Οι στόχοι, η κριτική, τα δεδομένα, το δέντρο και το δάσος...

Είχα υποσχεθεί ότι μόλις συμπληρωθεί το 1/3 του πρωταθλήματος, θα κατέθετα την άποψή μου, για το αν θα εξακολουθούσα να πιστεύω ακόμα στην κατάκτηση του τίτλου, όπως πίστευα τότε. Τώρα, λοιπόν, που συμπληρώθηκε, μπορώ να γράψω ότι δεν το πιστεύω πλέον. Δεν είναι απλά το -9 από την κορυφή, που όπως κι αν αυτό έχει διαμορφωθεί, δεν παύει να υφίσταται και δεν παύει να είναι πολύ.

Αλλά, κακά τα ψέματα, όσο και να ενισχυθεί, όσο και να μεταμορφωθεί η ΑΕΚ, προφανώς και αυτή η ομάδα δεν θα γίνει ξαφνικά… τρένο στο πρωτάθλημα. Μακάρι να διαψευστώ, αλλά για να έχει η ΑΕΚ ελπίδες για το θαύμα, όπως το ίδιο ισχύει κατά την ταπεινή μου άποψη και για τον ΠΑΟ, θα πρέπει ο ΟΣΦΠ να χάσει όσους πόντους δεν έχει χάσει σε κανένα από τα πρωταθλήματα της τελευταίας 20ετίας. Κι όπως διαπιστώσαμε και εσχάτως, υπάρχουν ακόμα «κοράκια», που στα δύσκολα, απλώνουν χείρα βοηθείας. Ή και δεν σηκώνουν χείρα που κρατά σημαία, αν προτιμάτε…

Σημασία ωστόσο δεν έχει το τι πιστεύει ο καθένας από εμάς. Σημασία έχει το τι πιστεύει η ίδια η ομάδα. Κι αυτή θα μας δείξει στη συνέχεια, τι μπορεί να κάνει. Απλά, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι όσοι πιστεύαμε στο πρωτάθλημα, φαίνεται ότι εκτός συγκλονιστικής εξέλιξης, θα πέσουμε έξω.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η σεζόν είναι χαμένη. Σέβομαι όσους έχουν αυτή την άποψη, άλλωστε είναι και οι περισσότεροι, αλλά δεν την ενστερνίζομαι. Πρέπει ωστόσο να δούμε, ποιοι είναι οι ρεαλιστικοί στόχοι που μπορεί να κυνηγήσει η ΑΕΚ, ώστε να μην είναι πραγματικά στο τέλος, χαμένη η σεζόν.

Πρώτον, να ξαναπάρει το Κύπελλο. Δεύτερον, να πετύχει αυτό που δεν πέτυχε, την περασμένη σεζόν στις λεπτομέρειες, δηλαδή να βγει πρώτη στα play offs. Τρίτον, να… βγάλει παίκτες-κέρδη ενόψει της επόμενης σεζόν, κάτι που έχει αρχίσει ήδη να γίνεται με τον Γαλανόπουλο και τον Μπάρκα και από το… λίγο που έχουμε δει, υπάρχει το ταλέντο για να συμβεί και με τους Τσέλιο και Γιαννούτσο.

Τέταρτον, να έχει στο τέλος της σεζόν και με τις μεταγραφές που θα γίνουν τον Ιανουάριο, έναν κορμό που θα αποτελεί μια καλή… μαγιά για την επόμενη χρονιά. Και πέμπτο και σημαντικότερο να ξανακερδίσει τον δικαιολογημένα απογοητευμένο φίλαθλο κόσμο της. Να ξανακερδίσει την πίστη και τη στήριξή του.

Ας… επιστρέψουμε όμως στο παρόν και ας αφήσουμε το «ταμείο» για τον Μάιο. Μου έχουν στείλει καλοί διαδικτυακοί φίλοι, ότι είναι άδικη και υπερβολική η κριτική γιατί το -9 από τον ΟΣΦΠ θα έπρεπε να είναι -3 ή -5. Συμφωνώ και ξέρετε ότι το έχω γράψει και το έχω αναλύσει. Αφήστε όμως στην άκρη το -9 από τον ΟΣΦΠ, που ούτως ή άλλως είναι πλασματικό, όπως πλασματικά είναι πάρα πολλά από όσα έχουν να κάνουν με τη συγκεκριμένη ομάδα, εδώ και 20 χρόνια.

Πάνω από την ΑΕΚ στη βαθμολογία, ως 2^ος είναι ο ΠΑΟ. Ποιος ΠΑΟ; Ο φετινός ΠΑΟ, που πριν από το ματς με τον ΠΑΟΚ, μετρούσε μια νίκη στα δέκα τελευταία του παιχνίδια κι αυτή κόντρα στον τελευταίο Ηρακλή. Έναν ΠΑΟ που έχει ξεφτιλιστεί στον όμιλο του Europa League αλλά και στον όμιλο του Κυπέλλου Ελλάδος, όπου έχει μείνει με το ενάμιση… πόδι εκτός, με αντιπάλους του, τον Ηρακλή, τον ΟΦΗ και τον Απόλλων Σμύρνης. Έναν ΠΑΟ, στους παίκτες του οποίου, κάνουν «ντου» στην προπόνηση, οι οπαδοί του και που οι οργανωμένοι του, απέχουν από ντέρμπι σαν αυτό της περασμένης Κυριακής.

