Stan: «Είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ -Ανυπομονώ να επιστρέψουμε στη Νέα Φιλαδέλφεια»

enwsi.gr

14/03/2020 | 12:38

0

Ο STAN ή αλλιώς Στράτος Αντιπαριώτης, μεγάλωσε στη Νέα Φιλαδέλφεια και δεν θα μπορούσε να μην είναι ΑΕΚ παρότι η οικογένειά του δεν ήταν όλοι ΑΕΚτζήδες. Με την είσοδό του στο υπό κατασκευή γήπεδο της «Αγιά Σοφιάς», μπήκε για λίγο στη μηχανή του χρόνου, αναβιώνοντας τις «κιτρινόμαυρες» στιγμές του. Ο 32χρονος καλλιτέχνης δεν σταμάτησε λεπτό να επεξεργάζεται κάθε γωνιά του γηπέδου, έχοντας ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και μάτια γεμάτα λάμψη. Από τα τσιμεντένια σκαλιά, μέχρι το χώμα και τις λάσπες στο κέντρο, που θα δώσουν σε λίγο καιρό τη θέση τους στο χορτάρι, αλλά και τις σουίτες, τίποτα δεν ξέφυγε από το οπτικό του πεδίο.

Η γεμάτη συναισθήματα βόλτα είχε και μια… απρόσμενη συνάντηση. Ο Ηλίας Ατματσίδης, παλιά δόξα της ΑΕΚ (1992-02) περιφερόταν στους χώρους και όταν αντίκρισαν ο ένας τον άλλον, η χαρά δεν περιγραφόταν! Αγκαλιές, φιλιά, χαμός, θαρρείς και γνωρίζονταν από καιρό. Ο STAN φυσικά ήξερε ποιον είχε μπροστά του και ο πρώην «κιτρινόμαυρος» τερματοφύλακας γνώριζε τον τραγουδιστή από τις κόρες του. Οι δυο τους «κόλλησαν» τόσο πολύ, που ο 50χρονος πάλαι ποτέ διεθνής πορτέρο πήρε τον τραγουδιστή και συνθέτη για τσιπουράκια, στην ψαροταβέρνα «Θάλασσα», που διατηρεί στη γειτονιά ένας άλλος «κιτρινόμαυρος», ο Χρήστος Βασιλόπουλος.

Η συνέντευξη του STAN στο gazzeta.gr:

Πώς ένιωσες που πάτησες μέσα στην «Αγιά Σοφιά»; Το πρόσωπό σου έλαμψε!

Ένιωσα πολύ μεγάλη συγκίνηση, γιατί σε αυτό το γήπεδο, πριν γκρεμιστεί, με έφερνε μικρό ο πατέρας μου. Όταν γκρεμίστηκε, ένιωσα λίγο κάπως… Πηγαίναμε να δούμε την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ ή σε άλλα γήπεδα και ήταν ωραία, αλλά πάντα έλειπε κάτι. Τώρα, ανυπομονώ εγώ να φέρω τον πατέρα μου στο γήπεδο και να ζήσουμε τις στιγμές, που ζούσαμε παλιά.

Είδα πήρες και βιντεοκλήση τον πατέρα σου!

Ναι, για να το δει! Νομίζω δεν υπάρχει κάποιος που δεν χαίρεται γι’ αυτό. Είναι πολύ σημαντικό οι ομάδες να στεγάζονται στα δικά τους γήπεδα, να χτίζουν το «σπίτι» τους και να μαζεύεται ο κόσμος. Ούτως ή άλλως, το ποδόσφαιρο είναι μια γιορτή, οπότε αυτό είναι το πιο όμορφο συναίσθημα.

Έχεις μεγαλώσεις στη Νέα Φιλαδέλφεια. Πώς ήταν εκείνα τα χρόνια; Τί γινόταν στους δρόμους, όταν έπαιζε η ΑΕΚ;

Έχω να σου πω ότι στη δική μου οικογένεια δεν είμαστε όλοι ΑΕΚ. Θυμάμαι, όμως, που τις Κυριακές μαζευόμασταν όλοι στο σπίτι, το οποίο ήταν πάρα πολύ κοντά στο γήπεδο. Αφού τελειώναμε το μεσημεριανό μας, πηγαίναμε με τα πόδια στο γήπεδο… ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, όλοι μαζί, για να δούμε τον αγώνα της ΑΕΚ! Ήταν κάτι σαν γιορτή για μένα το ποδόσφαιρο, εκείνη την εποχή τουλάχιστον. Το γεγονός ότι ετοιμαζόμαστε να αναβιώσουμε και πάλι τέτοιες εποχές, με κάνει τρομερά χαρούμενο κι αισιόδοξο για το μέλλον!

