Η ΑΕΚ έχασε στο παιχνίδι με τον χρόνο για τον στόπερ, αλλά να το κρατήσει ανοιχτό

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης επιχειρεί να δώσει την δική του οπτική, στην υπόθεση του κεντρικού αμυντικού

06/09/2023 | 1:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Είναι μια εξαιρετικά άχαρη και κυρίως άσχημη διαδικασία να συζητάς μήνα Σεπτέμβρη για ότι δεν έγινε και όχι για ότι έγινε. Και η αλήθεια είναι πως αυτό είναι κάτι που κατά το πρόσφατο παρελθόν, η ΑΕΚ το έχει πληρώσει ακριβά. Δεν θεωρώ πως αυτή η ΑΕΚ του Αλμέιδα και του δικού της σπιτιού στη Νέα Φιλαδέλφεια, είναι το ίδιο ευάλωτη. Το ακριβώς αντίθετο. Αλλά πάντα βρίσκεται ένας τρόπος, όταν στην ΑΕΚ κάτι δεν γίνεται σωστά, να το βρίσκει μπροστά της.

Για να βάζουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Η ΑΕΚ ήθελε στόπερ. Από την αρχή της μεταγραφικής περιόδου, ήταν μέσα στις βασικές προτεραιότητες του σχεδιασμού. Ο Αλμέιδα ήθελε έναν κεντρικό αμυντικό που όχι μόνο θα είναι καλύτερος από τον Τζαβέλλα που αποχώρησε. Αλλά που μπορούσε να γίνει εν δυνάμει βασικός. Κάτι που σήμαινε πως θα είχε την ποιότητα να (παλέψει να) βάλει από κάτω του στην ιεραρχία έναν εκ των Βίντα, Μουκουντί και Μήτογλου. Κάτι που με βάση τα πεπραγμένα της περυσινής σεζόν, καθόλου εύκολο δεν είναι έτσι κι αλλιώς.

Η ΑΕΚ δεδομένα μπήκε στην διαδικασία αναζήτησης ενός τέτοιου κεντρικού αμυντικού. Έφερε στην Αθήνα τον Χάβι Σάντσεθ της Βαγιαδολίδ στα τέλη του Ιούνη. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Προφανώς και τον έφερε για να τον κλείσει. Δεν το κατάφερε, διότι αυτό που ήθελε τότε ο παίκτης ή που κατάλαβαν οι άνθρωποι της ΑΕΚ πως ήθελε, ήταν να ψαχτεί για καλύτερο πρωτάθλημα.

Δική μου εκτίμηση, μπορεί και εντελώς λάθος, πως στην ΑΕΚ μπήκαν στην διαδικασία να παίξουν το παιχνίδι με τον χρόνο. Τόσο με τον Σάντσεθ ειδικώς, όσο και γενικώς ίσως και μ’ άλλες ανάλογες γερές περιπτώσεις στόπερ που έψαξαν και δεν προχώρησαν. Να τηρήσουν δηλαδή στάση αναμονής, προσδοκώντας πως συγκεκριμένες περιπτώσεις κεντρικών αμυντικών, που έκλειναν την πόρτα στην ΑΕΚ μήνα Ιούνιο και Ιούλιο, θα μπορούσαν να την ανοίξουν τον Αύγουστο.

Πέρυσι αυτό το παιχνίδι το έπαιξαν και το κέρδισαν και με τον Βίντα και με τον Μουκουντί, που αμφότεροι τον Ιούνιο δεν ήθελαν καν να ακούσουν για ελληνικό πρωτάθλημα και τελικά ήρθαν τέλος Ιουλίου και τέλος Αυγούστου. Φέτος όμως το έχασαν. Και όταν αποφασίζεις να παίξεις παιχνίδι με τον χρόνο, όταν το χάσεις, το πληρώνεις. Γιατί δεν μένει χρόνος για να μπορέσεις να το ισιώσεις. Εκεί είναι το ρίσκο. Μπορεί στο τέλος να έχεις τον παίκτη που θέλεις, όπως έγινε με τον Βίντα και τον Μουκουντί, μπορεί όμως και να μείνεις ξεκρέμαστος.

Τις περιπτώσεις που ήταν αξιόλογες και που ταίριαζαν σ’ αυτό που ήθελε ο Αλμέιδα, η ΑΕΚ δεν κατάφερε να τις κλείσει, όσο και αν ροκάνιζε τον χρόνο, προσδοκώντας αλλαγή δεδομένων. Για παράδειγμα ο Σάντσεθ αποφάσισε να μείνει στην Βαγιαλοδίδ και του προέκυψε και το ζήτημα του τραυματισμού. Και φυσικά όταν φτάσαμε στις δυο τελευταίες μέρες πριν από την λήξη της διορίας για την ευρωπαϊκή λίστα, κάθε κανονικός προπονητής που δεν είναι μίκυ μάους, δεν θα θυσίαζε μια θέση απ’ αυτούς με τους οποίους έκτισε τον κορμό, παρά μόνο για έναν στόπερ επιπέδου Αλντερβάιρλεντ. Και φέρεται να κτύπησε ακόμα και τέτοιο, αλλά δεν πλησιαζόταν. Έτσι βρέθηκε μόνο με τρείς για τα ματς της Ευρώπης, που εξ ορισμού είναι ένα ζήτημα.

