Στο μυαλό του Καρέρα, 12 μέρες πριν τον τελικό!

Πρώτα απ’ όλα, επειδή πάντα το ρεπορτάζ είναι αυτό που προέχει, ειδικά σε μεταγραφικές περιόδους, να σημειώσω ότι το παρόν blog, γράφεται πρωί Τρίτης, με την υπόθεση της απόκτησης του Χνέιντ από την ΑΕΚ, να είναι ακόμα ανοιχτή.

Τον Τυνήσιο, προφανώς και δεν τον γνώριζα και πήρα απλά μια μικρή… γεύση από βιντεάκια, όπου καταλαβαίνεις αμέσως ότι το βασικό του προσόν, είναι ο δυναμισμός. Αν μάλιστα, τον συγκρίνεις με τον Βράνιες (πάντα μέσα από τα βιντεάκια, επαναλαμβάνω), διαπιστώνεις ότι παίζει πολύ πιο σκληρά από τον Βόσνιο.

Ο Ίλια Ίβιτς έκανε μια καλή προεργασία στο θέμα του στόπερ, παρά το γεγονός ότι δεν είχε πλήρη ελευθερία κινήσεων, από την άποψη ότι υπήρχε πάντα η μετέωρη περίπτωση του Βράνιες. Όταν όμως αποφασίστηκε αυτό που πρέπει, ότι δηλαδή θα πρέπει να προχωρήσει η ΑΕΚ στην απόκτηση σέντερ μπακ, χωρίς να εξαρτάται από τις εξελίξεις στην υπόθεση του Βόσνιου, τότε ο Σέρβος τεχνικός διευθυντής κατέληξε στους Πλάνιτς και Χνιντ. Με τη σειρά, που τους αναφέρω. Πρώτα δηλαδή στον Πλάνιτς και μετά στον Χνιντ.

Από την άμυνα, αρχίζουν όλα…

Περιμένοντας λοιπόν να δούμε την οριστική κατάληξη της υπόθεσης αυτής, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η άμυνα της ΑΕΚ θα δυναμώσει αρκετά, καθώς η απόφαση είναι να ενισχυθεί και σε σκληράδα και σε ύψος και σε τσαμπουκά. Κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί όπως πολλάκις έχω επισημάνει, από την άμυνα αρχίζουν όλα. Να δούμε όμως πρώτα τι θα γίνει με τον Τυνήσιο.

Αν πάνε όλα κατ’ ευχή, θα σημαίνει ότι κλείνουν σιγά σιγά μέτωπα. Μάλιστα, η δική μου πληροφόρηση, όπως έγραψα και στην «ΩΡΑ» λέει ότι ο Ίβιτς έχει εντοπίσει τον «εκλεκτό» φορ, δηλαδή τον αντικαταστάτη του Αραούχο και δεν αποκλείεται να έχουμε οριστικές εξελίξεις και σε αυτό το μέτωπο ως τις αρχές της επόμενης εβδομάδας.

Αν μη τι άλλο, αν μέχρι τις 24 του μήνα, η ΑΕΚ έχει ξεμπερδέψει με αριστερό μπακ, στόπερ και φορ, ε τότε θα είναι και σε καλό δρόμο και για τη συνέχεια. Από εκεί και πέρα, οι όποιες περαιτέρω αφίξεις θα εξαρτώνται κι από το ενδεχόμενο παραχωρήσεων.

Τελικό με αυτούς που έχει…

Με δεδομένο βέβαια ότι απομένουν 12 μέρες για τον τελικό του Κυπέλλου, έχω την αίσθηση ότι ο Καρέρα θα προετοιμάσει την ομάδα του, με τους παίκτες που έχει αυτή τη στιγμή.

Και μάλιστα, αξίζει να σημειώσουμε ότι ακόμα δεν έχει οριστικοποιηθεί από την ΕΠΟ, αν ΑΕΚ και ΟΣΦΠ, θα έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν και τους νεοαποκτηθέντες παίκτες στον τελικό του Κυπέλλου! Άρα, μην είμαστε βέβαιοι ούτε καν στο ότι θα μπορεί να υπολογίζει, ακόμα και τον Ινσούα. Και μάλιστα, δεν μπορεί να προετοιμάζει αυτή τη στιγμή την ομάδα, υπολογίζοντας και στον Σιμάνσκι.

Έχω την αίσθηση ότι ο Καρέρα, είτε γινόταν ο τελικός όταν ήταν αρχικά προγραμματισμένος, είτε τώρα που θα γίνει στις 30 Αυγούστου, θα επιλέξει την τριάδα στην άμυνα. Θα μου πείτε, με ποιους; Ε, με αυτούς που έχει!

Με σίγουρο δηλαδή τον Τσιγκρίνσκι και με δύο εκ των Σβάρνα, Οικονόμου και Λάτσι. Έχει τον Λόπες για αριστερά, έχει τον Μπακάκη για δεξιά, έκλεισε η άμυνα στο 3-5-2. Βάλε και Σιμόες, Κρίστιτσιτς, Μάνταλο στα χαφ συν Λιβάγια και Ολιβέιρα μπροστά! Για… εκεί πάει η δουλειά ενόψει του τελικού!

