Ο Πέτρος και ο λύκος

Δεν ξέρω αν ο Πέτρος Μάνταλος μπορεί να περπατήσει στα χνάρια του Βασίλη Τσιάρτα. Βεβαίως όταν αυτή είναι η εκτίμηση ενός Στέλιου Μανωλά, είναι κωμικό να βάλω ενστάσεις. Εκείνο όμως που είναι ξεκάθαρο ακόμα και για κάποιον που για να καταλάβει ποδόσφαιρο χρειάζεται να βάλει σε μια κατσαρόλα μια μπάλα να βράζει και κάνει εισπνοές, είναι πως ο Μάνταλος είναι ποδοσφαιριστής με ηγετικά χαρακτηριστικά. Κάποια απ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, θα βγουν στο γήπεδο, σε οποιαδήποτε θέση και αν τον βάλεις να παίξει. Γι αυτό άλλωστε και ως εσωτερικός μέσος στην συνταγή του Πογέτ που έφερε το σερί του Γενάρη και τις νίκες στα ντέρμπι, ο Μάνταλος ήταν βασικό συστατικό. Έβγαζε πολλή δουλειά, ακόμα και από εκείνη την θέση, αλλά όχι σε τομείς που φαίνονται στη στατιστική.

Όμως όταν διαθέτει μια ομάδα έναν παίκτη σαν τον Μάνταλο, υποθέτω πως πρέπει να εκμεταλλευτεί όλα τα ηγετικά χαρακτηριστικά του. Ακόμα και αυτά που μπαίνουν στην στατιστική, ήτοι γκολ και ασίστ. Να του ξεζουμίσει το ταλέντο του, βρε αδελφέ. Αλλά για να το καταφέρει αυτό, προφανώς θα πρέπει να τον βάλει στην θέση που του ταιριάζει περισσότερο.  Εκεί που αισθάνεται και ο ίδιος ο παίκτης, ελεύθερος να κάνει αυτά που λένε τα πόδια και το μυαλό του. Προφανώς και ο Μάρκο Σίλβα δεν είχε μπατζανάκη τον Φορτούνη και έφτιαξε όλο το σχήμα του ΟΣΦΠ έτσι, ώστε να του αφήσει πλήρη ελευθερία. Ακόμα και παίκτη σαν τον Τσόρι θυσίασε. Αλλά τελικά πήρε πράγματα από τον Φορτούνη. Πρώτος σκόρερ, σου λέει. Και επιτρέψτε μου να επιμείνω πως ο Φορτούνης δεν έχει ούτε την κάθετη, ούτε το παιχνίδι με ψηλά το κεφάλι, ούτε τον τσαμπουκά και το πρέσινγκ του Μάνταλου. Μπορεί να έχει άλλα και δεν έχει νόημα να μπω σε σύγκριση.

Ο Πογέτ έκανε με τον Μάνταλο, ακριβώς το αντίθετο μ’ αυτό που έκανε ο Σίλβα με τον Φορτούνη. Και τι πέτυχε; Έχασε έναν ηγέτη που η ΑΕΚ τον είχε τεράστια ανάγκη, ειδικά όταν ήρθαν τα ζόρια με την αγωνιστική κοιλιά του τελευταίου διμήνου και τότε χρειαζόταν κάποιος να πάρει την ομάδα πάνω του. Αλλά πλέον το χαρτί Μάνταλος – ηγέτης, ο Πογέτ το είχε κάψει. Όχι επειδή τον είχε βάλει εσωτερικό μέσο στο 4-3-3. Εκεί, επαναλαμβάνω, ο Μάνταλος έδινε πράγματα στην ομάδα και βοηθούσε ώστε η συνταγή να γίνει πετυχημένη.

