Τα ελληνάκια και οι παρόντες, πήραν όλο το χαρτί

Τεράστια υπόθεση αυτή η πρόκριση. Το έχω ξαναγράψει και επιμένω. Ζωτικής σημασίας για την πρόοδο του οργανισμού που λέγεται ΑΕΚ. Γι αυτό και είναι ίσως σημαντικότερη υπόθεση, ακόμα και από το κύπελλο του 2015. Και είναι μια πρόκριση που, για να εξηγούμαστε, ανήκει σ’ όλους μέσα σ’ αυτή την ομάδα. Τους 14 που μπήκαν στο γήπεδο και έδωσαν την ψυχή τους. Εκείνους που ήταν στον πάγκο. Ακόμα και σ’ αυτούς που ήταν στην εξέδρα και για διάφορους λόγους εκτός αποστολής. Στον Χιμένεθ και σ’ όλους τους συνεργάτες του. Σ’ όλους μέσα στην ομάδα, που δούλεψαν πολύ από την αρχή του καλοκαιριού και που άκουσαν πολλά από την ΤΣΣΚΑ και μετά.

Αυτή η τεράστια πρόκριση, ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους παρόντες. Όχι σ’ αυτούς που ενδεχομένως θα έρθουν σε μια εβδομάδα. Καταλαβαίνω την καψούρα του κόσμου με τον Αραούχο. Ίσως όχι τόσο πολύ με το ίδιο το πρόσωπο, όσο μ’ όσα μπορεί να προσφέρει στην ομάδα. Υποθέτω επίσης πως και όλο αυτό που έγινε στο ΟΑΚΑ την Πέμπτη το βράδυ, μπορεί να παίξει ακόμα και ρόλο στην έκβαση της μεταγραφής, καθώς έφτασε στα αφτιά του παίκτη. Όμως για όλους τους παίκτες της ΑΕΚ που έκαναν κατάθεση ψυχής για να πάρουν αυτή την πρόκριση, όλο αυτό ήταν και άκομψο και άδικο.

Μακάρι να έρθει ο Αραούχο. Θα «γκρεμιστεί» το αεροδρόμιο στην άφιξη του και δικαίως. Μπορεί όταν έρθει να βάλει γκολ στη Μίλαν και να δώσει έναν δεύτερο θρίαμβο σαν αυτόν του 2006. Μπορεί όταν έρθει να (ξανά)βάλει γκολ στον Ολυμπιακό και στον ΠΑΟΚ. Ωστόσο την περασμένη Πέμπτη ήταν ακόμα στη Λας Πάλμας, όσο όλοι ανεξαιρέτως οι παίκτες που βρίσκονται αυτή την στιγμή στο ρόστερ της ΑΕΚ, τα έδιναν όλα για να ισοπεδώσουν τη Μπριζ και να πάρουν την πρόκριση. Και αυτή η πρόκριση ανήκει αποκλειστικά και μόνο σ’ αυτούς, ως εκ τούτου μόνο τα δικά τους ονόματα έπρεπε να ακουστούν στο ΟΑΚΑ. Πάμε παρακάτω.

Η ΑΕΚ στο παιχνίδι της Πέμπτης, είχε στην ενδεκάδα της έξι Έλληνες παίκτες. Δεν έγινε εξ ανάγκης ή λόγω απουσιών, διότι και στο πρώτο ματς στο Μπριζ, ήταν πέντε οι Έλληνες της ενδεκάδας. Άλλωστε ποιος εξ αυτών δεν θεωρείται βασικός; Μήπως ο Ανέστης; Παρεμπιπτόντως ανοίγω μια παρένθεση. Δεν θα πάω καθόλου πίσω σ’ όσα εντελώς άδικα και άστοχα ποδοσφαιρικά έχουν γίνει μ’ αυτό το παλικάρι. Δεν έχει νόημα. Το σημαντικό είναι πως αυτά τα 180 λεπτά χωρίς γκολ με Μπριζ (συν τα 90 του Παναιτωλικού) αλλά και αυτή η πρώτη κλήση στην εθνική, είναι η δικαίωση του χαρακτήρα και της δύναμης ψυχής που έχει ο Ανέστης, αλλά και δικαίωση της επένδυσης της ΑΕΚ σε Έλληνες τερματοφύλακες και της (εξαιρετικής) δουλειάς που γίνεται πάνω σ’ αυτό το κομμάτι. Κλείνω την παρένθεση. Και συνεχίζω.

