Περηφάνια για την μπασκετική ΑΕΚ και ρεαλισμός για Φάληρο

Σίγουρα μια διάθεση ειρωνείας υποβόσκει, γύρω από το Intercontinental Cup και την συμμετοχή της ΑΕΚ. Κυρίως από αντιπάλους φυσικά, αλλά όχι μόνο.

Τι να κάνουμε δηλαδή; Επειδή 11 ομάδες αποφάσισαν να ξεσκίσουν το μπάσκετ όπως το ξέραμε και να το κάνουν αποκλειστικότητα τους, οι υπόλοιπες πρέπει να σταματήσουν να υπάρχουν;

Πρέπει όσοι μας αρέσει το μπάσκετ, να είμαστε Ολυμπιακοί ή Παναθηναϊκοί ή εναλλακτικά να παρακολουθούμε μόνο NBA;
Όχι βέβαια. Εφόσον η FIBA τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον δειλά – δειλά κάτι πάει να παρουσιάσει απέναντι σε αυτό το σκάνδαλο που λέγεται πλέον Euroleague, καλά κάνει η ΑΕΚ και συνδυάζει με αυτή την διαδικασία, την διαδικασία της δικής της αναγέννησης. Και στο τέλος θα δούμε ποιος θα δικαιωθεί.

Το μόνο που με εξοργίζει από πλευράς FIBA, είναι πως δεν πετάει έξω από τις διοργάνωσεις της τις 11 ομάδες του κορμού της Euroleague. Οι οποίες «βιάζουν» το μπάσκετ εκ του ασφαλούς. Γιατί καρπώνονται σε αποκλειστικότητα τα οφέλη της αποκλειστικότητας και έχουν την ευκαιρία να κάνουν και επίδειξη δύναμης στα εθνικά τους πρωταθλήματα, ενώ υποτίθεται έχουν μέτωπο ενάντια στις ομοσπονδίες που τα διοργανώνουν.

Και η FIBA τους κοιτάει.

Ας μην είχαν ΟΣΦΠ και ΠΑΟΚ την καβάντζα πως κάποια κούπα θα πάρουν εντός συνόρων κάθε χρόνο κουτσά στραβά και σου έλεγα τι θα γινόταν με την Euroleague και τους οπαδούς τους, που δεν θα είχαν ευκαιρία για κατάκτηση τίτλου. Γιατί πλέον είναι κι εκτός των δυνατοτήτων τους, ακόμη και το Final Four. Ας μην ήξεραν πως κάθε χρόνο έχουν 50% πιθανότητες εκ του ασφαλούς, για να κατακτήσουν το πρωτάθλημα, που έχουν απαξιώσει και θα βλέπαμε, πόσο φανατικά θα ήταν υπέρ της Euroleague και οι οπαδοί τους.

Θα μου πείτε, αν η ΑΕΚ έβρισκε τρόπο να μπει στην Euroleague, θα έλεγες τα ίδια; Πιθανότατα όχι ακριβώς, γιατί όταν είσαι εσύ μέσα στην ευνοϊκή κατάσταση δεν είναι το ίδιο, αλλά αυτό δεν θα άλλαζε πως η κατάσταση είναι αυτή που περιγράφουμε. Κι εκεί που τώρα μιλάμε για ΟΣΦΠ και ΠΑΟΚ, απλά θα μιλάγαμε και για την ΑΕΚ. Ανεξάρτητα από το αν ο κάθε «εγώ» θα το πρόβαλλε ή όχι, η αρρωστημένη κατάσταση και οι προοπτικές της για το μέλλον, θα ήταν οι ίδιες.

Η Euroleague που είναι βέβαια ένα Ισπανό – Ρώσο- Τουρκικό πρωτάθλημα, με κομπάρσους πλέον τις δύο ελληνικές ομάδες, μία ομάδα από μια χώρα με τεράστια μπασκετική παράδοση και κοινό, όπως η Ιταλία και καμία ως τώρα από την Γαλλία. Και μια Γερμανική. Όλη η υπόλοιπη Ευρώπη, απλά δεν παίζει.

Προσωπικά με χαροποιεί πως αποφάσισαν τελικά να μην παραδώσουν τελείως τα όπλα, απέναντι σε αυτή την «ληστρική» επιδρομή και θεωρώ πολύ σημαντική την συμμετοχή της ΑΕΚ και στο FIBA Champions League και τώρα στο Intercontinental Cup.

Ναι, το γήπεδο δεν είχε κόσμο. Αλλά για πέστε μου, αν σε Final Four της Euroleague δεν είναι ελληνική ομάδα, η Μακάμπι ή η Φενερμπαξέ, ποια γήπεδα έχουν γεμίσει; Τρεις – τέσσερις ομάδες εξασφαλίζουν μόνο σχετική πλέον πληρότητα, στα γήπεδα που φιλοξενούν Final Four.

Κι ας περιμένουμε να δούμε και την εικόνα στον τελικό, από την στιγμή που συμμετέχει τελικά η διοργανώτρια ομάδα.
Όσο για την δυναμικότητα; Πολύ ψηλά τον πήραμε τον αμανέ. Μιλάμε για την Αργεντινή, που έχει βγάλει τεράστιους παίκτες, σε μέσο όρο ανώτερου επίπεδο από τους δικούς μας.

