Η ΑΕΚ θέλει…

Photo Credits: INTIME

19/11/2016 | 21:21

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ευτυχώς που δεν ήταν επίσημο. Ευτυχώς που διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών, γιατί το κράξιμο – δικαιολογημένα – δεν θα είχε τέλος. Ευτυχώς που ο Ατρόμητος είναι μια «δυσκοίλια» ομάδα και δεν πίεσε περισσότερο για να πετύχει και άλλο γκολ. Ευτυχώς που το ματς ήταν προπονητικού χαρακτήρα και υπήρξε συνολικά χαλαρή αντιμετώπιση. Γιατί τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Οι καμπάνες βαράνε δυνατά και δεν μπορεί ουδείς να τις αμελεί. Πλέον, η ΑΕΚ βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εφησυχασμού.

Επί μέρες μαθαίνουμε από τα Σπάτα πως ο Μοράις προσπαθεί να βρει λύσεις στα αγωνιστικά ζητήματα που άφησε η περίοδος Κετσπάγια. Δηλαδή, ψάχνει λύσεις σε μεγαλύτερη τακτική ευελιξία από την ομάδα, προσπαθεί να εμφανίσει ένα σύνολο που θα έχει κατοχή της μπάλας. Να μετατρέψει ξανά την ΑΕΚ σε ομάδα που θα κάνει παιχνίδι, να γίνεται αφεντικό στο παιχνίδι και να παίζει επιθετικά. Τι είδαμε από όλα αυτά, στη συμπλήρωση ενός μήνα δουλειάς από τον Μοράις και με διακοπή 15 ημερών; Την πιο ανούσια κατοχή και κυκλοφορία της μπάλας των τελευταίων ετών.

Προφανώς και αποτελεί δικαιολογία η απουσία ποιοτικών παικτών (Λάζαρος, Μπακασέτας, Βάργκας). Μόνο που με αυτές τις απουσίες η ΑΕΚ έχει να πάει τουλάχιστον ως το ματς του Σαββάτου με τον Πλατανιά. Και όπως έχει αποδειχθεί στην τρέχουσα σεζόν, κανένας αντίπαλος, εντός κι εκτός ΟΑΚΑ, δεν μπορεί να θεωρείται εύκολος για τη φετινή ΑΕΚ. Κυρίως επειδή η φετινή ΑΕΚ δεν καταφέρνει να πείθει τον κόσμο της και να τρομάζει τους αντιπάλους. Περίμενα από τον Μοράις να είχε βρει λύσεις στην αυτοπεποίθηση της ομάδας, να την είχε κάνει πιο επιθετική και αποτελεσματική.

Εφυγα από το ΟΑΚΑ με πραγματική απορία για το τι δουλεύετε αυτές τις ημέρες στα Σπάτα. Από το σύστημα ξεκινώντας και στη συνολική εικόνα καταλήγοντας. Αντιλαμβάνομαι και σέβομαι όσους υποστηρίζουν πως η ομάδα θέλει χρόνο και δουλειά στη φυσική κατάσταση και την τακτική για να μπορεί και να κάνει κτήμα της όσα θέλει ο Μοράις. Μόνο που χρόνος δεν υπάρχει. Και θα περίμενα αυτές τις μέρες να είχαν γίνει κάποια βηματάκια προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά δεν.

Αντ’ αυτών, είδα μια ομάδα που ξαφνικά μπήκε να παίξει σε διάταξη 4-1-4-1. Δηλαδή, πήγε περίπατο το 4-2-3-1 που ξέρουν καλύτερα από κάθε άλλο, μπήκε στην άκρη το 4-4-2 που φαινόταν πως είχε στο μυαλό του και εμφανίστηκε κάτι άλλο. Ένα σχήμα που είχε αρκετά ζητήματα, δεδομένου πως τα ακραία μπακ δεν ανέβαιναν για να βοηθούν, ο Γιόχανσον δεν είναι δεκάρι, ο Αραβίδης δεν είναι ακραίος και ο Αλμέϊδα βολόδερνε και πάλι μακριά από την περιοχή. Αν σε αυτά προσθέσετε και τη θάλασσα που έπιανε την άμυνα στην παραμικρή πίεση και έχετε μια εικόνα ομάδας που δεν ήξερε τι να κάνει με την μπάλα.

Δεν κρύβω, πως πλέον ανησυχώ έντονα. Περί της γνωστικής επάρκειας του Μοράις δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλά έχω πλέον ζωηρές ενστάσεις κατά πόσον μπορεί να τις μεταδώσει στους παίκτες και αν έχει την εμπειρία να το πράξει. Το θέμα δεν είναι μόνο να ξέρει πώς να δουλέψει με σύγχρονες μεθόδους και να έχει κάθε μέρα άλλες ασκήσεις, σε κάθε ματς και άλλο σύστημα, αλλά να γίνουν τα βασικά. Η ΑΕΚ είναι στην κόψη του ξυραφιού και δεν υπάρχουν περιθώρια για πειραματισμούς. Είναι πολύ νωρίς στη σεζόν για να τεθούν εναλλακτικοί στόχοι. Και ακόμα πιο νωρίς, για να μετατραπούν οι στόχοι και να συζητάμε για κάτι λιγότερο από τα πάντα.

Όταν σε ένα φιλικό που αποτελεί τεστ για την βελτίωση της ομάδας και την αφομοίωση νέων χαρακτηριστικών και παράλληλης πρόβας για την 11άδα που θα παίξει κατά πάσα πιθανότητα με τον Πλατανιά, οι πιο δραστήριοι παίκτες είναι οι Γαλανόπουλος και Τσέλιος, το πρόβλημα είναι τεράστιο. Και τα πράγματα δεν έχουν επιστροφή. Είτε η ΑΕΚ θα βρει άμεσα λύσεις, είτε θα μπει ακόμα πιο βαθιά στην κρίση που βρίσκεται βουτηγμένη σταθερά σχεδόν από το ξεκίνημα της σεζόν.

Για να κλείσω, ξέρω πως τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Η ΑΕΚ έχει χάσει παίκτες που θα έκαναν τη διαφορά, προσπαθεί να μάθει νέα κόλπα σε μια δύσκολη χρονικά και βαθμολογικά συγκυρία, η πίεση είναι τεράστια. Αυτό που χρειάζεται είναι να κάνει τα αυτονόητα, τα λογικά, τα απλά. Αυτό που έλεγε ο Τσατάλης περί του απλού. Δεν είναι πυρηνική φυσική, αλλά δεν χρειάζεται νέος προπονητής για να καταλάβουμε πως ο Αραβίδης δεν μπορεί στα άκρα, ο Γιόχανσον δεν είναι δεκάρι και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Το απλό χρειάζεται για να έρθουν νίκες ψυχολογίας και μετά βλέπουμε για κάτι πιο εξτρίμ ποδοσφαιρικά.