Απόστολος Γκλέτσος-Οι διάλογοι με τον λιμενικό: «Στείλε τον Aγγελο τοίχο - τοίχο, έχει βάλει κάμερες η μάνα μου» (VIDEO)

enwsi.gr

11/10/2021 | 11:37

0

Όταν στις 15 Ιανουαρίου έφτασε στα γραφεία των Εσωτερικών Υποθέσεων στη λεωφόρο Κηφισίας μια καταγγελία που υπέγραφαν οι «Αγανακτισμένοι Πολίτες Διευρυμένου Δήμου Στυλίδας», άρχισε να ξετυλίγεται ένα κουβάρι με πρωταγωνιστή έναν αξιωματικό του Λιμενικού και την παρέα του που φέρονται να έδιναν ναρκωτικά σε πολύ κόσμο της περιοχής.

Οι «Αδιάφθοροι» της ΕΛ.ΑΣ. καλωδίωσαν τον 47χρονο ένστολο και άρχισαν να ακούνε όλες τις συνομιλίες του. Εκπληκτοι διαπίστωσαν ότι είχε συχνές τηλεφωνικές επαφές με τον πρώην δήμαρχο Στυλίδας, ηθοποιό Απόστολο Γκλέτσο. «Από την αξιολόγηση των τηλεφωνικών συνομιλιών, κατηγορούμενοι για προμήθεια ναρκωτικών ουσιών, πέραν από τους έξι συλληφθέντες, τυγχάνουν και έτερα άτομα – ιδιώτες, οι οποίοι δεν συνελήφθησαν, διότι δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του Αυτοφώρου, ωστόσο τα στοιχεία τους έχουν ταυτοποιηθεί.

Μεταξύ των προαναφερόμενων είναι και ο πρώην δήμαρχος Στυλίδας Απόστολος Γκλέτσος, ηθοποιός, ο οποίος φέρεται να προμηθεύεται ναρκωτικές ουσίες από τον λιμενικό», αναφέρεται στο διαβιβαστικό.

Στις επίμαχες τηλεφωνικές συνομιλίες του ηθοποιού με τον λιμενικό που περιέχονται στη δικογραφία, πουθενά δεν αναφέρονται οι λέξεις «ναρκωτικά», «κοκαΐνη» ή «κάνναβη». Οι αξιωματικοί των Εσωτερικών Υποθέσεων υποστηρίζουν ότι αυτό δεν έγινε καθώς οι συνομιλητές χρησιμοποιούν κώδικες επικοινωνίας.

«Προκειμένου να περιγραφούν οι ναρκωτικές ουσίες και να μη γίνεται αντιληπτό το περιεχόμενο των συνομιλιών τους, χρησιμοποιούνται κατά περίπτωση κωδικοποιημένες λέξεις, όπως “μαύρο”, “τέτοιο”, “τσοπάνης”, “παραγάδι”, “αγκίστρια”, “λαλά”, “κρουασάν”, “κορίτσια”, “adidas”, “κυδώνια”, “χρυσή κασετίνα”, “αναπτήρας”, “όστρακα”, “τελάρο”, “τελάρο ψάρια”, “κλειδί”, “λάδια”, “κομμάτι”, “κόλπο”».

Ο 47χρονος σημαιοφόρος του Λιμενικού, στην απολογία του υποστήριξε πως δεν πουλάει ναρκωτικά και ότι απλώς είναι χρήστης και αντάλλασσαν ναρκωτικά με τους φίλους του χωρίς να κάνουν εμπόριο, όμως δεν έπεισε κανέναν.

Ο ένστολος προφυλακίστηκε, ενώ οι υπόλοιποι πέντε από την παρέα της Στυλίδας αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Ο δικηγόρος ενός εκ των κατηγορουμένων, ο κ. Βαγγέλης Γεωργακόπουλος, δηλώνει ικανοποιημένος από την απόφαση, καθώς ο εντολέας του αφέθηκε ελεύθερος, τονίζοντας ότι «η Δικαιοσύνη δεν επηρεάζεται και δεν πρέπει να επηρεάζεται από τη φερόμενη εμπλοκή “επώνυμων προσώπων”».

Οι συνομιλίες

Στις 13.30 το μεσημέρι της 19ης Ιουνίου, ο κοριός της Αστυνομίας καταγράφει μια συνομιλία διάρκειας 54 δευτερολέπτων μεταξύ του αξιωματικού και του Απόστολου Γκλέτσου.

