Η ΑΕΚ προφανώς προσπαθεί, αλλά προφανώς αυτό δεν φτάνει

Ακουσα από φίλο της ΑΕΚ πριν κανά δίμηνο «δεν μπορώ να βλέπω άλλο την ΑΕΚ φίλε, θα πάω να περπατήσω. Κουράστηκα, μου κάνει κακό».

Μετά από αυτόν μου το είπαν και άλλοι. Τα ψυχολογικά στηρίγματα πολλών φίλων της ΑΕΚ πέφτουν ένα-ένα και στο τέλος δεν ξέρω τι θα μείνει. Βεβαίως οι ίδιοι Κυριακές-Τετάρτες στήθηκαν τελικά μπροστά από την τηλεόραση να δουν το ματς της ΑΕΚ. Εύκολα το λες, δύσκολα το κάνεις. Διότι το συναίσθημα είναι πάντα συναίσθημα. Και ότι και αν έχει γίνει ή προκύψει, παραμένει συναίσθημα. Δεν μπορώ να βρω κάτι πιο έντονο και δυνατό για να σε κρατήσει τέτοιες εποχές. Στο πλαίσιο που ζούμε με την πανδημία και τους περιορισμούς, η ΑΕΚ θα έπρεπε να είναι ευχάριστη νότα στην ζωή όλων μας. Οπως για άλλους οι ομάδες τους και ότι τους ευχαριστεί. Και κατάφερε η ΑΕΚ να είναι… μαύρη. Και για τον κόσμο, και για τη διοίκηση, και για τους παίκτες και για εμάς ακόμη. Δεν έχω βρει άνθρωπο στην κοινωνία της ΑΕΚ που να είναι χαρούμενος με αυτό που βλέπει, ζει, διαβάζει και ακούει. Πλέον στην ΑΕΚ δεν είναι χαρούμενοι, ούτε όσοι πληρώνονται και ζουν δουλεύοντας για αυτήν. Και μπροστά μας και ο μεγάλος κίνδυνος στο φινάλε να φτάσουμε στο… έγκλημα της απαξίωσης και του νέου γηπέδου. Τότε θα έχουμε φτάσει σε επικίνδυνες ατραπούς για τον σύλλογο.

Η σύγκριση

Πάμε στο… τώρα. Η ΑΕΚ έκανε λάθη. Θέλοντας να διορθώσει άλλα λάθη της. Στα μέσα Δεκεμβρίου γνώριζε ότι θέλει δεξί μπακ. Φτάσαμε 30 Ιανουαρίου και ακόμη δεν έχει κάνει προπόνηση το νέο δεξί μπακ, ο Ολεγκ Νταντσένκο, με τον οποίο έγιναν αρκετά λάθη στη διαχείριση και την επικοινωνία της υπόθεσης. Πχ ο Ολυμπιακός πάνω-κάτω την ίδια περίοδο ήθελε αριστερό μπακ τον Δεκέμβρη. Και μία ώρα μετά την αλλαγή χρονιάς υποδεχόταν τον Ρέαμπτσιουκ και ο παίκτης μπήκε αποστολή στο ντέρμπι με την ΑΕΚ στις 3 Ιανουαρίου. Από τότε προσθέστε ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο και να δημιουργήσει τέτοιο πρόβλημα στην ΑΕΚ, στο οποίο η ΠΑΕ αναγκάστηκε να βγάλει ανακοίνωση-απολογία. Και μαζί με αυτούς φέρνει τώρα τον μοναδικό μεταγραφικό στόχο που ο κόσμος πίστεψε ότι κάτι… αλλάζει. Τον Λαλά. Τον εξαιρετικό δεξιό μπακ της Στρασμπούρ. Την ώρα που έχει τον Ραφίνια με 1,5 εκατ.ευρώ συμβόλαιο και ένα «βαρύ» βιογραφικό. Και τον Σωκράτη τον πήρε ενώ είχε ήδη 4 στόπερ πρώτης γραμμής. Και έκανε μετά το deal με τον Σισέ και την Σεντ Ετιέν… καβάλα στο άλογο.