Είπες ότι στην οικογένειά σου δεν ήταν όλοι ΑΕΚ. Εσύ πώς έγινες;

Ήταν ο πατέρας μου. Μ’ είχε φέρει, επί εποχή Δημητριάδη, να δω έναν αγώνα με τον Ατρόμητο αν δεν κάνω λάθος. Μού φάνηκε τόσο εντυπωσιακό όλο αυτό που έζησα, που μπήκε στην καρδιά μου από τότε και δεν βγήκε ποτέ ξανά!

Ισχύει αυτό που λένε, ότι «είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ»;

Έχει κάτι από τα παιδικά μου χρόνια, οπότε δεν θα το άλλαζα για τίποτα! Πρέπει να σου πω ότι, μεγαλώνοντας κι έχοντας φίλους ποδοσφαιριστές, που παίζουν σε πολλές ομάδες, είμαι φίλαθλος του αθλήματος και θέλω πάντοτε να κερδίζει το άθλημα. Να βλέπουμε ωραίους αγώνες, που γεμίζουν την καρδιά μας και να χαιρόμαστε με αυτούς.

Είσαι φίλαθλος ή οπαδός;

Φίλαθλος! Όταν είσαι φίλαθλος, χαίρεσαι με έναν καλό αγώνα, είτε χάσει η ομάδα σου, είτε κερδίσει. Το πιο σημαντικό από όλα είναι να δίνουμε όλοι το καλό παράδειγμα στο γήπεδο και να μείνει έξω από αυτό η βία που επικρατεί πολλές φορές. Να κερδίζει πάντοτε το άθλημα, γιατί, καλώς ή κακώς, υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, οι οποίοι θέλουν να πάρουν τα παιδιά τους στο γήπεδο, όπως έπαιρνε εμένα ο πατέρας μου μικρό, και τους αποτρέπουμε.

«Ζηλεύεις» που στο εξωτερικό γίνονται αγώνες με την παρουσία φιλάθλων και των δύο ομάδων;

Είναι πολύ όμορφο αυτό, αλλά από την άλλη νομίζω πως όταν υπάρχουν φίλαθλοι από μια άλλη ομάδα, στερείς στον χώρο αυτό να γίνει «φρούριο», «κάστρο». Θεωρώ, όμως, πως δεν θα με πείραζε να μετακινηθούν οι δικοί μας οπαδοί σε έναν άλλο χώρο, γιατί έτσι θα δυνάμωναν όλες οι έδρες και θα υπήρχε πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.

Ποια είδωλα είχες πιτσιρικάς;

Είχα τον Ντέμη Νικολαΐδη παντού μέσα στο δωμάτιο! Θυμάμαι πως όλες μου οι ντουλάπες είχαν παντού την μορφή του! Πρόσφατα πήγα στην Πάρο, στο πατρικό μου, και ακόμα δεν έχουν βγάλει τις αφίσες! (γέλια) Είναι λίγο παράξενο, γιατί μεγαλώνοντας και λόγω επαγγέλματος, γνώρισα και τον Ντέμη, τον Αλεξόπουλο… Πολλά παιδιά από εκείνη την εποχή! Τρέφω πολύ μεγάλη αγάπη για όλους αυτούς τους ανθρώπους, γιατί έχουν συνδέσει το όνομά τους με την αγαπημένη μου ομάδα. Είναι πολύ καλοί άνθρωποι όλοι τους από κοντά και πραγματικά τους ευχαριστώ.

Στα… σκαριά είναι κι ένα άλλο γήπεδο, αυτό της μπασκετικής ΑΕΚ. Σ’ έχουμε δει και κοντά στο μπάσκετ. Τί είσαι περισσότερο; Μπασκετικός ή ποδοσφαιρικός;

Πρέπει να ομολογήσω ότι είμαι περισσότερο μπασκετικός! Παρόλα αυτά, αγαπώ την ΑΕΚ σε όλα τα αθλήματα. Δεν το έκρυψα, άλλωστε, ποτέ. Το πιο σημαντικό για μια ομάδα είναι να έχει το δικό της «σπίτι», όπως προείπα. Και από την στιγμή που η ΑΕΚ στο μπάσκετ ετοιμάζεται κι αυτή να αποκτήσει το δικό της γήπεδο, πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στον πρόεδρο (σ.σ. Μάκης Αγγελόπουλος). Είναι ένας άνθρωπος που έχει επενδύσει τόσα πολλά πράγματα, έχει χάσει άλλα τόσα επίσης, για να επιμένει. Κι ο επιμένων νικά! Το μέλλον της ΑΕΚ στο μπάσκετ δείχνει πως είναι λαμπρό και τα βήματα πολύ σταθερά τα τελευταία χρόνια. Η χαρά που μας έδωσε, όταν κατακτήσαμε το ευρωπαϊκό το 2018, ήταν απερίγραπτη! Δεν έχω ζήσει ποτέ ξανά κάτι πιο έντονο, μέσα στο γήπεδο, ως φίλαθλος! Είναι πραγματικά ό,τι καλύτερο έχω ζήσει από την ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Έχει να μας δώσει πολλές χαρές ακόμα.

