Η ΑΕΚ που κυνηγάει μόνο τον καθρέφτη της και η έννοια της στήριξης

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης ψάχνει την ουσία στο ζητούμενο για την εικόνα της ΑΕΚ αλλά και για την προσέγγιση του Αλμέιδα

10/04/2024 | 1:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Για κάποιους έπαψε η ΑΕΚ να είναι φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και για κάποιους άλλους ήδη έμεινε έξω από την μάχη, επειδή έφερε ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια και παρέμεινε στον έναν βαθμό πίσω από την κορυφή. Αντιθέτως είναι μεγάλο φαβορί ο ΠΑΟΚ που είναι έναν βαθμό μπροστά, αλλά δεν έχει ακόμα κλείσει τον κύκλο των ντέρμπι για τον πρώτο γύρο. Και που έχει χάσει από τον Άρη. Είναι επίσης φαβορί ο Παναθηναϊκός, που έχει κάνει μεν τα καλύτερα αποτελέσματα μέχρι τώρα, αλλά είναι τρίτος στην βαθμολογία. Και η ΑΕΚ τον έχει στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Βεβαίως η πραγματικότητα των αριθμών λέει πως η ΑΕΚ απολύτως κρατάει ακόμα την τύχη στα χέρια της. Τα μαθηματικά λένε πως αν κερδίσει όλα τα ματς, είναι ξανά πρωταθλήτρια, χωρίς να έχει ανάγκη κανέναν άλλων συνδυασμό αποτελεσμάτων. Από εκεί και πέρα, ανάλογα και με το τι θα γίνει στα δυο ματς του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό, ίσως ο τίτλος κριθεί στο ματς της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Προφανώς και η ΑΕΚ θα ήταν ήδη το απόλυτο αφεντικό, αν δεν είχε πετάξει την ευκαιρία που έφτιαξε στην Λεωφόρο όταν πήγε το παιχνίδι στο 1-0 υπέρ της. Και πολύ περισσότερό, εάν κρατούσε το 2-0 που έφτιαξε με τον ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Φυσικά με τα «αν» δεν γράφεται η ιστορία και ειδικά φέτος αν μπεις σ’ αυτή την συζήτηση, περισσότερο έχει νόημα να βάλεις το πόσο άνετη και ωραία θα ήταν, αν δεν είχε πετάξει έξι βαθμούς τον Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη με Κηφισιά, με Παναιτωλικό και με Πανσερραϊκό.

Φυσικά και πολύ σωστά και απολύτως δικαιολογημένα, θα πει κάποιος πως το ζήτημα αυτή την στιγμή της ΑΕΚ, δεν είναι εάν μαθηματικά μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα, που φυσικά και μπορεί. Ούτε εάν υπάρχει η δυνατότητα, τα δεδομένα να γίνουν τέτοια ώστε να κριθεί ο τίτλος στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Νέα Φιλαδέλφεια, που φυσικά και μπορούν. Το ζήτημα είναι η αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Η εικόνα που έδειξε και στα δυο ματς με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό που δεν κέρδισε, αλλά και σ’ αυτό με τον Ολυμπιακό που κέρδισε. Αν αυτή η εικόνα, μπορεί να της δώσει τον τίτλο.

Αυτό είναι και το βασικό αντικείμενο της κουβέντας, αλλά κυρίως του προβληματισμού, ίσως και της επιφύλαξης για τη συνέχεια. Υπάρχει θαρρώ, κάτι που έχει πολύ μεγάλη σημασία στον τρόπο προσέγγισης αυτής της κουβέντας. Δεν συζητάμε αν η εικόνα της ΑΕΚ ήταν κακή. Αυτό που μπαίνει στο τραπέζι, είναι πως η ομάδα είναι μακριά και από τα αγωνιστικά αλλά και από τα πνευματικά στάνταρ της περυσινής ομάδας. Δεν είναι κοντά ούτε στην εικόνα που έδειξε φέτος στα ευρωπαϊκά της παιχνίδια ή με τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο και τον ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια τον περασμένο φθινόπωρο.

Με λίγα λόγια, το ζητούμενο είναι αν η ΑΕΚ μπορεί ή δεν μπορεί να πιάσει τα δικά της στάνταρ. Αυτά που της έδωσαν πέρυσι το νταμπλ. Όχι μ’ άλλον προπονητή. Ούτε καν με διαφορετικό ρόστερ. Σε σχέση δηλαδή με το περυσινό υλικό, απουσιάζει ο Τζαβέλλας και έχουν προστεθεί ο Λιούμπιτσιτς, ο Πόνσε, ο Κάλενς και ο Πισάρο. Εννοείται πως κάποιοι κομβικοί για την περυσινή εικόνα παίκτες, όπως ο Αραούχο, όπως ο Τσούμπερ, είναι και αυτή μακριά από την δική τους ατομική εικόνα. Και αυτό είναι κάτι που επηρεάζει και θολώνει την συνολική. Αλλά το γενικό πλαίσιο, οι αγωνιστικές βάσεις δεν αλλάζουν.