Ολα αυτά μου δείχνουν τη διαφορά νοοτροπίας. Ο Ολυμπιακός ξεφεύγει επικίνδυνα. Η απόσταση μεγαλώνει από πέρυσι. Ήδη ετοιμάζει έχοντας τον βασικό κορμό του, την ομάδα της νέας σεζόν. Και η ΑΕΚ ψάχνει 30 Ιανουαρίου το δεξί μπακ της για αυτή την σεζόν… Η ΑΕΚ προσπαθεί πολύ, δίνει χρήματα, αλλά αυτό δεν φτάνει. Ούτε η προσπάθεια φτάνει πια, ούτε να πληρώσεις ένα καλό συμβόλαιο φτάνει. Διότι η ΑΕΚ πληρώνει πολλά καλά συμβόλαια, αλλά στο χορτάρι δεν παίρνει όσα πρέπει. Θέλει μία σειρά πραγμάτων το ποδόσφαιρο εδώ και χρόνια. Καλές επαφές, καλό scouting, εξαιρετικές επαφές με μάνατζερ, να δείχνεις ότι το «καλό πράγμα» το πληρώνεις, το αξιοποιείς και το μεταπουλάς για να σου φέρουν και τους «επόμενους». Η ΑΕΚ δεν θα αλλάξει τους νόμους στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Οι μάνατζερ κάνουν το παιχνίδι σε μεγάλο βαθμό. Και όσο δεν παίζει μπάλα (και) μαζί τους, τόσο θα μένει πίσω. Και θα γυρίζει γύρω-γύρω από την ουρά της και από τους διάφορους Ινσούα-Σάκχοφ-Ανσαριφάρντ με ευχή να της κάτσουν 1-2…

Και κάνω συγκρίσεις με τον Ολυμπιακό, διότι αυτός είναι πρώτος στην Ελλάδα και η οργάνωση του είναι ζηλευτή. Αν θέλουμε να μιλάμε για ποδόσφαιρο και να μην κλείνουμε τα μάτια αυτή είναι η πραγματικότητα. Οποιος αγαπά και θέλει το καλό της ΑΕΚ πρέπει να έχει τα μάτια ανοιχτά μπροστά, δεξιά, αριστερά και πίσω και να λέει την αλήθεια. Μόνο έτσι θα αλλάξει η ΑΕΚ και θα εξελιχθεί αγωνιστικά και ως κλαμπ.

Ο Μελισσανίδης και η ΑΕΚ

Κατανοώ ότι ο Δημήτρης Μελισσανίδης είναι η μία και μόνη επιλογή της ΑΕΚ τώρα διοικητικά και ειδικά αυτή την εποχή. Κατανοώ, σέβομαι και αποδέχομαι όλα τα καλά που έχει κάνει στην ομάδα με κορωνίδα το νέο γήπεδο και την προσπάθεια που γίνεται ώστε τα Σπάτα να γίνουν σύγχρονο προπονητικό κέντρο. Έχει κάνει και λάθη. Πολλά. Σε πρόσωπα, με εμμονές του και διάφορα άλλα. Πάντως προσπαθεί, προφανώς όμως πρέπει να αλλάξει φιλοσοφία και νοοτροπία. Και για έναν άνθρωπο της ιδιοσυγκρασίας και της ηλικίας του δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι. Πάντως να πω την αλήθεια με όσα άκουσα χρόνια, το «προσπαθεί» για τον Μελισσανίδη δεν θα έπρεπε να αρκεί.

Η ΑΕΚ όμως έχει ένα μεγάλο κακό. Στο αγωνιστικό και μεταγραφικό κομμάτι, πρέπει να φτάσει στο… αμήν για να κινηθεί. Και τότε το ρίσκο μεγαλώνει, καθώς δεν έχεις πάντα τον απαιτούμενο χρόνο και βρίσκεσαι στα σχοινιά. Η ΑΕΚ άφησε πολύ χρόνο σε Λιβάια, Ολιβέιρα, Παπασταθόπουλο, δεξί μπακ, τερματοφύλακα, στόπερ κλπ. Και όταν αποφασίζει να μπει σε συζητήσεις, πάλι… τεντώνεται χρονικά και κουράζει και κουράζεται.

Προφανώς… έτσι δεν μειώνεται η απόσταση, αλλά βλέπω ότι θα μεγαλώνει εξάμηνο με το εξάμηνο.

Αν είχα μία ευχή να κάνω για την ΑΕΚ θα ήταν να κάτσει στον καθρέφτη της και να δει το πρόβλημα. Συνολικά και δίχως να αφήσει ούτε μία… καρέκλα απέξω. Τότε θα έχει πετύχει το πιο σημαντικό και μετά θα έρθουν όλα.

ΥΓ: Εβγαλα από την κουβέντα και τον Χιμένεθ και τον Κονέ, διότι θεωρώ ότι δεν φέρουν τόση ευθύνη για να μπουν στο κάδρο.

• blog
• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• Τάσος Καπετανάκος