Λιμενικός: «Ελα, μεγάλε μου».
Ηθοποιός: «Ελα, αγόρι μου».
Λ.: «Τι κάνεις; Πώς είσαι; Καλά;».
Ηθ.: «Θέλω δύο (2) τώρα, αλλά είναι η μάνα μου στο μπαλκόνι. Μπορείς να κάνεις κάτι να μη σε δει;».
Λ.: «Ναι. Θα το φροντίσω. Θα το κοιτάξω».
Ηθ.: «Ε, να σου πω, δεν θα αφήσω λεφτά απέξω, θα στα δώσω μέχρι την Πέμπτη το αργότερο, εντάξει;».
Λ.: «Εγινε, έγινε…».
Ηθ.: «Εντάξει;».
Λ.: «Εγινε, έγινε…».
Ηθ.: «Μη σε δει, μη σε δει, χάθηκα, χάθηκα».
Λ.: «Οχι, όχι, θα το κοιτάξω, θα το κοιτάξω».
Ηθ.: «Εντάξει; Σε πόση ώρα;».
Λ.: «Ε, κάτσε να τον πάρω λίγο τηλέφωνο, να δω πού είναι κι αυτός».
Ηθ.: «Εντάξει;».
Λ.: «Και θα το … Εγινε, θα σε πάρω».
Η: «Πάρε με τηλέφωνο, γεια».

Σε άλλη συνομιλία, οι δύο άνδρες λένε τα εξής:

