Για όποιον ακόμα, δεν έχει πιστέψει…

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για όσα έδειξε ξεκάθαρα η εικόνα της ΑΕΚ στο ματς με τον ΠΑΟΚ, μέσα από τις συνθήκες που προέκυψε

31/10/2023 | 13:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Να είμαστε ειλικρινείς. Όλες οι συζητήσεις που κάναμε, που κάνατε, πριν από το χθεσινό παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, ξεκινούσαν με μια λέξη. «Δύσκολο». Όχι τόσο επειδή ο ΠΑΟΚ έδειχνε καλύτερος σε σχέση μ’ αυτόν που είχε έρθει πέρυσι δυο φορές στη Νέα Φιλαδέλφεια και είχαν στηθεί και τις φορές ποδοσφαιρικά πάρτι. Που είναι καλύτερος, ειδικά μεσοεπιθετικά. Κυρίως αυτό το «δύσκολο», πήγαινε στα δεδομένα που υπήρχαν στην ΑΕΚ.

Εκτός ο Γκαρσία και ο Αραούχο, δηλαδή ίσως τα πιο βασικά γρανάζια της μηχανής που δουλεύει ο Αλμέιδα. Εκτός και ο Χατζισαφί, εκτός και ο Κάλενς και ο Ζίνι. Στον πάγκο ο Γκατσίνοβιτς και ο Πισάρο, αλλά με μια προπόνηση, σίγουρα δεν θα μπορούσαν να υπολογίζονται για περισσότερο από το τέταρτο που τελικά έπαιξαν. Απουσιολόγιο γεμάτο δηλαδή. Και κούραση στο φουλ. Διότι την Πέμπτη στο Βελοντρόμ, η αλήθεια είναι πως η ΑΕΚ υποχρεώθηκε να παίξει πολύ χωρίς την μπάλα στα πόδια της. Κάτι που πάντα σημαίνει ξόδεμα δυνάμεων.

Προφανώς κανείς απ’ όσους πήγαν και γέμισαν χθες στη Νέα Φιλαδέλφεια και που είχε αψεγάδιαστη συμπεριφορά, είχε χάσει την πίστη του στον Ματίας και την αγέλη του. Απλώς όλα όσα κουβεντιάζαμε για το ματς, είχαν ως βάση την φράση «θα είναι δύσκολο». Αν όμως ο Αλμέιδα τις άκουγε αυτές τις κουβέντες, πιθανότατα θα ξεκαρδιζόταν. Είχε, βλέπετε, ήδη βρει τον τρόπο να καταπιεί το αργό κέντρο του ΠΑΟΚ. Είχε βρει την συνταγή για να κτυπήσει και να τρυπάει συνεχώς τον αντίπαλο από τα άκρα του. Είχε στο μυαλό του το πλάνο, ώστε η ΑΕΚ, έστω και χωρίς Γκαρσία και Αραούχο, να πρεσάρει ασφυκτικά και να πνίξει τον αντίπαλο και να πάρει όλες τις πρώτες μπάλες.

Ίσως ακόμα και να είχε διαπιστώσει απ’ αυτό που έβλεπε στις προπονήσεις, πως είχε φτάσει το πλήρωμα του χρόνου να μπει και ο Πόνσε δυνατά στην εξίσωση. Δεν σκόραρε όπως με Ολυμπιακό ή Μπράιτον. Αλλά έκανε μακράν το καλύτερο παιχνίδι του. Είχε δοκάρι, είχε τεράστια χαμένη ευκαιρία, ήταν το πρεσάρισμα το δικό του που έφερε το λάθος του ΠΑΟΚ στο δεύτερο γκολ και ταλαιπώρησε αφάνταστα και τα δυο στόπερ του αντιπάλου. Ο Πόνσε δηλαδή, που ο Αλμέιδα ήθελε να αποκτήσει το περασμένο καλοκαίρι.