Θυμάμαι που ερχόσουν κάποτε στο γήπεδο…

Η αλήθεια είναι πως τη φετινή χρονιά δεν κατάφερα να είμαι τόσο κοντά, όσο θα ήθελα, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Καταλαβαίνεις ότι κι εγώ έχω τελείως άλλο πρόγραμμα. Ελπίζω τώρα που καταστάλαξα λίγο σε κάποια πράγματα, να είμαι πιο κοντά (χαμογελάει).

Είχες πρωταγωνιστήσει και το 2018 στο βιντεάκι για τα εισιτήρια διαρκείας στο μπάσκετ. Ξεκίνησες μικρός, είσαι ΑΕΚτζής, έκανες την δική σου καριέρα μεγαλώνοντας και ξαφνικά, με το δικό σου τρόπο, είσαι κομμάτι της ομάδας που αγαπάς σε ένα project…

Δεν ξέρω αν ήμουν κομμάτι της, πάντως η ΑΕΚ είναι δικό μου κομμάτι, αναπόσπαστο, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Παίζαμε μπάλα μικρά και λέγαμε «εγώ θα είμαι ο Σαβέβσκι, εσύ θα είσαι άλλος». Δεν έλειπε ποτέ από εμένα. Μεγαλώνοντας, πήρα μεγάλη αποδοχή και αγάπη από τον κόσμο. Κάθε φορά που πηγαίνω στο γήπεδο, με χαιρετούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που μας δένει αυτό το κοινό στοιχείο. Είναι κάτι μοναδικό! Πραγματικά ζω το όνειρό μου και χαίρομαι πάρα πολύ που έστω κι έτσι, μπορώ να βιώνω τέτοιες στιγμές.

Ανέφερες μια έντονη, καλή στιγμή με την κατάκτηση του Basketball Champions League. Όμως, στον υποβιβασμό, είτε στο ποδόσφαιρο το 2013, είτε στο μπάσκετ το 2011, πώς ένιωσες;

Ήταν γροθιά στο στομάχι, γιατί ήμουν και πολύ κοντά με τα παιδιά από την ποδοσφαιρική ΑΕΚ τότε. Έβλεπα τη θλίψη που επικρατούσε και το όλο κλίμα. Αλλά γι’ αυτό είμαστε ΑΕΚ, γιατί στα δύσκολα ήμασταν εκεί. Θυμάμαι που τελειώναμε από το μαγαζί ξημερώματα Κυριακής και το ίδιο μεσημέρι ήμασταν όλοι εκεί: εγώ, ο Παντελής (σ.σ. Παντελίδης), ο Πάνος Κιάμος… Όλοι στηρίζαμε, είτε αντίπαλος ήταν η Νέα Ιωνία, είτε άλλες ομάδες, περνούσαμε ωραία και βλέπαμε την αγαπημένη μας ομάδα. Δίναμε την αγάπη μας, είτε κερδίζαμε, είτε χάναμε.

Ξέσπασες με την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο ποδόσφαιρο το 2018;

Ο κάθε ΑΕΚτζής είχε πολύ μεγάλη ανάγκη να νιώσει – κι ένιωσε – ηθική ικανοποίηση, γιατί μετά από διάφορα πράγματα του παρελθόντος, η ομάδα θεωρώ πως είχε αδικηθεί. Κατακτώντας ένα πρωτάθλημα, ήταν λογικό να ξεσπάσουν όλοι. Μετά από αυτό, μόνο θετικά πράγματα μπορούμε να ζήσουμε, ειδικά και μετά την κατασκευή και την τελειοποίηση της «Αγιά Σοφιάς».

Στον πρώτο αγώνα φαντάζομαι θα είσαι μέσα…

Εννοείται! Δεν υπάρχει περίπτωση να το χάσω!

Γυρνάω πάλι στο μπάσκετ… Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έγραψε πέρυσι τραγούδι για το Χολαργό και ο Στέλιος Ρόκκος για τον Ήφαιστο Λήμνου. Εσύ έχεις σκεφτεί ποτέ να γράψεις κάτι;

Δεν θα είχα ποτέ πρόβλημα να δώσω με όποιο τρόπο μπορώ τη βοήθειά μου στην αγαπημένη μου ομάδα. Δεν θα το αρνηθώ ποτέ, αν μου ζητηθεί κάτι. Θα ήταν μεγάλη μου τιμή!

Αν η ΑΕΚ ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν;

Το «Μόνη ξανά δεν θα σε αφήσω», που το ακούγαμε κιόλας για πολλά χρόνια. Το έχω συνδέσει πολύ με εκείνη την δύσκολη εποχή για την ομάδα.

• Αγιά Σοφιά
• ΑΕΚ
• Νέα Φιλαδέλφεια
• σταν