Η αγένεια του Λουτσέσκου δεν πρέπει να «τρελάνει» τον Γιαννίκη και να... εξαφανίσει τον Γέβτιτς

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την υποχρέωση του προπονητή της ΑΕΚ να μην πέσει στην παγίδα του πονηρού και αλαζόνα Ρουμάνου

20/01/2022 | 11:37

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Τείνω να πιστέψω ότι όλα όσα ο Αργύρης Γιαννίκης άκουσε ή διάβασε μετά το τέλος των παιχνιδιών με τον Παναθηναϊκό και τον Άρη, θόλωσαν στην πορεία την κρίση και τις επιλογές του. Το γεγονός δηλαδή ότι στα συγκεκριμένα δύο παιχνίδια, η ΑΕΚ επέλεξε να οπισθοχωρήσει -ή αν θέλετε το ίδιο το παιχνίδι και η ικανότητα των αντιπάλων την οδήγησαν σε αυτό- για να «κλειδώσει» το αποτέλεσμα, συνιστούσε και κάποιου είδους καταστροφή.

Μα ασφαλώς και δεν ήταν, διότι η ομάδα είχε νικήσει. Κι αν ενδεχομένως απέναντι στους ΟΦΗ και Παναιτωλικό είχε τηρήσει ανάλογη στάση, σήμερα να μιλούσαμε για την απόσταση των 4 βαθμών από την κορυφή και πόσο ευεργετικό θα ήταν αυτό για την Ένωση και τον οργανισμό γενικότερα. Όχι για να συζητάμε αν υπάρχουν αληθινές ελπίδες για την κατάκτηση του τίτλου, όσο για να βλέπουμε μπροστά με αισιοδοξία όσο παράλληλα θα δοκιμάζονται οι αντοχές του παραπαίοντος Ολυμπιακού που βρίσκει δεκανίκια στο διαιτητικό «παρασύστημα».

Ελπίζω τα ευτελή λόγια του αγενούς και αλαζόνα Ρουμάνου, τον οποίο -άκουσον, άκουσον!- η ΑΕΚ προσπάθησε να έχει προπονητή της το περασμένο καλοκαίρι, να μη ρίξουν στην παγίδα τον προπονητή. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτά τα -δίχως την παραμικρή ύπαρξη σεβασμού, κακόγουστα και αήθη- mind games αποσκοπούν στον αποπροσανατολισμό. Ο Γιαννίκης είναι πρωτόπειρος σε τέτοιες καταστάσεις, άνθρωπος με ευγένεια και τρόπους, αλίμονο αν ενδώσει στο «τριπάκι» να αποδείξει κάτι που μια εναντίον του λασπολογία υποστηρίζει.

Το πλάνο το σωστό το είδαμε στην Τούμπα. Κλειστοί οι χώροι, προσπάθειά να μείνει ο ΠΑΟΚ μακριά από την εστία, όχι άσκοπα τρεξίματα στο βωμό ενός ποδοσφαίρου έντασης και πίεσης το οποίο η ομάδα δεν μπορεί σε αυτή τη φάση να υποστηρίξει για περισσότερο από 15-20 λεπτά. Όχι επειδή το λέω εγώ, αλλά επειδή το δείχνουν οι μετρήσεις και όσοι κάνουν ρεπορτάζ, το γνωρίζουν. Έγινε αυτό που -ένεκα και των απουσιών- η ΑΕΚ έπρεπε να κάνει και ο Γιαννίκης οφείλει να μην το απεμπολήσει. Αν στο μεταξύ έρθουν οι χαφ που πρέπει ώστε να το αλλάξει σημαντικά, τότε ναι, να το δοκιμάσει ξανά.

