Ο πήχης στα μέτρα της ΑΕΚ

Η ΑΕΚ των θαυμάτων. Μια ομάδα τεράστια, που ξέρει όσο καμία άλλη να αναγεννάτε εκ της τέφρας της και να σηκώνεται ξανά. Το είδαμε και χθες στη Ριζούπολη. Δεν υπάρχει άλλη ομάδα που μπορεί να κάνει τέτοια ανατροπή. Δύο γκολ στις καθυστερήσεις και ενώ προηγουμένως δεν υπάρχει στο γήπεδο. Μεγάλη ομάδα, τεράστιο μέγεθος. Αλλά – και απευθύνομαι σε όσους επιμένουν πεισματικά να το λησμονούν – ας το βάζουν στη σωστή του θέση, άπαντες. Μην ξεχνάτε ποτέ, όσα και αν συμβαίνουν γύρω, ποιος είναι ο προορισμός και η θέση αυτής της ομάδας.

Αφορμή για να επικεντρωθώ σε αυτό το κομμάτι είναι το θέμα που ανέβασε ο Τάσος Καπετανάκος για όσα συνέβησαν το 2008. Τότε που η ΑΕΚ της Α’ Εθνικής ισοφάρισε και στη συνέχεια νίκησε τον Αστέρα Τρίπολης. Εκείνο το ματς ήταν η αφορμή για να πηδήξει από το καράβι ο Νικολαϊδης. Αλλά εκείνο που είχε μεγαλύτερη σημασία είναι πως ο κόσμος είχε δείξει την ορθή συμπεριφορά. Όταν ο Μαϊστόροβιτς είχε ισοφαρίσει και έτρεξε να πανηγυρίσει, τον αποδοκίμασαν και ζητούσαν από την ομάδα να τρέξει για να νικήσει.

Ηταν απόλυτα σωστή κίνηση, γιατί ποτέ η ΑΕΚ δεν μπορεί να πανηγυρίζει επειδή ισοφάρισε τον Αστέρα Τρίπολης. Οσα χρόνια και αν περάσουν, όσα και αν συμβούν, δεν πρόκειται ποτέ να συνιστά επιτυχία. Φέρτε τώρα με το νου σας το χθεσινό σκηνικό. Να ισοφαρίζει ο Ντακόλ και να μπαίνει κόσμος στο γήπεδο για να πανηγυρίσει την ισοφάριση επί του Αχαρναϊκού! Απίστευτο. Να διώχνουν ο Μάνταλος, ο Αραβίδης και οι άλλοι παίκτες τον κόσμο για να εκμεταλλευθούν τον χρόνο που τους έμενε για τη νίκη. Και το έκαναν.

Δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Η χαρά του οπαδού, του φιλάθλου είναι το γκολ. Είναι η νίκη, ακόμα και όταν παίζει πρέφα. Αλλά από την άλλη, να έχουμε μέτρο. Να ξέρουμε ποιες είναι οι απαιτήσεις και να θέτουμε τον πήχη ψηλά. Ο κόσμος έπρεπε να «μπει» και αυτός στην περιοχή για να σπρώξει την ομάδα στη νίκη. Για την ΑΕΚ αυτό είναι (και αυτό είναι για να είμαι ακριβής) σημαντικό σε αυτή τη φάση. Να χτίσει ξανά χαρακτήρα. Η ομάδα και ο κόσμος μαζί.

Γι’ αυτό εκτιμώ πως τέτοιες νίκες μετρούν σε αυτή τη φάση πολύ περισσότερο από εκείνες με τα μεγάλα σκορ. Γιατί αυτές τις νίκες τις παίρνει μόνο η μεγάλη ομάδα, η βαριά φανέλα. Η ΑΕΚ έδειξε πως διαθέτει ακόμα τον χαρακτήρα, τα στοιχεία που κάνουν τις μεγάλες ομάδες να ξεχωρίζουν από τις απλά καλές. Σε ένα παιχνίδι που δεν πήγε τίποτε καλά, να καταφέρνει να παίρνει τη νίκη. Αξία ανεκτίμητη.

Αν και με κάλυψε απόλυτα ο Τσίλης με την κριτική του, η άποψη μου για τα αγωνιστικά ζητήματα είναι ξεκάθαρη: νούμερο ένα πλέον, αριστερό μπακ. Εάν δεν μπορεί ο Πεταυράκης, δεν βγαίνει ο Γροντής και δεν παίζει ο Σοϊλέδης, να είναι η πρώτη μεταγραφή του Γενάρη. Όταν μπλοκάρεται ο Μάνταλος, μπλοκάρεται η ΑΕΚ. Η άμυνα είχε τεράστια κενά, ο Λαμπρόπουλος έκανε κακό ματς, ο Κορδέρο ήταν σε ρηχά νερά, ο Πλατέλλας ακόμα ψάχνει το καλό ματς. Με προβληματίζει πως ο Αραβίδης στα άκρα ήταν ξανά ανούσιος.

Υ.Γ.: Οσα συνέβησαν με τον Σπάθα το Σάββατο στην Τρίπολη, από τις παλιές καλές μέρες της σκληρής παράγκας, ήρθαν να αποδείξουν πως το σύστημα κλονίζεται. Νιώθει την πίεση, αλλά χρειάζεται πολύ πολύ πολύ δουλειά για να αλλάξει. Εδώ ο Φώτης χθες ξέχασε δύο κόκκινες σε χέρια του Αθανασίου (στο τέλος του ημιχρόνου) και του Γέσιτς στο φινάλε. Πταίσματα, αλλά δείχνουν τη διάθεση.

Υ.Γ.1: Πάλι γκολ ο Ντακόλ, άνοιξε λογαριασμό ο Μπρέσεβιτς. Από αυτούς η ΑΕΚ δεν θα έχει κανένα πρόβλημα. Δεδομένα θα έχουν διψήφιο αριθμό τερμάτων. Να μην αμφιβάλει κανείς.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ           

• ΑΕΚ
• Αχαρναικος