Τα αδέρφια εκεί ψηλά ξέρουν και θα τον δουν αγκαλιασμένα...

Ο τελικός κατ’ εμέ, θα έπρεπε να γίνει στο ΟΑΚΑ, όπως και όλοι οι τελικοί. Και όχι φυσικά επειδή αποτελεί έδρα της ΑΕΚ, αλλά επειδή ΔΥΣΤΥΧΩΣ, στην Ελλάδα του 2017 είναι το μοναδικό γήπεδο που μπορεί με την απαραίτητη οργάνωση να είναι ασφαλές. Αν ισχύει αυτό και για το «Καυτανζόγλειο», να γινόταν εκεί. Συγγνώμη, αλλά η ασφάλεια είναι το παν. Είναι το 100% και ούτε καν το 99%. Αυτή είναι η άποψή μου.

Εν τέλει, το ματσάκι θα γίνει το Σάββατο, στις 20:30, στο «Πανθεσσαλικό». Με διαιτησία που θα έχει διάθεση για 50-50 και που αν κάνει κάποιο λάθος, που όλοι ευχόμαστε να μην κάνει κανένα, θα είναι ανθρώπινο. 50-50 είναι και οι πιθανότητες των δύο ομάδων για την κατάκτηση του τροπαίου. 50-50 θα είναι και οι οπαδοί των δύο ομάδων στις κερκίδες.

Πριν από λίγες ώρες, έγινε γνωστή η είδηση ότι ένα παλικάρι 24 ετών που είχε πάει γήπεδο για να δει την αγαπημένη του ομάδα κι έφυγε χαρούμενο που την είδε να κερδίζει και να προκρίνεται στον τελικό, είναι εγκεφαλικά νεκρό επειδή στην προσπάθειά του να αποφύγει κουκουλοφόρους που είχαν στήσει ενέδρα σε άλλους οπαδούς του ΠΑΟΚ, παρασύρθηκε από αυτοκίνητο. Δεν μπορείς να πεις κάτι. Και δεν μπορείς γιατί δεν υπάρχουν λόγια για ένα τέτοιο συμβάν, όπως και για όλα τα παρόμοια που έχουν γίνει στο βωμό της οπαδικής βίας.

Στον Παράδεισο, υπάρχουν νέα παιδιά, τόσο της ΑΕΚ, όσο και του ΠΑΟΚ, που θα ήθελαν τόσο πολύ να είναι το Σάββατο μέσα στο γήπεδο και να ζήσουν με έντονα συναισθήματα τον τελικό. Είναι πολύ μεγάλη αδικία που δεν μπορούν να το κάνουν, όπως πολύ άδικος υπήρξε και ο χαμός τους. Όμως, είναι βέβαιο ότι από εκεί ψηλά που θα δουν το παιχνίδι, θα το κάνουν αγκαλιασμένοι και μονιασμένοι. Γιατί, αυτοί, έμαθαν με τον πιο πικρό τρόπο και ξέρουν, ότι πάνω απ’ όλα είναι ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή.

Ο καθένας που θα πάει στον Βόλο το Σάββατο, είτε ΑΕΚτζής, είτε ΠΑΟΚτζής, ας σκεφτεί πολύ καλά. Ας σκεφτεί τα αδέρφια του εκεί ψηλά. Αλλα, ας σκεφτεί και τη μάνα του, τον πατέρα του, το παιδί ή τα παιδιά του, τα αδέρφια του, τη γυναίκα του, τους ανθρώπους του που θα τον περιμένουν να επιστρέψει σπίτι του, υγιής και αρτιμελής. Να σκεφτεί και τους φίλους του, που ορισμένοι εξ’ αυτών, υποστηρίζουν άλλη ομάδα από τη δική του.

Γίνεται πολύς λόγος τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή και τις δηλώσεις του υφυπουργού Αθλητισμού περί του test event, που θα αποτελέσει ο τελικός για το αν θα επιτραπούν ξανά οι μετακινήσεις οπαδών. Ζητείται και απαιτείται από τους οπαδούς που θα πάνε στον Βόλο, να δείξουν σεβασμό στο ποδόσφαιρο, στις ομάδες τους, στη διοργάνωση.

Προσωπικά, θα έλεγα ότι πάνω απ’ όλα, θα πρέπει να δείξουμε όλοι σεβασμό στον οπαδό. Σε αυτόν που λατρεύει την ομάδα του και μπαίνει πάντα στη διαδικασία να ταλαιπωρηθεί και να δώσει από το υστέρημά του, για να την δει από κοντά, για να είναι δίπλα της. Και ο οπαδός αυτός, δεν είναι μόνο ο οπαδός της δικής μας ομάδας, αλλά και της αντίπαλης. Αυτά όσον αφορά στο πιο σημαντικό ενόψει του τελικού του Σαββάτου, που είναι να πάνε και να επιστρέψουν όλοι, καλά, στα σπίτια τους.

