Εστερχάζι: «Είμαι πολύ μικρός στην ιστορία της ΑΕΚ, αλλά στην Ελλάδα ένιωσα πρώτη φορά σταρ!»

Photo Credits: INTIME

Ο Μάρτον Εστερχάζι ήταν μέρος της εξαιρετικής επίθεσης της ΑΕΚ με Θωμά Μαύρο και Χόκαν Σάντμπεργκ

enwsi.gr

05/03/2024 | 11:37

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

«Βροχή – χαλάζι – Μάρτον Εστερχάζι!». Ένα σύνθημα που έμεινε μέσα στις δεκαετίες και ένα όνομα που κατάφερε να συνδέσει το όνομά του με την ΑΕΚ παρότι δεν έμεινε για πολλά χρόνια στην Ενωση.

Προερχόμενος από την Ουγγαρία ως πρωταθλητής με την Χόνβεντ και διεθνής με την εθνική ομάδα, ο Μάρτον Εστερχάζι προσαρμόστηκε γρήγορα στα νέα δεδομένα και ήταν μέρος της εξαιρετικής επίθεσης της Ένωσης με Θωμά Μαύρο και Χόκαν Σάντμπεργκ.

Ήταν Δεκέμβρης του 1984 όταν η ΑΕΚ κατάφερε να αποκτήσει τον Ούγγρο επιθετικό, ο οποίος πέτυχε συνολικά 16 γκολ σε 54 συμμετοχές με τους «κιτρινόμαυρους» και έγινε ένας εκ των πιο ποιοτικών ποδοσφαιριστών που πέρασαν από τα ελληνικά γήπεδα εκείνη την εποχή.

Το γεγονός ότι τον Δεκέμβρη του 1987 μετακόμισε στον Παναθηναϊκό δεν άλλαξε τίποτα ως προς την αγάπη που ένιωθε εκείνος για την ΑΕΚ και αντίστοιχα οι φίλοι της για εκείνον. Ήταν μέλος της αποστολής της Ουγγαρίας στο Μουντιάλ του 1986 και συνολικά έπαιξε σε 29 παιχνίδια με το εθνόσημο έχοντας 11 τέρματα στο ενεργητικό του.

Το Gazzetta βρέθηκε στην Βουδαπέστη και συνάντησε τον 67χρονο, πλέον, παλαίμαχο ποδοσφαιριστή. Ο ίδιος μίλησε για τη ζωή του, τις εικόνες που έχει στο μυαλό του από την εποχή πριν παίξει στην ΑΕΚ, τον τρόπο που ήρθε στην Ελλάδα αλλά και τις αναμνήσεις που έχει κρατήσει.

Μέρος της συνέντευξης του Μάρτον Εστερχάζι

– Με την ΑΕΚ ποιο είναι το μεταγραφικό story;

«Η ΑΕΚ ήρθε να δει τον Άντραζ Τόροτσικ. Ήταν από τους κορυφαίους παίκτες της ηλικίας μου. Ήταν από τα μεγαλύτερα ονόματα και θυμάμαι ότι η διοίκηση της ΑΕΚ ήρθε στην Ουγγαρία για τον Τόροτσικ ης Ουίπεστ. Παίξαμε ένα τουρνουά στο Ουίπεστ όπου είχε πάρει μέρος η Χόνβεντ. Η Ουίπεστ λοιπόν φορούσε ροζ φανέλες και εμείς είχαμε κόκκινες. Ο Άντραζ έπαιζε φορ όπως και εγώ. Το ματς ήταν Τετάρτη, ο Άντραζ μπορούσε να παίξει μία φορά καλά όλη την εβδομάδα. Τότε δεν ήταν η… μέρα του λοιπόν (γέλια) και αντίθετα εγώ ήμουν εξαιρετικός. Έβαλα δύο γκολ, νικήσαμε και μετά μιλήσαμε. Μου παραδέχθηκαν ότι ήρθαν για τον Άντραζ στην αρχή αλλά τελικά εντυπωσιάστηκαν με εμένα (γέλια). Ήμουν τυχερός γιατί θεωρώ ότι ο Τόροτσικ ήταν από τους κορυφαίους παίκτες και εγώ ούτε τα… παπούτσια του δεν μπορούσα να καθαρίζω. Ήταν μεγάλο αστέρι.