Ο Πογέτ «έφαγε» τον Μάνταλο με δυο ακατανόητες αποφάσεις του. Θυμηθείτε τι έκανε ο Ουρουγουανός με τα πέναλτι. Κερδίζει πέναλτι η ΑΕΚ στο ματς με την Βέροια, βασικός στο γήπεδο ο Μάνταλος, ο Πογέτ δίνει την εκτέλεση στον Μπουονανότε που έχει μπει αλλαγή και κρύος μόλις πριν λίγα λεπτά. Επανάσταση είχε σηκώσει από τον πάγκο ο Ουρουγουανός, όταν ο Μάνταλος πήρε την μπάλα στα χέρια για να εκτελέσει. Έδειχνε και ξαναέδειχνε τον… κοντό. Αποτέλεσμα; Το χάνει ο… κοντός το πέναλτι. Μόλις δυο αγωνιστικές μετά, ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, βασικός ο Μάνταλος στο γήπεδο, αλλά το πέναλτι που κερδίζει η ΑΕΚ και πάλι δίνει την εντολή ο Πογέτ να το εκτελέσει ο Μπουονανότε, που και πάλι είχε περάσει κρύος αλλαγή πριν μερικά λεπτά. Και πάλι ο Αργεντινός το χάνει. Ο θρίαμβος δηλαδή της εμμονής. Και θα μου πείτε γιατί «χαλάστηκε» μόνο ο Μάνταλος και όχι κάποιος άλλος παίκτης της ΑΕΚ, που δεν εκτέλεσε τα πέναλτι. Μα ο Μάνταλος, αγαπητοί μου, είχε πέρυσι σε πρωτάθλημα και κύπελλο 5 εύστοχα πέναλτι σε σύνολο 6 που είχε εκτελέσει.

Θυμηθείτε επίσης, πως όταν ο Πογέτ αποφάσισε να εγκαταλείψει το 4-3-3 και επέλεξε σύστημα που άνοιγε θέση για επιτελικό μέσο, η επιλογή ήταν πάλι ο Μπουονανότε. Και για να χωρέσει ο Μάνταλος στην ενδεκάδα, υποχρεώθηκε να γίνει εξτρέμ. Παρόλο που, όπως όλοι θα θυμάστε, το ερώτημα αν μπορεί ή όχι ο Μπουονανότε να παίξει ως επιτελικός μέσος, είχε ήδη απαντηθεί από εποχής Δέλλα.  Αλλά ο Πογέτ το επανέφερε και επέμενε σ’ αυτό, ακόμα και όταν το αγωνιστικό σύμπαν της ΑΕΚ διαλυόταν. Ο κορυφαίος παίκτης του γηπέδου ήταν ο Μάνταλος την περασμένη Κυριακή στη Λιβαδειά στο πρώτο ημίχρονο, η ΑΕΚ είχε δυο γκολ στην πλάτη και χρειαζόταν παίκτη να περνά μπαλιές στην περιοχή, αλλά ο Πογέτ τον έβγαλε στην ανάπαυλα. Και κράτησε τον Μπουονανότε, που έδωσε μια κάθετη στον Τζεμπούρ στο 49′ και μετά δημιουργικά ήταν άφαντος.

Προφανώς όλα αυτά πλέον πέρασαν και ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω για να αλλάξουν. Το πόσα πολλά θα μπορούσε να είχε πάρει η ΑΕΚ από τον Μάνταλο ακόμα και στην στατιστική της, φάνηκε στο ματς με τον Ατρόμητο. Πρώτη φορά έπαιξε ως επιτελικός μέσος και πέτυχε το γκολ της νίκης. Σημασία έχει πλέον πρώτος ο Μάνταλος να αφήσει πίσω του όσα έχουν συμβεί και να αναλάβει τον ρόλο του ηγέτη. Άλλωστε τώρα τον χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά η ομάδα, τώρα κρίνονται οι στόχοι της ΑΕΚ. Χρειάζεται τις ασίστ του, τα γκολ του, την ηγετική του παρουσία μέσα στο γήπεδο. Τώρα είναι η ευκαιρία του Μάνταλου να δώσει τις πρώτες αποδείξεις για την ορθότητα της σύγκρισης που έκανε ο Μανωλάς.

Και κάτι τελευταίο, γιατί ορισμένα πράγματα στο ποδόσφαιρο είναι εξόφθαλμα. Ναι, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή και ο Λαμπρόπουλος είναι καλύτερος από τον Άρθο και ορθώς μπήκε και παίζει. Και ο Μπακάκης είναι καλύτερος από τον Γκάλο και ο Σοϊλέδης από τον Ντίντακ και ο Ανέστης από τον Μπαρόχα. Δεν είναι ούτε Βραζιλιάνοι, ούτε Ισπανοί, ούτε Βενεζουελάνοι, αλλά είναι σε καλύτερη κατάσταση και δικαιούνται ευκαιρίες. Και για να μην ακούσω καμία κουταμάρα περί Ελλήνων και ξένων, προσθέτω πως και ο Κορδέρο, θαρρώ πως την δεδομένη χρονική στιγμή, ίσως να μπορεί να προσφέρει περισσότερα από τον Γιόχανσον.

• ΑΕΚ
• Μάνταλος