Ο Πισάρο είναι ένας ακόμα κρίκος, στην αλυσίδα εμπιστοσύνης στον Ματίας

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για τον mvp του περασμένου Σάββατου και τι έδειξε σε σχέση και με τις επιλογές του Αλμέιδα

30/08/2023 | 0:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Θα ξεκινήσω εννοείται με το ματς με την Αντβέρπ. Αλλά μόνο για δυο πράγματα. Επουδενί δεν προσχωρώ στην άποψη πως η ΑΕΚ είναι το γκράντε φαβορί, ούτε πως οι νταμπλούχοι του Βελγίου είναι κάτι μεταξύ Πλατανιά και Λεβαδειακού. Ούτε πολύ περισσότερο τσιμπάω με τα mind games της πλάκας του Φαν Μπόμελ και των λοιπών του περιβάλλοντος της Αντβέρπ. Το μόνο σίγουρο είναι πως η ΑΕΚ έχει την ποιότητα, έχει και την συνθήκη, για να κάνει την ανατροπή. Υπομονή και καθαρό μυαλό χρειάζεται. Και φωνή και στήριξη από τον κόσμο, ακόμα και αν το ματς είναι 0-0 στο 90’. Πάμε παρακάτω.

Μέσα σ’ όλο τον ωκεανό χαμένων ευκαιριών για γκολ και κυρίως των πεταμένων δυο βαθμών στο ματς με τον Πανσερραϊκό, πέρασε σε δεύτερη μοίρα η παρουσία του Πισάρο. Λανθασμένα. Πρώτον διότι στο ντεμπούτο του στην βασική ενδεκάδα, ο Μεξικανός ήταν ο βασικός λόγος που η ΑΕΚ έφτιαξε τόσες πολλές ευκαιρίες για γκολ. Δεν νομίζω πως μέχρι και το 80’-85’ όταν πλέον άρχισε να ξεμένει από δυνάμεις, είχε κάνει κάποιο λάθος στην διαχείριση φάσεων ο Πισάρο. Ακόμα και στο δοκάρι του, πήγε να στείλει την μπάλα στις αράχνες.

Δεύτερον και σημαντικότερον, διότι ο Πισάρο έδειξε στο ματς με τον Πανσερραϊκό που έπαιξε βασικός, αλλά ακόμα και σ’ αυτό με τη Ντιναμό στο Ζάγκρεμπ, που έπαιξε μόλις 18 λεπτά, πως είναι ένας ποδοσφαιριστής που θα βοηθήσει πολύ την ΑΕΚ. Ειδικά στο δημιουργικό κομμάτι. Παίκτες που να ξέρουν τι ακριβώς να κάνουν με την μπάλα στα πόδια τους, σε κλειστούς χώρους, είναι πολύτιμοι. Ειδικά για το ελληνικό πρωτάθλημα. Και Πισάρο σ’ αυτούς τους μικρούς χώρους, έδωσε μια ασίστ με τη Ντιναμό, κέρδισε ένα πέναλτι και είχε ένα δοκάρι με τον Πανσερραϊκό.

Προφανώς ακόμα υπάρχει πολύς δρόμος και πολλά που θα κληθεί να δείξει αλλά και να αποδείξει ο Μεξικανός μέσα στο γήπεδο. Όμως η πραγματικότητα είναι, πως η περίπτωση του Πισάρο είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα της εμπιστοσύνης στον Αλμέιδα και τις επιλογές του. Τι εννοώ; Όταν αποκτήθηκε ο Μεξικανός και βλέποντας και διαβάζοντας λίγο τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά, η πρώτη εντύπωση ήταν πως δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε «παίκτης για το μοντέλο Αλμέιδα».