Αλλά εκείνη τη μέρα εγώ έπαιξα καλά, εκείνος όχι. Ευχαρίστησα τους αντίπαλους αμυντικούς κιόλας (γέλια). Και έτσι πήρα στην ΑΕΚ συμβόλαιο για δύο χρόνια. Ήταν έκπληξη για εμένα γιατί τότε είχαμε κομμουνισμό όπως σου είπα. Για να φύγεις από την Ουγγαρία να παίξεις αλλού χρειαζόσουν άδεια. Αρκετοί είχαν φύγει χωρίς και είχαν τιμωρίες από την UEFA. Έπρεπε να είσαι άνω των 30 ετών και με πάνω από 25 συμμετοχές στην εθνική ομάδα. Σιγά-σιγά αυτό κατέβηκε και το 1983 έφυγε ο πρώτος που ήταν 28 ετών.

Οι άλλοι ήταν πάνω από 30 ετών και δεν ήταν εύκολο να αλλάξεις ομάδα γιατί μέχρι να προσαρμοστείς, να καταλάβεις τι γίνεται χρειαζόταν χρόνος. Εγώ ήμουν ο δεύτερος που έφυγα κάτω των 30 ετών (28,5 ετών). Ήταν μεγάλη έκπληξη για εμένα γιατί δεν περίμενα να φύγω. Υπήρχαν αρκετοί παίκτες ακόμα μπροστά μου. Τύχη πρέπει να έχουμε…».

Ήταν εύκολη η απόφαση να έρθετε στην ΑΕΚ;

«Κοίτα, στην αρχή ήμουν μόνος μου. Έμενα σε ένα διαμέρισμα αλλά δεν ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ. Έχω ακόμα φίλους στην Αθήνα οι οποίοι τότε με βοήθησαν πολύ και για εμένα μου έκανε καλό που μέσα σε 2-3 μέρες έπαιξα. Θυμάμαι πρώτο παιχνίδι με Εθνικό που παίξαμε στη Ν. Φιλαδέλφεια και είχα φτιάξει και ένα γκολ. Μετά δεύτερο παιχνίδι ήταν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, κερδίσαμε 1-0 και πάλι με ασίστ δική μου, ο Θωμάς σκόραρε και πήραμε τη νίκη. Είχα παίξει πολύ καλά. Η τύχη για εμένα ήταν ότι δεν τραυματίστηκα ποτέ, είχα πολύ καλή φυσική κατάσταση, ήμουν γρήγορος και έπαιξα σε μία νέα θέση».

– Τι εννοείτε ότι παίξατε σε νέα θέση;

«Εγώ πάντα έπαιζα ως κυνηγός. Πριν το πρώτο παιχνίδι, θυμάμαι ο Μαύρος ήταν αρχηγός και με μεταφραστή με ρώτησε: “Τι θέση παίζεις;” εγώ του απάντησα ότι έπαιζα φορ. Μου απάντησε ότι εκεί έπαιζε ο Σάντμπεργκ. Δεν είχα πρόβλημα και του είπα να παίξω δεξιά. “Α, δεξιά δεν γίνεται γιατί παίζει ο Δίντσικος” μου απαντάει. Μετά κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά και τότε για πλάκα του λέω να παίξω αριστερά. Και τότε μου είπε ο Μαύρος ότι έπαιζε εκείνος εκεί (γέλια). Και εγώ γυρνάω και λέω “Γιατί κάνετε αστειάκια με εμένα; Αν όλες οι θέσεις είναι κλεισμένες, γιατί με ρωτάτε;”. Και κάπως έτσι έπαιξα ως 10άρι! Δεν είχα ξαναπαίξει σ’ αυτή τη θέση αλλά τελικά μου άρεσε πολύ. Ήμουν ελεύθερος, πολύ τρέξιμο, έκανα σουτ, έδινα πάσες. Η πλάκα ήταν όταν γύρισα στην εθνική ομάδα, έπαιζα εκεί ως αριστερός εξτρέμ. Σε άλλη θέση, αλλά εντάξει, δεν είχα πρόβλημα (γέλια)».