Πάνω από την ΑΕΚ στη βαθμολογία, είναι επίσης ο ΠΑΣ και ο Ατρόμητος. Ασχολίαστο αυτό. Και η ΑΕΚ στην 5^η θέση ισοβαθμεί με την Ξάνθη. Ε, δεν αντέχεται αυτή η εικόνα της βαθμολογίας για μια ΑΕΚ που έχει την τύχη να διαθέτει την πιο ισχυρή διοίκηση που θα μπορούσε να έχει. Όπως δεν αντέχεται το να βλέπεις ότι σε πέντε ματς στο ΟΑΚΑ, έχεις κερδίσει μόλις τα δύο και στα τρία που έχεις «γκελάρει» είναι κόντρα στον τελευταίο Ηρακλή, τον Πανιώνιο και τον Ατρόμητο.

Όπως δεν αντέχεται το να βλέπεις ότι σε πέντε εκτός έδρας ματς, πάλι έχεις κερδίσει μόλις τα δύο (με την Λάρισα και την Βέροια που βρίσκονται στην 14^η και στην 15^η θέση), έχεις φέρει μια ισοπαλία στην Κέρκυρα, έχεις χάσει και μάλιστα με παράδοση άνευ όρων από τον ΟΣΦΠ στο Φάληρο κι έχεις χάσει και από τον 11^ο της βαθμολογίας ΠΑΟΚ στην Τούμπα, στη μοναδική του νίκη στα πέντε τελευταία ματς (κι ενώ στα άλλα τέσσερα, έχει μόνο ήττες). Όπως δεν αντέχεται το να βλέπεις ότι πάμε για μέσα Δεκέμβρη και η ΑΕΚ δεν έχει καταφέρει να κάνει σερί δύο νικών (!), πέρα από τα δύο πρώτα ματς που είχε παίξει στο πρωτάθλημα.

Ε, αν με τα παραπάνω δεδομένα, δεν κάνεις σκληρή κριτική (σκληρή μεν, δίκαιη δε), πότε θα κάνεις; Αν δεν πεις το προφανές, ότι όντως «αυτό δεν είναι ΑΕΚ», πότε θα το πεις; Δηλαδή, υπάρχει άνθρωπος εντός ομάδας, με πρώτον τον ίδιο τον Μελισσανίδη, που να θεωρεί ότι αυτό που βλέπουμε είναι η κανονική ΑΕΚ;

«Μην δικαιώνετε όσους ψάχνουν αφορμή για να τα βάλουν με την ΑΕΚ», μου σχολίασε ένας διαδικτυακός φίλος, πρόσφατα όταν έκανα την ανάρτηση του πρωτοσέλιδου της «ΩΡΑΣ» μετά την γκέλα στην Κέρκυρα. Πρώτα απ’ όλα, αλίμονο να εξαρτάται η καταγραφή της άποψης του καθενός μας, από το ποιος θα αισθανθεί δικαιωμένος και θα το παίζει κονιόρδος.

Αλλά, το σημαντικότερο είναι – και το έχω ξαναγράψει – ότι η εποχή του «δεν πειράζει» για ότι λάθος γίνεται στην ΑΕΚ, πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και να κλειδωθεί καλά. Τα «δεν πειράζει» όλων μας, έπαιξαν κι αυτά το ρόλο τους στην πορεία προς την καταστροφή του 2013…

Το να καταγράφεις τα λάθη της διοίκησης δεν σημαίνει ότι ξεχνάς τα όσα έχει προσφέρει και τα όσα έχει πετύχει και τα οποία είναι απείρως σημαντικότερα. Και δεν θα έπρεπε να ξεχνάει ποτέ κανείς «Ενωσίτης», ότι στην πιο μαύρη σελίδα της ιστορίας της ΑΕΚ, αυτή η διοίκηση, όχι απλά της άπλωσε το χέρι και την έσωσε από τον αφανισμό, αλλά την πήρε στα χέρια της, την αναγέννησε σε χρόνο-ρεκόρ, έκανε τους εχθρούς της να την τρέμουν από την Γ’ κιόλας Εθνική κι έβαλε… μπρος κι έκανε τα πάντα για την ενσάρκωση του μεγαλύτερου ονείρου που ισούται με εκατό… πρωταθλήματα και που δεν είναι άλλο από το γήπεδο στα ιερά χώματα της Νέας Φιλαδέλφειας.