Λ.: «Δήμαρχέ μου!».
Ηθ.: «Ακου, άκου…».
Λ.: «Πού ’σαι ρε αδερφέ…».
Ηθ.: «Ακου, άκου, άκου…».
Λ.: «Πόσο μου έχεις λείψει… Τι κάνεις; Πώς είσαι;».
Ηθ.: «Εμένα… Θέλω να “πιω” ενάμισι (1.5) και να πληρώσω…».
Λ.: «Ασ’ τα αυτά… Ναι, δύο (2), δύο (2), τι ενάμισι (1.5); Τι είμαστε εμείς τώρα; “Μισακοί” είμαστε;».
Ηθ.: «Δεν θέλω… Οχι, δεν θέλω γιατί αύριο έχω δουλειά και πρέπει να μη χαλαστώ και θέλω να πληρώσω…».
Λ.: «Ελα να σου πω, επειδή σε ξέρω απέξω».
Ηθ.: «Ναι».
Λ.: «Θες τώρα να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας; Σε ξέρω απέξω. Δύο (2) και θα πάρεις και για τρίτο (3). Αυτά είναι τα “παραγάδια”…».
Ηθ.: «Οχι, όχι, λόγω τιμής, λόγω τιμής».
Λ.: «Ναι, ωραία».
Ηθ.: «Ακου… Ακου το πρόβλημα τώρα ποιο είναι…».
Λ.: «Ναι».
Ηθ.: «Εγώ θα έρθω να πληρώσω την Παρασκευή που θα φύγω για…».
Λ.: «Σου ζήτησε κάποιος κάτι τέτοιο; Αυτό είναι το πρόβλημα;».
Η.: «Ε;».
Λ.: «Σε μένα μιλάς… Σε μένα μιλάς και λες ότι αυτό είναι το πρόβλημα; Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Για όνομα… Μη μου λες κουβέντα, πού είσαι;».
Ηθ.: «Οχι ρε, άκου. Η μάνα μου έχει βάλει… έχει βάλει… έχει βάλει κάμερες γύρω – γύρω από το σπίτι, τι θα κάνουμε;».
Λ.:« Τι… Εσύ θα μου πεις. Αυτό το πράγμα είναι… αφορά εσένα. Εγώ δεν το ξέρω, αλλά αφορά εσένα. Δεν πρέπει να εκτεθούμε».
Ηθ.: «Ναι, τι θα κάνουμε; Ε;».
Λ.: «Κοίταξε να δεις, μπορείς να μετακινηθείς; Είσαι σε φάση μετακίνησης;».
Ηθ.: «Οχι, όχι, όχι, όχι, όχι».
Λ.: «Οπότε είσαι από κάτω στη γιάφκα… Ετσι;».
Ηθ.: «Ναι, ναι».
Λ.: «Είσαι γιάφκα. Λοιπόν… Πόσο μπορείς να μετακινηθείς από τη γιάφκα; Δηλαδή 50 βήματα…».
Ηθ.: «Δεν μπορώ καθόλου».
Λ.: «Καθόλου».
Ηθ.: «Αμα έρθεις… Ε; Μπορείς να έρθεις ή να στείλεις κάποιον τοίχο-τοίχο, τοίχο-τοίχο…».
Λ.: «Ναι, άμα έχει… Μου ’χει βάλει κάμερες τοίχο-τοίχο, δεν μπορώ να έρθω, με καταλαβαίνεις, εγώ προσωπικά».
Ηθ.: «Δεν μπο…. τοίχο-τοίχο».
Λ.: «Θες να σου στείλω τον Αγγελο; Ε;».
Ηθ.: «Ναι, τοίχο-τοίχο, τοίχο-τοίχο».
Λ.: «Και τον Αγγελο τοίχο-τοίχο;».
Ηθ.: «Ναι, τον Αγγελο, τοίχο-τοίχο, τοίχο-τοίχο…».
Λ.: «Ναι».
Ηθ.: «…..και να έρθει να μου χτυπήσει… Οχι, να ’ρθει… Να ’ρθει κανονικά».
Λ.: «Ναι, καταλαβαίνω τι λες, εντάξει δεν χρειάζεται να λέμε πολλά. Δηλαδή και στον τοίχο-τοίχο έχουμε κάμερα; Εχουμε κάμερα;».
Ηθ.: «Οχι, όχι, όχι, όχι, άμα έρθει τοίχο-τοίχο…».
Λ.: «Ο τοίχος-τοίχος δεν έχει κάμερα;».
Ηθ.: «Ακου… Τοίχο-τοίχο τα σκαλοπάτια της εκκλησίας, θα ’ρθει πολύ τοίχο-τοίχο και… τίποτα άλλο».
Λ.: «Ναι, να σε…».
Ηθ.: «Και να τα αφήσει κάτω».
Λ.: «Να σε ρωτήσω κάτι; Η κάμερα είναι αυτή που ξέρω ή έχει προστεθεί και άλλη;».
Ηθ.: «Οχι, αυτή που ξέρεις».
Λ.: «Αυτή που ξέρω, εντάξει, ωραία».
Ηθ.: «Οχι, πρόσεξε, αυτή που ξέρεις… έχει βάλει για να βλέπει και τη δική μου πόρτα».
Λ.: «Ναι, α… και τη δική σου πόρτα έχει βάλει να βλέπει».
Η: «Ναι».
Λ.: «Ουάου, ουάου, αυτό είναι πρόβλημα για μένα».
Η: «Μαλάκα ναι, ναι, ναι…».
Λ.: «Ναι, πώς, πώς τώρα; Αυτό με προβληματίζει πάρα πολύ άσχημα».
Ηθ.: «Ε βέβαια».
Λ.: «Θα ’ρθουμε κουκουλοφόροι. Τι να κάνουμε τώρα;» (γέλια).
Ηθ.: «Ε;».
Λ.: «Πώς θα το κάνουμε; Πες μου εσύ τώρα, αυτό, αυτό τώρα είναι πολύ δύσκολη φάση έτσι; Με καταλαβαίνεις δηλαδή».
Ηθ.: «Ακου, άκου, άκου, άκου, άκου, θα περπατήσεις… Θα περπατήσει ο Αγγελος κουκουλοφόρος…».
Λ.: «Δεν γίνεται, όχι, είναι βλάκας. Δεν γίνεται, δεν του έχω εμπιστοσύνη για τέτοια πράγματα».
Ηθ.: «Οχι, θα περπατήσει κάποιος κουκουλοφόρος και θα τα πετάξει στην πόρτα, δεν θα έρθει προς την πόρτα. Θα τα πετάξει στην πόρτα ένας, κάποιος».
Λ.: «Μιλάμε… μιλάμε… μιλάμε… μιλάμε…».
Ηθ.: «Εντάξει;».
Λ.: «Θα υπολογίσεις 15 λεπτά από τώρα, εντάξει;».
Ηθ.: «Ναι, θα το πετάξει στην πόρτα, δεν θα έρθει… Δεν θα έρθει προς την πόρτα».
Λ.: «Οχι… Μην πεις τίποτα…Θα υπολογίζεις 15 λεπτά. Ενα διπλό (2) στέλνω, διπλό (2), θα ρισκάρω έτσι; Θα ρισκάρω…».
Ηθ.: «Ε, εντάξει».

πηγή protothema

• Απόστολος Γκλέτσος