Σπύρος Οικονομόπουλος: Ο «Μίστερ Πρωτάθλημα» της ΑΕΚ

Σπύρος Οικονομόπουλος: Ο «Μίστερ Πρωτάθλημα» της ΑΕΚ

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Η ιστορία της ΑΕΚ είναι γεμάτη από τεράστιους ποδοσφαιριστές. Μύθους του αθλήματος, απίστευτους μπαλαδόρους, σκόρερ που έκαναν τους Ενωσίτες να πανηγυρίζουν συνεχώς. Δεν είναι πολλοί όμως, αυτοί που κατάφεραν να συνδυάσουν το όνομα τους με έναν τίτλο. Και μάλιστα, τι τίτλο: το πρωτάθλημα του 1989, πρώτο στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, ξεχωριστό στο μνημονικό και την καρδιά κάθε Ενωσίτη. Ο Σπύρος Οικονομόπουλος το πέτυχε. Και τώρα που η ΑΕΚ επιστρέφει ξανά στο πρωτάθλημα, ο «Μίστερ Πρωτάθλημα» του 1989, ο φύλακας άγγελος της «κιτρινόμαυρης» εστίας στην πτήση για την κορυφή, έρχεται στο enwsi.gr για να ενώσει το χθες με το σήμερα.

Άλλωστε, για να είμαστε απόλυτα σωστοί, είναι πολύ λίγο να περιορίζεις την παρουσία του Οικονομόπουλου στο πρωτάθλημα του 1989. Μπορεί να ήταν η χρονιά που άλλαξε τη νεότερη ιστορία της ΑΕΚ, αλλά ο Οικονομόπουλος ήταν στην Ενωση για μια ζωή. Για 19 ολόκληρα χρόνια, ο Σπύρος ήταν κομμάτι της ΑΕΚ. Από την εποχή του Μπάρλου και του Φάντροκ, μέχρι τη δυναστεία της δεκαετίας του ’90. Χρόνια δύσκολα, αλλά διαφορετικά. Με λίγες χαρές, πολλές πίκρες, αλλά αξέχαστες αναμνήσεις. Ο Σπύρος τις μοιράζεται όλες μαζί μας σε μια συνέντευξη σταθμός.

Σπύρος Οικονομόπουλος: Ο «Μίστερ Πρωτάθλημα» της ΑΕΚ

ΑΠΟ ΤΟ…ΚΡΙΚΕΤ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, ΣΤΗΝ ΑΕΚ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ!

  • Πως ξεκίνησε η ιστορία σου με το ποδόσφαιρο και την ΑΕΚ;

«Εγώ γεννήθηκα στην Αυστραλία. Εκεί έπαιζα κρίκετ και τένις όταν ήμουν μικρός. Στο κρίκετ μάλιστα, θεωρούμουν πολύ καλός στο πιάσιμος της μπάλας. Ετσι, όταν ήρθαμε με τους γονείς μου στην Ελλάδα το 1970 και ξεκίνησα σχολείο, κατάλαβα πως εδώ δεν υπήρχε τίποτε άλλο πέρα από το ποδόσφαιρο. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Με ρώταγαν τα παιδιά: “Σε τι είσαι καλός εσύ;” και όταν απαντούσα στο πιάσιμο της μπάλας, με έβαζαν κατευθείαν τερματοφύλακα. Μπορεί να φαίνεται αστείο, αλλά νομίζω πως ήμουν ο μόνος μη…χοντρός τερματοφύλακας εκείνα τα χρόνια, όταν οι πιο γεμάτοι κάθονταν στο τέρμα. Να σου πω και μια ιστορία. Σε μια προετοιμασία στην Ολλανδία, είχαμε συναντήσει τον Ντέμη Ρούσσο που έδινε συναυλίες τότε εκεί. Όταν γνωριστήκαμε, μου λέει: “Σπύρο και εγώ έπαιζα τερματοφύλακας μικρός. Καταλαβαίνεις γιατί…”. Ετσι ξεκίνησα να παίζω. Το πλεονέκτημα μου ήταν πως γενικώς ήμουν πολύ καλός στον αθλητισμό. Στο τρέξιμο, στο άλμα, ακόμα και στις ρίψεις. Αρχισα να παίζω στην τοπική ομάδα της Ακράτας όπου έμενα. Επαιξα κάποια φιλικά, φάνηκε το ταλέντο μου. Εκείνη την εποχή ερχόταν στην Ακράτα, ο μεγάλος παράγοντας της ΑΕΚ, ο συχωρεμένος Μίμης Τράγος, που είχε σπίτι στην περιοχή. Κάποια στιγμή άκουσε για εμένα, ήρθε με είδε και έστειλε τον Στέλιο Σεραφείδη να με δει. Με είδε και έτσι μεταγράφηκα στην ΑΕΚ, ενώ ακόμα πήγαινα στο εξατάξιο γυμνάσιο. Πήγαινα σχολείο, έφευγα και έκανα δύο προπονήσεις με την ΑΕΚ και μετά έπαιζα με την Ακράτα. Όλα αυτά μέχρι το 1977, που ήρθα μόνιμα στην ΑΕΚ».