Μπαλάτος ναι, τεχνίτης με την μπάλα στα πόδια ναι, αλλά όχι ένας παίκτης που βάζει φουλ ένταση στο παιχνίδι του. Παρόλα αυτά, επειδή ειδικά στην προκειμένη περίπτωση ισχύει σε απόλυτο βαθμό, ο προπονητής ήξερε και ξέρει καλύτερα. Είναι πολύ προφανές πως από την πρώτη στιγμή που ο Αλμέιδα έβαλε στο τραπέζι το όνομα του Πισάρο, ήξερε ακριβώς τι θέλει να τον κάνει και που θα του φανεί χρήσιμος μέσα στο γήπεδο. Θεωρώ πως ήξερε ακόμα και πότε θα είναι απολύτως έτοιμος για να τα κάνει όλα αυτά, πριν καν μπει στην πρώτη προπόνηση στα Σπάτα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται πως πρέπει να υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη στις επιλογές του Αλμέιδα. Έχει γίνει πολλές φορές από πέρυσι το καλοκαίρι και η ΑΕΚ έχει φτάσει να κατακτήσει το νταμπλ και να βρίσκεται ένα βήμα από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν θα βγαίνουν πάντα όλα όσα επιλέγει ο Ματίας. Δεν συμβαίνει με κανέναν προπονητή στον κόσμο και δεν θα συμβεί και ποτέ. Θα προκύψουν και στραβές, θα υπάρξει και επιλογή που δεν θα βγει. Ωστόσο αυτό που έδειξε και η περίπτωση του Πισάρο, είναι πως αυτό που ο Αλμέιδα επιλέγει, πάντα έχει από πίσω μια διαδικασία επεξεργασίας και μελέτης, που όλοι μας ούτε καν μπορεί να έχουμε φανταστεί.

Σταθερά από πέρυσι το καλοκαίρι μέχρι και τώρα, αποδεικνύεται στην πράξη και όχι στην θεωρία, πως αυτό που σκέφτεται, αυτό που κρίνει και στο τέλος αυτό που αποφασίζει ο προπονητής, είναι πάντα προς όφελος του συλλόγου. Είτε βραχυπρόθεσμα, είτε μακροπρόθεσμα. Ακόμα και για όλη αυτή ιστορία με το ευρύ ροτέισον που έκανε το περασμένο Σάββατο. Πρώτον είναι αστείο να συζητάμε πως αυτό ήταν που δεν του βγήκε, σ’ ένα ματς που η ΑΕΚ έκανε 36 φάσεις, σχεδόν όλες με την μπάλα κάτω και με ορθόδοξη ανάπτυξη. Και δεύτερον, είναι ακόμα πιο αστείο κάποιος να νομίζει πως αυτό το «σας υπολογίζω όλους» με το οποίο η ΑΕΚ έγινε ένα δεμένο σύνολο και πορεύτηκε πέρυσι μέχρι το νταμπλ, είναι απλώς μια θεωρία και μια κουβέντα μέσα στα αποδυτήρια.

Είναι πράξεις και επιλογές μέσα στο γήπεδο. Και κυρίως είναι αυτό το ροτέισον που σταθερά κάνει από πέρυσι ο Αλμέιδα, ακόμα και με εννέα ή δέκα αλλαγές. Που θα συνεχίσει να το κάνει, διότι μόνο έτσι έχεις 18-19 ή ακόμα και 20 ποδοσφαιριστές που ανά πάσα στιγμή είναι πανέτοιμοι να μπουν και να δώσουν πράγματα στην ομάδα. Όπως συνέβη πέρυσι και ήταν από τους βασικούς λόγους που η ΑΕΚ άντεξε μέχρι τέλους και έφτασε μέχρι και την κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά και το κυπέλλου. Το ξαναγράφω για να μην υπάρξει παρεξήγηση. Φυσικά και δεν θα βγαίνει πάντα ούτε το ροτέισον, ούτε οι επιλογές που θα κάνει ο Αλμέιδα. Είναι αναπόφευκτο. Αυτό όμως, (θα πρέπει να) είναι αδύνατον να σπάσει την αλυσίδα εμπιστοσύνης στον προπονητή, στην οποία ξεκάθαρα προστίθενται συνεχώς όλο και περισσότεροι κρίκοι. Όπως με την επιλογή του Πισάρο