– Γενικά τι θυμάστε από την πρώτη σας προπόνηση στην ΑΕΚ;

«Την πρώτη φορά που πήγα για προπόνηση στο γήπεδο, δεν ήξερα αν θα έκανα προπόνηση! Σκέψου, μου το είπαν τελευταία στιγμή ότι θα πάμε. Ήταν περίπου 3 με 4 χιλιάδες φίλαθλοι σ’ εκείνη την προπόνηση αλλά δεν είχα ποδοσφαιρικά παπούτσια (γέλια). Δεν μου είχαν πει να έχω μαζί μου! Ευτυχώς, είχα ένα παπούτσια adidas για τρέξιμο και ένα τζιν. Και πήγα στο γήπεδο να κάνω προπόνηση αλλά φορούσα 46 νούμερο. Ο κ. Μιχάλης, ο φροντιστής. τρελάθηκε όταν του είπα το νούμερο και μου έδωσε ένα 44 και τα δάκτυλα ήταν μαζεμένα (γέλια). Τι να έκανα; Έχω φωτογραφίες που έκανα προπόνηση με running shoes. Αυτή ήταν η πρώτη προπόνηση με την ΑΕΚ».

– Πρώτη ελληνική λέξη;

«Μ@@@@ (γέλια). Μέσα στα αποδυτήρια άκουγα συνέχεια αυτή τη λέξη. “Άντε ρε μ@@@” ο ένας, “άσε με ρε μ@@@@” ο άλλος. Έλεγα τι είναι μ@@@@; και έτσι το έμαθα. Δεν το μαθαίνεις από δάσκαλο αυτό, μόνο στα αποδυτήρια και στο δρόμο».

– Με τους άλλους παίκτες πώς ήταν στην αρχή η σχέση σας;

«Δεν είχα τόσο μεγάλο όνομα όπως άλλοι. Με ήξεραν λόγω του ότι είχα πάρει πρωταθλήματα στην Ουγγαρία και επειδή είχα παίξει στην εθνική ομάδα. Εγώ για παράδειγμα ήξερα τον Θωμά Μαύρο αλλά εκείνος δεν με ήξερε. Όμως γρήγορα με έμαθαν. Μετά από δύο προπονήσεις μπήκα και έπαιξα, δεν ήμουν ο παίκτης που χρειάστηκε να περιμένουν. Κερδίσαμε ένα ματς, κερδίσαμε δύο και μετά η ψυχολογία ήταν στα ύψη. Για εμένα έχει έρθει δημοσιογράφος όταν ήμουν στην Ελλάδα και μου έχει πει “δεν νιώθεις άσχημα που εσύ παίζεις και ένας Έλληνας δεν παίζει;”. Και του απάντησα: “Θεωρώ πως ο προπονητής δεν είναι τρελός. Αν ο Έλληνας ήταν καλύτερος από εμένα, σίγουρα αυτός θα έπαιζε, όχι εγώ. Αλλά παίζω εγώ και η ΑΕΚ με πήρε γιατί χρειάστηκε έναν παίκτη να βοηθήσει την ομάδα”. Τότε επιτρέπονταν μόλις δύο ξένοι, όχι δέκα σε ολόκληρο το ρόστερ».