  • Είχες ποτέ τον πειρασμό να παίξεις σε κάποια άλλη θέση;

«Επαιζα και μέσα όταν ήμουν στο σχολείο. Αλλά περισσότερο μου άρεσε να παίζω τερματοφύλακας. Ημουν πολύ ευέλικτος και καλός στο πιάσιμο»

  • Ως παιδί, ποια ομάδα υποστήριζες;

«Δεν είχα ομάδα. Κι αυτό γιατί στην Αυστραλία δεν ήξερα για το ελληνικό ποδόσφαιρο καν. Ημουν Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ. Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα, εκείνη την εποχή έπαιζε στον Παναθηναϊκό ο Τάκης Οικονομόπουλος. Ετσι είχα απλά μια συμπάθεια, μόνο και μόνο λόγω του κοινού ονόματος. Τίποτε άλλο. Δεν είχαμε καμία συγγένεια. Βρεθήκαμε αργότερα και έχουμε κρατήσει επαφή. Θυμάμαι πως στο ξεκίνημα της καριέρας μου, είχε κανονίσει κάποιος δημοσιογράφος, νομίζω ο Φαίδων Κωνσταντουδάκης, μια συνάντηση και είχαμε κάνει μια συνέντευξη και φωτογράφηση. Εκεί μου έδωσε κάποιες συμβουλές».

Σπύρος Οικονομόπουλος: Ο «Μίστερ Πρωτάθλημα» της ΑΕΚ

  • Όταν ο Τράγος σε προσέγγισε για να μεταγραφείς στην ΑΕΚ, είχε υπάρξει ενδιαφέρον από κάποια άλλη ομάδα;

«Υπήρχε ενδιαφέρον από την Παναχαϊκή. Με ήθελε ο Παναιγιάλειος που ήταν τότε στην Α’ Εθνική. Υπήρχε βέβαια και ενδιαφέρον από τον Παναθηναϊκό, γιατί κάποιος από την ομάδα της Ακράτας είχε σχέσεις με τον Μαντζαβελάκη. Μάλιστα θυμάμαι πως προτού γίνει ό,τι έγινε με την ΑΕΚ, είχα δοκιμαστεί με τον Παναθηναϊκό. Είχα παίξει σε ένα φιλικό με τους 20άρηδες της εποχής, αν και εγώ τότε ήμουν μόλις 16. Υπήρχε ενδιαφέρον. Αλλά ο Τράγος ήταν σημαντικός για την Ακράτα, υπήρχε συνεργασία ανάμεσα στις δύο ομάδες. Φοράγαμε τότε κιτρινόμαυρα και παίρναμε υλικό από την ΑΕΚ. Ηταν πιο άμεσος,. Εκδηλώθηκε σωστά, έκανε γρήγορα όλες τις απαραίτητες κινήσεις»

  • Εσύ είχες κάποιο λόγο, κάποια προτίμηση;

«Δεν είχα καμία προτίμηση. Μου άρεσε η ΑΕΚ σαν ομάδα από τότε, γιατί πάντα έπαιζε καλό ποδόσφαιρο. Ετσι, όταν ήρθε το ενδιαφέρον, δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Βέβαια, ο πατέρας μου έκανε όλες τις επαφές και υπέγραψε, γιατί εγώ ήμουν ανήλικος και δεν μπορούσα».

  • Εκείνα τα χρόνια υπήρχε κάποιος τερματοφύλακας που να έχεις πρότυπο;

«Καταρχήν είχα τον Γκόρντον Μπανκς από την Αγγλία, που τον είχα δει στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Από αυτά που είχα προλάβει να δω στην Ελλάδα, είχα ξεχωρίσει τον Στέλιο Σεραφείδη και τον Τάκη Οικονομόπουλο».

  • Πως είναι να μπαίνεις στα αποδυτήρια της ΑΕΚ με προπονητή τον Φάντροκ και τον Σεραφείδη για τους τερματοφύλακες;

«Για εμάς εκείνη την εποχή, ήταν δέος. Ηταν χρόνια που δεν μπορούσες καν να δεις εύκολα ποδόσφαιρο στην τηλεόραση. Φαντάσου, πως η πρώτη φορά που είδα πράσινο στη ζωή μου, ήταν όταν έπαιξα εκείνο το φιλικό στη Λεωφόρο και είδα χορτάρι και μετά όταν πήγα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν είχαμε βέβαια χόρτο ούτε στην Ακράτα, ούτε στον Παναιγιάλειο. Για εμένα ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Δέος. Μόνο που έβλεπα τη Νέα Φιλαδέλφεια απ’ έξω, τα έχανα. Είναι τεράστια η διαφορά. Πως λέμε καμιά φορά, πως ο Αφρικανός βλέπει τον εαυτό του πρώτη φορά στον καθρέπτη και δεν πιστεύει τι βλέπει. Ετσι ένιωθα και εγώ. Δεν υπήρχαν τα μέσα. Δεν ήταν όπως τώρα».

  • Το ντεμπούτο σου το 1977 με την απεργία των ποδοσφαιριστών πόσο έντονα σου έχει μείνει;

«Το θυμάμαι έντονα γιατί εκείνη τη μέρα εκπροσωπούσαμε την πρώτη ομάδα. Ηταν για εμάς πολύ αγχωτικό. Σε γενικές γραμμές πήγε καλά το παιχνίδι. Είχε τελειώσει 1-1. Δεν είχα μεγάλη πίεση γιατί βρισκόμασταν συνεχώς στην επίθεση. Αλλά βέβαια, ήταν μια μεγάλη εμπειρία για εμένα. Το σκαλοπάτι για να προχωρήσω».

