοβαρό. Προφανώς και έναν μακαρονά από τον πάγκο ομάδας τρίτης κατηγορίας της Ιταλίας, μπορούσε να τον φέρει σ’ όλες τις στιγμές της ιστορίας της η ΑΕΚ. Ακόμα και στις χειρότερες. Κουβεντιάζουμε όμως για έναν Ιταλό προπονητή με σοβαρότητα. Τέτοια περίπτωση δεν ήταν εύκολο να έρθει στην Ελλάδα. Όπως και δεν ήταν εύκολο να έρθει Ισπανός προπονητής. Γι αυτό και ήταν τεράστια επιτυχία όταν φέραμε τον Φερέρ. Όπως και μεγάλη επιτυχία ήταν όταν ήρθε ο Χιμένεθ.

Προφανώς και το γεγονός πως ο Καρέρα είναι Ιταλός και βέρος της ιταλικής ποδοσφαιρικής σχολής, από μόνο του, δεν λέει απολύτως τίποτα. Άλλωστε δεν έχει δουλέψει ακόμα, ως πρώτος προπονητής στο Καμπιονάτο. Τους τελευταίους τρεις μήνες, ήταν υποψήφιος για όλες τις ιταλικές ομάδες που ετοιμαζόντουσαν να αλλάξουν προπονητή. Και σοβαρά ιταλικά ΜΜΕ, όπως το Sky Sport Italia αλλά και η Γκαζέτα Ντέλο Σπορ, τον παρουσίαζαν ακόμα και ως φαβορί. Πρώτα για την Τζένοα, μετά για την Ουντινέζε. Όλο αυτό κάτι λέει και έχει την σημασία του. Όμως τελικά δεν κάθισε ο Καρέρα στον πάγκο ούτε της μιας, ούτε της άλλης, ούτε καμίας ιταλικής ομάδας. Και αυτό έχει την σημασία του και ίσως και αυτό κάτι να λέει.

Ο Καρέρα έχει μάθει την προπονητική δίπλα στον Αντόνιο Κόντε. Και μέσα από την φωτιά, την πίεση και τον πρωταθληματισμό, μιας ομάδας όπως είναι η Γιουβέντους. Έβαλε τον… απαυτό του ακόμα και στον πάγκο της εθνικής Ιταλίας. Ενώ ο Κόντε ήθελε σαν τρελός να πάρει τον Καρέρα μαζί του και στην Τσέλσι, αλλά δεν έκατσε. Σε κάθε περίπτωση, η εμπειρία που πήρε δίπλα σ’ έναν προπονητή όπως ο Κόντε, σίγουρα του έχει δώσει σημαντικά εφόδια. Βεβαίως από την άλλη μεριά, είναι πολύ πρόσφατη και πολύ οδυνηρή η εμπειρία της ΑΕΚ από τον Μοράις. Δίπλα στον Μουρίνιο είχε μάθει προπονητή και σε πάγκους φωτιά, όπως της Ρεάλ Μαδρίτης. Αλλά στην ΑΕΚ διαπιστώσαμε με επώδυνο τρόπο, πως η μετάβαση του Μοράις από βοηθός σε αφεντικό, ήταν επιεικώς προβληματική.

Βεβαίως ο Καρέρα πριν να έρθει στην Αθήνα, έχει ήδη αποδείξει πως μπορεί να κάνει και δουλίτσα, όταν είναι πρώτος και όχι βοηθός. Και μάλιστα καλή. Πήρε μια ομάδα όπως η Σπαρτάκ Μόσχας, που είχε 16 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα, που τα αποδυτήρια της ήταν μπάχαλο (σας θυμίζει κάτι) μήνα Αύγουστο και την οδήγησε στην κορυφή. Παράσημο. Την πρωταθλήτρια Σπαρτάκ όμως, την επόμενη χρονιά δεν μπόρεσε να την κρατήσει στην κορυφή και την «έριξε» στην 3^η θέση. Ζήτημα. Και τελικά τα αποδυτήρια που ο ίδιος είχε φτιάξει, τον έδιωξαν και από την θέση του, καθώς «πλήρωσε» την κόντρα με τον αρχηγό της ομάδας. Πρόβλημα. Την ίδια στιγμή, οι οπαδοί του έφτιαχναν πανό και έφτασαν ακόμα και να σταθούν στο πλευρό του, κόντρα σε πρόεδρο και ποδοσφαιριστές, όταν ήρθε η στιγμή του διαζυγίου. Παράσημο.