Η επιβράβευση μιας συμπαγούς προσπάθειας, ο Γέβτιτς και οι απειλές

Στην Τούμπα αποδείχθηκε ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι όλοι οι παίκτες γρήγοροι και ταχυδυναμικοί. Υπάρχουν και εκείνοι που λόγω ποιότητας αλλά και ικανότητας στο «διάβασμα» των κινήσεων που οι συμπαίκτες τους κάνουν, μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες σημαντικές. Δεν θα μπω στη σύγκριση του Μάνταλου με τον Γέβτιτς, το θεωρώ αφενός ανούσιο, αφετέρου δεν δημιουργεί τίποτα περισσότερο από ίντριγκες. Δεν έχει σημασία άλλωστε ποιος είναι καλύτερος ως ο παίκτης, αλλά το να συμπεράνει ο προπονητής ποιος είναι ο πιο ταιριαστός σε αυτό που θέλει να παρουσιάσει, ανάλογα με την τακτική που επιλέγει.

Το συμπαγές πλάνο της ομάδας που δίνει περισσότερο γήπεδο στον αντίπαλο και εκείνη κρατά πιο χαμηλά τις γραμμές της, δεν γίνεται να αντιμετωπίζεται ως κατακριτέο. Ειδικά όταν το ίδιο το παιχνίδι καθιστά το δικό σου σύνολο τόσο απειλητικό όσο η ΑΕΚ εμφανίστηκε στην Τούμπα, εκμηδενίζοντας παράλληλα τις πιθανότητες του αντιπάλου να βρει γκολ, ό,τι δηλαδή συνέβη στον ΠΑΟΚ. Σε αυτή την προσπάθεια, ο Γέβτιτς έδειξε πιο ικανός στην άμεση μεταβίβαση, έβλεπε σωστά το γήπεδο και προσέφερε κάθετες που σπανίως βλέπουμε από οποιονδήποτε άλλον στην ομάδα. Το ότι είναι αργός, δεν σημαίνει ότι αδυνατεί να έχει γρήγορη σκέψη. Επίσης δεν αναλώνεται σε κουβάλημα ή κράτημα της μπάλας που πολλές φορές οδηγεί σε λάθη.

Βρήκε έναν τρόπο ο Γιαννίκης στην Τούμπα, είδε έναν δρόμο που δεν τολμούσε να πάρει απέναντι σε πρόσωπα και τακτική προσέγγιση. Φάνηκε να είναι πιο λειτουργικός, όμως κι αυτός θέλει πολλή δουλειά και επανάληψη στα βασικά του ποδοσφαίρου. Ίσως αυτό να ήταν το πρώτο ματς της σεζόν που η ΑΕΚ έμοιαζε να παίζει στο ίδιο τέμπο και να ελέγχει το ρυθμό και τις συνθήκες της αναμέτρησης, σε όλη τη διάρκεια της. Το κρατά αυτό ο προπονητής και προχωρά μέχρι την επόμενη μάχη, δίχως άλλες εκπτώσεις στα θέλω του, δίχως άλλους συμψηφισμούς σε πρόσωπα και καταστάσεις.

ΥΓ. Σε αυτό το σημείο θέλω να σημειώσω ξανά κάτι που είχα γράψει προ μηνών. Ο Γέβτιτς είναι ποδοσφαιριστής που χρειάζεται να νιώσει εμπιστοσύνη και να βρει χρόνο στο γήπεδο. Χθες, όσο η ώρα περνούσε, έμπαινε όλο και περισσότερο στο πετσί του αγώνα και κατανοούσε το παιχνίδι και τις ανάγκες της ομάδας. Θα είναι λάθος και ανώφελο πραγματικά, να τον δούμε να «εξαφανίζεται» πάλι. Είχα γράψει τότε για συμμετοχή του σε 5-6 παιχνίδια στη σειρά, με ρόλο βασικό. Μόνον έτσι μπορεί ένας ποδοσφαιριστής να βρει ρυθμό και να προσφέρει το καλύτερο που έχει να δώσει. Και τούτο ασφαλώς, ισχύει για όλους.