Τι θέλει και που το ψάχνει

Πριν μπω στο ψητό, μια μόνο κουβέντα. Πολλοί απ’ όσους εδώ στην Ελλάδα έχουν συγκινηθεί με την τραγωδία της Τσαπεκοένσε και έχουν κάνει μια σειρά από αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για καλό παράδεισο στα παιδιά που έφυγαν, είμαι βέβαιος πως πολλάκις έχουν στείλει στο διάολο και ακόμα παραπέρα και έχουν στολίσει με θαναταρές κατάρες αντίπαλους ποδοσφαιριστές. Ακόμα και ποδοσφαιριστές της δικής τους ομάδας, επειδή έκαναν μια λάθος πάσα ή μια λάθος έξοδο. Οπότε ας το κοιτάξει λίγο ο καθένας αυτό με τον εαυτό του.

Πάμε τώρα και στα δικά μας. Δεν θα μπω στην διαδικασία ανάλυσης όσων έγιναν στην Καρδίτσα. Αν δεν είχαν γίνει τα πράγματα μούσκεμα από την αρχή της φετινής σεζόν και αν δεν είχαν πληρωθεί ήδη ακριβά όλα τα λάθη που έγιναν, μπορεί και να φαινόταν εως και θετικό που μπήκε στην Καρδίτσα η πιτσιρικαρία και έκανε ότι έκανε. Τώρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι, πως ο κόσμος δεν έχει άλλη υπομονή. Δεν αντέχει να βλέπει άλλες στραβές και ούτε μπορεί, ούτε και θέλει να δει από πού και πως προήλθαν. Απλώς δεν τις αντέχει και όποτε προκύπτουν θα αντιδρά. Κάτι που αλλάζει μόνο με σερί νικών.

Στο ερώτημα πως θα έρθει αυτό το σερί νικών, φοβούμαι πως δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση. Και μεταξύ μας, κανείς δεν την έχει, παρά μόνο το γήπεδο. Διότι ότι και να λέμε εδώ για το πρόγραμμα που ακολουθεί και είναι βατό, για την δουλειά που (όντως) γίνεται στα Σπάτα, αν αυτό δεν φανεί και στα αποτελέσματα, τότε όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς λόγια της πλώρης. Που εν πρόκειμενω δεν έχουν καμία απολύτως αξία. Απλώς αυτή η απόλυτη ανάγκη που έχει η ΑΕΚ για νίκες, πρέπει να εμπεδωθεί στα Σπάτα και ως απόλυτη προτεραιότητα. Ακόμα και έναντι ενός θεαματικού σκορ. Το επισημαίνω αυτό διότι ακολουθούν παιχνίδια εντός έδρας. Και όταν θα προηγηθεί με 2-0, θα πρέπει να το κλειδώσει και όχι να φορτσάρει για 4-0. Όπως έγινε με τον Ατρόμητο και στο τέλος έκλαψε με μαύρο δάκρυ.

Βεβαίως η ομάδα εκτός από δουλειά στο γήπεδο, θέλει και ενίσχυση. Προφανές. Οφείλω όμως να ομολογήσω πως σ’ αυτό το κομμάτι έχω ολίγον μπερδευτεί. Διότι στα μάτια μου δεν είναι ξεκάθαρο ούτε τι ψάχνει η ΑΕΚ, ούτε και που το ψάχνει. Εξαίρεση η θέση του χαφ. Εδώ δεν ήθελε ούτε μεγάλη ανάλυση, ούτε μεγάλη συζήτηση. Είναι μια κίνηση που εκκρεμεί ήδη από το καλοκαίρι. Τον Αζντάρεβιτς δεν τον ξέρω. Ούτε και τον Γιόχανσον τον ήξερα. Ο Αζντάρεβιτς παίζει στην ολυμπιακή ομάδα της Σουηδίας. Ο Γιόχανσον όταν ήρθε, δεν έπαιζε ούτε σ’ αυτή. Πάντως όπως και να έχει, στοίχημα είναι ο Αζντάρεβιτς και όχι λεφτά στην τράπεζα.

Κατά τα άλλα, δεν είμαι βέβαιος πως έχω καταλάβει τι ψάχνει η ΑΕΚ. Θεωρητικά κοιτάζει για ενίσχυση στην επιθετική γραμμή. Για βασικό ή για δεύτερη επιλογή, είναι η πρώτη απορία. Απλώς θυμίζω πως στις δυο προηγούμενες χειμερινές μεταγραφικές περιόδους, που η ΑΕΚ έψαξε για μια συμπληρωματική λύση, έπεσε πάνω σε Κρισάντους και Πέκχαρτ. Και αυτό κάτι δείχνει. Τι είδους επιθετικό ψάχνει, είναι η δεύτερη απορία. Διότι ακόμα επί Μοράις, η ΑΕΚ δεν έχει ως σταθερή βάση συγκεκριμένο σχήμα. Αλλά επ’ αυτού θαρρώ πως ο προπονητής θα έχει κάτι στο μυαλό του, το οποίο ίσως καν να μην μπορούσε να εφαρμόσει μέχρι τώρα.