Τίτλος που καθορίζει πολλά…

Ο Καρέρα έχει ήδη σφηνωμένο» μέσα στο κεφάλι του, τον τελικό του Κυπέλλου και προσπαθεί να τον «σφηνώσει» και στο κεφάλι των παικτών του. Σε έναν τελικό Κυπέλλου, προφανώς και δεν… τελειώνει η ζωή, ούτε ένα (χτυπάω ξύλο) ενδεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα είναι ικανό να καταστρέψει τη νέα σεζόν, που θα ξεκινήσει 13 μέρες αργότερα, με την έναρξη του νέου πρωταθλήματος.

Σίγουρα όμως δεν είναι και για να λέμε… «ένα ματς σαν όλα τα άλλα είναι και δεν… τρέχει τίποτα». Καθορίζει πολλά σε πρεστίζ, σε ψυχολογία, σε αγωνιστική αυτοπεποίθηση, μα πάνω απ’ όλα είναι ένας τίτλος.

Και μάλιστα ένας τίτλος, που η ΑΕΚ έχει χάσει με πικρό τρόπο, τρεις σερί φορές και με ξεκάθαρα άδικο τις δύο εκ των τριών. Τρεις απώλειες τίτλων, που έχουν πληγώσει πολύ το γόητρο της ομάδας και που έχουν πονέσει πολύ τον κόσμο της.

Κι επειδή, όπως συνηθίζω να γράφω, στην ΑΕΚ δεν περισσεύουν οι τίτλοι ώστε να λέει «δεν πειράζει» όταν χάνει κάποιον, θα μπορούσε σε αυτούς τους τρεις τελικούς, να έχει πλησιάσει σε απόσταση μιας… ανάσας ή ακόμα και να ισοφαρίσει τα κύπελλα του ΠΑΟ, ο οποίος έχει 18 έναντι 15 της «Ένωσης». Για να ξέρουμε και τι λέμε, δηλαδή.

Να «πεθαίνει» μέσα στο γήπεδο…

Βεβαίως, ότι έγινε… έγινε και η ιστορία δεν ξεγράφει, ούτε το ποιος πήρε αυτά τα κύπελλα, αλλά ούτε και τον τρόπο. Αλλά, ανεξαρτήτως του τρόπου, που τις δύο από τις τρεις φορές, ήταν ξεκάθαρα κάλπικος, δεν είδαμε την ΑΕΚ σε αυτούς τους τρεις τελικούς, όπως θα έπρεπε να είναι. Να «πεθαίνει» δηλαδή μέσα στο γήπεδο για να πάρει το Κύπελλο και για να δώσει χαρά στον κόσμο της.

Κι αυτό πρέπει να δούμε πάση θυσία στις 30 του μήνα. Να έχει τελειώσει δηλαδή αργά το βράδυ ο τελικός και να έχουμε δει μια ΑΕΚ, που θα έχει δώσει ότι είχε και δεν είχε, σωματικά και ψυχολογικά, για να πάρει το Κύπελλο. Και προφανώς, όταν σε έναν τελικό κυπέλλου, τίθενται αντιμέτωπες δύο μεγάλες ομάδες, όλα τα αποτελέσματα είναι πιθανά και θα παίξουν ρόλο, πολλές παράμετροι.

Έχω εμπιστοσύνη στον Μάσιμο Καρέρα, ότι σε δώδεκα βράδια από σήμερα, θα παρουσιάσει την ΑΕΚ που θέλουμε, την ΑΕΚ που θα δώσει τη χαρά που έχει τόσο μεγάλη ανάγκη ο κόσμος της, την ΑΕΚ που θα φτάσει τα 16 κύπελλα στην ιστορία της. Το μυαλό όλων μέσα στην ομάδα πρέπει σιγά σιγά να εστιάζεται σε αυτόν τον μεγάλο τελικό.

Υ.Γ.: Μάκης Αγγελόπουλος και Ηλίας Παπαθεοδώρου, έχουν πάρει τη σωστή απόφαση. Ποια είναι αυτή; Ότι όπως είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή και με το μέλλον του μπάσκετ πολύ μετέωρο, δεν μπορείς να προγραμματίσεις μακροπρόθεσμα, παρά μόνο βραχυπρόθεσμα. Και για το λόγο αυτό, δημιουργούν μια ομάδα που θα «χτυπήσει» όλους τους τίτλους μέσα στη σεζόν που έρχεται. Κούπες έχει ανάγκη η ΑΕΚ. Κι έχει μεγάλη ευκαιρία μπροστά της για να μεγαλώσει την τροπαιοθήκη και το όνομά της.

Υ.Γ.2.: Προφανώς, όταν δεν είχες και τόσο καλή άποψη για έναν άνθρωπο όσο ήταν εν ζωή, δεν γίνεται να αλλάξεις και να έχεις θετική από την επόμενη μέρα που «έφυγε». Θα ήταν υποκριτικό. Κι αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει με ομάδες. Αυτό έλειπε να κρίνουμε τους ανθρώπους βάσει της συλλογικής τους προτίμησης. Ο Σάββας Θεοδωρίδης υπήρξε όμως αναμφισβήτητα, ένα τεράστιο κεφάλαιο της ιστορίας του Ολυμπιακού, τον οποίο αγάπησε με πάθος και τον υπηρέτησε μάχιμα ως το τέλος. Καλό ταξίδι, Σάββα Θεοδωρίδη…

• ΑΕΚ
• Μάσιμο Καρέρα
• Νασίμ Χνέιντ
• Ογκνιεν Βράνιες
• Σέρχιο Αραούχο