Το ζήτημα δεν είναι ποιός φεύγει

Για να ξέρουμε και τι λέμε, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, έχει επιβληθεί μάλλον… βιαίως, ο κανόνας του «ουδείς αναντικατάστατος». Είτε ισχύει τελικά στην πράξη, είτε όχι, αυτή είναι πραγματικότητα για όλους τους ποδοσφαιριστές και για όλες τις ομάδες. Ξέρετε μήπως να μου πείτε άλλη περίπτωση παίκτη, πλην αυτή του Τότι, που να έχει πετάξει στα σκουπίδια προτάσεις με περισσότερα λεφτά και καλύτερες προοπτικές, για να μείνει πιστός σε μια ομάδα. Ουδείς. Ούτε φυσικά υπάρχει ομάδα στον κόσμο, όσο ισχυρή και αν είναι, που να μπορεί να βάλει στοπ σε μεταγραφή. Δείτε τι έγινε με Μπαρτσελόνα και Νεϊμάρ. Μόνο περιθώριο διαπραγματεύσεων για καλύτερους οικονομικούς όρους παραχώρησης έχουν πλέον οι ομάδες. Τίποτε περισσότερο. Δυστυχώς, αν θέλετε την γνώμη μου, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.

Η ΑΕΚ φυσικά θα πρέπει να μάθει να ζει σ’ αυτή την πραγματικότητα. Και όσο περισσότερους ποιοτικούς παίκτες έχει στο ρόστερ της, τόσο πιο έντονα θα την ζει. Δεν ξέρω αν τελικά θα φτάσει στα γραφεία της ΠΑΕ επίσημη πρόταση από την Κρίσταλ Πάλας για τον Βράνιες. Αν όμως φτάσει, δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι μικρότερη από τρια εκατομμύρια, για να μην πω και τέσσερα. Και σ’ αυτή την περίπτωση, η ΑΕΚ δεν θα μπορεί να την αρνηθεί. Όχι μόνο διότι θα είναι μια πρόταση τριών εκατομμυρίων, για έναν παίκτη που έχει έρθει στην ομάδα ως ελεύθερος. Αλλά κυρίως διότι είναι αδύνατον για έναν ελληνικό σύλλογο, ακόμα και αν παίζει σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης, να κόψει από έναν ποδοσφαιριστή, τον δρόμο προς την Πρέμιερ Λιγκ. Ακόμα και για μια μικρομεσαία ομάδα όπως είναι η Κρίσταλ Πάλας.

Θυμάστε πως ο Σωτήρης Κυργιάκος, όταν είχε προκύψει η πρόταση της Λίβερπουλ, είχε απειλήσει πως αν δεν γινόταν αποδεκτή, ήταν έτοιμος να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Παρόλο που μόνο λίγες μέρες πριν, είχε δηλώσει πως θα είναι παίκτης της ΑΕΚ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Βεβαίως η Κρίσταλ Πάλας, φυσικά και δεν είναι Λίβερπουλ. Αλλά το δέλεαρ της Πρέμιερ Λιγκ, είναι γιγαντιαίο. Το ίδιο και το οικονομικό, που, και πάλι δυστυχώς αν θέλετε την γνώμη μου, καθορίζει γενικώς τις εξελίξεις στο ποδόσφαιρο. Η πραγματικότητα είναι πως στην ΑΕΚ θα έρθουν προτάσεις και για τον Βράνιες αύριο και για τον Μάνταλο μεθαύριο και για τον Γαλανόπουλο αντί μεθαύριο. Και δεν θα μπορεί να τις αρνηθεί. Ούτε ο Βράνιες, ούτε ο Μάνταλος, ούτε ο Γαλανόπουλος, (ή όποιος άλλος παίκτης) όσο μεγάλο δέσιμο και αν έχουν με την ΑΕΚ, δεν θα μπορούν να τις αρνηθούν. Το πρώτο ζήτημα για την ΑΕΚ είναι να τις διαχειριστεί σωστά αυτές τις προτάσεις για να βγει (οικονομικά) κερδισμένη. Το δεύτερο και ακόμα σημαντικότερο, είναι να προετοιμαστεί για την επόμενη μέρα τέτοιων προτάσεων.

