Ο Πινέδα δεξί μπακ, η ομάδα που δεν έτρεχε και η ενίσχυση που παραμένει ερωτηματικό

Όπως και να κοιτούσε κάποιος το ποτήρι της Ένωσης μετά τον αγώνα με τον Άρη για το Κύπελλο, σίγουρα δεν το έβλεπε μισογεμάτο. Όσο αισιόδοξα κι αν ήθελες να προσεγγίσεις αυτή την παρουσία, η αλήθεια του αγωνιστικού χώρου έδινε μια απάντηση που δεν χωρούσε αμφισβήτηση. Η ΑΕΚ είχε εικόνα κακή, προβληματική, ανούσια. Σίγουρα ήταν μια από τις ελάχιστες φορές επί των ημερών του Ματίας Αλμέιδα στον πάγκο της, που έμοιαζε να μην έχει συγκεκριμένο προσανατολισμό.

Το πιο ανησυχητικό στοιχείο όλων, ήταν η έλλειψη έντασης, φρεσκάδας, κινητικότητας. Σίγουρα όχι διάθεσης, όλοι το προσπαθούσαν μα πουθενά δεν τους έβγαινε. Κι όταν φτάνουμε στο σημείο να ξεχωρίζουμε τον Αθανασιάδη για την απόκρουση στο σουτ του Ζουλ, τον Μήτογλου για όλες τις κερδισμένες μονομαχίες απέναντι στον Μορόν και τον Γιόνσον διότι «έκοβε και έραβε» στη μεσαία γραμμή για να διορθώσει όλα τα κακώς κείμενα και να δημιουργήσει κάτι, αυτομάτως καταλαβαίνουμε ότι η ΑΕΚ πρέπει να νιώθει και καλά που πήρε αυτό το 0-0 απέναντι στον Άρη.

Επιστρέφοντας στο ανησυχητικό του πράγματος, το εκτενές rotation δεν θα έπρεπε να είναι το πρόβλημα, τουλάχιστον στο κομμάτι της έντασης, της ταχύτητας και των τρεξιμάτων. Η ομάδα είχε πέρυσι νικήσει τον Ολυμπιακό με 3-0, με μια σύνθεση που προκάλεσε προφανή έκπληξη σε όλους πριν από την έναρξη του αγώνα,. Νίκη επειδή έτρεχε πολύ, ασταμάτητα, ακατάπαυστα.

Χθες φαίνονταν να μην μπορούν και τούτο δεν είναι ευκόλως εξηγήσιμο. Εκτός αν κρατούσαν δυνάμεις, αν φύλαγαν τους εαυτούς ενόψει Κυριακής όσοι γνώριζαν ότι θα παίξουν ξανά κόντρα στον Παναθηναϊκό κλπ κλπ. Χμ… Δεν μου κάνουν για επαρκείς δικαιολογίες αυτά, ακόμα κι αν για κάποιους είχε ενεργοποιηθεί όσο ο χρόνος κυλούσε, το ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Τι να πει και ο αντίπαλος;

Προσέξτε και το εξής. Ναι μεν, από θέμα κινήτρου, ο Άρης είχε μεγαλύτερο καθώς έχει δημόσια παραδεχθεί ότι ο μεγάλος στόχος του είναι η κατάκτηση του Κυπέλλου, όμως για να διεκδικήσει τις πιθανότητες του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, έφερε στο παιχνίδι τους ίδιους 11 που είχε χρησιμοποιήσει στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ.

Σε έναν αγώνα που είχε επικρατήσει τρέχοντας πολύ και παίζοντας στα κόκκινα. Κι όμως, οι 11 του Άρη έδειχναν πιο φρέσκοι από τις 11 της ΑΕΚ που παρατάχθηκε με 7 νέα πρόσωπα, εν συγκρίσει με τον αγώνα κόντρα στον Ολυμπιακό.

Κι αντί αυτοί που μπήκαν τουλάχιστον να τρέχουν περισσότερο -με την αποδεκτή δικαιολογία ότι ψάχνονταν σε όλο το ματς για να βρεθούν-ήταν στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα, ένα κλικ πίσω από τους αντιπάλους τους. Όχι επειδή δεν ήθελαν ή βαριόντουσαν, αλλά διότι κατά περιπτώσεις, έμοιαζαν να το κάνουν άσκοπα, δίχως ξεκάθαρο προσανατολισμό. Ή και να μη μπορούν…

Το… Πινέδα δεξιά είναι αλχημεία, όχι λύση

Μέσα σε όλα, ο Αλμέιδα έφερε τον Πινέδα δεξιά στο δεύτερο ημίχρονο -δεξιά στην άμυνα- για να καλύψει τον τραυματισμό του Σιντιμπέ. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα και δεν εξαιρείται ούτε ο προπονητής φυσικά. Διότι ναι, όλοι συμφωνούμε, να έρθουν καλοί παίκτες, καλύτεροι από τους υπάρχοντες, όμως υπάρχουν και στιγμές που χρειάζεσαι τις εναλλακτικές που δεν έχεις.

Κι αν τώρα ο Γάλλος τεθεί νοκ-άουτ, με τον Πήλιο να έχει μέτρια εικόνα κόντρα στον Άρη, φοβάμαι ότι θα δω κάνα έργο με Ρότα αριστερό μπακ και Πινέδα στο δεξί άκρο. Δεν θέλω να το δω. Το θεωρώ όμως πιθανό.

Πόσα χάνει η ΑΕΚ όταν ο Μεξικανός φεύγει από τη μεσαία γραμμή, έστω από το αριστερό άκρο αυτής, το διαπιστώσαμε και χθες. Κόβεται στα δύο. Κι όχι τίποτα άλλο, φορτώσαμε τον πιο non stop παίκτη της ομάδας με ένα επιπλέον γεμάτο 90λεπτο, στο μισό του οποίου έτρεχε πάνω κάτω για να βοηθήσει επιθετικά και να προλαβαίνει πίσω τα ανεβάσματα του Μοντόγια. Κρίμα…

Η ΑΕΚ θα έπρεπε να έχει ήδη κάλυψη στις θέσεις των μπακ, ας ελπίσουμε ότι δεν θα το πληρώσει μέχρι να επιστρέψουν οι Ιρανοί. Πρώτα απ’ όλα να είναι καλά ο Σιντιμπέ, να αποφύγει ο προπονητής της αλχημείες, αρχής γενομένης από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Και βλέπουμε… Μεταγραφές δεν ξέρω αν θα δούμε.