Το σερί, το CAS, η αθλητική… δικαιοσύνη και ο ΝΑΟΣ της προσφυγιάς!

Το σερί, το CAS, η αθλητική… δικαιοσύνη και ο ΝΑΟΣ της προσφυγιάς!
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Διανύσαμε τη μισή απόσταση από την πιο δύσκολη χρονική συγκυρία όσον αφορά στα αγωνιστικά της ομάδας. Πιο δύσκολη αφού η διακοπή λόγω Nations League, ήρθε μετά από την καταστροφική ήττα από τον Ατρόμητο.

Πλέον μετράμε αντίστροφα, μια εβδομάδα για το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο. Εκεί θα μπούμε στο δεύτερο τρίτο του πρωταθλήματος, δηλαδή στην 11η αγωνιστική. Που όσο δύσκολο κι αν είναι, θα πρέπει να γίνει το «10 στα 10». Και βάσει προγράμματος, μπορεί και πρέπει να γίνει.

Γράφω εν τάχει, το πρόγραμμα από την 11η έως και την 20η αγωνιστική. Παναιτωλικός (εκτός), Ξάνθη (εντός), Λαμία (εντός), Λάρισα (εκτός), Λεβαδειακός (εντός), ΠΑΣ (εκτός), Αστέρας (εντός), Πανιώνιος (εκτός), ΠΑΟΚ (εντός) και ΟΦΗ (εντός). Αυτά είναι τα δέκα επόμενα ματς της ΑΕΚ, που την 21η αγωνιστική θα πάει στο «Γ. Καραϊσκάκης» για να αντιμετωπίσει τον ΟΣΦΠ. Εκεί όπου πέρυσι, πήρε τον τίτλο.

Ας κάνει όμως πρώτα σερί δέκα νικών, να δούμε τι θα έχει γίνει ως τότε και με το CAS, γιατί το ντέρμπι με τον ΟΣΦΠ είναι ομολογουμένως, πολύ μακριά. Επαναλαμβάνω για να μην παρεξηγηθώ, ότι στην παρούσα φάση, όντως δεν στέκει να μιλάμε για τίτλο με -9 από την κορυφή, ανεξαρτήτως του πως έχει διαμορφωθεί αυτή η διαφορά. Αλλά, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι θα έρθει η στιγμή, μέσα στην πορεία του πρωταθλήματος, που η ΑΕΚ θα ξαναμπεί στο… κόλπο.

Φυσικά, πέρα από το τι θα παιχτεί μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, έχουν διαπιστώσει και οι πλέον αφελείς και τι «παίζεται» εκτός. Όχι ότι δεν τα περιμέναμε, βέβαια ή ότι δεν τα έχουμε ξαναζήσει, αλλά με τις αποφάσεις της Αθλητικής Δικαιοσύνης (;) έχει ξεπεραστεί κάθε όριο. Τα λέγαμε και τα γράφαμε ότι ο βρώμικος πόλεμος κατά της ΑΕΚ, ήταν ακόμα στην αρχή του και πως είχαν πολλά να δουν τα μάτια μας και να ακούσουν τ’ αυτιά μας.

Αυτή άλλωστε ήταν και η ουσία της «αγάπης», που από τα τέλη της περασμένης περιόδου διαφαινόταν στον ορίζοντα, ανάμεσα σε ΟΣΦΠ και ΠΑΟΚ και η οποία, ήρθε και έδεσε με τη συνάντηση του Βαγγέλη Μαρινάκη με τον Ιβάν Σαββίδη. Να μείνει με κάθε τρόπο, η ΑΕΚ μακριά από την κορυφή. «Αγάπη», που μην ξεχνάμε πως έφτασε στο σημείο υπεράσπισης του Ιβάν Σαββίδη από «ερυθρόλευκα» Μέσα.

«Αγάπη», από την οποία και εκπορεύεται η πλήρης ταύτιση των μηχανισμών προπαγάνδας, «ερυθρόλευκων» και «ασπρόμαυρων», να παρουσιάζουν την ΑΕΚ να ελέγχει τη διαιτησία και παράλληλα τους ΠΑΟΚ και ΟΣΦΠ να αδικούνται, χωρίς η «Ένωση» να έχει πάρει «μισό σφύριγμα», ούτε από… ανάποδο αράουτ και γι’ αυτό άλλωστε, δεν έχουν και να της καταλογίσουν κάτι συγκεκριμένο και δεν έχουν να αναφέρουν και κάποια φάση, αφού πολύ απλά, ψάχνουν αλλά δεν βρίσκουν!

Ωστόσο, αυτό το όργιο που γίνεται με την Αθλητική Δικαιοσύνη (;) ξεπερνά και τις αλλοιώσεις από διαιτησίες και τις ετερόκλητες συμμαχίες και τους δανεικούς και τις καταγγελίες για παραρτήματα και τα πάντα. Δεν είναι το θέμα, μόνο ότι με αυτά τα εξωαγωνιστικά σκάνδαλα και τις τιμωρίες για επεισόδια, εξοντώνουν μόνο την ΑΕΚ και «χαϊδεύουν» τους ΠΑΟΚ και ΟΣΦΠ για χειρότερα γεγονότα.

Είναι η απόλυτη απογοήτευση για αυτό που ονομάζεται ελληνική δικαιοσύνη και που θα έπρεπε να αποτελεί το μοναδική και συνάμα τελευταία ελπίδα της ελληνικής κοινωνίας, για ισονομία σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα.

Μέσα στην εβδομάδα, είχαμε και μια ακόμα σπουδαία στιγμή που αφορά στο γήπεδο-Ναό, που ορθώνεται στη Νέα Φιλαδέλφεια, με την παρουσίαση του Μουσείου Προσφυγικού Ελληνισμού.

Συνήθισα να γράφω, από τα πέτρινα και δύσκολα κιόλας χρόνια, ότι τα πολύ καλύτερα είναι μπροστά μας και δεν μπορούμε, ούτε να τα φανταστούμε. Ίσως πλέον να αρχίζουμε να φανταζόμαστε κάτι, όταν το μυαλό μας ταξιδεύει στην «Αγιά-Σοφιά». Αλλά και πάλι, είμαι βέβαιος ότι δεν μπορούμε να συλλάβουμε το μέγεθος των συναισθημάτων, που θα μας κυριεύσουν. Πολύ απλά επειδή δεν γίνεται.

Αυτό που γίνεται στη Νέα Φιλαδέλφεια, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα, πόσο σπουδαίο θα είναι. Εκεί, στα πατρογονικά εδάφη της μεγάλης ΑΕΚ, θα ενσαρκωθούν οι φράσεις… «όταν παίζουμε, θα λέμε την ιστορία μας» αλλά και «η δική μας ΑΕΚ, δεν χάνει ποτέ».

Μόνο που αυτές οι δύο φράσεις, θα γίνουν πλέον μία, αφού με το μουσείο της ΑΕΚ, αλλά και με το μουσείο προσφυγικού ελληνισμού, η ΑΕΚ δεν θα είναι δυνατό να χάνει ποτέ αφού πάντα όταν θα αγωνίζεται, θα λέει την ιστορία της.

Και όχι μόνο τη δική της ιστορία… Αλλά και αυτή εκείνων των προσφύγων, που από το 1922 δεν είδαν τίποτα προς τιμήν τους, από πρωθυπουργούς, πολιτικούς και κάθε λογής λεφτάδες… Των προσφύγων που μέχρι να φύγουν από τη ζωή, πάντα πίστευαν και περίμεναν πότε θα γυρίσουν πίσω. Αυτούς, λοιπόν, τους ανθρώπους, δεν τους ξέχασε ποτέ, τους τιμούσε πάντα και τώρα ετοιμάζει το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού, μόνο η ΑΕΚ.

Όπως είπε στην ομιλία της, η κορυφαία πρύτανης, κορυφαία Βυζαντινολόγος, μα πάνω απ’ όλα σπουδαία Ελληνίδα και σπουδαία άνθρωπος, Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ: «Έπρεπε να περιμένουμε έναν αιώνα για να γίνει το πρέπον και να δούμε το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού. Δεν υπάρχει στο Πανεπιστήμιο, ούτε Έδρα για την Ιστορία του Προσφυγικού Ελληνισμού για την Ρωμιοσύνη, σε αντίθεση με τις ξένες χώρες. Χαίρομαι ιδιαίτερα που αυτό το έργο γίνεται από την ΑΕΚ. Απ’ όλες τις γειτονιές που έχουν το “νέα” μπροστά, μόνο εσείς στη Νέα Φιλαδέλφεια θυμάστε πάντα τον προσφυγικό Ελληνισμό και σας συγχαίρω γι’ αυτό. Πρέπει να ξέρετε ότι η Φιλαδέλφεια είναι η τελευταία πόλη που έπεσε στα χέρια των Τούρκων».

Περάσαμε πολλά. Τόσο άσχημα και τόσο δύσκολα, που πραγματικά δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα έρχονταν, όταν είδαμε το «Νίκος Γκούμας» να κατεδαφίζεται το 2003. Τότε, που περιμέναμε ότι μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, θα το ξαναβλέπαμε όρθιο και ανακαινισμένο αφού σύμφωνα με τις τότε υποσχέσεις, βρισκόταν μέσα στο φάκελο των Ολυμπιακών Έργων για τους Αγώνες του 2004. Και όντως βρισκόταν δηλαδή, απλά μέσα σε μια νύχτα εντός ελληνικού κοινοβουλίου, βγήκε για να πάρει τη θέση του, το «Γ. Καραϊσκάκης».

Και καθόμαστε και λέμε και συζητάμε διάφορα για τον ανταγωνισμό με τις μεγάλες ομάδες, χρόνια τώρα και ξεχνάμε ότι φτάσαμε αισίως στα 16 χρόνια που η ΑΕΚ είναι η μοναδική ομάδα, που δεν έχει έδρα.

Όλος αυτός όμως ο κόπος, όλες αυτές οι πίκρες, όλη αυτή η αναμονή, όταν θα συμπληρωθούν τα 18 χρόνια, θα αποδειχτεί ότι άξιζαν. Γιατί… «η Ρωμανία κι αν ‘πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο». Η ΑΕΚ δεν φτιάχνει ένα γήπεδο σαν όλα τ’ άλλα, όπως έλεγε και ο Κώστας Βουτσάς στην παρουσίαση της «Αγιά-Σοφιάς», τη στιγμή που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ στη ζωή μας, για την ανατριχίλα και το κλάμα με αναφιλητά…

Η ΑΕΚ και όλες οι γενιές των ΑΕΚτζήδων ξαναβρίσκουν το σημείο αναφοράς τους. Ξαναβρίσκουν το χαμένο κομμάτι του εαυτού τους. Ξαναβρίσκουν την πατρίδα τους. Ξαναβρίσκουν το σπίτι τους. Ξαναβρίσκουν το Ναό τους. Εκεί που κρατήθηκε ζωντανή, η φλόγα της Πόλης. Εκεί που η Ένωση έγινε τρόπος ζωής…

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X