Η ΑΕΚ συνεχίζει να μαθαίνει και φέτος. Αυτή την εβδομάδα μαθαίνει πως άλλο το Champions League, άλλο το Europa League.
Αν για παράδειγμα είχε να αντιμετωπίσει την προηγούμενη Τετάρτη τον Άγιαξ στο Άμστερνταμ για την δεύτερη τη τάξει διοργάνωση, οι συνθήκες δεν θα ήταν ίδιες.
Ο αντίπαλος μπορεί και να είχε κάνει rotation, όπως έκαναν τόσο η Τσέλσι και ακόμη περισσότερο η Μπέτις και πολύ δύσκολα θα έβγαζε την ίδια ένταση στο παιχνίδι του. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο σίγουρα δεν θα ήταν η ίδια επίσης.
Για το Champions League το χθεσινό ΠΑΟΚ – Τσέλσι για παράδειγμα, ακόμη και με ακριβώς τις ίδιες 11άδες, πολύ δύσκολα θα είχε την εξέλιξη που είδαμε. Και οι παίκτες της Τσέλσι δεν θα λειτουργούσαν τόσο επιπόλαια όσο χθες στα τελειώματα και ο ΠΑΟΚ από την άλλη πλευρά θα προσπαθούσε να κάνει περισσότερα πράγματα στο γήπεδο.
Επιπλέον σε πρεμιέρα Champions League, δεν θα μπορούσε ποτέ η Μπέτις να κάνει οκτώ αλλαγές σε σχέση με το τελευταίο ματς πρωταθλήματος, όση εμπιστοσύνη και να έχει στο ρόστερ ο προπονητής.
Η ΑΕΚ είχε μακράν την δυσκολότερη αποστολή της εβδομάδας λοιπόν . Κι έχοντας δει άλλες δύο φορές το παιχνίδι στην τηλεόραση, μπορώ να πω πως στο πρώτο 45λεπτο, παρουσίασε την καλύτερη εικόνα που είδαμε από ελληνική ομάδα μέσα στο διήμερο. Παρά τις κομβικές μέσο – επιθετικές της παρουσίες.
Το σημείο – «κλειδί» παραμένει το πρώτο λεπτό της επανάληψης και για μένα περισσότερο η ψυχολογική επίδραση που είχε, σε ένα σημείο που εύλογα η αισιοδοξία και των παικτών είχε ανέβει πολύ μετά το πρώτο ημίχρονο. Εκεί φάνηκε η απειρία στη διαχείριση τέτοιων καταστάσεων σε κορυφαίο πλέον επίπεδο. Κι αυτό ήταν το καθοριστικό στοιχείο για την εξέλιξη του ματς μετέπειτα.
Για να πάμε στο ματς της Κυριακής, δεν μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που αντιμετώπισε ο προπονητής του ΠΑΟΚ το ματς με την Τσέλσι. Και είναι λογικό. Όλη τους η επικοινωνιακή πολιτική τόσους μήνες, έχει αναδείξει το μεθαυριανό ματς σε «μητέρα των μαχών». Αυτό είναι ένα στοιχείο.
Ένα άλλο ίσως πιο σημαντικό, είναι πως και πρακτικά έχει τεράστια σημασία για τον αντίπαλο της ΑΕΚ το ματς της Κυριακής.
Ο ΠΑΟΚ είναι δύο βαθμούς πίσω από ΑΕΚ και Ολυμπιακό και την μεθεπόμενη αγωνιστική παίζει στο Φάληρο. Με δύο ήττες ας πούμε, στο χειρότερο ενδεχόμενο δηλαδή, μπορεί να βρεθεί ως και οκτώ βαθμούς πίσω από την κορυφή, μέσα σε δύο αγωνιστικές.
Το ματς λοιπόν της Κυριακής, έχει πολύ πιο ισχυρό βαθμολογικό κίνητρο για την μια από τις δύο ομάδες. Καθώς όπως πολλές φορές έχει ειπωθεί εδώ το τελευταίο διάστημα, η ΑΕΚ με το τρία στα τρία στο ξεκίνημα, κατάφερε να αφαιρέσει μεγάλο κομμάτι της πίεσης ενόψει αυτού του δύσκολου αγώνα.
Βεβαίως κάποιοι θέλουν να βάλουν και την ΑΕΚ στο «τριπάκι», πως είναι πολύ κρίσιμο το ματς που έρχεται και πως θα καθορίσει κάτι. Για να το εκμεταλλευτούν σε περίπτωση ήττας και να ποντάρουν σε καλλιέργεια εσωστρέφειας.
Όσο και να το θέλουν όμως, αυτό δεν μπορεί να συμβεί, γιατί η ΑΕΚ στηρίζεται σε πολύ γερές βάσεις, έτσι ώστε να αφεθεί να παρασυρθεί από τις επιθυμίες κάποιων που οπωσδήποτε, δεν χαίρονται ιδιαίτερα όταν την βλέπουν να πετυχαίνει τους στόχους της.
Το γεγονός πως έχει λιγότερη βαθμολογική πίεση η Ένωση, είναι υπαρκτό, αναμφισβήτητο και θα ισχύει πριν, κατά την διάρκεια και μετά το τέλος του ματς. Και ίσως θα πρέπει και να πέσει βάρος στο πως θα αξιοποιηθεί ως πλεονέκτημα στην προσέγγιση που θα έχει η ομάδα στο παιχνίδι αυτό.
Μπορεί ο ΠΑΟΚ να κράτησε παίκτες εκτός και να τους έχει «φρέσκους» την Κυριακή, αλλά και η ΑΕΚ αναγκαστικά είχε τρεις πολύ σημαντικούς εκτός με τον Άγιαξ.
Επειδή το κέντρο της ΑΕΚ το ίδιο είναι και στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη, η ομάδα αυτή μου δίνει την εντύπωση πως δουλεύεται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε τουλάχιστον ως προς τον δημιουργικό τομέα, η σημασία του να μην είναι τόσο μεγάλη.
Αλλά για να μπορεί να λειτουργήσει αυτό, είναι απαραίτητη η παρουσία κάποιων ποδοσφαιριστών και ειδικά του Λιβάγια. Χωρίς να παραγνωρίζω την σημασία και του Μπακασέτα όπως τον έχουμε δει στο ξεκίνημα της σεζόν, αλλά και του Λόπες, ειδικά όταν το ζητούμενο είναι ο πλουραλισμός στην επιθετική ανάπτυξη.
Δεν συζητάμε για το τι θα συνέβαινε αν ήταν διαθέσιμος και ο Μπογέ, ο Γιαννιώτας στο 100% και φυσικά και ο Αλμπάνης ως εναλλακτική επιλογή.
Αλλά και μόνο οι επιστροφές που υπάρχουν από το Άμστερνταμ στην Θεσσαλονίκη, είναι κομβικές για το παιχνίδι που θέλει να κάνει η ΑΕΚ και η διαφορά μπορεί να φανεί στην Τούμπα, εφόσον η ομάδα βρεθεί γενικά σε καλή βραδιά.
Νομίζω ψυχολογικά θα λειτουργήσει θετικά για τους παίκτες της ΑΕΚ, το γεγονός πως είδαν, ξέρουν, ότι στο μυαλό των αντιπάλων τους, είναι πιο σημαντικοί από την Τσέλσι.
Υπέροχο το χθες, μα το… αύριο είναι που μετράει!
Ω ρε αδερφέ Σέρχιο, ψυχή βαθιά!
