Λιβάγια, Αραούχο και Γιακουμακούχο

Μέχρι να πέσουν οι υπογραφές σε μια μεταγραφή, δεν υπάρχει μεταγραφή. Νόμος. Επομένως δεν υπάρχει Λιβάγια, μέχρι να υπογράψει ο Λιβάγια και να τον δω μπροστά μου στο Κίελτσε να κάνει προπόνηση. Φαίνεται όμως πως το πράγμα πηγαίνει καλά. Και χωρίς να βάζω και το χέρι μου στην φωτιά, ο Λιβάγια θα είναι από την πρώτη μέρα που θα ξεκινήσει το κτίσιμο της νέας ΑΕΚ στο Κίελτσε. Κάτι που δεν είχε γίνει πέρυσι με τον Αλμέιδα. Και που σε πολλούς τομείς, ήταν κάτι που η ομάδα το πλήρωσε ακριβά μέσα στην περσινή σεζόν.

Βεβαίως, για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Λιβάγια δεν είναι περίπτωση ανάλογη του Αλμέιδα. Είναι ένας επιθετικός στα 24 χρόνια του, που ήδη έχει προλάβει να παίξει σε δυο από τα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης. Στην Ιταλία και στην Ισπανία. Επίσης είναι ένα σέντερ φορ περιοχής. Κανονικό fox on the box, που λένε οι Άγγλοι και εμείς στο Λιβάδι στην Αίγινα. Δυνατό παιδί, που μπορεί να εκτελεί εξίσου καλά και με το κεφάλι και με το πόδι. Όποιος δεν βαριέται, ας ρίξει μια ματιά στα γκολ που έβαλε πέρυσι στο Μεστάγια και το Καλντερόν, για να καταλάβει τι ακριβώς εννοώ.

Για την κλάση του Λιβάγια, μιλά η διαδρομή του μέχρι τώρα, μόλις στα 24 του χρόνια. Μιλούν και οι επιδόσεις του πέρυσι στην Πριμέρα. Τα πέντε γκολ και οι τρεις ασιστ που πέτυχε ο Κροάτης, για τα δεδομένα του Ρονάλντο και του Μέσι, είναι μια τραγική επίδοση. Για τα δεδομένα ενός μέσου ποιοτικού φορ, είναι μια σχετική κανονικότητα. Για τα δεδομένα των φορ που είχε το ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια, είναι επίδοση απλησίαστη.

Βεβαίως ο κόσμος της ΑΕΚ πλέον από τον περασμένο Γενάρη, έχει μέτρο σύγκρισης για το τι εστί πραγματικά ποιοτικό φορ. Τον ανέβασε ψηλά τον πήχη ο Αραούχο  και οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Προφανώς και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, αν ο Λιβάγια μπορεί να κάνει στην ΑΕΚ, ότι έκανε ο Αργεντινός φορ. Το δεδομένο που μπορεί να μπει στο τραπέζι, είναι πως όταν πέρυσι το καλοκαίρι ο Κροάτης φορ ξεκίνησε από την ίδια αφετηρία με τον Αραούχο την κούρσα για την θέση του βασικού φορ στην Λας Πάλμας, βγήκε νικητής. Βασικός έπαιζε ο Λιβάγια και ήταν στον πάγκο ο Αργεντινός.

Το προφανές ζήτημα με τον Κροάτη, δεν είναι η ποιότητα του ως φορ. Είναι ο χαρακτήρας του. Αν δεν ήταν τόσο αψύς και παρορμητικός, πιθανότατα δεν θα είχε φύγει ποτέ από την Ίντερ. Αυτό λένε όσοι ξέρουν πρόσωπα και πράγματα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Επίσης είναι προφανές, πως αν δεν είχε κάνει τόσες τρέλες στην περσινή σεζόν, η Λας Πάλμας δεν συζητούσε καν το ενδεχόμενο του δανεισμού του, όσο καλές και αν είναι οι σχέσεις που έχει με την ΑΕΚ.