  • Πως ήταν για έναν ποδοσφαιριστή να βρίσκεται στην ΑΕΚ του Μπάρλου;

«Η ΑΕΚ εκείνα τα χρόνια αποτελούνταν από ποδοσφαιριστές που ήταν παικταράδες όλοι. Ονόματα και παικταράδες. Το καλό που είχε όμως, που το θυμάμαι από τότε και το συνεχίσαμε και τα επόμενα χρόνια όσοι μείναμε, κυρίως ο Μανωλάς και εγώ, ήταν πως υπήρχε ομάδα με κλίμα παρέας. Μια οικογένεια. Ετσι, όταν πήγαμε εμείς οι πιτσιρικάδες τότε, εγώ, ο Στέλιος, ο Βλάχος, ο Στυλιανόπουλος, ο Κόκος, μας δέχτηκαν με χαρά. Γίναμε φίλοι. Δεν μας κοιτούσαν υπεροπτικά. Ηταν κλίμα παρέας. Ετσι μπήκαμε στην ομάδα με καλύτερη ψυχολογία. Ο Στέλιος και εγώ, το συνεχίσαμε και τα επόμενα χρόνια. Ισως και λόγω χαρακτήρα, καταφέραμε να μπαίνει κάθε νέος παίκτης σε μια παρέα. Υπήρξαν ποδοσφαιριστές όπως ο Σαραβάκος που ήρθε από τον Παναθηναϊκό ή ο Μητρόπουλος από τον Ολυμπιακό, που δεν πίστευαν στα μάτια τους. Εβλεπαν που καλαμπουρίζαμε και δεν το πίστευαν, νόμιζα πως τους κάνουμε πλάκα. Τόσο μεγάλη ήταν η διαφορά των αποδυτηρίων της ΑΕΚ από τις άλλες ομάδες».

Σπύρος Οικονομόπουλος: Ο «Μίστερ Πρωτάθλημα» της ΑΕΚ

  • Ανήκεις στην τελευταία μεγάλη φουρνιά παικτών που έβγαλε η ΑΕΚ. Θεωρείς πως ήταν συγκυρία ή αποτέλεσμα μεθοδικής δουλειάς;

«Είναι συνδυασμός πραγμάτων. Σίγουρα ήταν η δουλειά του Φάντροκ και των συνεργατών του. Εκείνα τα χρόνια, τις μικρές ομάδες ο Σεραφείδης τις κρατούσε. Αυτός έβγαλε τα περισσότερα παιδιά. Επίσης ο Κεφαλίδης, ο Νεστορίδης, που είχαν τμήματα. Παίρναμε πρωταθλήματα εκείνα τα χρόνια στις μικρές ομάδες. Ηταν το ενδιαφέρον, αλλά και η οικονομική άνεση του Μπάρλου, που μπορούσε να χρηματοδοτήσει και να διατηρεί αυτές τις ομάδες σε υψηλό επίπεδο. Στα χρόνια που ακολούθησαν, επειδή το ποδόσφαιρο άλλαξαν με την είσοδο των μάνατζερ, ομάδες που παρήγαγαν ποδοσφαιριστές ήταν ο Πανιώνιος, ο Απόλλωνας, η Λάρισα. Ομάδες που δούλευαν γι’ αυτό, αλλά και δεν είχαν την πίεση να παίρνουν αποτελέσματα, όπως συμβαίνει με την ΑΕΚ και τις άλλες μεγάλες ομάδες»

  • Μήπως η ανανέωση έγινε άγαρμπα και ήρθαν τα πέτρινα χρόνια;

«Μέχρι τα πρώτα χρόνια του ’80, η ΑΕΚ κάτι έβγαζε σε παίκτες. Από εκεί και πέρα, με την επαγγελματοποίηση του ποδοσφαίρου ήταν δύσκολα. Και βέβαια, τα πάντα άλλαξαν με την περίπτωση Μπόσμαν. Εκεί έκλεισαν πόρτες για την προώθηση ταλέντων».

Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΓΚΩΝΙΣΜΟΣ

  • Ο Μίλτος Παπαποστόλου σε προώθησε στην πρώτη ομάδα. Είναι σημείο αναφοράς για εσένα;

«Ναι. Επειτα από τη δουλειά που είχε γίνει με τον Σεραφείδη, ο Παπαποστόλου είχε αναλάβει την πρώτη ομάδα. Είχε δίπλα του τον Φάντροκ, που ήταν αυθεντία σε θέματα εκγύμνασης και κάποια στιγμή βλέποντας το επίπεδο δουλειάς με ανέβασε. Ετυχε να έχει τραυματιστεί ο Νίκος Χρηστίδης, έτυχε να υπάρχει περίοδος με κακά αποτελέσματα και αποφάσισε να με βάλει σε ένα ματς με τον Απόλλωνα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Θυμάμαι πως κερδίσαμε 2-1. Το επόμενο παιχνίδι, ήταν με τον Ολυμπιακό στη Χαλκίδα. Πολλοί πίστευαν πως δεν θα βάλουν. Ακόμα και ο Μπάρλος δεν το περίμενε. Αλλά ο κ. Μίλτος με έβαλε. Μάλιστα, είχα πάει και καλά. Το ματς είχε τελειώσει 0-0. Από εκεί και πέρα καθιερώθηκα ως βασικός, μέχρι που πήγα στρατιώτης και άρχισαν τα προβλήματα».

  • Αυτό πιστεύεις πως είναι σημείο καμπής για εσένα;

«Ναι, γιατί έχασα τον ρυθμό μου. Ημουν στις ειδικές δυνάμεις, δεν μπορούσα να παίρνω άδειες εύκολα. Θυμάμαι, πως λίγο έλειψε να χάσω ακόμα και την προετοιμασία. Τότε είχα χάσει και αρκετά κιλά, ήμουν 6-7 κιλά κάτω. Ημουν 81 και έφτασα 74. Δυσκολευόμουν πολύ. Και βέβαια, ήρθε τότε μεταγραφή ο Αρβανίτης από τον Ολυμπιακό».