– Ποιο ντέρμπι θυμάστε πιο έντονα;

«Είχαμε πολλά ντέρμπι γιατί τα παίξαμε στο ΟΑΚΑ. Το πρώτο μου ήταν με τον Ολυμπιακό και θυμάμαι ότι είχε ρίξει πολύ βροχή. Πάντα μία μέρα πριν το ματς μέναμε στο ξενοδοχείο και την Κυριακή κάναμε μία βόλτα… Και με την βροχή ρώτησα, “πόσα άτομα θα έρθουν στο γήπεδο; Με τόση βροχή δεν αφήνω ούτε τον σκύλο μου να βγει έξω”. Είχε και κρύο. Μου είπαν ότι θα είναι γεμάτο και είπα “Είσαι τρελός; Στην Ουγγαρία είναι 1000 άτομα σε τέτοιες συνθήκες”. Και τελικά ήταν γεμάτο το γήπεδο! Δεν το πίστευα (Στις 30/12/1984, όταν βρέθηκαν 72.153 οπαδοί στο ΟΑΚΑ και η ΑΕΚ νίκησε με 1-0). Είχαμε παίξει πολύ καλά με Παναθηναϊκό, με Ολυμπιακό. Είχαμε ντέρμπι στη Θεσσαλονίκη με τον ΠΑΟΚ όταν μας είχαν κλέψει το πρωτάθλημα (η βαθμολογία εκείνη την περίοδο ήταν, 1ος ο ΠΑΟΚ με 46 βαθμούς, ισοβαθμία Παναθηναϊκού και ΑΕΚ με 43 βαθμούς και ο Ολυμπιακός με 42 βαθμούς»

– Δηλαδή;

«Αυτό το θυμάμαι ακόμα. Ήταν το 1985, ήμασταν μπροστά στο σκορ με 1-0, έβαλα κανονικό γκολ και ξαφνικά… οφσάιντ. Μετά έγινε 1-1 και αν ήταν 2-0 για εμάς, τότε θα μπορούσαμε να πάρουμε το πρωτάθλημα. Αλλά δεν πειράζει. Είναι κρίμα που δεν κερδίσαμε το πρωτάθλημα με αυτή την ομάδα τότε. Παίξαμε UEFA Cup αλλά καμία από τις δύο φορές δεν ήμασταν τυχεροί (γέλια)».

– Θα αναφέρεστε στις Ρεάλ Μαδρίτης και Ίντερ…

«Ε, ναι (γέλια). Δεν υπήρχαν pots τότε και τη μία πέσαμε πάνω στη Ρεάλ Μαδρίτης και την άλλη στην Ίντερ. Ήταν μεγάλες ομάδες, με μεγάλα ονόματα που ήρθαν. Είναι διαφορετικό και λίγο περίεργο. Χωρίς να θέλω να προσβάλλω την ΑΕΛ ή τον Διαγόρα αλλά την Κυριακή παίζεις με τη Ρόδο και την Τετάρτη με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ένας ποδοσφαιριστής περιμένει τέτοια παιχνίδια. Όπως περίμενα και εγώ να φτάσω μέχρι το Μουντιάλ… Ο στόχος κάθε παίκτη».

– Εκείνη την περίοδο, πρόεδρος στην ΑΕΚ ήταν ο Αντρέας Ζαφειρόπουλος. Πώς ήταν ως χαρακτήρας;

«Ηταν ένας πολύ σωστός κύριος. Όταν έπαιξα πρώτη φορά, κατέβηκε στα αποδυτήρια και είχε ένα δώρο για τον καθένα για τα Χριστούγεννα. Ήταν ένα καλάθι με ποτό, φρούτα, καφέ… διάφορα. Μετά δεν τον ξαναείδα για δύο μήνες. Δεν ήταν ένας πρόεδρος που κατεβαίνει στα αποδυτήρια και φωνάζει. Δεν μπερδευόταν. Ήταν ο πρόεδρος. Ηξερε την αγορά αλλά δεν ήταν… μάστορας στο ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό είχαμε προπονητή, τεχνικό διευθυντή… αυτοί κάνουν κουμάντο και εκείνος ήταν πρόεδρος. Νομίζω μέσα σε δύο χρόνια να τον είδα 3-4 φορές… Μία φορά μας έκανε και το τραπέζι σε όλους τους παίκτες και μία φορά πήγαμε και στα μπουζούκια με άδεια μαζί.