Ενώ μια τρίτη απορία είναι, πού τον ψάχνει για να τον βρει αυτόν τον επιθετικό. Παγίως θεωρώ πως δυσκολεύονται πολύ να βρουν το γκολ, επιθετικοί που δεν έχουν εξοικείωση με το ελληνικό πρωτάθλημα. Ρίξτε μια ματιά στους ξένους σέντερ φορ που έχει φέρει η ΑΕΚ τα τελευταία 20 χρόνια και θα διαπιστώσει πως μόνο ο Μπλάνκο ήταν παραγωγικός. Από εκεί και πέρα ούτε Βιενλίνσκι, ούτε Ντελίμπασιτς, ούτε κανείς. Εξαίρεση αποτελεί ένα σέντερ  φορ τόσο μεγάλης κλάσης, ώστε να τα βάζει ακόμα και αν τον βάλεις να παίξει στην έρημο Σαχάρα. Τέτοια περίπτωση είναι ο Αλμέιδα στα καλά του αλλά πρέπει να τα (ξανά)βρει αυτά τα καλά του. Και υπάρχουν εκεί έξω περιπτώσεις φορ κλάσης, που είναι στα καλά τους, αλλά για να είμαστε ξεκάθαροι και ειλικρινείς, εκεί θέλει οικονομική υπέρβαση και γενναία. Αν πρόκειται να γίνει, τότε η κουβέντα για μεταγραφή φορ αλλάζει. Αν όμως δεν πρόκειται να γίνει, που ομολογώ δεν ξέρω αν θα γίνει, ξαναγυρνάμε στο θέμα του επιθετικου που ξέρει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Προφανώς και είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί αξιόλογο σέντερ φορ, με εξοικείωση στο ελληνικό πρωτάθλημα. Διότι από Έλληνες είναι μόνο ο Μήτρογλου άντε και ο Βέλλιος. Και οι επιλογές από το ελληνικό πρωτάθλημα, περίεργες.

Ακούγεται δηλαδή πως η ΑΕΚ κοιτάζει τον Τουράμ. Καλά στοιχεία έχει και καλή κορμοστασία. Αλλά, συγγνώμη κιόλας, λύγισε και έκανε τραγικά τελειώματα, στην ιδέα πως θα έβαζε γκολ στο Καραϊσκάκη απέναντι στον Ολυμπιακό. Φανταστείτε όταν θα βάλει στα πόδια του το βάρος πως θα πρέπει να σκοράρει με την φανέλα της ΑΕΚ. Από την άλλη μεριά ο Ανσαριφάρντ είναι ξεκάθαρα μια ποιοτική λύση. Και πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που ήταν στην πατρίδα του στο Ιράν, ένας σούπερ στάρ. Κυρίως όμως, έχει το γκολ. Μπορεί να είναι και θέμα ρυθμού και ρέντας. Σωστά. Το έχει όμως το γκολ. Βεβαίως στην προκειμένη περίπτωση το ερώτημα είναι αν πρέπει να τα «σκάσεις», για έναν παίκτη που το συμβόλαιο του τελειώνει σε έξι μήνες. Εκεί όμως ανοίγει μια άλλη συζήτηση, που δεν ξέρω καν αν αφορά τον οπαδό, που αυτό που θέλει και δικαιούται, είναι να δει στο γήπεδο έναν σέντερ φορ που να βάζει.

Φαντάζομαι πως η ΑΕΚ δεν κοιτάζει στην αγορά μόνο για επιθετικό. Κάποιοι λένε πως θέλει στόπερ. Δεν θα συμφωνήσω. Όπως δεν συμφωνούσα ούτε το καλοκαίρι. Αν γίνει μια κίνηση στην άμυνα, αυτή θα πρέπει να είναι στο αριστερό άκρο της άμυνας. Διότι σε περίπτωση που δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, μετά τον Ντίντακ, είναι το χάος. Αλλά και εδώ μπαίνει το ερώτημα, αν ψάξει για αριστερό μπακ, που θα ψάξει. Έχει νόημα να κάνει σαφάρι στην Λατινική Αμερική και να καταλήξει σ’ έναν ακόμα Ντίας ή μήπως να έριχνε μια ματιά στον Γιαννούτσο. Ο οποίος, μεταξύ μας, έστω και χωρίς ούτε μισό ματς πρωταθλήματος στα πόδια του και μόλις στα 18 του, είναι πολύ πιο αποτελεσματικός από τον Ντίας.  Προφανώς και για να μην πάμε στο άλλο άκρο, στην αγορά της Λατινικής Αμερικής, μπορείς να βρεις εξαιρετικούς παίκτες. Αλλά θέλει ψάξιμο και χρόνο. Πολυτέλειες που δεν παρέχει η χειμερινή μεταγραφική περίοδος.