Η λογική της απόφασης, κόντρα στον φόβο της ευθύνης

Φυσικά η ΑΕΚ δεν έχει πετύχει τίποτα ακόμη, εκτός από το να φέρει λίγο χαμόγελο ξανά στα χείλη των οπαδών της, που βλέπουν η μπάλα να τσουλάει στο χορτάρι και να μπαίνει και μέσα. Βλέπουν επίσης νέους παίκτες, κάτι που επιτρέψτε μου να πω πως σημείωνα από αρχές Δεκεμβρίου, ότι ήταν απαραίτητο να γίνει για να αλλάξει λίγο το κλίμα. Μεταξύ άλλων βέβαια, αλλά ήταν και αυτό βασικό.

Χωρίς να είμαι καθόλου βιαστικός, θα πω πως η επιλογή του Χιμένεθ κρίνεται ήδη πετυχημένη και το λέω αυτό βάσει των άμεσων ζητούμενων που υπήρχαν από αυτή. Ο Ισπανός καλούταν με το καλημέρα να αλλάξει την ψυχολογία και να ζωντανέψει την ομάδα.

Μετά από πέντε ματς στον πάγκο, μπορούμε να πούμε ότι αυτό το κατάφερε. Επαναλαμβάνω, το βασικό ζητούμενο για το ξεκίνημα του. Γιατί περιθώριο η ΑΕΚ να κάνει και άλλες γκέλες μέσα σε αυτά τα πέντε πρώτα ματς του Χιμένεθ, δεν είχε.

Πέτυχε λοιπόν η επιλογή ως προς το πρώτο βασικό ζητούμενο και προσωπικά με ικανοποιεί, γιατί γύρω από την επιλογή του Χιμένεθ, γενικά της τρίτης αλλαγής προπονητή μέσα στην ίδια σεζόν, συγκρούστηκαν στο παρασκήνιο δύο διαφορετικές νοοτροπίες.

Αυτή της τάσης για αναβλητικότητα στις αποφάσεις που έχει στοιχίσει πολύ αυτά τα τελευταία τρία χρόνια στην ΑΕΚ και αυτή της ανάγκης για άμεση ανταπόκριση στις ανάγκες που σου βάζει η πραγματικότητα. Νίκησε η δεύτερη και νίκησαν και συγκεκριμένα πρόσωπα, που απαρτίζουν ένα «τιμ» επιλογής του Δημήτρη Μελισσανίδη εντός ΑΕΚ. Και νίκησαν όπως αποδεικνύεται, προς όφελος της ΑΕΚ.

Όταν βρίσκεσαι σε θέση «κλειδί» στην ΑΕΚ και καλείσαι να συμμετάσχεις σε κρίσιμες για το μέλλον της αποφάσεις, το «θα δούμε», «άσε τώρα μη βιαστούμε» και όλα αυτά που έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς, κατά την γνώμη μου απαγορεύεται. Ειδικά όταν – και στην περίπτωση της ΑΕΚ συμβαίνει αυτό αρκετές φορές- για κάποιους κρύβει και φόβο μπροστά στην ευθύνη της απόφασης, με γνώμονα το να μην στοχοποιηθούν για κάτι οι ίδιοι και όχι με γνώμονα το τι χρειάζεται να γίνει αντικειμενικά προς το συμφέρον της ομάδας.

Όταν η πραγματικότητα σε καλεί να κάνεις κινήσεις άμεσα, είναι ανάγκη να διαθέτεις ένα μηχανισμό που να το βλέπει αυτό και να βοηθάει και την διοικητική κεφαλή να το δει πιο καθαρά επίσης. Στην περίπτωση μας, ο Δημήτρης Μελισσανίδης το ένστικτο και την αντίληψη της πραγματικότητας την έχει.

Όμως πρέπει να γίνει κατανοητό πως όταν έχεις τέσσερις – πέντε ανθρώπους που για να τους έχεις πάει να πει πως υπολογίζεις την γνώμη τους για συγκεκριμένους λόγους, τότε οτιδήποτε λέει ο καθένας από αυτούς και επιχειρηματολογεί γι’ αυτό, σαφώς θα σε προβληματίσει και θα σε κάνει να αναρωτηθείς μήπως υπάρχει και κάποιο δίκιο στην άποψη τους.

Δεν μπορείς για παράδειγμα να μην προβληματιστείς, όταν αμέσως μετά την ισοπαλία με τον Παναιτωλικό στο ΟΑΚΑ, παίρνεις εισηγήσεις από τα δύο βασικά σου στελέχη, εκτελεστικό και τεχνικό διευθυντή, να του δοθεί και άλλος χρόνος ή ότι δεν είναι καλό να αλλάζεις συνέχεια προπονητές κλπ. Θα τους λάβεις υπόψη σου, δεν μπορείς να μην τους λάβεις υπόψη σου. Μέχρι ενός σημείου βέβαια.

Κάθε επιχείρημα έχει την λογική του, αλλά το θέμα είναι να μπορείς να δεις την πραγματικότητα. Να ζεις μέσα σε αυτή και να την νιώθεις. Ναι, γενικά δεν είναι ωραίο να αλλάζεις συνέχεια προπονητές, είναι δείγμα ανώμαλης κατάστασης, αλλά κάποιες φορές ακόμη και πέντε φορές να έχεις αλλάξει μέσα στην σεζόν, μπορεί να χρειάζεται για να βγεις από το αδιέξοδο να αλλάξεις και έκτη.