Πάμε και στο αγωνιστικό. Όπως προανέφερα, για μένα οι πιθανότητες είναι στο απόλυτο 50-50. Η καθεμία από τις δύο ομάδες έχει τα δικά της πλεονεκτήματα, τα δικά της μειονεκτήματα, αλλά επί της ουσίας, μεγάλες διαφορές δεν υπάρχουν.

Αυτό που θα μετρήσει περισσότερο απ’ όλα είναι η προσέγγιση που θα κάνουν στο ματς, οι δύο προπονητές και οι ποδοσφαιριστές που θα αγωνιστούν. Κατά την ταπεινή μου άποψη, αν η ΑΕΚ παίξει για 90 λεπτά (κι εφόσον χρειαστεί για περισσότερα), όπως έπαιξε στο β’ ημίχρονο του πρώτου ημιτελικού στο Φάληρο ή στο β’ ημίχρονο του αγώνα πρωταθλήματος με τον ΠΑΟ, τότε θα έχει τον πρώτο λόγο για να στεφθεί και φέτος Κυπελλούχος. Αν όμως, χαραμίσει κάποιο ημίχρονο και δεν έχει συγκέντρωση και διάρκεια στην απόδοσή της, τότε ο ΠΑΟΚ έχει και την ομάδα και τους παίκτες για να την «τιμωρήσει».

Ένα τρομερά εντυπωσιακό στοιχείο που διάβασα πριν από λίγες μέρες είναι ότι η τελευταία φορά που έχασε το Κύπελλο, ομάδα που σκόραρε πρώτη στον τελικό, ήταν ο Ηρακλής το 1980 με την Καστοριά! Ουδείς άλλος, κατάφερε να ανατρέψει το εναντίον του 1-0 μέσα στα επόμενα 36 χρόνια! Ακόμα και σε παράταση, μόνο ο ΟΣΦΠ, πέτυχε ανατροπή, με τον Αστέρα Τρίπολης το 2013, αλλά… Τώρα, το «αλλά», που αφορά στο «πως», φαντάζομαι πως δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επεξήγηση.

Προφανώς, ο Χιμένεθ, όπως και ο Ίβιτς, θα προετοιμάζει την ομάδα του δια παν ενδεχόμενο. Για το πως θα διαχειριστεί την κατάσταση εφόσον προηγηθεί στο σκορ, εφόσον μείνει πίσω στο σκορ, εφόσον το ματς πάει στην παράταση, ακόμα και στα πέναλτι. Αλλά, νομίζω ότι σε έναν τελικό, μειώνονται δραματικά οι ελπίδες να πανηγυρίσει στο τέλος, σε όποια ομάδα… αργήσει να μπει στο ματς και βρεθεί πίσω στο σκορ.

Από εκεί και πέρα, ο τελικός του Σαββάτου και η σημασία που έχει για την ΑΕΚ, να στεφθεί και φέτος Κυπελλούχος, αναγκαστικά «φρενάρει» τον απολογισμό που θα έπρεπε και που θα θέλαμε να κάνουμε, ύστερα από τη λήξη της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος. Τουλάχιστον, για μένα, αυτό ισχύει.

Όταν μπροστά σου, έχεις την πιο σημαντική μάχη του «πολέμου» (ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ) για τη φετινή σεζόν, δεν μπορείς να κάνεις κριτική, ούτε να μιζεριάζεις, ούτε να αναλύεις οτιδήποτε μπορεί να μεταδώσει στον «οργανισμό ΑΕΚ» αρνητική ενέργεια. Προφανώς και η χρονιά στο πρωτάθλημα είναι παταγωδώς αποτυχημένη, από τη στιγμή που η ΑΕΚ βγήκε 4^η στην τελική βαθμολογία.

Αυτό δεν είναι κάτι που επιδέχεται αμφισβήτησης. Όπως και προφανώς, στην εξίσωση της τελικής αποτυχίας, θα πρέπει να αφαιρεθεί ο Μανόλο Χιμένεθ, που πήρε μια ομάδα, διαλυμένη ψυχολογικά και την οδήγησε στα play offs, με 8 νίκες, 4 ισοπαλίες και μία ήττα στο 90^ο λεπτό από τον ΠΑΟ.

Συν φυσικά την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μετά το Σάββατο, θα έχουμε να πούμε, να σχολιάσουμε, να κριτικάρουμε και να αναλύσουμε, πολλά και για πολλούς. Κι όλα αυτά, επιβάλλεται να γίνουν, όποιο κι αν θα είναι το αποτέλεσμα το Σάββατο. Γιατί, όπως και να ‘χει, η ΑΕΚ του χρόνου θα πρέπει να είναι πολύ καλύτερη από φέτος…

• ΑΕΚ
• οπαδοί
• ΠΑΟΚ
• Χιμένεθ