  • Υπάρχει πάντως και το ματς με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη και η βαριά ήττα με έξι γκολ. Τι είχε συμβεί;

«Μέχρι εκείνο το ματς, εγώ πήγαινα πολύ καλά. Δεν είχα πάει ακόμα φαντάρος. Ημουν σε πολύ καλή φάση. Το αποτέλεσμα έτυχε. Στο ποδόσφαιρο μπορεί να συμβεί. Η Βραζιλία έφαγε εφτά από τη Γερμανία και τα πέντε στο πρώτο ημίχρονο. Μπορεί να συμβεί μια φορά αυτό. Βέβαια, εκείνη η περίοδος ήταν για εμάς διαβολοβδομάδα. Παίζαμε την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια και κερδίσαμε 4-0, την Τετάρτη είχαμε παίξει με τον Παναθηναϊκό επαναληπτικό Κυπέλλου στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου κερδίσαμε με 1-0 και περάσαμε και μετά την Κυριακή στο Καραϊσκάκη. Ημασταν μια εβδομάδα ολόκληρη στο ξενοδοχείο. Δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε στην καριέρα μου, να είμαστε μια εβδομάδα στο ξενοδοχείο. Ισως η κούραση, κάποιοι τραυματισμοί και κίτρινες κάρτες, μας δυσκόλεψαν λίγο. Αλλά αν το δει κάποιος, στο παιχνίδι ήμασταν μέχρι το 60’ στο 1-0. Οπότε, ήταν από τις μέρες που έτυχε να γίνει το κακό. Εγώ θεωρώ, ότι έγινε δυστυχώς για να σκοτωθούν κάποιοι άνθρωποι».

  • Ο Παπαποστόλου ήταν εκείνος που σε κάλεσε πρώτη φορά και στην Εθνική. Σε πίστευε τόσο πολύ;

«Με είχε δει από κοντά και ήξερε τι μπορώ να δώσω. Ξέρεις, οι προπονητές καμιά φορά κολλάνε με έναν παίκτη ή κολλάνε αρνητικά και δεν τον γουστάρουν με τίποτα».

  • Στην Εθνική έκανες όσα φανταζόσουν; Θα μπορούσες να παίξεις περισσότερες φορές;

«Εχω 12 συμμετοχές με την Εθνική. Θα μπορούσα να είχα 3-4 ακόμα, αλλά ήταν φιλικά, ήμουν λίγο κουρασμένος και σε συνεννόηση με τον προπονητή έπαιζε άλλος. Το πρώτο ήταν με τον Μίλτο το 1984, σε ένα φιλικό με την Ανατολική Γερμανία. Θυμάμαι πως πριν από αυτό το ματς, είχαμε παίξει ένα φιλικό με τον Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο και είχα πάει πάρα πολύ καλά. Τότε ο Μίλτος με κάλεσε και έπαιξα ένα ημίχρονο με την Εθνική».

  • Στο ξεκίνημα σου την ΑΕΚ έχει μαζί Στεργιούδα, Χρηστίδη και Σιδηρόπουλο. Όταν αποχωρεί ο Χρηστίδης, έρχεται ο Αρβανίτης. Είναι πλήγμα για εσένα και την προσπάθεια σου να καθιερωθείς;

«Είναι πλήγμα, γιατί μου ήρθαν όλα μαζί. Είχα φύγει στρατιώτης, η ομάδα δεν πήγαινε τόσο καλά, είχε αλλάξει και η διοίκηση. Μέχρι να συντονιστεί ο Ζαφειρόπουλος και η διοίκηση του, χρειάστηκαν χρόνο. Ο Αρβανίτης ήταν έμπειρος τερματοφύλακας, με καλές χρονιές σε Εθνικό και Ολυμπιακό. Δεν ήταν εύκολο για εμένα να τον προσπεράσω. Ηρθε και πήρε ευκαιρίες στην προετοιμασία, λογικό γιατί μεταγραφή ήταν και τελικά έπαιξε αυτός».

  • Όταν την επόμενη χρονιά όμως, έρχεται και ο Παπαδόπουλος για να αντικαταστήσει τον Στεργιούδα, πως αισθάνθηκες;

«Αισθανόμουν πως είχαν τελειώσει όλα. Ο Παπαδόπουλος ήταν και αυτός ένας τερματοφύλακας ταλέντο από τη Λάρισα. Ηρθε ως μεταγραφή. Σε ενάμιση χρόνο ήρθαν δύο τερματοφύλακες με κάποιο όνομα ως μεταγραφή, ενώ εγώ ήμουν από τους μικρούς. Ηταν επόμενο να έχουν προτεραιότητα εκείνοι».

  • Με τη διοίκηση Ζαφειρόπουλου πως τα πήγαινες;

«Δεν είχα πρόβλημα. Ο Ζαφειρόπουλος ως πρόεδρος, πήρε κάποιες μεταγραφές που έπρεπε να παίξουν. Δεν λέω πως δεν ήταν καλοί τερματοφύλακες. Αλλά όταν έχεις τρεις καλούς τερματοφύλακες σε μια ομάδα και οι δύο είναι μεταγραφή, αυτοί θα πάρουν πιο πολλές ευκαιρίες. Είχε κάτσει και το άσχημο αποτέλεσμα στο ματς με τον ΟΦΗ στη Νέα Φιλαδέλφεια που χάσαμε με 3-2 και έπεσε πολύ βάρος πάνω μου. Πολλοί με έδειχναν με το δάχτυλο».

