Ο Μιχάλης της ΑΕΚ! (VIDEO)

enwsi.gr

29/11/2017 | 18:29

0

Η 29η Νοεμβρίου είναι ξεχωριστή μέρα για την οικογένεια της ΑΕΚ. Κι αυτό γιατί πριν 41 χρόνια ο Μιχάλης Κακιούζης είδε το πρώτο φως του ήλιου. Ένας παίκτης που έμελλε να σημαδέψει την εξαριετική πορεία της Βασίλισσας στα πρώτα χρόνια του 2000. Άλλωστε κι αυτός κατάφερε να κάνει ένα από τα μεγάλα όνειρά του, πράξη. Να παίξει στην ομάδα την οποία αγάπησε από μικρό παιδί και να ζήσει μαζί της στιγμές μοναδικές.

Γέννημα θρέμα της Νέας Φιλαδέλφειας, ο «Κακ» ήταν… γραφτό να αγαπήσει τον «δικέφαλο». Κάτι το οποίο έδειξε σε πολλές περιπτώσεις καθ’ όλή τη διάρκεια της «λαμπρής» καριέρας του στα ευρωπαϊκά παρκέ.

Ο Έλληνας φόργουορντ έπειτα από μια τριετία στον Ιωνικό Νέας Φιλαδελφείας έκανε το… μεγάλο βήμα, Το καλοκαίρι του 1995 και έπειτα από ένα αρκετά μεγάλο… σίριαλ, κατάφερε να φορέσει τη φανέλα της ομάδας την οποία αγαπούσε από παιδί. Ο Μιχάλης Κακιούζης πήγε στην ΑΕΚ. Και ήταν από τους παίκτες που σηματοδότησαν την μεγάλη αλλαγή, την επιστροφή στους τίτλους!

Μαζί με παίκτες όπως ο Ζήσης, ο Χατζής, ο Ντικούδης, ο Κικίλιας, συνέθεσαν έναν πολύ δυνατό ελληνικό κορμό, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία της Βασίλισσας. Όλοι τους, άλλωστε, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σε κάθε τίτλο της ΑΕΚ στις αρχές του 2000!

Τη διετία 2000-2002, στα… λαμπρά χρόνια της ΑΕΚ, ο Κακιούζης ήταν το σημείο αναφοράς. Με την ΑΕΚ κατέκτησε 1 Κύπελλο Σαπόρτα (2000), δύο Κύπελλα Ελλάδος (2000, 2001), αλλά και το πιο μάγκικο, το πιο… καρυδάτο πρωτάθλημα όλων των εποχών, ανατρέποντας ρτη σειρά των τελικών με τον Ολυμπιακό, από 0-2 σε 3-2, το 2002! Με την ΑΕΚ ο Κακιούζης έζησε τα… πάντα! Χαρές, λύπες, μεγάλες νίκες, πικρές ήττες, απογοητεύσεις, αποθέωση… Κι όλα αυτά μέσα σε 8 χρόνια πορείας (1995-2003).

Η αγάπη του για την ΑΕΚ δεν έσβησε ποτέ, όμως. Και πλέον βρίσκεται και πάλι στην ομάδα της καρδιάς του, στην ομάδα που αγάπησε από μικρό παιδί, προσφέροντας από άλλο πόστο. Σε κάθε προσπάθεια αναγέννησης, άλλωστε, ο «Κακ» ήταν εκεί για την ΑΕΚ, να τη στηρίξη και να σταθεί πλάι της. Η αγάπη για τον δικέφαλο δεν έσβησε ποτέ. Και δεν θα σβήσει ποτέ…

Χρόνια πολλά και… κιτρινόμαυρα Μιχάλη!