Ο σκοπός θα…αγιάσει τα μέσα

Ηταν ανακουφιστικό για όλους αυτό που συνέβη από το βράδυ της Κυριακής και έπειτα. Να συζητάμε για ποδόσφαιρο, να βλέπουμε στο γήπεδο όσα σας μεταφέραμε καθημερινά εδώ, να υπάρχουν αναλύσεις για την εικόνα της ομάδας, τα στοιχεία των παικτών, τις προοπτικές της. Με ακόμα μεγαλύτερη χαρά είδα την ανταπόκριση σας στα σχόλια των παιδιών μετά το ματς και τις διαφορετικές απόψεις. Κάπου εδώ ολοκληρώνονται οι χαρές και πάμε στο προκείμενο.

Κατά την άποψη μου, η ΑΕΚ έχει ένα μεγάλο πρόβλημα που δημιουργείται από τους έξω και δεν μπορεί να λυθεί από τους μέσα. Ποιο είναι αυτό; Να καταστήσει σαφές στον κόσμο της, ποιες είναι οι προσδοκίες που υπάρχουν από κάθε σεζόν. Ποιοι είναι οι στόχοι που θέτονται και τι μπορεί να περιμένει κάποιος. Ετσι, σε αρκετές περιπτώσεις έχει εγκλωβιστεί σε συνθήκες που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Σκεφτείτε παράδειγμα το θέμα των μεταγραφών. Πόσα και πόσα δεν λέχθηκαν και γράφτηκαν. Προφανώς, πρόκειται για ανθρώπους παραπληροφορημένους, που πίστευαν πως η ΑΕΚ του Μελισσανίδη θα επέστρεφε και θα αγόραζε και τα…πόμολα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Προφανώς αγνοώντας πως κατά το παρελθόν, στη χρυσή εποχή της ομάδας, οι κινήσεις ήταν πάντα μετρημένες και ψαγμένες, με σπάνιες (όπως ο Κωστής) μεταγραφές αεροδρομίου.

Ετσι συνέβη και φέτος. Πολλές κουβέντες για παίκτες που δεν ήρθαν, για τα λεφτά που δεν δόθηκαν. Η ΑΕΚ κατάφερε να πάρει αυτούς που ήθελε, με τον τρόπο που τους ήθελε και να δημιουργήσει ένα ρόστερ που για να βρεις παρόμοιο πρέπει να ανατρέξεις αρκετά χρόνια πίσω. Και έφτασε να παίζει πρεμιέρα, με τον Λάζαρο εκτός, τους Σιμόες, Βάργκας, Αραβίδη, Πλατέλλα, Μπακάκη στον πάγκο και ένα ρόστερ γεμάτο επιλογές. Διατήρησε τον κορμό, έχει μεγάλη και ποιοτική ελληνική βάση, έκανε προσθήκες που την ανεβάζουν επίπεδο.

Το δεύτερο ζήτημα αφορά την στόχευση της ομάδας. Φέτος, η ΑΕΚ είναι ξανά στα…κανονικά της. Δηλαδή, δεν έχει ουδεμία σχέση με το συνονθύλευμα των Αδαμίδηδων και των Δημητρέλων, δεν είναι καν η ομάδα που δεν πατούσε γερά στα πόδια της και χρειάστηκε να φτάσει στις τρεις νίκες στα ντέρμπι και κυρίως το κύπελλο για να γεμίσει αυτοπεποίθηση. Είναι μια ομάδα που ξέρει τι θέλει και αυτό είναι το πρωτάθλημα, που λείπει από μια ολόκληρη γενιά Ενωσιτών.

Το σημαντικό είναι να έρθει ο τίτλος. Το πώς θα συμβεί αυτό, είναι σχετικά αδιάφορο. Εάν δηλαδή θα συνδυαστεί με θέαμα και πολλά γκολ όπως έγινε σε μεγάλο μέρος της πρεμιέρας ή αν θα προκύψουν μέσα από ταμπούρι. Προσωπικά, θα ήμουν ενθουσιασμένος ακόμα και στο δεύτερο σενάριο. Μου αρέσει το ποδόσφαιρο, θέλω να βλέπω γκολ και θέαμα, αλλά για τέτοιες καταστάσεις υπάρχει το Τσάμπιονς Λιγκ και η Πρέμιερ Λιγκ. Στα δικά μας, το σημαντικό είναι οι βαθμοί και οι νίκες. Όπως έχω γράψει και παλιότερα, η ΑΕΚ λιμοκτονεί και είναι περιττό να συζητά κάποιος για κάτι πέραν από τα βασικά.

Είναι εύλογο πως αυτήν την περίοδο ακόμα η ομάδα ψάχνεται. Πολλοί από τους παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά μεσοεπιθετικά, ήρθαν ή ετοιμάστηκαν στο φινάλε του καλοκαιριού. Ακόμα και η άμυνα, που δούλευε με επιμονή και σταθερότητα ο Τιμούρ από την πρώτη μέρα στον πάγκο της ΑΕΚ, έχει πλέον μια νέα σταθερά που μπορεί να αφορά τον πολύ Λέσκοτ, αλλά δεν παύει να είναι ένα νέο πρόσωπο. Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα με εύθραυστη ψυχολογία, που χρειάζεται νίκες που θα χτίσουν χαρακτήρα.

Είδατε πόσο πολύ είχαν ανάγκη όλη τη νίκη το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ο Ολυμπιακός διέλυσε τη Βέροια για να πείσει πως είναι συσπειρωμένος και να πιαστεί από κάπου. Ο Παναθηναϊκός πέρασε πάνω από τον Λεβαδειακό, που δεν μπορούσε ούτε να τρέξει μέσα στο γήπεδο. Ο ΠΑΟΚ που θεωρούνταν απ’ όλους πιο έτοιμος, τα χρειάστηκε για τα καλά στο φινάλε από τον Παναιτωλικό. Και η ΑΕΚ φόρτσαρε λίγο και πήρε εύκολα αυτό που ήθελε.

Σε κάθε οργανισμό με πολλά αστέρια, με πολλούς που διεκδικούν μια θέση, είναι εύλογο να υπάρχει γκρίνια, αδημονία, μουρμούρα. Το σημαντικό είναι οι νίκες. Εχοντας μιλήσει με μέλη της ΑΕΚ της χρυσής εποχής, μου έχουν εξιστορήσει πως και τότε υπήρχαν μικρά προβληματάκια. Που εξαφανίζονταν όμως, μπροστά στο κοινό καλό. Που χάνονταν όταν υπήρχαν οι νίκες και οι πρωταθληματικές πορείες της ΑΕΚ. Αυτό πρέπει να γίνει.

Ο Τιμούρ είναι αναμφίβολα ένα πρόσωπο κλειδί. Πριν από καιρό σας είχα πει για το πόσο σημαντικό είναι πως είναι δίκαιος στην κρίση. Δεν είναι εμμονικός, δεν ανήκει στους προπονητές που θέλουν να περάσει το δικό τους, ρισκάροντας το κοινό καλό. Και το πιο σημαντικό στη δική μου λογική είναι πως είναι ποτισμένος με τη νοοτροπία του νικητή. Με δεδομένο μάλιστα πως η ΑΕΚ έχει ξανά μετά από καιρό παίκτες με τέτοια χαρακτηριστικά, εκτιμώ πως όλο αυτό θα βγει σε καλό. Εστω και αν απαιτηθεί, ο σκοπός να αγιάσει τα μέσα.

• ΑΕΚ
• κετσπάγια