Μόνο που σ’ όλα αυτά υπάρχουν δυο πράγματα που θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας. Το πρώτο είναι πως και ο Αραούχο ήρθε τον περασμένο Γενάρη στην ΑΕΚ, αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν τον σήκωνε το κλίμα στην Λας Πάλμας, μετά από τις δικαστικές περιπέτειες. Δικαστικές περιπέτειες που δεν είχαν προκύψει από διαφορές σε κληρονομικά, αλλά από τρέλες του Αραούχο. Και για να μην ξεχνιόμαστε, το «μεθύστακας» και το «άντε να τον μαζέψεις τώρα αυτόν από τα μπουζούκια», ήταν μερικά από τα πιο χαλαρά που είχαν ακουστεί όταν είχε έρθει ο Αργεντινός. Αλλά η συνέχεια είναι γνωστή.

Επίσης το δεύτερο και ακόμα πιο σημαντικό, που πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας, είναι πως τέτοιοι παίκτες, τέτοιου επιπέδου και τέτοιες ηλικίας, αν δεν είχαν το ζητηματάκι τους, δεν θα υπήρχε το παραμικρό ενδεχόμενο να έρθουν ούτε στην ΑΕΚ, ούτε στην Ελλάδα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η ΑΕΚ πήγε να πάρει τον Σκόκο και τελικά βρήκε μπροστά της ομάδες που θα δώσουν τέσσερα εκατομμύρια (τρια στη Νιούελς και ένα στον παίκτη), προκειμένου να κλείσουν την μεταγραφή. Για έναν παίκτη που, κάποιοι εδώ είχαν σπεύσει να χαρακτηρίσουν τελειωμένο στα 32 τους. Κακά τα ψέματα. Ούτε ο Αραούχο θα μπορούσε να έρθει στην ΑΕΚ αν δεν είχε κάνει τις τρέλες του, ούτε ο Λιβάγια θα ερχόταν αν δεν είχε την τρέλα του. Το ζητούμενο είναι να βρει η ΑΕΚ το κουμπί του Κροάτη, όπως βρήκε και αυτό του Αργεντινού.

Και κλείνω τα περί φορ με κάτι για τον Γιακουμάκη. Αν επέμενα μια φορά πως πρόκειται για μια σπουδαία μεταγραφή, τώρα επιμένω δέκα φορές. Διότι στο αναμφισβήτητο ταλέντο του Γιακουμάκη, προσθέτω και τη νοοτροπία του. Ρίξτε μια ματιά στις πρώτες του δηλώσεις. Όταν πιάνει στο στόμα του ένας φορ πιτσιρικάς μόλις 22 χρονών, τα ονόματα μύθων της επίθεσης της ΑΕΚ όπως ο Μαύρος ή ο Ντέμης, κινδυνεύει να μπει σε μονοπάτια αμετροέπειας. Ο Γιακουμάκης όμως, το έκανε με σεβασμό. Αλλά έβγαλε παράλληλα και την αυτοπεποίθηση του.

Πιστεύει στις δυνατότητες του, στα ποδάρια του, στα γκολ που μπορεί να βάλει. Και ως εκ τούτου πιστεύει πως μπορεί να βαδίζει στα χνάρια μεγάλων σκόρερ που πέρασαν από την ΑΕΚ. Αν θα τα καταφέρει, μόνο ο χρόνος θα το δείξει. Εκείνο που έχει σημασία, είναι πως ο Γιακουμάκης έχει τη νοοτροπία των παικτών που πετυχαίνουν. Αυτή την αυτοπεποίθηση και την εμπιστοσύνη στα πόδια του και στα γκολ του.

Και κάτι τελευταίο. Αν η ΑΕΚ ξεκινήσει από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας στην Πολωνία, με τον Λιβάγια και τον Γιακουμάκη στην επίθεση της, έχει την πολυτέλεια να περιμένει και για τις ευκαιρίες του Αυγούστου. Είτε αυτές λέγονται Αραούχο, είτε όχι. Άλλωστε, το έχω γράψει ήδη από τον Φλεβάρη όταν χόρευε άμυνες Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, η ΑΕΚ ήδη έχει Γιακουμακούχο.