Ο Ανέστης λοιπόν είναι βασικός. Βασικός φυσικά είναι και ο Μπακάκης, που αυτή την στιγμή είναι ο κορυφαίος Έλληνας δεξιός μπακ και ο πιο φορμαρισμένος παίκτης στην Ελλάδα. Και εκτός εθνικής βέβαια, αλλά αυτή η είναι η παραδοξότητα. Βασικός πρέπει να θεωρείται πλέον και ο Γαλανόπουλος. Είναι ξεκάθαρο πως ο μικρός δίνει στη μεσαία γραμμή της ΑΕΚ, όλη της την ενέργεια. Και όπως είπε και ο Χιμένεθ μετά το ματς με τη Μπριζ, αν δεν υπήρχε ο Γαλανόπουλος να τρέχει και να καλύπτει χώρους, δεν θα είχε την ελευθερία ο Σιμόες να πετύχει δυο γκολ. Βασικός χωρίς ανάλυση και δεύτερη κουβέντα θεωρείται και ο Μάνταλος. Το ίδιο και ο Κλωναρίδης. Το ίδιο και ο Λάζαρος που έκανε με τη Μπριζ ακόμα μια ματσάρα και παρόλα αυτά συνεχίζεται η παραδοξότητα να μένει εκτός εθνικής Ελλάδας. Βιασμός της ποδοσφαιρικής λογικής.

Η ΑΕΚ λοιπόν είχε έξι Έλληνες στην ενδεκάδα της στο ματς με τη Μπριζ, όχι κατ’ ανάγκη, αλλά βάση σχεδίου. Έτσι έχει κτιστεί και έτσι προχωράει η ΑΕΚ. Αυτή είναι η βάση της. Αυτά τα ελληνάκια. Και με αυτούς τους έξι βασικούς, πήρε όλο το μάρκετ πουλ του Γιουρόπα Λιγκ. Δηλαδή όλο το… χαρτί. Αποκλείστηκε ο ΠΑΟΚ που δεν είχε ούτε έναν Έλληνα στην ενδεκάδα του, αποκλείστηκε ο ΠΑΟ που μετά βίας και περισσότερο εξ ανάγκης είχε 2-3. Βεβαίως η διαφορά είναι πως στην ΑΕΚ αυτό δεν προέκυψε. Πάνω σ’ ένα τέτοιο πλάνο πατάει η ομάδα όλα τα τελευταία χρόνια. Και μπορεί να υπάρχει κόσμος που κατά καιρούς αρχίζει τα «έλα μωρέ που να πάμε με τους Μάνταλους και με τους Μπακάκηδες». Όμως μ’ αυτή την βάση, η ΑΕΚ κάνει σταθερά βήματα μπροστά. Πήρε το κύπελλο, πήρε την δεύτερη θέση, επέστρεψε στους ευρωπαϊκούς ομίλους.

Και για να ξέρουμε και τι λέμε, ακόμα και αυτή την στιγμή, τα πιο ακριβά περιουσιακά στοιχεία της ΑΕΚ, είναι αυτά τα ελληνάκια. Για σκεφτείτε το. Για τον Γιόχανσον αν συζήτηση γίνεται για περίπου 3 με 3,5 εκατομμύρια Ευρώ. Για τον Βράνιες άντε να φτάσει στα πέντε. Για τέτοια νούμερα η ΑΕΚ δεν μπαίνει καν σε συζήτηση ούτε για τον Γαλανόπουλο, ούτε για τον Μάνταλο και πλέον ούτε για τον Μπακάκη. Και ενδεχομένως ούτε και για τον Κλωναρίδη αν κάνει καλή σεζόν. Άλλωστε ο «Κλώνα» είναι μόλις στα 25 του χρόνια. Ενώ έρχονται και παίκτες από… πίσω. Με πρώτο τον Γιαννούτσο, που μπορεί να είναι ο επόμενος Γαλανόπουλος.

Η ΑΕΚ από τη χρονιά της επιστροφής της, πορεύεται με βάση ελληνική. Έχει επενδύσει πάνω σ’ αυτό. Προχωρά πάνω σ’ αυτό. Και το ενισχύει. Πρόσθεσε τον Γαλανόπουλο από τα σπλάχνα της. Πρόσθεσε τον Λάζαρο με μεταγραφή. Μπορεί να κάνει και κάτι ανάλογο και αυτό το καλοκαίρι, ίσως με τον Κονέ. Αλλά το πλάνο είναι αυτό. Να πορεύεται πάνω σε μια βάση από Έλληνες ποδοσφαιριστές, που καταλαβαίνουν καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνουν πολλά και διάφορα για τον οργανισμό που λέγεται ΑΕΚ. Κάτι που φάνηκε και στο ματς της περασμένης Πέμπτης με τη Μπριζ. Άλλωστε δεν μπορεί να είναι τυχαίο, πως όλο αυτό το μάρκετ πουλ, το πήρε η ΑΕΚ με τα ελληνάκια της.