Τι περίπτωση είσαι εσύ; (και εσύ)

Τι περίπτωση είσαι εσύ; (και εσύ)
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Μια εβδομάδα άδεια είπα να τσιμπήσω και λίγο έλειψε να επιστρέψω και να βρω και το γήπεδο έτοιμο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Για την αλλαγή τεχνικού διευθυντή, μέχρι να οριστικοποιηθεί ο διάδοχος του Μαϊστόροβιτς, δεν έχει νόημα να ανοίξει κουβέντα. Εκείνο πάντως που φαίνεται, είναι πως ο ρόλος που θα έχει στην ομάδα ο νέος ΤΔ, δεν θα έχει καμία σχέση, μ’ αυτόν που ήταν από το 2013, μέχρι και τώρα. Και θαρρώ αφενός πως αυτόν το νέο ρόλο τον είχε απόλυτη ανάγκη ο οργανισμός της ΑΕΚ και αφετέρου πως δεν υπάρχει ιδανικότερος από τον Λυμπερόπουλο για να τον αναλάβει. Σταματώ εδώ και αναμένω τις επίσημες συμφωνίες και ανακοινώσεις για τα περαιτέρω. Πάμε παρακάτω.

Για το πόσο σπουδαίος επιθετικός είναι ο Αραούχο, δεν χρειάζεται ανάλυση. Ούτε για το πόσο πολύ τον είχε ανάγκη η ΑΕΚ. Μέσα σ’ όλη την αγωνία μέχρι να «κλειδώσει» η επιστροφή του Αργεντινού αλλά και μέσα στο ντελίριο ενθουσιασμού από την άφιξη, πέρασε στα ψιλά ένα φαινόμενο μάλλον μοναδικό και για την ΑΕΚ αλλά και τα δεδομένα του σύγχρονου ποδοσφαίρου.  Δυσκολεύομαι να θυμηθώ άλλη περίπτωση ποδοσφαιριστή, της αξίας του Αραούχο, της ηλικίας του Αραούχο και με την γκάμα των επιλογών του Αραούχο, να γυρίζει τον κόσμο ανάποδα για να φορέσει την φανέλα της ΑΕΚ. Και μάλιστα ξένος.

Μπορώ προχείρως να θυμηθώ πολλούς που έφεραν τον κόσμο ανάποδα είτε για να φύγουν, είτε για να μην παίξουν στην ΑΕΚ. Ξένους αλλά και Έλληνες. Για παράδειγμα ο Φούντας, που είναι και επίκαιρος. Το καλοκαίρι του 2013 και όντας ακόμα ποδοσφαιρικά αμούστακο παιδί, προτίμησε να αρνηθεί την πρόταση της ΑΕΚ και να προτιμήσει τη Σάλζμπουργκ. Εκτίμησε πως ήταν προτιμότερο να περιπλανηθεί ως δανεικός στις μικρές κατηγορίες της Αυστρίας, από το να ακολουθήσει από την αφετηρία, τη διαδρομή της ΑΕΚ προς τη μεγάλη επιστροφή. Θεώρησε ίσως πως παίζοντας μπάλα σε χώρα που συνορεύει  με τη Γερμανία, θα ήταν πιο εύκολο περάσει στη Μπουντεσλίγκα. Τότε έγραφα για επιλογή που μπορεί να αφορά μόνο τα σνίτσελ χόφμαν. Και τελικά αυτό ήταν το μόνο που του έμεινε από εκείνη την εμπειρία. Μαζί με την (δικαίως) κλειστή πόρτα της ΑΕΚ.

Για να μην το πλατειάζω, περιπτώσεις σαν του Φούντα, υπάρχουν πολλές. Μάτσο τα παραδείγματα. Περίπτωση σαν τον Αραούχο, ζορίζομαι να βρω. Πρέπει να φτάσω μέχρι και τον Ντέμη. Αλλά και πάλι εκείνη η περίπτωση ήταν διαφορετική.  Για τον Ντέμη το συναίσθημα και το ΑΕΚοdna βάραιναν πολύ και μέτρησαν πολύ για εκείνο το «ή στην ΑΕΚ ή πουθενά». Ο Αραούχο υπενθυμίζω πως μέχρι και πριν από εννέα μήνες, αμφιβάλω αν ήξερε την ύπαρξη του συλλόγου που λέγεται ΑΕΚ. Κι όμως επί της ουσίας, η στάση του ήταν «ή στην ΑΕΚ ή πουθενά». Θυμίζω πως τις τελευταίες δυο μέρες πριν την μεταγραφή, ούτε στην προπόνηση της Λας Πάλμας δεν εμφανίστηκε. Για να πιέσει. Όχι να πιέσει για να φύγει. Αλλά για να πάει στην ΑΕΚ. Δεν ήταν το ζήτημα του Αραούχο, να φύγει από την Λας Πάλμας που δεν υπολογιζόταν ως πρώτη λύση και να πάει κάπου για να παίζει. Αυτό δεν θα είχε καμία πρωτοτυπία. Έτσι σκέφτονται όλοι οι ποδοσφαιριστές, σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Το εντυπωσιακό και το περίεργο στην περίπτωση του Αραούχο, είναι πως στο μυαλό του η επιλογή, ήταν μόνο η ΑΕΚ. Και ας είναι δεδομένο, πως αν το πράγμα το έβλεπε διαφορετικά, θα μπορούσε να πάει οπουδήποτε αλλού.