Να σημειώσω βέβαια για να μην αδικήσω κανέναν, πως αμέσως μετά το ματς με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο, τόσο ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, όσο και ο Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς έσπευσαν να δώσουν στον Ζοσέ Μοράις να καταλάβει πως δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί η παρουσία του στην ομάδα.

Πλην όμως ο Μελισσανίδης είχε καλέσει τον Χιμένεθ με προσωπική του απόφαση, από την προηγούμενη μέρα. Και σίγουρα, το ότι πήρε άλλα τρία ματς στον πάγκο ο Πορτογάλος, μετά το 0-0 στο ΟΑΚΑ με τον Παναιτωλικό, αποδείχθηκε λάθος.

Να γιατί λέω λοιπόν, πως από την ιστορία με τον Χιμένεθ, το πιο σημαντικό για μένα είναι πως κυριάρχησε η λογική της απόφασης για να υπάρξει μια αντίδραση, ακόμη και αν αυτή καθυστέρησε λίγο. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Και στο τέλος μένει και κάτι, γιατί μετά από κάθε κρίση, αξιολογείς πρόσωπα και καταστάσεις.

Πάμε τώρα για το δεύτερο και πιο κρίσιμο στάδιο. Ο Χιμένεθ έδωσε στην ΑΕΚ αυτό που χρειαζόταν στο ξεκίνημα του, την ξύπνησε, την ζωντάνεψε, κάνει κάποιες σωστές αγωνιστικές παρεμβάσεις, αλλά έρχεται η ώρα των στόχων. Που είναι συγκεκριμένοι και δεν είναι εύκολο να επιτευχθούν. Να μπεις στα play off πρώτα, μετά να βγεις δεύτερος και παράλληλα να διεκδικήσεις και το κύπελλο.

Πιστεύω πως μπορεί να καταφέρει να συνεχίσει να καθοδηγεί την ομάδα σωστά. Με κάνει περισσότερο αισιόδοξο το ότι βλέπω κάποια στοιχεία στην συμπεριφορά του, διαφορετικά σε σχέση με την προηγούμενη φορά. Δεν ξέρω πώς να το αποδώσω ακριβώς, αλλά πιστεύω την διαφορά την καταλαβαίνουν και οι συνάδελφοι στις συνεντεύξεις Τύπου, δηλαδή αυτοί που ήταν στο ρεπορτάζ και την προηγούμενη φορά.

Ενώ παραμένει ένας πολύ ζωντανός και θετικός χαρακτήρας, βλέπεις σαφή δείγματα – μαθαίνεις κιόλας από το ρεπορτάζ- μεγαλύτερης αυτοσυγκράτησης ή μειωμένης τάσης προς ενστικτώδεις αντιδράσεις. Εδώ φυσικά ίσως παίζει ρόλο και το ότι ο Χιμένεθ στην ΑΕΚ το 2010 είχε έρθει σαν πετυχημένος από την Σεβίλλη και είχε πάρει λίγο ψηλά τον αμανέ. Τώρα έχει περάσει και αυτός κάποια πράγματα, που σίγουρα τον έχουν επηρεάσει. Είναι και επτά χρόνια μεγαλύτερος…

Γενικώς είμαι πεισμένος πως μπορεί. Αλλά έχουμε μπροστά μας άμεσα παιχνίδια που θα μας βοηθήσουν να γίνουμε σοφότεροι πάνω σε αυτό.

ΥΓ: Ο Πλατανιάς είναι μια από τις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος φέτος, έχει πετύχει μεγάλα αποτελέσματα, έχει σταθερή πορεία και το πρώτο ματς κυπέλλου την Πέμπτη, είναι ένα σοβαρό τεστ.

Ακόμη πιο σοβαρό είναι αυτό με τον Ηρακλή. Δεν έχει σημασία η κατάσταση του αντιπάλου. Η ΑΕΚ έχει… ψωμοτύρι το να παθαίνει καταστροφές με τέτοιους αντιπάλους σε τέτοια ματς και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει φέρει 0-0 με αυτή την ομάδα στο ΟΑΚΑ. Κετσπάγια ξε- Κετσπάγια, θέλει πολύ προσπάθεια για να μην κερδίσεις τον Ηρακλή σαν γηπεδούχος, πόσο μάλλον αν είσαι η ΑΕΚ.

Και είναι και από τις τελευταίες, ας τις πούμε ελπίδες του Ηρακλή να κάνει κάτι που θα ανατρέψει την σε βάρος του κατάσταση. Εκεί την φοβάμαι την ΑΕΚ και δεν το κρύβω. Εκεί που με βάση την εικόνα της στα τελευταία ματς περιμένεις να μπει και να το καθαρίσει με συνοπτικές διαδικασίες, εκεί είναι που ανησυχώ και βλέπω το πραγματικό κρας τεστ. Μπορεί να σας φανεί υπερβολικό, αλλά έχω την αίσθηση πως αν η ΑΕΚ περάσει με το τρίποντο από το Καυταντζόγλειο, εύκολα ή δύσκολα δεν έχει σημασία, πιστεύω βάσιμα σε  πορεία τρένο μετά. Συμπεριλαμβανομένων και των ντέρμπι.