Θα μου πείτε πως μέχρι τώρα, μ’ αυτά που αραδιάζω, άκρη και συμπέρασμα για το τι μέρος του λόγου είναι ο Καρέρα, δεν βγαίνει. Και ούτε πρόκειται, πριν τον δούμε στο γήπεδο και πριν φανεί η δουλειά του. Το κρίσιμο ερώτημα είναι, που θα κριθεί ο Ιταλός, για να διαπιστώσει η ΑΕΚ, αν μπορεί να κτίσει μια ομάδα που θα είναι ξανά ανταγωνιστική. Μια ομάδα που θα μπορεί την επόμενη σεζόν να πάρει το πρωτάθλημα. Για τώρα το θεωρώ δεδομένο πως η ΑΕΚ θα πάει καλύτερα. Το πράγμα θα συμμαζευτεί, οι ποδοσφαιριστές θα αποκτήσουν κίνητρο να δείξουν πράγματα, ο αέρας θα αλλάξει. Η ΑΕΚ θα πάρει νίκες. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ωστόσο αυτό ενδεχομένως να προέκυπτε με οποιονδήποτε προπονητή ερχόταν και σίγουρα δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο. Το ξαναγράφω . Ποιο τελικά θα είναι το κριτήριο;

Να φτάσει η ΑΕΚ στον τελικό του κυπέλλου και να το κατακτήσει; Να μπει στα πλέι οφ και να διεκδικήσει έστω την δεύτερη θέση που πάει στα προκριματικά του Τσου – Λου; Να αρχίσει να παίρνει νίκες σε ντέρμπι, που έχουμε ξεχάσει πως είναι; Να παίζει όμορφο ποδόσφαιρο; Να παίζει κυνικό αλλά αποτελεσματικό ποδόσφαιρο;  Όλα αυτά μαζί ή κάποια απ’ αυτά μαζί; Στα μάτια τα δικά μου, το πρώτο που χρειάζεται να δώσει ο Καρέρα στην ΑΕΚ, είναι να την ξανακάνει ομάδα. Και το δεύτερο, να την ξανακάνει μια ομάδα με νοοτροπία νικητή, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Να διώξει φόβους, τρέμουλα, ποδοσφαιρικές ανασφάλειες και να ξαναβάλει στο γήπεδο μια ομάδα σίγουρη για τα πόδια της και για την φανέλα της. Αν το πετύχει αυτό ο Καρέρα, θα φανεί και στην εικόνα στα παιχνίδια, αλλά και στα αποτελέσματα. Επομένως πάνω σ’ αυτό θα αξιολογηθεί. Εξάλλου αυτό ήταν και το μεγάλο όπλο του Ιταλού, όταν έδωσε το πρωτάθλημα στην Σπαρτάκ μετά από 16 χρόνια. “Πέρασαν από τον πάγκο πολύ αξιόλογοι προπονητές, όπως ο Γιουνάι Έμερι. Δεν πήραν πρωτάθλημα, γιατί δεν έκαναν αυτό που είχε κάνει ο Καρέρα. Να δώσει νοοτροπία νικητή στην ομάδα”είχε γράψει ο αρχισυντάκτης του russianfootballnews, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ρωσίας από τον Ιταλό. Αυτό χρειάζεται τώρα και η ΑΕΚ.

Η ομάδα δεν είναι δική του. Δεν την έφτιαξε ο Ιταλός. Αλλά για να ξαναδώσεις σε μια ομάδα με το μέγεθος της ΑΕΚ αυτοπεποίθηση, νοικοκύρεμα και νοοτροπία νικητή, δεν χρειάζεται να έχεις φέρει δικού σου παίκτες. Από την άλλη μεριά, Γενάρης έρχεται και μεταγραφική περίοδο. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα για την στήριξη της ΑΕΚ στην επιλογή της για τον πάγκο αλλά και για τις διορθωτικές κινήσεις που θέλει να κάνει ο Καρέρα για να παίξει αυτό που θέλει. Άλλωστε για να ξέρουμε και τι λέμε, αν θέλει να παίξει ο Ιταλός το 4-3-3 που έπαιζε στην Σπαρτάκ και πήρε το πρωτάθλημα, το ρόστερ της ΑΕΚ θέλει πολύ μεγάλο ανακάτεμα. Και για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Η ΑΕΚ παίρνει προπονητή, δεν παίρνει μάγο. Για να φτιάξει το πράγμα και να αλλάξει ουσιαστικά η εικόνα της ομάδας, χρειάζονται προσθήκες βαρβάτες και ποιοτικές και σε μια σειρά από θέσεις στην ενδεκάδα. Κανείς Καρέρα δεν πρόκειται να πετύχει, αν δεν γίνουν οι αλλαγές που χρειάζονται και στο ρόστερ.