Ο Θοδωρής Ραλλής γράφει στο μπλογκ του για τον «Τίγρη» και τον «Δράκο»

enwsi.gr

26/07/2014 | 7:12

0

Ο τίτλος παραπέμπει στην πολυβραβευμένη κινέζικη ταινία του 2000 που έγινε παγκόσμια επιτυχία εκείνα τα χρόνια. Όμως στην κιτρινόμαυρη καθημερινότητα έχει να κάνει με δύο πρόσωπα που κάνουν το όραμα πραγματικότητα. Το πρώτο, με απόλυτο στόχο να κατασκευάσει το γήπεδο στα ιερά χώματα και το δεύτερο, να οδηγήσει την «Βασίλισσα» εκεί που της αρμόζει.

Παρακολουθώντας προσεκτικά την συνέντευξη τύπου του Δημήτρη Μελισσανίδη κατάλαβα πολλά. Δίψα, όραμα, τσαμπουκά, συγκίνηση. Στοιχεία που εμφανίστηκαν την κατάλληλη στιγμή. Την ώρα που κάποιοι πουλάν παραμύθι (το κακό είναι ότι υπάρχει κόσμος που τους πιστεύει), ο Μελισσανίδης μίλησε αντρίκεια και παντελονάτα. Χωρίς υπεκφυγές και δικαιολογίες. Άφησε αιχμές προς όλους αυτούς που θεωρούν ότι θέλει να κάνει το …κομμάτι του με την ΑΕΚ και το γήπεδο. Έστειλε μηνύματα και προσκλήσεις. Όποιος θέλει μπορεί να τον αντιμετωπίσει. Είναι δύσκολο το αντιλαμβάνομαι. Αλλά έτσι ίσως είναι καλύτερα. Γιατί η σιωπή του όλο το τελευταίο διάστημα μεταφράστηκε ως αδυναμία. Κάποιοι δεν τον γνωρίζουν καλά. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Ο Μελισσανίδης έδειξε πιο αποφασιστικός από ποτέ. Έτοιμος να προασπίσει τα συμφέροντα της ΑΕΚ, έτοιμος να κάτσει και πάλι στο ίδιο τραπέζι με τους «πολέμιους» του. Γνωρίζοντας ότι ο κάθε ένας από τους συνομιλητές του, πρέπει να πειστεί για το όραμα.

Δεν συμμερίζομαι την άποψη όλων όσων τονίζουν ότι σε λίγο καιρό θα αρχίσουν τα προβλήματα. Είμαι της άποψης ότι ο «Τίγρης» θα κάνει …κουμάντο και θα τα καταφέρει. Μπορεί ο Βασιλόπουλος και η Δούρου να γκρινιάζουν, μπορεί να λένε διάφορα δεξιά και αριστερά, αλλά στο τέλος θα «μιλήσει» το κοινό συμφέρον. Το συμφέρον της Νέας Φιλαδέλφειας, το συμφέρον των απλών πολιτών που θέλουν βρε αδερφέ να πάνε μια βόλτα με τα παιδιά τους στο άλσος. Και να μην φοβούνται τι θα αντικρίσουν.

Μετά τον Νικαιώτη Μελισσανίδη, στην ζωή μας μπήκε ένας ακόμα, ο Παναγιώτης Γιαννάνης. Καλοσωρίζω στην ΑΕΚ ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές όλων των εποχών στον ελληνικό αθλητισμό. Τι να πω και εγώ για τον «Δράκο».

Ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του τμήματος να φέρει τον Γιαννάκη και να «χτίσει» την ομάδα από την αρχή. Βάζοντας στην ομάδα την δική του φιλοσοφία και νοοτροπία. Αυτή που βλέπαμε στα γήπεδα, όλα τα χρόνια που πρωταγωνιστούσε στα παρκέ. Πλέον στην ομάδα δεν χωρούν εγωισμοί και αντιπαλότητες. Ήρθε ένα μεγάλο όνομα στον σύλλογο και όλοι εμείς πρέπει να του δώσουμε εφόδια. Με τον Γιαννάκη στον πάγκο της η ΑΕΚ ξανανιώνει. Ξαναγίνεται φόβος για τους αντιπάλους της. Και παρά το γεγονός ότι μιλάμε για την πρώτη χρονιά στην Α1, είναι δεδομένο ότι θα δούμε μια ομάδα που θα “φτύνει” αίμα στο γήπεδο και που θα “πεθαίνει” για το κοινό στόχο.