  • Το κύπελλο του ’83 πως το έζησες;

«Δεν ήμουν μέσα στο κύπελλο. Ήμουν στην κερκίδα. Χάρηκα για την ομάδα, αλλά δεν είχα καμία συμμετοχή».

  • Εχεις ζήσει καλά τη Νέα Φιλαδέλφεια, έχεις περάσει χρόνια στο ΟΑΚΑ. Πόσο σημαντικό είναι για μια ομάδα να διαθέτει έδρα;

«Το σημαντικότερο. Δεν υπάρχει περίπτωση ομάδα που να θέλει να πρωταγωνιστεί, να μην έχει την έδρα της. Είναι το 50% της δύναμης κάθε ομάδας η έδρα. Είναι κάτι που έχει αποδειχθεί σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στην Ελλάδα. Δεν διανοείται τόσα χρόνια η ΑΕΚ να έχει δικό της οικόπεδο και να μην έχει δικό της γήπεδο. Εγινε το λάθος με το γκρέμισμα από τον Γρανίτσα, υπήρξε η ιστορία με τους Ολυμπιακούς αγώνες. Το είχε πει και ο Λάκης Νικολάου, πως σε ένα βράδυ έβγαλαν τη Νέα Φιλαδέλφεια για να μπει το Καραϊσκάκης. Δεν επιτρέπεται στην Αγγλία και στην Ισπανία να γίνονται γηπεδάρες μέσα σε κατοικημένες περιοχές και να γίνεται στην ΑΕΚ της κακομοίρας στη Νέα Φιλαδέλφεια επειδή ο δήμος έχει κόντρα. Σε δικό της οικόπεδο μάλιστα».

  • Το φινάλε του Μαύρου, που είναι τέλος μιας εποχής στην ΑΕΚ, πως το έζησες ως συμπαίκτης;

«Με τον Θωμά είχαμε μια ιδιαίτερη σχέση. Ημασταν και δωμάτιο για κάποια χρόνια. Του έχω μεγάλο σεβασμό για την τεράστια ποδοσφαιρική του αξία. Δεν γνωρίζω πολύ καλά την ιστορία. Τότε βλέπαμε όλοι την κόντρα που υπήρχε με τον Αλέφαντο. Ο Θωμάς πήγε στον Πανιώνιο και πήγε πολύ καλά, δείχνοντας ποιος είναι».

Σπύρος Οικονομόπουλος: Ο «Μίστερ Πρωτάθλημα» της ΑΕΚ

  • Τη χρονιά του Βεσελίνοβιτς, πίστεψες πως μπορούσατε να πάρετε το πρωτάθλημα;

«Φτάσαμε κοντά. Ηταν η χρονιά του Κιλελέρ και όσα έγιναν στη Λάρισα. Θυμόμαστε όλοι τι έγινε. Λόγω κάποιων αποφάσεων πολιτικών, η Λάρισα πήρε το πρωτάθλημα. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί η τύχη μιας ομάδας να κρίνεται από έναν ποδοσφαιριστή. Δεν πιστεύω πως κάποιος που ντοπάρεται μπορεί να γίνει Μαραντόνα, Μέσι ή Ρονάλντο. Αλλά βέβαια, ο νόμος είναι νόμος και πρέπει να τηρείται. Ετσι ήταν τότε. Ο ποδοσφαιριστής είναι υπεύθυνος. Αφού ήταν έτσι ο νόμος, έπρεπε να ισχύσει ό,τι έλεγε ο νόμος».

  • Εκείνη τη χρονιά, σημείο αναφοράς είναι το ματς με τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια. Τι είχε συμβεί;

«Υπήρχε μια αβεβαιότητα. Ψίθυροι, κουβέντες, τα διοικητικά δεν ήταν καλά. Ο ένας κοίταζε τον άλλο με καχυποψία. Τι έγινε, το ξέρουν εκείνοι που πρωταγωνίστησαν».

  • Γιατί δεν έπαιξες μετά και πήρε τη θέση του Παπαδόπουλου ο Κοφινάς;

«Δεν ήμουν στην προτίμηση του Βεσελίνοβιτς. Ο Φάνης ήταν καλός τερματοφύλακας. Επαιζα εγώ αρχικά, παίξαμε στην Καλαμαριά και δεχθήκαμε ένα γκολ που η μπάλα πέρασε πάνω από το τείχος. Ο Βεσελίνοβιτς πίστεψε πως εγώ τραυματίστηκα και έβαλε τον Φάνη χωρίς καν να με ρωτήσει εάν είχα χτυπήσει. Μετά τσακωθήκαμε είναι η αλήθεια. Υπήρξαν 1-2 παιχνίδια, μετά ήρθε εκείνο το ματς με τον Παναθηναϊκό στη Φιλαδέλφεια και το γκολ του Χατζηαθανασίου και στο τέλος με έβαλε ξανά. Ηταν και δύσκολα παιχνίδια γιατί πηγαίναμε για το ΟΥΕΦΑ».