Μπορεί στην Λας Πάλμας να έχουν την μέντα του νεόπλουτου και να μην έψαχναν για έναν επιθετικό που να σκοράρει αλλά ένα φορ με βαριά χρηματιστηριακή αξία. Όμως ο Αραούχο θα μπορούσε να βρει εύκολο και συμβόλαιο και θέση σε ομάδα της Πριμέρα. Όπως και σε ομάδα του Καμπιονάτο. Για να μην βάλω Ρωσίες και Κίνες. Αλλά ο Αραούχο δεν το επεδίωξε. Δεν ψάχτηκε καν. Από την αρχή του καλοκαιριού, εκείνο που δρομολογούσε, ήταν την επιστροφή του στην ΑΕΚ. Αυτή ήταν η επιλογή του. Και πραγματικά δυσκολεύομαι να θυμηθώ άλλη ανάλογη περίπτωση. Ειδικά για παίκτη στα 25 του χρόνια και πλέον χωρίς το παραμικρό βαρίδι, από εξωγηπεδικά περίεργα συμβάντα.

Θα θυμάστε πως εκείνο που όλοι λέγαμε τον περασμένο Γενάρη, ήταν πως παίκτης με την κλάση και την ποιότητα του Αραούχο και σ’ αυτή την ηλικία, αν δεν είχε όλη αυτή την περιπέτεια με την δικαιοσύνη από το περιβόητο αλκοτέστ, δεν θα έπαιζε ούτε για πλάκα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Και αυτό είναι κάτι που ισχύει για όλους τους ποδοσφαιριστές του βεληνεκούς του Αργεντινού φορ.  Ή τουλάχιστον ίσχυε μέχρι τώρα. Κανείς παίκτης τέτοιου επιπέδου, δεν ερχόταν στην Ελλάδα για να παίξει μπάλα, εκτός αν είχε κανένα βαρίδι εξωαγωνιστικό. Όμως τώρα ο Αραούχο ήταν απολύτως απαλλαγμένος από κάθε βαρίδι. Μπορούσε να κάνει οποιαδήποτε  επιλογή. Και σε καλύτερο πρωτάθλημα και με καλύτερα λεφτά. Εκείνος ωστόσο, δεν επέλεξε απλώς. Απαίτησε ΑΕΚ.

Όλο αυτό έχει την σημασία του, για πολλούς λόγους. Δεν είναι δα και μικρό πράγμα, να έχεις τρελαμένο να παίξει στην ΑΕΚ, έναν τόσο ποιοτικό παίκτη. Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα. Δεν θα πρέπει κανείς να ξεχνά, πως όταν ο Αραούχο ήρθε τον περασμένο Γενάρη στην ΑΕΚ, ήταν φουλ ξενερωμένος. Έφευγε από την Πριμέρα για ένα μικρότερο πρωτάθλημα, δεν είχε ιδέα από ΑΕΚ και αισθανόταν πως η Λας Πάλμας όχι απλώς δεν τον είχε στηρίξει, αλλά στην πρώτη στραβή τον εξοστράκισε. Φουλ ξενερωμένος και οργίασε στο γήπεδο. Τώρα που είναι φουλ φτιαγμένος;

Και κάτι ακόμα που έχει την σημασία του. Για όλους εμάς, η ιστορία με τα νούμερα στην φανέλα, μπορεί να μοιάζει εως και παιδιάρισμα. Για τους ποδοσφαιριστές όμως, για κάποιον μεταφυσικό λόγο, είναι τρομερά σπουδαία υπόθεση. Ο Αραούχο ήθελε οπωσδήποτε το «11». Τερτίπι του σταρ. Δεν το απαίτησε, αλλά το ήθελε. Ο Γιακουμάκης θα μπορούσε να σφυρίζει αδιάφορα. Τον κάλυπτε άλλωστε ο άγραφος νόμος των αποδυτηρίων, που καθιστά το καπάρωμα της φανέλας ιερό. Ωστόσο ο Γιακουμάκης δεν είχε κανένα πρόβλημα, να παραχωρήσει το «11», ακόμα και σ’ αυτόν που (θεωρητικά και στα χαρτιά) έρχεται για να του κάνει δύσβατο τον δρόμο προς την βασική ενδεκάδα.

Ξέρετε τι δείχνει αυτό;  Και δεν αναφέρομαι στον χαρακτήρα του Γιακουμάκη και την ανωτερότητα που έδειξε, για την οποία άλλωστε μίλησε ο ίδιος ο Αραούχο. Όλο αυτό δείχνει (για ακόμα μια φορά) και πως το έχει το πράγμα στο μυαλό του ο Γιακουμάκης. Ήρθε στην ΑΕΚ για να πετύχει, για να μιλήσει στο γήπεδο. Δεν είχε κανένα δισταγμό να πάρει το «11», μ’ ότι βαρύ σημειολογικό και αν αυτό κουβάλαγε. Δεν έχει κανένα ζήτημα να το παραχωρήσει και να παίξει την μπάλα του με το «9». Ο Γιακουμάκης δείχνει πως στο μυαλό του έχει πως θα μπει στο γήπεδο για να κάνει αυτό που πρέπει είτε με το 11, είτε με 9, είτε με το 99, είτε με το 999. Ούτε νούμερα φανέλας, ούτε φρου-φρου και αρώματα. Προσήλωση στην δουλειά και στην μπάλα. Όπως πρέπει.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X