Θα σου πω και μία ιστορία με τα μπουζούκια. Ήταν Δευτέρα. Απαγορευόταν κανονικά να είμαστε έξω μετά τις 11 το βράδυ και στα μπουζούκια το πρόγραμμα άρχιζε στις 11:30 (γέλια). Και πήγαμε έξω με κάποιους ποδοσφαιριστές και πήγαμε σε ένα μαγαζί όπου ο ιδιοκτήτης ήταν ΑΕΚτζής. Μόλις μας είδε, αμέσως ήρθε και μας χαιρέτησε. Αμέσως πήρε τηλέφωνο τον γενικό αρχηγό της ομάδας και του είπε ότι ήμασταν εκεί κατά τις 12.

Φαντάσου εκείνος ήρθε από το μαγαζί αλλά δεν τον είδαμε. Το επόμενο πρωί είχαμε προπόνηση στις 9. Εγώ είχα πάει από τις 8:30. Με φώναξαν να πάω στο γραφείο του Γκμοχ. Με ρωτούν λοιπόν πού ήμουν το περασμένο βράδυ. Η απάντησή μου ήταν λίγο αστεία. Τους είπα “Τσίτσικα μίτσικα”, είναι ένα ουγγρικό τραγούδι για νανούρισμα (γέλια) δηλαδή ότι κοιμήθηκα. Και τότε απάντησε κάποιος που δεν θέλω να πω το όνομά του: “Άστο, ξέρουν τα πάντα”. Δηλαδή γνωρίζουν πόσο ήπιαμε και πού ήμασταν. Και τότε νευρίασα και λέω: “Τότε γιατί με κοροϊδεύετε; Αφού ξέρετε, γιατί με ρωτάτε; Είμαστε μικρά παιδιά;”. Μου έβαλαν πρόστιμο 10 χιλιάδες δραχμές, τη δεύτερη φορά θα πλήρωνα 100 χιλιάδες δραχμές και την τρίτη φορά… τέλος, θα έφευγα. Έτσι δεν ξαναπήγα στα μπουζούκια. Μόνο με άδεια μαζί με την ομάδα».

– Μετά ήρθε η μετακίνηση στον Παναθηναϊκό. Δεν ήταν λίγο περίεργο για εσάς;

«Θα σου πω, κάποιες φορές με ψιλοέβριζαν γιατί δεν ήξεραν την ιστορία. Εγώ έμεινα για δύο χρόνια στην ΑΕΚ και ήθελα να μείνω και για περισσότερα χρόνια. Αλλά η ΑΕΚ με άφησε ελεύθερο τον Δεκέμβριο του 1986 και δεν ξεχνάω πως ο Γκμοχ πριν το Μουντιάλ μου είπε να μιλήσουμε για το συμβόλαιο και επειδή σε έξι μήνες τελείωνε, να υπογράφαμε για ακόμα δύο χρόνια. Και του εξήγησα πως ο στόχος ήταν να παίξω καλά στο Μουντιάλ και ή να μείνω εδώ με καλά λεφτά ή να πάω κάπου αλλού στο εξωτερικό σε κάποια μεγαλύτερη ομάδα και σε καλύτερο πρωτάθλημα. Μετά γύρισα στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 1986 μετά το Μουντιάλ και τον Δεκέμβρη του 1986 μου είπαν ότι δεν θα ανανεώσουμε».