  • Εζησες όλα τα «πέτρινα» χρόνια. Η ΑΕΚ μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο;

«Υπήρχε μια δεδομένη κατάσταση. Διοικητικά υπήρχε κατάσταση αβεβαιότητας. Δεν υπήρχε ηγέτης ως παράγοντας. Όχι μόνο να έχει οικονομική δυνατότητα, αλλά να μπορεί να βγει μπροστά. Ο Παναθηναϊκός είχε τον Βαρδινογιάννη, ο Ολυμπιακός τον Νταϊφά και μετά τον Κοσκωτά».

  • Εκείνα τα χρόνια είχες δεχθεί προτάσεις για να μεταγραφείς σε άλλη ομάδα;

«Ηταν να φύγω το 1988 και να πάω στην Καστοριά. Τότε η ΑΕΚ είχε ενδιαφερθεί για τον Καραταϊδη. Με είχαν ειδοποιήσει να πάω στην Καστοριά και ήμουν έτοιμος να φύγω με το αυτοκίνητο για να πάω εκεί. Αλλά μια ώρα πριν ξεκινήσω με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν πως ακυρώθηκε. Είχε υπάρξει ενδιαφέρον και από άλλες ομάδες, αλλά δεν προχώρησε».

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ’89

  • Το καλοκαίρι του ’89 έρχεται ο Μπάγεβιτς, αλλάζει διοίκηση με τον Γιδόπουλο, αλλά εσύ έχεις να ανταγωνιστείς τον Μήνου που έρχεται με μεταγραφή. Πως είναι τα πράγματα;

«Ενώ έβλεπα πως θα είχα ευκαιρία να αγωνιστώ μετά από κάποια χρόνια, είδα πως ήρθε ξανά τερματοφύλακας όνομα με μεταγραφή. Ο Μήνου ήρθε από τον Παναθηναϊκό, ήταν ήδη διεθνής. Και ήταν καλός τερματοφύλακας. Εγώ ήμουν ήδη με την ομάδα προετοιμασία στην Αυστρία και είχα άγχος για το τι θα γίνει. Αλλά όταν ήρθε ο Αντώνης, ο Μπάγεβιτς μας έπιασε και τους τρεις τερματοφύλακες και μας είπε πως δεν μετρά για εκείνον το όνομα και ποιος ήρθε με μεταγραφή. Είπε πως θα μας έδινε τις ίδιες ευκαιρίες στα φιλικά, τα ίδια λεπτά συμμετοχής και όποιος είναι καλύτερος εκείνος θα παίξει. Όπως και έγινε».

Σπύρος Οικονομόπουλος: Ο «Μίστερ Πρωτάθλημα» της ΑΕΚ

  • Τι αλλάζει μέσα στην ομάδα;

«Θεωρώ πως ήταν το πιο παλικαρίσιο πρωτάθλημα της ΑΕΚ. Ημασταν μία νέα ομάδα, πρώτη χρονιά με καινούργιους παίκτες και νέα παιδιά. Σταματής, Φαμέλης. Πρώτη του προέδρου του κ. Γιδόπουλου και του Ντούσαν που μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έφτιαξαν μία ολοκληρωμένη ομάδα η οποία εκτός των άλλων, πάλευε με έναν ισχυρό διοικητικά Ολυμπιακό και με μεγάλους παίκτες. Πολλές δυσκολίες. Όμως εμείς βγάλαμε ψυχή, τους… επιβληθήκαμε με έναν μάγκικο τρόπο και πήραμε το πρωτάθλημα».

  • Τι θυμάσαι από το μυθικό ματς με τον Ολυμπιακό που έκρινε το πρωτάθλημα;

«Έγινε μια κοντινή μπαλιά στον Ντέταρι που ήταν κοντά στην εστία. Η μπάλα έσκασε κάτω και μετά την έστειλε στη δεξιά μου γωνία. Δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Η αλήθεια είναι πως πίστεψα ότι πάει μέσα. Ευτυχώς όμως, σαν από μηχανής Θεός, ο Στέλιος που έτρεχε παράλληλα πετάχτηκε σαν τερματοφύλακας και απέκρουσε με κεφαλιά πάνω στη γραμμή. Στην ουσία έσωσε την ΑΕΚ, ίσως στην πιο δύσκολη φάση ολόκληρης της καριέρας του. Εγώ από εκεί που είχα παγώσει, ανακουφίστηκα. Και μετά το γκολ του Τάκη. Αξέχαστα δευτερόλεπτα. Πήραμε τη μπάλα έξω από τη μεγάλη περιοχή μας. Ο Τάκης άρχισε ένα σλάλομ μετά από συνεχόμενα ένα-δύο με τον Όκο. Στη συνέχεια ο Τάκης απέφυγε τον Αλεξίου και σκόραρε. Πραγματικά δεν μπορώ ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια να περιγράψω εκείνο το συναίσθημα και την έκρηξη της χαράς. Πάντως χάρηκα ακόμα περισσότερο γιατί το γκολ το έβαλε ο Καραγκιοζόπουλος. Ήταν παλιός φίλος και μεγάλη ψυχή».