Ναι, δεν είναι …οι Warriors η πρωταθλήτρια της Λατινικής Αμερικής, αλλά δεν είναι και καφενείο. Δεν τους ταιριάζει ο τρόπος παιχνιδιού των ευρωπαϊκών ομάδων, είναι λιγότερο μελετημένοι σε αυτά που εδώ δίνεται έμφαση κι εκεί κρίνεται κυρίως η ιστορία.

Αυτοί παίζουν μπάσκετ, εμείς παίζουμε αυτό που στην Ευρώπη έχει γίνει το μπάσκετ. Και θεωρούμε πλέον μπάσκετ. Και ειδικά στην Ελλάδα το έχουμε κάνει λύσσα, με συνέπεια να μη βγαίνουν πλέον μπασκετμπολίστες που να μπορούν να βάλουν την μπάλα στο καλάθι, αλλά ξυλοκόποι κανονικοί.

Τέλος πάντων, είναι ένα σπουδαίο ματς το αυριανό στο Ρίο, σε μια σπουδαία διοργάνωση, που μέχρι πριν από πέντε χρόνια, δεν θα μπορούσαμε καν να ονειρευτούμε. Άλλη μια τεράστια προσφορά του Μάκη Αγγελόπουλου στην ιστορία συνολικά του συλλόγου και ειδικότερα του πιο ένδοξου τμήματος, που μετράει τρεις κατακτήσεις ευρωπαϊκών τίτλων.
Σε ό,τι έχε να κάνει με το ποδόσφαιρο τώρα.

Ο Χιμένεθ σωστά είπε πως η ψυχή που έβγαζε πέρσι η ΑΕΚ, βασιζόταν και στην φυσική της κατάσταση και στην γενικότερη ψυχολογία που είχε καλλιεργηθεί. Έχει δίκιο κι αυτή η αναφορά, ήταν έμμεση διαπίστωση από τις πρώτες μέρες του στην ομάδα, πως τα δύο στοιχεία αυτά λείπουν.

Από την άλλη έχεις έναν αντίπαλο που από εκεί που είχε πιστέψει και ο ίδιος το δικό του παραμύθι, περί καλύτερης ομάδας και φανταστικής μπάλας. Οπότε η άνευ όρων παράδοση στην Τούμπα και η αποτυχία να βάλε γερές βάσεις πρόκρισης στο ματς της διοργάνωσης που πιστεύουν πως έχουν πιθανότητες να κατακτήσουν, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση…

Είναι η ΑΕΚ σε θέση να την πάει στο τέρμα. Ρεαλιστικά οι πιθανότητες δεν είναι με αυτή την εκδοχή. Η ΑΕΚ έχει μια σεζόν που παρουσιάζει γενικά μέτρια ως κακή εικόνα, έχει σοβαρά προβλήματα με απουσίες και επίπεδο αγωνιστικής ετοιμότητας συγκεκριμένων κομβικών παικτών.

Επιπλέον, παρόλο που ο αντίπαλος είναι εν μέσω αγωνιστικής υποχρέωσης μάλλον πιο σημαντικής από το αυριανό ντέρμπι, είναι σαφές πως η ψυχοσύνθεση τους θα τους φέρει με αυτοματισμό στο να θεωρούν πως το ματς με την ΑΕΚ είναι το πιο σημαντικό. Ως οδός διαφυγής πλέον.

Υπάρχουν και κάποιες γελοίες προσωπικότητες στον αντίπαλο της ΑΕΚ, που σε αυτό το ματς θα δουν την μοναδική περίπτωση να δηλώσουν παρών και να κοροϊδέψουν πως κάτι πρόσφεραν, ενώ δεν έχουν προσφέρει τίποτα…

Επίσης το κίνητρο σε σχέση με πέρσι, στην ΑΕΚ, είναι από μικρό ως ανύπαρκτο. Μη γελιόμαστε. Όπως δεν τρελαίνεστε εσείς κι εγώ με τη δεύτερη θέση ως στόχο, έτσι δεν λέει και κάτι ιδιαίτερο εντός ομάδας. Κίνητρο μπορείς να βρεις τώρα μόνο στον εγωισμό σου, στην επιθυμία να φανείς ανταγωνιστικός σε ένα περιβάλλον που όλοι θεωρούν πως έτσι όπως είσαι φέτος, δεν μπορείς να κάνεις κάτι ιδιαίτερο…

Οπότε το ζητούμενο είναι αν ο Χιμένεθ μπόρεσε μέσα στην εβδομάδα ή μπορέσει μέχρι και την έναρξη του ματς, να ξυπνήσεις τέτοιου είδους ένστικτα. Μια ΑΕΚ με κατάλληλη ψυχολογία έχει τύχη και ίσως μπορέσει να καλύψει δομικές αδυναμίες, ειδικά στην άμυνα. Αλλά το έργο του Χιμένεθ σε αυτόν τον τομέα, σε συνδυασμό και με τα καθαρά αγωνιστικά και την φυσική κατάσταση, δεν είναι καθόλου εύκολο.

Πιο ρεαλιστικό στόχο, θεωρώ το να μπορέσει να έχει την ομάδα όπως πρέπει να είναι για το κύπελλο. Που είναι πραγματικός, πρακτικός στόχος και δίνει κίνητρο σε όλους.

Αν καταφέρει βέβαια να παρουσιάσει κι αύριο, κάτι άλλο από αυτό που η λογική λέει πως πάνω κάτω θα είναι η ΑΕΚ, απλά θα του βγάλουμε το καπέλο και θα το χαρούμε.

• ΑΕΚ
• Διηπειρωτικο Κυπέλλο
• ολυμπιακός