– Γιατί όμως;

«Δεν ξέρω… δεν έπαιζα τόσο καλά εκείνη την περίοδο. Μάλλον η ΑΕΚ δεν ήθελε να πληρώσει ξανά για εμένα γιατί τότε είχε δώσει 300 χιλιάδες δολάρια για να με πάρει. Λόγω του κομμουνισμού στην Ουγγαρία, μόλις ολοκλήρωσα το συμβόλαιο με την ΑΕΚ ήμουν ξανά παίκτης της Χόνβεντ. Δεν ήταν ακριβώς δανεισμός, απλώς η ΑΕΚ έπρεπε να πληρώσει εκ νέου τη Χόνβεντ για το νέο συμβόλαιο, όχι τόσα λεφτά όσα στην αρχική συμφωνία αλλά έπρεπε πάλι να πληρώσει την πρώην ομάδα μου».

– Είχατε προτάσεις από άλλες ομάδες και στον Παναθηναϊκό τι πήγε στραβά;

«Είχα αρχικά πρόταση από τον Διαγόρα αλλά επέλεξα τον Παναθηναϊκό γιατί θεωρούσα ότι μπορώ να παίξω εκεί. Ήμουν άτυχος γιατί δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τους προπονητές αλλά με τον κ. Δανιήλ… άστο. Πάντα μου έλεγε ότι ήταν 100 χρόνια μπροστά αλλά όταν κάναμε προετοιμασία στη Γερμανία, ήταν κάποιες ασκήσεις που δεν έκανα ακριβώς ό,τι έλεγε εκείνος. Για παράδειγμα μου είπε να δώσω πάσα δεξιά, έκανα αριστερά, αυτός σταμάτησε την προπόνηση και άρχισε να φωνάζει: “Είπα δεξιά και δίνεις αριστερά, τι κάνεις εκεί; Τι ξέρεις από ποδόσφαιρο;”. Εγώ απάντησα: “Μίστερ, εγώ δεν ξέρω τίποτα από ποδόσφαιρο”. Και η πλάκα είναι πως έφυγα, πήγα στην Αυστρία τον Δεκέμβριο και μετά από δύο εβδομάδες με πήρε ένας φίλος τηλέφωνο και μου είπε ότι τον έδιωχναν!».

– Αλλά είστε ΑΕΚ μέσα σας…

«Είχα ένα βραχιόλι της ΑΕΚ, τώρα έσπασε βέβαια. Ήταν ένα δώρο από την μπουτίκ. Εγώ είμαι ΑΕΚ αλλά ήμουν επαγγελματίας, ήθελα να παίξω. Στον κ. Βαρδινογιάννη αυτό είπα. Είμαι 31-32 ετών και θέλω να παίξω ποδόσφαιρο. Είμαι ποδοσφαιριστής και μαζί με τον Ζάετς ήμασταν οι δύο ξένοι του ρόστερ. Του εξήγησα ότι δεν μπορώ να μην παίζω. Αλλά οι ΑΕΚτζήδες ξέρουν πως είμαι ΑΕΚ».

Την αγαπήσατε την ΑΕΚ;

«Ναι την αγάπησα την ΑΕΚ και την αγαπώ».

– Έχετε πάει στο νέο γήπεδο;

«Πήγα πέρσι στην τελευταία αγωνιστική με τον Βόλο όταν πήραμε το πρωτάθλημα. Φανταστικό γήπεδο και μετά από δύο μέρες μου έκαναν τουρ στο γήπεδο. Είναι υπέροχο ότι μέσα υπάρχουν 3-4 φωτογραφίες μου. Στην ιστορία της ΑΕΚ είμαι πολύ μικρός, γιατί δεν κερδίσαμε τίποτα τότε, όταν αγωνιζόμουν εγώ. Αν παίρναμε το πρωτάθλημα θα ήμασταν πιο ψηλά αλλά για εμένα είναι υπέροχο ότι είμαι μέρος της ιστορίας αυτής της ομάδας».

Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη του Μάρτον Εστερχάζι