Σπύρος Οικονομόπουλος: Ο «Μίστερ Πρωτάθλημα» της ΑΕΚ

  • Φοβήθηκες πως η ΑΕΚ θα μπορούσε να χάσει το πρωτάθλημα;

«Η περίοδος 1988-89 συγκεντρώνει τις καλύτερες στιγμές όλης της ποδοσφαιρικής ζωής μου. Πήραμε πάλι το πρωτάθλημα 10 χρόνια μετά και ψηφίστηκα καλύτερος ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα για όλη την αγωνιστική περίοδο. Θυμάμαι τα πάντα από την εβδομάδα που προηγήθηκε. Είχαμε τρομερή ένταση. Ο Ολυμπιακός έκανε γιορτές και δηλώσεις και είχε… σίγουρη τη νίκη. Ωστόσο σε αυτά τα ματς, όταν παίζεται ολόκληρη η χρονιά σε 90 λεπτά τίποτα δεν κρίνεται από πριν. Εκείνο το βράδυ κέρδισε η συνολική μεγάλη προσπάθεια όλων των παιδιών. Και τα καταφέραμε»

  • Ποιο θεωρείς πως είναι το καλύτερο σου παιχνίδι εκείνη τη χρονιά;

«Το καλύτερο μου παιχνίδι είναι εκείνο με τον ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ και κόντρα στη Λάρισα. Το Λάρισα – ΑΕΚ 0-1 και το ΟΦΗ – ΑΕΚ 0-1. Είχα πολύ καλό ματς και με τον Ολυμπιακό και με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Υπήρχαν βέβαια και τα ματς που έπιασα τα πέναλτι».

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΑΕΚ

  • Γιατί πιστεύεις πως η εκπληκτική παρουσία του στη χρονιά του πρωταθλήματος δεν είχε ανάλογη συνέχεια;

«Δεν είχε συνέχεια για συγκεκριμένους λόγους. Για παράδειγμα, Φλεβάρη, Μάρτη εκείνης της χρονιάς, αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο Κοσκωτά. Και έτσι, ενώ μέτριοι παίκτες έπαιρναν πολλά χρήματα και έκαναν μεγάλες μεταγραφές γιατί ο Ολυμπιακός αγόραζε τα πάντα, οι υπόλοιπες ομάδες αναγκάζονταν να κάνουν πιο γρήγορα κινήσεις για να προλάβουν. Εδώ είχε φτάσει να πάρει μεταγραφή τον Λίμπρεχτς. Δεν είχε γίνει ξανά να πάει προπονητής με μεταγραφή από τον ΠΑΟΚ στον Ολυμπιακό. Το καλοκαίρι του ’89, αλλά και σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, υπήρχε έντονο ενδιαφέρον από τον Παναθηναϊκό. Εγώ τους είχα στο περίμενε. Επαιζα στην ΑΕΚ, ήμουν στην Εθνική ομάδα, δεν είχα λόγο να βιάζομαι. Ετσι και αλλιώς, δεν υπήρχε περίπτωση να μιλήσω με καμιά ομάδα, προτού μιλήσω με την ΑΕΚ. Ο Μήνου είχε ήδη φύγει από τον Παναθηναϊκό και είχε μείνει ελεύθερος με προσφυγή. Μετά το σκάνδαλο Κοσκωτά, η αγορά πάγωσε. Είχα μια κόντρα τότε με τη διοίκηση Γιδόπουλου. Ο Γιδόπουλος έφερε πίσω τον Μήνου, που τότε προπονούνταν με την Καλαμαριά και θα υπέγραφε, αλλά δεν ήταν σίγουρος αν η Καλαμαριά θα έμενε στην Α’ Εθνική. Υπέγραψε ξανά με την ΑΕΚ. Εγώ δεν είχα κλείσει. Μετά από χρόνια ο Γιδόπουλος μου εξήγησε, πως υπήρξαν παίκτες που πήραν πολλά περισσότερα λεφτά λόγω Κοσκωτά και όταν δεν υπήρχε, κανείς δεν πέταγε χρήματα. Ετσι, ξεκίνησε η προετοιμασία χωρίς να είμαι εγώ ικανοποιημένος και μαθηματικά η πίεση που ασκήθηκε από τη διοίκηση με έφερε στον πάγκο. Ο Αντώνης ήταν πολύ καλός τερματοφύλακας. Τον θεωρώ στους 6-7 καλύτερους της εποχής του. Απλά, πήρε ευκαιρίες, γιατί υπήρχε δυσμένεια στο πρόσωπο μου».

Σπύρος Οικονομόπουλος: Ο «Μίστερ Πρωτάθλημα» της ΑΕΚ

  • Εσύ πως αποφάσισες να μείνεις στην ΑΕΚ και άλλο, αφού δεν είχες ικανοποιηθεί και δεν ήσουν πια βασικός;

«Επειδή ήρθε το δίδυμο Μελισσανίδη – Καρρά. Μετά από έναν χρόνο, δεν τα βρήκαν με τον Μήνου που έφυγε για τον Απόλλωνα. Μάλιστα, θυμάμαι πως με πήρε τηλέφωνο ενώ εγώ ήμουν για μπάνιο στον Αστέρα ο Μελισσανίδης. Μου είπε, έλα σε δύο ώρες στα γραφεία σε θέλω. Εγώ τότε ήμουν έτοιμος να φύγω για να πάω στην Ξάνθη, όπου ήταν προπονητής ο Δανιήλ και με ήθελε. Αλλά στην ΑΕΚ μου είπαν πως με θέλουν αφού έφυγε ο Μήνου και έτσι έμεινα. Μάλιστα, στην προετοιμασία ήταν ακόμα ο Ατματσίδης και ο Καραγιάννης και υπήρχε δίλημμα εάν θα έπαιζα εγώ ή ο Ηλίας. Αλλά εκεί με βρήκε η ατυχία. Σε μια προπόνηση γύρισε το γόνατο, πάει ο μηνίσκος και έτσι έμεινα εκτός».