Δεν είναι τόσο πως η ΑΕΚ έκανε εξαιρετικό ματς, ούτε πως κέρδισε δια περιπάτου ένα πολύ κρίσιμο και κομβικό παιχνίδι. Είναι πως ο Αλμέιδα, ακόμα και μέσα από τις πιο αντίξοες συνθήκες από κάθε άλλη φορά φέτος, ίσως και πέρυσι, έβγαλε στο γήπεδο ξανά το αγωνιστικό μοντέλο εκείνο που πέρυσι της έδωσε το νταμπλ. Και ίσως αυτό ήταν που ενθουσίασε περισσότερο από κάθε τι άλλο τον κόσμο, που έφυγε χθες πιο γεμάτος από κάθε άλλη φορά φέτος από τη Νέα Φιλαδέλφεια.

Επειδή αναπόφευκτα γίνονται συγκρίσεις για μια ομάδα που πέρυσι κατέκτησε το νταμπλ, ας το δούμε λίγο και αυτό. Εξάλλου το χθεσινό ματς με τον ΠΑΟΚ, έπεσε ακριβώς την ίδια ημερομηνία με πέρυσι. Σύμπτωση μεν, χρήσιμη δε. Ας δούμε λοιπόν κάποια πράγματα. Πέρυσι η πλήρης ΑΕΚ, χωρίς το βάρος στα πόδια από την Ευρώπη, κέρδισε τον ΠΑΟΚ κάνοντας παιχνιδάρα. Ήταν μια δυνατή δήλωση με τον τρόπο παιχνιδιού της, πως θα πάει μακριά και θα κερδίσει πολλά. Αλλά πρακτικά εκείνη την στιγμή, αυτό που συνέβη ήταν πως διατήρησε την διαφορά των οκτώ βαθμών από την κορυφή.

Τώρα, με πολλές και κομβικές ελλείψεις, με κόπωση και πνευματική αλλά και σωματική απ’ όσα συνέβησαν την περασμένη Πέμπτη στο Βελοντρόμ, η ΑΕΚ έκανε ξανά ματσάρα και ισοπέδωσε τον ΠΑΟΚ. Πρακτικά τι σημαίνει αυτό; Πως διατήρησε την απόσταση των μόλις δυο βαθμών από την κορυφή. Έχοντας μάλιστα κλείσει για τον πρώτο γύρο, τον κύκλο με τα παιχνίδια με τους τρεις ανταγωνιστές της για τον τίτλο. Και στην Ευρώπη την ίδια στιγμή, η ΑΕΚ είναι δεύτερη σ’ έναν όμιλο του… θανάτου και διεκδικεί ακόμα και την πρώτη θέση. Από εκεί που όλοι την είχαν/είχαμε, για την τελευταία.

Αυτή η ΑΕΚ, ξεκάθαρα πράγματα, το μόνο που χρειάζεται απ’ όλους, είναι εμπιστοσύνη και στήριξη. Τίποτε άλλο. Σαν αυτή που έδειξε ο κόσμος στον Στάνκοβιτς και που τον έκανε να αισθανθεί τόσο γεμάτος, που δήλωσε πως θέλει να κλείσει την καριέρα του στην ΑΕΚ γιατί μόνο αυτή η ομάδα του γεννά τέτοια συναισθήματα. Στήριξη και εμπιστοσύνη σ’ αυτά που κάνει και σ’ αυτά που επιλέγει ο Αλμέιδα. Ακόμα και για τον Πισάρο, για τον οποίο έχει γίνει μεγάλη κουβέντα, στο χθεσινό ματς με τον ΠΑΟΚ φάνηκε και πάλι τι είχε στο μυαλό του ο Ματίας όταν τον επέλεγε. Πλάκα έκανε με την μπάλα στα πόδια του και τρεις παίκτες γύρω του.

Όλοι είναι χρήσιμοι, όλοι είναι κομμάτι του παζλ που έχει φτιάξει ο Αλμέιδα. Ένα παζλ φτιαγμένο από καθαρή νοοτροπία νικητή, no matter what που λένε και τα εγγλεζάκια. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει μέχρι που θα φτάσει και φέτος και τι θα κατακτήσει. Αλλά είναι απολύτως σίγουρο και αυτό όποιος δεν το έχει πιστέψει ακόμα να το πιστέψει, που θα έλεγε και ο Αλμέιδα, πως θα τα κυνηγήσει και θα τα παλέψει όλα μα όλα, μέχρι τέλους.