Να εξηγήσουμε στα παιδιά μας, γιατί είναι μια σπουδαία μέρα, η σημερινή...

Τα τελευταία χρόνια, ακούω και διαβάζω, όλο και πιο έντονα, το εξής για την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου: «Μα, είναι δυνατόν; Αντί να γιορτάζουμε την ημερομηνία λήξης του πολέμου, γιορτάζουμε στην Ελλάδα, την ημερομηνία που ξεκίνησε ο πόλεμος». Και είναι κάτι που, δυστυχώς, δεν το έχω δει σε στάτους στο facebook, αλλά το έχω ακούσει σε ραδιοφωνικές εκπομπές και το έχω διαβάσει σε δημοσιεύματα στο διαδίκτυο. Πιθανότατα να έχει γραφτεί και σε εφημερίδες και να μην έχει υποπέσει στην αντίληψή μου.

Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ανιστόρητες απόψεις σαν αυτή, αλλά και ακόμα χειρότερες, θα ακούμε και θα διαβάζουμε στο μέλλον. Η σημαντικότερη αιτία άλλωστε των δεινών των νεοελλήνων είναι η έλλειψη παιδείας. Αλήθεια όμως, γιατί να γιορτάζουμε την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο του ’40; Μήπως θα ήταν καλύτερα να ρωτούσαμε αν συνάδει το εορταστικό κλίμα με την είσοδο μιας χώρας σε έναν πόλεμο, εκείνους που έζησαν την 28^η Οκτωβρίου;

Αντιγράφω από το χρονογράφημα «Σκόρπιες σκέψεις και ερανίσματα για την 28^η Οκτωβρίου 1940» του συγγραφέα και αντιστράτηγου εν αποστρατεία, Αθανάσιου Παπανικολάου. «Την 3η πρωινή ώρα της 28ης Οκτωβρίου, ο Γκράτσι καταφτάνει στην Κηφισιά, στο σπίτι του Προέδρου της Κυβερνήσεως και ζητάει να τον δει για κατεπείγουσα ανακοίνωση. Φθάνουμε στην κρισιμότερη ώρα της Ιστορίας μας. Ο Γκράτσι επιδίδει στον Μεταξά το τελεσίγραφο. Ο Πρωθυπουργός διαβάζει το μακροσκελές περιεχόμενο το οποίο, με ασύστατες αιτιάσεις, καταλήγει σε απαίτηση εισόδου των Ιταλικών στρατευμάτων σε ακαθόριστα “στρατηγικά σημεία” της χώρας. Σε περίπτωση αντιστάσεως, αυτή θα εκάμπτετο δια των όπλων. Το τελεσίγραφο δεν αφήνει περιθώρια χρόνου, την 6η πρωινή επέκειτο η εισβολή. Ο Μεταξάς είπε: “Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμος”. Αυτό είναι το “ΟΧΙ” της 28ης Οκτωβρίου. Ας δούμε τι γράφει στα απομνημονεύματα του, ο επιδόσας το τελεσίγραφο, Γκράτσι: “Τη στιγμή εκείνη, μίσησα το επάγγελμα μου, το οποίο μου επέβαλλε ένα τόσο θλιβερό και ταπεινωτικό καθήκον. Υποκλίθηκα με βαθύτατο σεβασμό προ του υπερήφανου γέροντος, o οποίος δεν δίστασε ούτε στιγμή να επιλέξει για την Πατρίδα του, την οδό της θυσίας αντί της ατιμώσεως και της υποδούλωσης και απεχώρησα”. Ακολουθεί άμεση κινητοποίηση της κρατικής μηχανής και των στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας. Πραγματοποιείται γενική επιστράτευση. Η 28^η Οκτωβρίου γίνεται από όλα τα Ελληνόπουλα ημέρα πανηγυριού. Όπως έγραψα παλαιότερα: “Παρά την τραγικότητα της στιγμής, η επιστράτευση θύμιζε πανηγύρι. Έβλεπες τα χαρίσματα της φυλής στο πρόσωπο αντρειωμένων παλληκαριών. Πήγαιναν στο μέτωπο λες και πήγαιναν σε χαρά, λες και πήγαιναν σε γάμο”».

Όντως, την 28^η Οκτωβρίου, η Ελλάδα γιορτάζει την είσοδό της στον πόλεμο, ενώ οι περισσότερες άλλες χώρες, γιορτάζουν την ημερομηνία λήξης του πολέμου. Την απάντηση γι’ αυτό, την έδωσε τότε, η υπερηφάνεια και η ομοψυχία του ελληνικού λαού. Είναι προφανές ότι αδυνατούν να το κατανοήσουν αυτό πολλοί νεοέλληνες καθ’ ότι οι λέξεις «υπερηφάνεια» και «ομοψυχία» είναι από παρεξηγημένες έως και παντελώς άγνωστες.

Είναι πολύ πικρό και θλιβερό, αλλά δυστυχώς είναι η πραγματικότητα. Η Ελλάδα εκείνη δεν υπάρχει πια. Γι’ αυτό και δεν μπορούν οι νεότερες γενιές να κατανοήσουν γιατί εκείνη η Ελλάδα ήθελε και ξεκίνησε να γιορτάζει το «Έπος του ‘40» και όχι την αρχή του πολέμου. Γιατί, εκείνη η γενιά, όπως και η γενιά του 1821, δικαίωναν τον τραγικό Αισχύλο, που έλεγε: «Γιατί μόνο εμείς, αντίθετα από τους βαρβάρους δεν μετράμε το πλήθος του εχθρού στη Μάχη».

Είναι σπουδαία μέρα σήμερα. Ας μάθουμε στα παιδιά μας, για ποιο λόγο είναι σπουδαία και ιδιαίτερη, γιατί αν πιστεύουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή η 28^η Οκτωβρίου πέφτει φέτος Παρασκευή και έχουμε τριήμερο, δεν θα φταίνε αυτά, για να τα… κράζουμε κιόλας μετά από πάνω, που μπερδεύουν την 28^η Οκτωβρίου με την 25^η Μαρτίου.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!