Μια Εθνική γεμάτη ΑΕΚ που σε κάνει να χαίρεσαι και να μελαγχολείς

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για το όμορφο ταξίδι της Εθνικής που μέσα της έχει δυνατές δόσεις από ΑΕΚ, του παρελθόντος αλλά και του παρόντος

13/06/2022 | 13:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Πολλά λέγονται για το περιβάλλον κάθε ομάδας και κατά πόσο αυτό μπορεί να επηρεάσει την αγωνιστική παρουσία ενός ποδοσφαιριστή. Στην ΑΕΚ -το έχουν εμπεδώσει πλέον ακόμα κι εκείνοι που εντός των τειχών εθελοτυφλούσαν χρόνια τώρα και πρωτίστως ο Δημήτρης Μελισσανίδης-, άρχισε να παγιώνεται μια κατάσταση αρρωστημένη από τότε ακόμα που η ομάδα έμπαινε, απρόσμενα για πολλούς, στη διεκδίκηση του τίτλου στα μισά της σεζόν 2017-18. Γιγαντώθηκε το κακό με το πέρασμα των ετών και κάπως έτσι φτάσαμε στο δράμα που ζήσαμε φέτος.

Ο Τάσος Μπακασέτας την έψαξε για να φύγει, ο Γιώργος Γιακουμάκης βρήκε την υγεία του μακριά από την αγκάλη της, αν και για τον Κρητικό τολμώ να καταθέσω ότι δεν αδικήθηκε. Την πρώτη σεζόν του στην ΑΕΚ είχε μπροστά του τον Αραούχο και τον Λιβάγια, στη δεύτερη τον Μάρκο με τον Πόνσε. Δεν είναι καλύτερος από αυτούς. Μολαταύτα, θα μπορούσε η ομάδα να ψαχτεί περισσότερο μαζί του, αλλά προφανώς δεν είχε τον τρόπο. Μόνο ένα νοσηρό περιβάλλον που τον εξωθούσε στη φυγή.

Για τον Μάνταλο, που τόσα γράφονται και ανταλλάσσονται στα Social Media μεταξύ υποστηρικτών και haters, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά αν η ίδια η ΑΕΚ απέφευγε με αδικαιολόγητη και κόντρα στο κοινό αίσθημα εμμονή, να τον βάλει σε αυτή τη διαδικασία μόνιμης αμφισβήτησης, παρουσιάζοντάς τον ως κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που στην πραγματικότητα είναι.

Θα ήταν πολύ αλλιώς η κατάσταση αν δεν του είχαν φορτώσει στην πλάτη αυτό το μαρτυρικό σταυρό του ηγέτη με συνέπεια να λοιδορείται ακόμα κι όταν κάνει κάτι καλό. Ως συνέπεια αυτού, τον βλέπεις κατσούφη και αγχωμένο όταν φορά τα κιτρινόμαυρα και μέσα στην καλή χαρά όταν αγωνίζεται με την Εθνική. Έως και αυτοσαρκασμό ακούσαμε από τα χείλη του για την ασίστ που δεν έδωσε ποτέ στον Γιακουμάκη, όσο ήταν μαζί στην ΑΕΚ.

Μια ομάδα με αρχές και ενότητα, σε όλα τα επίπεδα

Παρακολουθείς, λοιπόν, την Εθνική και την χαίρεσαι. Με καθοδηγητή έναν προπονητή που η ΑΕΚ εμφάνισε στην Ελλάδα, όμως δεν φρόντισε τότε να τον εκμεταλλευτεί στο έπακρο. Κατάφερε να ανακαλύψει περισσότερες διαφωνίες από αυτά που την ένωναν μαζί του και παρόλο που η συνέχεια έφερε στο δρόμο της τον Μανόλο Χιμένεθ και το πρωτάθλημα του 2018, είναι απορίας άξιον το γιατί η Ένωση δεν προσπάθησε ξανά με τον Πογέτ μετά τη φυγή του Ισπανού, στις δύο φορές που υπήρξε υπαρκτό θέμα επιστροφής του Ουρουγουανού στην ομάδα.

Όλα αυτά δεν επισημαίνονται από τη μεριά μου για να προκαλέσω αγανάκτηση και δυσαρέσκεια, άλλωστε ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει. Καταδεικνύουν όμως την ανάγκη για αυτοκριτική και κυρίως πιστοποιούν την αναγκαιότητα να βρει η ΑΕΚ ξανά τη λογική εντός των τειχών της. Φαίνεται ότι συντελείται μια καλή αρχή με την έλευση προσώπων που δεν σχετίζονται με το παρελθόν της και τούτο ισχύει ακόμα και για τον Άλβες ο οποίος φόρεσε τη φανέλα της 18 χρόνια πριν. Δεν κουβαλά μαζί του το βόλεμα και των «ωχαδερφισμό» όλων όσοι ενεπλάκησαν με την ομάδα επειδή απλά είχαν ένα παρελθόν μαζί της και ήταν καλά και υπάκουα παιδιά.

Βρίσκοντας τη λειτουργικότητα, τη σύμπνοια και την ομαλότητα εντός των πλαισίων της, οικοδομώντας μια πιο σύγχρονη καθημερινότητα για τους ποδοσφαιριστές της αποκομμένη από τη νοοτροπία χωριού εγκλωβισμένου στη φαυλότητα μπακαλίστικων λογικών, η ΑΕΚ θα ανακάμψει. Έχω την πίστη στα πρόσωπα που επελέγησαν, αρκεί να εξασφαλιστούν τα εχέγγυα μιας ποδοσφαιρικής κανονικότητας. Μακριά από λίγους, ανεπαρκείς και παρατρεχάμενους. Η φάση δρομολογείται προς τη σωστή κατεύθυνση και το παρελθόν είναι άκρως διδακτικό. Επιτέλους, ας ακούσουμε τι μας φωνάζει…