Το ζήτημα για την ΑΕΚ δεν είναι ο παίκτης που θα φύγει. Το σημαντικό είναι ο παίκτης που θα έρθει, στην θέση αυτού που θα φύγει. Μιας και θυμήθηκα πριν την περίπτωση του Κυργιάκου. Για εκείνη την ΑΕΚ, το πρόβλημα δεν ήταν πως έφυγε ο Κυργιάκος για την Λίβερπουλ. Ήταν πως αντικαταστάθηκε από τον γίγα Άρτσε, που δεν σημάδευε ελέφαντα σε διάδρομο. Αυτό είχε πληρώσει τότε η ΑΕΚ. Την ανεπάρκεια του παίκτη που ήρθε και όχι το κενό που άφησε ο παίκτης που έφυγε. Δείτε ακόμα και την περίπτωση του Αραούχο. Που έτσι κι αλλιώς η ΑΕΚ δεν μπορούσε τον Ιούνη να τον κρατήσει, καθώς ήταν δανεικός. Όμως το ζήτημα που ακόμα υπάρχει, δεν είναι πως έφυγε ο συγκεκριμένος παίκτης, αλλά ότι ο Λιβάγια δεν έχει ακόμα καταφέρει να προσφέρει τα ίδια πράγματα. Προφανώς και παικτικά, η σύγκριση του Λιβάγια με τον Αραούχο είναι και άτοπη και άδικη και πρώιμη. Από την άλλη ωστόσο, αν ο Κροάτης έβαζε γκολ και έκανε την δουλειά του Αργεντινού, δεν θα υπήρχε καμία κουβέντα για Αραούχο.

Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση του Βράνιες. Καλός, χρυσός και τύπος αμυντικού που έχει ανάγκη η ΑΕΚ. Αναντικατάστατος όμως,  δεν είναι. Όπως και δεν είναι κανένας. Αν τελικά προκύψει θέμα Πάλας και αν τελικά παραχωρηθεί, το ζήτημα για την ΑΕΚ δεν θα είναι η αποχώρηση. Θα είναι ο παίκτης που θα έρθει για αντικαταστήσει τον Βράνιες. Και υπενθυμίζω πως η ΑΕΚ χρειάστηκε να κάνει δυο αποτυχημένες επιλογές για την θέση του στόπερ, λέγε με και Άρθο και Λέσκοτ, για να καταφέρει τελικά πέρυσι τον Γενάρη να φτάσει στον Βράνιες. Προφανώς και στην αγορά, ακόμα και αυτή την εποχή, υπάρχουν εξαιρετικές περιπτώσεις κεντρικών αμυντικών. Μάλιστα για να είμαστε και δίκαιοι, έτσι όπως έχει γίνει πλέον το ποδόσφαιρο, έχει καταντήσει να υπάρχουν καλές επιλογές, μόνο αυτή την εποχή. Όλοι πλέον, από τους πλουσιότερους μέχρι τους φτωχότερους, περιμένουν την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου για να κάνουν μεταγραφές.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν παίρνω ως δεδομένο πως θα παραχωρηθεί ο Βράνιες. Μπορεί να μην έρθει ποτέ καν αυτή πρόταση. Όμως δεν έχει και σημασία. Για τον κάθε Βράνιες ή τον κάθε Μάνταλο ή τον κάθε Γαλανόπουλο, το μόνο που μπορεί να κάνει η ΑΕΚ, όταν και εάν φτάσει πρόταση, είναι να διαπραγματευτεί τους καλύτερους δυνατούς όρους. Εκείνο που έχει κομβική σημασία, είναι να έρχεται πάντα ισάξιος ή αν γίνεται και καλύτερος, απ’ αυτόν που φεύγει. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για την ΑΕΚ. Διότι είναι ξεκάθαρο, πως όλο και περισσότερο, θα βρίσκεται μπροστά σε καταστάσεις ανάλογες μ’ αυτή που μπορεί να βρεθεί με την υπόθεση Βράνιες. Κάτι που φυσικά και δεν είναι κακό. Το ακριβώς αντίθετο. Είναι πολυ καλό, διότι πιστοποιεί (και πέραν πάσης αμφισβήτησης καθώς καμία ομάδα κάνει προτάσεις και δεν προτίθεται να σκάσει εκατομμύρια για μέτριους παίκτες) πως ανεβαίνει η ποιότητα του ρόστερ της ΑΕΚ.