Αλλά, ακριβώς επειδή η ΑΕΚ διαθέτει αυτή τη διοίκηση, την πιο ισχυρή που θα μπορούσε να έχει, υπάρχει και αυτή η μεγάλη απογοήτευση φέτος, που ήταν μοναδική ευκαιρία, μετά την παλικαρίσια κατάκτηση του περσινού Κυπέλλου, να παρουσιαστεί η ομάδα ακόμα πιο δυνατή και να πάρει το πρωτάθλημα.

Κι έγιναν κινήσεις το καλοκαίρι προς αυτόν το στόχο. Αλλά έγιναν και κραυγαλέα λάθη, υπήρξαν και σημαντικές παραλείψεις. Και το πιο βασικό αυτή τη στιγμή, είναι να τα δει, να τα παραδεχτεί και να τα διορθώσει η διοίκηση. Κι ακόμα και τώρα, η χρονιά μπορεί να σωθεί και το κλίμα μπορεί να αλλάξει.

Υπάρχουν δύο αρνητικά δεδομένα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Το πρώτο, που κατ’ εμέ είναι το χειρότερο και το πιο σοβαρό και το έχω χιλιογράψει, είναι ότι η ΑΕΚ φέτος δεν είναι ομάδα εν αντιθέσει με πέρυσι που ήταν ΟΜΑΔΑ, με όλα τα γράμματα κεφαλαία.

Ο Μελισσανίδης έκανε πρόσφατα μια επίσκεψη στα Σπάτα και όσα είπε προς όλους, ήταν σωστά, αλλά φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετή. Όσοι βάζουν το «εγώ» τους πάνω από το «εμείς» δεν μπορεί να έχουν θέση στην ΑΕΚ. Ξεκάθαρα πράγματα.

Το δεύτερο αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι η ομάδα χρήζει ενίσχυσης σε καίριες θέσεις. Και θέλει ενίσχυση επειδή κάποιες μεταγραφές του καλοκαιριού δεν πέτυχαν. Άλλες απέτυχαν εντελώς, άλλες απλά δεν… βγήκαν. Συμβαίνει αυτό και είναι μέσα στο ποδόσφαιρο. Αρκεί όμως να το βλέπεις, να το παραδέχεσαι και να το διορθώνεις.

Λίγο οι μεταγραφές που δεν… βγήκαν, λίγο οι τραυματισμοί που προέκυψαν, λίγο το τρομερό λάθος με τον Κετσπάγια, λίγο το ότι η ΑΕΚ έπαψε να είναι ομάδα, λίγο το ένα, λίγο το άλλο, έχουν οδηγήσει την κατάσταση στο «αυτό δεν είναι ΑΕΚ». Δυστυχώς μεν, αλλά έτσι είναι. Και δεν γίνεται να λέμε «δεν πειράζει», δεν γίνεται να ποντάρουμε στο πότε η τύχη θα χαμογελάσει στην ΑΕΚ. Ειδικά με την τύχη, άλλωστε, αυτή η ομάδα είναι… εκ γενετής τσακωμένη.

Η κριτική, λοιπόν, έγινε. Και πολύ καλώς έγινε. Και τώρα, φτου κι από την αρχή. Με δύο ματς στο ΟΑΚΑ για το πρωτάθλημα, κόντρα σε Λεβαδειακό και ΠΑΣ κι ένα στην Λαμία για το Κύπελλο, ενδιάμεσα. Τρεις νίκες, για να ηρεμήσει λίγο το κλίμα και σε συνδυασμό με τις μεταγραφικές κινήσεις και τις επιστροφές των τραυματιών, να έχουμε να ελπίζουμε σε αναστροφή της κατάστασης, στο δεύτερο μισό της σεζόν.

Το ερχόμενο Σάββατο, η ΑΕΚ υποδέχεται τον Λεβαδειακό και την μεθεπόμενη Δευτέρα τον ΠΑΣ. Δύο παιχνίδια στο ΟΑΚΑ, που η ομάδα πρέπει να τα κερδίσει, για να μην είναι ακόμα πιο δύσκολα τα Χριστούγεννα. Εκτιμώ ότι σε αυτά τα δύο ματς, θα πάει πολύς λίγος κόσμος στο γήπεδο. Προφανώς και το κλίμα είναι βαρύ, απλά θα ήθελα να επισημάνω ότι ναι μεν υπάρχει το… δέντρο της πολύ κακής πορείας της ομάδας στο πρωτάθλημα, αλλά υπάρχει και το… δάσος.

Έχει αποδειχτεί εξάλλου πολλάκις στην ΑΕΚ, αλλά και σε κάθε μεγάλη ομάδα, ότι οι ακραίες καταστάσεις μόνο χειρότερα μπορούν να κάνουν τα πράγματα. Η ΑΕΚ έχει την καλύτερη και την πιο ισχυρή διοίκηση που θα μπορούσε να έχει. Και παράλληλα τη μοναδική που μπορεί να λύνει τα προβλήματα και να διορθώνει τα λάθη που γίνονται. Αυτό δεν έχει το δικαίωμα να το ξεχνάει κανείς…

• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδης