Το χειρότερο του…

Οσα καλά έκανε η ΑΕΚ πέρυσι ξεκίνησαν από την άμυνα. Με τις επιλογές των Τσιγκρίνσκι, Βράνιες, Λαμπρόπουλου, Τσόσιτς και τον Μπακάκη να παίζει αριστερά στην τριάδα των στόπερ, ο Μανόλο Χιμένεθ ένιωθε καλά. Γιατί είχε και καλό Τσιντώτα στα δύσκολα και καλό Μπάρκα εν συνεχεία. Γιατί ένιωθε η άμυνα της ΑΕΚ γενικότερα ασφαλής.

Οι επτά τελικές του Απόλλωνα Σμύρνης μου κάθονται στον λαιμό… Τέσσερις στην εστία, πέντε κόρνερ.

Θα πει κάποιος αν είναι δυνατόν με τον ουραγό του πρωταθλήματος που έχει ήδη το μυαλό του στην Β’ εθνική… Κάπου εκεί ίσως είναι και η σκέψη του Μανόλο. Αλλά όχι για αυτό καθ’ αυτό το ματς. Για αυτά που έρχονται. Είδε πολλά στο Καραϊσκάκη, πολλά το Σάββατο και η αλήθεια είναι ότι τίποτε δεν θυμίζει τα περσινά.

Ο Τσιγκρίνσκι ταλαιπωρημένος χάνει αρκετά ματς, ο Οικονόμου συνήθως στηρίζεται στον Ουκρανό για να βγάλει τον καλό του εαυτό και το καλύτερο του είναι όταν έχει και τον Μπακάκη σε τριάδα. Από εκεί και πέρα… κλάφτα Χαράλαμπε. Ο Τσόσιτς διανύει μια κακή σεζόν και ας έχει πολλά ματς. Μετρά 24 παιχνίδια ο Σέρβος, αλλά στα περισσότερα αποτελούσε πηγή κινδύνων με την μπάλα στα πόδια ή χωρίς. Και συνεχίζει να παίζει. Η απουσία του Λαμπρόπουλου είναι σημαντική. Διότι φέρνει περισσότερο στο κάδρο τον Σέρβο. Άλλωστε ο κάθε παίκτης συνήθως κρίνεται από τον αντικαταστάτη του.

Και στην σύγκριση Λαμπρόπουλου-Τσόσιτς, η ΑΕΚ χάνει σήμερα…

Τα μεγάλα κενά μεγιστοποιούνται απουσία αριστερού μπακ. Δεν μπορεί να παίξει η ΑΕΚ τριάδα, ο Μπακάκης παίζει αναγκαστικά αριστερά σε 4αδα και όλο αυτό γιατί η ΑΕΚ ούτε εδώ προνόησε να έχει μια έξτρα λύση αριστερά γνωρίζοντας ότι παίζει στα κόκκινα ο Χουλτ, μετά τον τραυματισμό Λόπες. Και επίσης δεν δουλεύτηκε ούτε καν η λύση Γιαννούτσου για να πάρει ευκαιρίες σε μια χρονιά που υπάρχει αυτή η πολυτέλεια μιας και χάθηκε νωρίς η χρονιά στο πρωτάθλημα. Αντ’ αυτού έχει παίξει μόλις δύο ματς και αυτά στο Κύπελλο και στα 20 του κάθεται ανενεργός, αφού ούτε δανεικός πήγε να πάρει ματς. Ώστε να μάθει και η ίδια η ΑΕΚ αν όντως είναι καλή λύση και μπορεί να τον δουλέψει, να τον εμπιστευτεί για να στηριχθεί. Το ίδιο ισχύει και για τον άγουρο στα 21 του Σβάρνα.

Ολη αυτή η ανορθογραφία στην άμυνα, σε συνδυασμό με τo ότι ο Γκάλο οδεύει στα 33 του και παίζει ασταμάτητα. Έχει φτάσει τα 31 ματς και κοντά στα 2.000 αγωνιστικά λεπτά. Ανάσα δεν παίρνει, διότι ο Μπακάκης παίζει αριστερά να καλύψει τα κενά.

Και στο τέλος δεν έχουν την απαραίτητη φρεσκάδα, τις ανάσες και… ξοδεύονται.

Πάλι καλά που με την επιστροφή του Γαλανόπουλου από τον τραυματισμό στην μέση και την παρουσία του Κρίστιτσιτς, πήρε μια… ανάσα ο Σιμόες και ο Αλεφ. Και πήρε και ο Λιβάγια ένα ημίχρονο… ρεπό. Δεν ξέρω αν όλα αυτά φτάνουν για να είναι καλά η ΑΕΚ αύριο με τον Ατρόμητο. Διότι και ο Μάνταλος παίζει μπουχτισμένος και δίχως ιδέες πια. Δεν ξέρω πως θα έρθει η πρόκριση, αλλά πρέπει να έρθει με τον Ατρόμητο. Και ας είναι με το στανιό.

Η ΑΕΚ πρέπει να πάρει… ζωή μέχρι το τέλος της σεζόν. Να περιμένει τις επιστροφές της και να πάει «γεμάτη» στα μεγάλα ματς, για να μπορεί να κάνει διαχείριση και ο Χιμένεθ.

Η επίθεση ελέω ποιότητας και εγωισμού θεωρώ ότι στα δύσκολα θα φανεί αντάξια. Η άμυνα δεν… ξέρω. Και θεωρώ ότι και ο Μανόλο κάπου εκεί βρίσκεται. Και αυτό είναι το χειρότερο του.