Έγραφα την Παρασκευή, πως η ΑΕΚ δεν θα ψάξει αντίδραση στο ματς με τον ΠΑΟΚ με γιούρια και ορμάτε παλικάρια. Θα το κάνει και μπορεί να το κάνει ποδοσφαιρικά. Και η αλήθεια του γηπέδου είναι, πως η σκέψη του Αλμέιδα να βάλει τον Γκατσίνοβιτς σε ρόλο ελεύθερο και τον Πινέδα ξανά στα χαφ, έδωσε στην ΑΕΚ ποδοσφαιρική αντίδραση και το καλύτερο ημίχρονο απ’ όλα τα τρία συνεχόμενα ματς που έπαιξε με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Εννοείται πως αυτό που έκανε μετά το 2-0, είναι κάτι είναι μεγάλο πρόβλημα, που το κουβαλάει από τον Νοέμβρη. Και είναι μια νοοτροπία, που δεν την είχε. Η ΑΕΚ που κέρδισε τον τελικό του κυπέλλου με δέκα παίκτες, που έκανε τρεις φορές ανατροπή για να κερδίσει μέσα στο Μπράιτον, δεν είναι αυτή που όταν προηγείται ανησυχεί πως κάτι θα συμβεί και δεν θα πάρει αποτέλεσμα. Δεν είναι αυτή η κανονική της εικόνα.

Η ΑΕΚ αυτό που ανταγωνίζεται και αυτό που κυνηγάει, είναι την δική της καλή εικόνα. Τον καθρέφτη της έχει αντίπαλο. Αυτό φυσικά έχει και αρνητικά του. Όταν ξέρεις τι μπορεί να κάνει αυτή η ομάδα, στεναχωριέσαι και θυμώνεις. Και η αλήθεια είναι πως ο πιο σημαντικός λόγος που ο κόσμος έχει κάτι μεταξύ θυμού, στεναχώριας και απογοήτευσης, είναι πως αντιλαμβάνεται, ξέρει τι μπορεί να κάνει αυτή η ΑΕΚ και δεν βλέπει να το κάνει. Δεν είναι εύκολο να κυνηγάς τον καθρέφτη σου, αλλά έχεις το πλεονέκτημα πως οποιαδήποτε στιγμή μπορείς να τον πιάσεις.

Αυτό σημαίνει στήριξη στον Αλμέιδα

Αυτό που συγκρίνουμε δηλαδή για να καταλήξουμε πως η εικόνα η τωρινή δεν είναι καλή, είναι η εικόνα που δημιούργησε ο ίδιος προπονητής. Και κάπως έτσι η κουβέντα πηγαίνει στον Αλμέιδα. Δεν έχει νόημα απολύτως καμία συζήτηση για το εάν κάνει ή δεν κάνει λάθη. Δεν υπάρχει ακόμα η ομάδα που έχει βρει τον αλάνθαστο προπονητή για τον πάγκο της και ούτε φυσικά θα βρεθεί. Ο Αλμέιδα είναι ο μοναδικός προπονητής της ΑΕΚ, τα πολλά τελευταία χρόνια, που ανοιχτά και δημοσίως, ακόμα και όταν ήταν ακόμα στα μισά της η σεζόν, μίλησε για όσα ενδεχομένως έγιναν στραβά.

Δεν υπάρχει δηλαδή κάτι να ειπωθεί για πράγματα που δεν πήγαν καλά και αποσιωπάται, ούτε κάποιος ανακαλύπτει την Αμερική όταν τα επισημαίνει. Πρώτος ο Αλμέιδα έχει μιλήσει τον περασμένο Γενάρη, για όσα είδε να γίνονται ή να μην γίνονται στο πρώτο μισό της σεζόν που η ΑΕΚ είχε και πρωτάθλημα και Ευρώπη και τα οποία θα τον κάνουν το καλοκαίρι να αλλάξει πράγματα στο πλάνο του. Ίσως στο κομμάτι της δουλειάς στην προετοιμασία, ίσως στο εύρος του ρόστερ, ίσως και στα δυο μαζί.

Ναι λοιπόν και γενικώς αλλά και ειδικώς σε ματς, ο Αλμέιδα πιθανότατα έχει κάνει λάθη. Αυτό ψάχνουμε; Αυτό είναι το μείζον; Προφανώς όχι. Το σημαντικό είναι να αξιολογήσεις, να ζυγίσεις, αν αυτός που έχεις στον πάγκο σου, είναι ο σωστός. Αυτός που θέλεις να έχει. Αυτός που σου εξασφαλίζει ποδοσφαιρική υγεία, που σου δίνει λόγους για να χαμογελάς, που αποδεδειγμένα μπορεί να σ’ οδηγήσει σε επιτυχίες. Από την στιγμή λοιπόν που καταλήγεις πως αυτός είναι ο σωστός, τον στηρίζεις κυρίως όταν κάνει λάθη και όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά.

Στα πανηγύρια για τις τεράστιες νίκες, για την κατάκτηση πρωταθλήματος και κυπέλλου, δεν υπάρχει καμία απολύτως ανάγκη για οποιαδήποτε στήριξη. Όλοι είναι μαζί και αγκαλιά και όλα τέλεια. Η έννοια της στήριξης, επαναλαμβάνω σ’ αυτόν που θεωρείς πως είναι ο σωστός, αποκτά νόημα όταν έρχονται τα δύσκολα, τα στραβά και τα λάθη. Και για να μην υπάρξει και παρεξήγηση, στήριξη δεν σημαίνει λευκή επιταγή. Δεν σημαίνει όχι απαιτήσεις. Το πρώτο κριτήριο άλλωστε, για το εάν είναι ή δεν είναι κάποιος ο σωστός, είναι ο βαθμός που μπορεί να καλύψει αυτές τις υψηλές απαιτήσεις.

Για να το κλείνω. Επειδή πρώτα η ίδια η ΑΕΚ, μετά θαρρώ η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, εξακολουθούν να θεωρούν πως ο Αλμέιδα είναι ο σωστός, τώρα αυτό που απαιτείται είναι στήριξη. Στήριξη και συσπείρωση για να πάει η ΑΕΚ στις έξι μάχες που απομένουν. Και ηρεμία μέσα στην ομάδα, προκειμένου να μπορέσει έστω και να τώρα, να βρει τρόπους να πλησιάσει κοντά στον… καθρέφτη της.