  • Σε όλη αυτήν την πορεία στην ΑΕΚ, ποιον θεωρείς πιο σπουδαίο τερματοφύλακα;

«Πρέπει να κάνω ιδιαίτερη αναφορά στους Στεργιούδα και Χρηστίδη. Ηταν πρότυπα για εμένα. Ηταν τερματοφύλακες της Εθνικής ομάδας. Επαιρνα από αυτούς, τους έβλεπα στις προπονήσεις. Για εμένα αρχή ήταν ο Σεραφείδης. Στη δεκαετία του ’80 και του ’90, με διαφορά ο καλύτερος τερματοφύλακας ήταν ο Σαργκάνης».

  • Σου έμεινε πίκρα, πως με 20 χρόνια στην ομάδα δεν μπόρεσες να κάνεις πάνω από 100 συμμετοχές στο πρωτάθλημα;

«Φυσικά μου έμεινε παράπονο. Αλλά μερικά πράγματα θέλουν και τύχη, να υπάρχει σωστό τάιμινγκ. Σε διάστημα 6-7 ετών ήρθαν τερματοφύλακες όπως οι Παπαδόπουλος, Αρβανίτης, Μήνου. Ολοι διεθνείς. Δεν είναι εύκολο για κάποιον που ήρθε από τον ΑΠΟ Ακράτας και δεν στοίχισε πολλά. Νομίζω πως έκανε αποπληρωμή όλης της ιστορίας με τις χρονιές που έπαιξα. Ημουν ώριμος, έτοιμος και έδειξα τι μπορούσα να κάνω».

Σπύρος Οικονομόπουλος: Ο «Μίστερ Πρωτάθλημα» της ΑΕΚ

  • Όταν έπαιξες με τον Αστέρα Αμπελοκήπων και φόρεσες για τελευταία φορά τη φανέλα της ΑΕΚ, καταλάβαινες το βάρος;

«Ναι. Ηταν μια χρονιά που ήμουν αναπληρωματικός και φαινόταν πως δεν θα είχα ευκαιρίες. Ηθελα να μείνω έναν χρόνο ακόμα και να κλείσω 20 χρόνια στην ομάδα. Το ζήτησα από την ομάδα τότε, αλλά δεν έγινε δεκτό. Όταν σταμάτησα, ζήτησα να γίνει ένα φιλικό προς τιμήν μου για να κλείσω την καριέρα μου με σωστό τρόπο. Μου είπαν αρχικά ναι. Ψάχναμε τρόπο να παίξουμε φιλικό με την Εθνική. Παίζαμε Κυριακή με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, θα γινόταν Τετάρτη το φιλικό και μετά παίζαμε με τη Βέροια στη Φιλαδέλφεια. Το πρόγραμμα ήταν ομαλό, θα μπορούσαν να παίξουν όλα τα παιδιά. Θα ήταν μεγάλη τιμή. Μάλιστα, ο τότε ομοσπονδιακός κ. Πολυχρονίου, που δεν τον ήξερα καν, μου είπε πως θα ακύρωνε ένα φιλικό με την Ελπίδων για να γίνει το ματς. Αλλα έπεσα σε δυσμένεια, γιατί η τότε διοίκηση Τροχανά είχε κόντρα με την Original. Επειδή είχαν έρθει τότε τα παιδιά μου στο μαγαζί στη Νέα Σμύρνη και μου είχαν πει ότι θα έπαιρναν όλοι υποχρεωτικά ένα εισιτήριο για το ματς προς τιμή μου μαζί με εκείνο του ντέρμπι, το έμαθε ο κ. Τροχανάς και άρχισε να αμφισβητεί εάν είμαι ΑΕΚτζής! Προφασίστηκε βεβαρυμένο πρόγραμμα και το ακύρωσε. Ηθελα να κλείσω την καριέρα μου μετά από 19 χρόνια. Να περπατήσω, να βγω στο γήπεδο με τη φανέλα της ΑΕΚ. Να έρθουν 10-20.000 φίλαθλοι, να σε βραβεύσουν, είναι μεγάλη τιμή. Να φεύγεις δίχως κουβέντα, είναι σαν το σκυλί στο αμπέλι. Ηταν εκείνο που με πείραξε πιο πολύ απ’ όλα».

  • Ας κλείσουμε με κάτι θετικό: ποια ήταν η πιο μεγάλη στιγμή σου με την ΑΕΚ;

«Μη το συζητάς. Είναι όλη η χρονιά του πρωταθλήματος. Και τα υπόλοιπα πρωταθλήματα βέβαια, έστω και αν δεν έπαιξα. Η θέση του τερματοφύλακα είναι πολύ δύσκολη. Πάντα παίζει ένας. Μπορεί να είσαι ισάξιος, ακόμα και καλύτερος, αλλά ο προπονητής δεν μπορεί να αλλάζει συνεχώς τον τερματοφύλακα. Είναι το νούμερο 1 και αν είναι σταθερός, δεν αλλάζει. Δεν μπορώ να κατηγορήσω κάποιον προπονητή. Απλά αισθάνεσαι άσχημα».

  • Θα ήθελες να κάνεις σχόλιο για τους σημερινούς τερματοφύλακες της ΑΕΚ;

«Δε νομίζω πως είναι σωστό. Και αυτό επειδή δεν τους έχω δει σωστά. Δεν τους βλέπω στην προπόνηση. Είχα δει λίγο τον Ανέστη, διακρίνω πως είναι ταλέντο με καλά προσόντα».

Σπύρος Οικονομόπουλος: Ο «Μίστερ Πρωτάθλημα» της ΑΕΚ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X