Προφανώς αν ο κεντρικός αμυντικός είχε αποκτηθεί πολύ νωρίτερα, η διαχείριση που θα έκανε στην ευρωπαϊκή λίστα ο Αλμέιδα, σίγουρα θα ήταν πολύ διαφορετική. Και θα έβρισκε τον τρόπο για να χωρέσει τους τέσσερις που θα είχε στην διάθεση του, διότι θα ήταν πολύ διαφορετικά τα δεδομένα και η συνθήκη. Τώρα όμως, λίγο πριν κλείσει η λίστα, ο Πελάδο δεν θα πετούσε την τελευταία στιγμή κανέναν απ’ αυτούς με τους οποίους δούλευε ολόκληρο το καλοκαίρι. Δεν θα ήταν ούτε ηθικά, αλλά ούτε ποδοσφαιρικά ορθό. Εκτός αν προέκυπτε κάτι σούπερ εξαιρετικό.

Για να το τελειώνουμε το εργάκι που νομίζουν κάποιοι πως έχει ξεκινήσει, ο Αλμέιδα τα ζυγίζει όλα και τα μετράει όλα, είτε πρόκειται για μεταγραφές, είτε πρόκειται για μια προπόνηση, με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον και το καλό της ομάδας και του γκρουπ. Και έχει αποδείξει περίτρανα και πολλάκις, πως αυτό το συμφέρον και αυτό το καλό, το ξέρει καλύτερα από τον καθένα ματς. Και το γκρουπ του και το προστατεύει, αλλά κυρίως το εμπιστεύεται.

Βεβαίως η ΑΕΚ εξακολουθεί να έχει ανάγκη από έναν ακόμα κεντρικό αμυντικό. Στην Ευρώπη μπορούν να τα βγάλουν πέρα ο Βίντα με τον Μουκουντί αλλά και ο Μήτογλου. Τουλάχιστον ως προς την αξία τους. Σε Ελλάδα και Ευρώπη μαζί, δεν βγαίνει αριθμητικά. Δεν είναι ούτε θέμα ποιότητας, εννοείται, ούτε θέμα ηλικίας. Φυσικά και υπάρχει και ο Χρυσόπουλος και ο Ρόκσον. Και τα δυο παιδιά έχουν προοπτικές και τα δυο παιδιά είναι άγουρα. Η ΑΕΚ και ο Αλμέιδα καλά κάνουν και θέλουν να επενδύσουν στους δυο. Ειδικά στον Χρυσόπουλο για τον οποίο ακούγονται τα καλύτερα και θα είναι και εγκληματικό να κριθεί απ’ ότι έγινε στο ματς με τον Πανσερραϊκό.

Όμως υπό κανονικές συνθήκες, σε μια σεζόν με πρωτάθλημα, κύπελλο και Ευρώπη, ένα ρόστερ μπορεί να χρειαστεί συνολικά ακόμα και πέντε στόπερ. Επομένως με τόσα ματς, σίγουρα θα βρεθούν και ευκαιρίες, ακόμα και ανάγκες, για να ξαναπάρει χρόνο ο Χρυσόπουλος. Και έτσι πρέπει να γίνει. Πολύ σωστά το έχει δει και το θέλει να το κάνει η ΑΕΚ και ο Αλμέιδα. Αλλά χρειάζεται και έναν ακόμα στόπερ που να είναι πολύ πιο μπροστά σε ετοιμότητα.

Εξυπακούεται πως τώρα πλέον δύσκολα βρίσκονται και κυρίως δύσκολα… μετακινούνται καλές περιπτώσεις όχι μόνο κεντρικών αμυντικών, αλλά γενικώς ποδοσφαιριστών. Ενώ πλέον το διαπραγματευτικό χαρτί της Ευρώπης, η ΑΕΚ δεν το έχει. Από την άλλη μεριά, είναι μια περίοδος που παίκτες σε ομάδες από καλά πρωταθλήματα, είτε συνειδητοποιούν πως αλλιώς τα ήθελαν τα πράγματα και αλλιώς τους ήρθαν, είτε πως δεν υπολογίζονται από τον προπονητή. Επομένως εκεί μπορούν να βρεθούν ενδιαφέρουσες περιπτώσεις.

Και κάτι τελευταίο. Εννοείται πως ο καθένας μπορεί να έχει και να διατυπώνει οποιαδήποτε άποψη και κανείς μας το δικαίωμα να την κρίνει. Ειλικρινά μακάρι όμως, για όσους εύχονται ψόφους, αρρώστιες, ανεργία, επειδή η ΑΕΚ δεν πήρε στόπερ, τα μοναδικά προβλήματα στην ζωή τους και ο μοναδικός λόγος να ξεχειλίζουν οργή και χολή, να είναι πάντα μια μεταγραφή που δεν έγινε στο ποδόσφαιρο.