Χρήστος Βασιλόπουλος: Το «λιονταράκι» της ΑΕΚ

Οι μεγάλες ομάδες, χρειάζονται σταρ. Παίκτες μεγάλης κλάσης, που με την αγωνιστική τους ποιότητα κάνουν τη διαφορά μέσα στο γήπεδο και οδηγούν στις νίκες. Ακόμα και ένας γαλαξίας αστέρων όμως, για να πάψει να είναι μια καλή ομάδα και να γίνει πρωταθλήτρια, χρειάζεται εκείνους που θα κάνουν τη σκληρή δουλειά. Ετσι και στη μεγάλη ΑΕΚ του ΄89 και των αρχών του ΄90. Οι περισσότεροι μπορεί να θυμούνται τον Μανωλά, τον Οκόνσκι, τον Δημητριάδη, τον Σαβέβσκι, τον Σαμπανατζοβιτς. Αλλά υπήρχαν και οι αφανείς ήρωες.

Ο Χρήστος Βασιλόπουλος αποτελεί τον ορισμό του αντί-σταρ. Δεν έπαιξε ποτέ με την εξέδρα, δεν πούλησε οπαδιλίκι, δεν προσπάθησε να προβάλει τον εαυτό του. Μόνο, να δώσει τα πάντα με αυταπάρνηση, για να μπορέσει η ΑΕΚ να μεγαλουργήσει και να φτάσει στο στόχο της. Ένα «λιονταράκι» που δεν σταματούσε να προσπαθεί, τα έδινε όλα μέσα στο γήπεδο για να βγει νικητής. Δεν ήταν ο…Βασιλιάς της ΑΕΚ, αλλά ήταν το «βασιλόπουλο», ο παίκτης των ειδικών αποστολών, ο αρχηγός και η ψυχή της Ενωσης.

Τα χρόνια πέρασαν, αλλά ο Χρήστος δεν ξεχνά. Η Νέα Φιλαδέλφεια είναι η πόλη του, η ΑΕΚ η ζωή του. Όταν περάσει το κακό της πανδημίας, θα τον βρείτε στης Φιλαδέλφειας τα μέρη. Στο ήδη φημισμένο «Θάλασσα ψάρι ψητό fish & grill» επί της Λεωφόρου Δεκελείας 59, ένα από τα ενωσίτικα στέκια της πόλης. Μέχρι να φτάσει η στιγμή, απολαύστε το ταξίδι στο χρόνο και στην ιστορία της ΑΕΚ, μέσα από τις αναμνήσεις του Χρήστου Βασιλόπουλου. Το λιονταράκι της ΑΕΚ βρυχάται και μας προσφέρει ένα μοναδικό ταξίδι στον “κιτρινόμαυρο” χρόνο.

«Ο Φάντροκ και η ΑΕΚ Πατρών»!

• Πως ήταν η παιδική ηλικία;

«Γεννήθηκα στην Πάτρα. Δύσκολα παιδικά χρόνια. Δεν υπήρχαν δουλειές, έζησα επτά χρόνια στη Γερμανία. Εκεί πήγε ο πατέρας μου, μετανάστης. Πρώτα στο Ομπενχάουζεν και έπειτα Ντίσελντορφ, ανθρακωρύχος. Δύσκολη δουλειά. Εγω έκανα σχεδόν όλο το δημοτικό στη Γερμανία, φύγαμε από την Πάτρα όταν ήμουν μικρός».

• Μοναχοπαίδι;

«Πλάκα κάνεις; Εξι αδέρφια, η μητέρα μου από την Ηπειρο, ο πατέρας μου Πύργο, βρέθηκαν στην Πάτρα για δουλειά και μείναμε εκεί».

• Καλός μαθητής;

«Δεν μπορώ να πω καλός μαθητής, με μια μπάλα τρέχαμε όλη τη μέρα».

• Ως πιτσιρικάς, είχες συμπάθεια σε κάποια ομάδα;

«Να πω την αλήθεια ήμουν Παναχαϊκή. Είχε μεγάλη ομάδα εκείνα τα χρόνια έφτασε να παίξει και στην Ευρώπη. Όταν ξεκίνησα να παίζω, η ομάδα κατά σύμπτωση ήταν η ΑΕΚ Πατρών και μπορώ να πω, ότι την ΑΕΚ τη συμπαθούσα. Όχι φανατικός. Παναχαϊκή ήμασταν τότε, τίποτε άλλο».

• ΑΕΚ Πατρών;

«Ναι, ήταν η ομάδα κοντά στην περιοχή μου. Επί Ζαφειρόπουλου μάλιστα, μεσολάβησα και κατάφερα να τους δώσει κάποιες εμφανίσεις και μπάλες. Στη μεταγραφή δεν ξέχασα ποτέ την ομάδα από όπου ξεκίνησα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτή η σύνδεση με την ΑΕΚ».

• Αλλά;

«Εκείνος που με ξεχώρισε από την ΑΕΚ Πατρών και με πήρε στην Παναχαϊκή, ήταν ο κ. Φάντροκ. Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ΄70, ο Φάντροκ είχε έρθει για ένα διάστημα στην Παναχαϊκή. Με είδε σε κάποιο από τα ματς που γίνονταν εκείνα τα χρόνια κάθε Δευτέρα, όπου έπαιζαν όσοι δεν είχαν αγωνιστεί με την πρώτη ομάδα, απέναντι σε ερασιτέχνες».

• Σε διάλεξε ο Φάντροκ;

«Ναι, με εντόπισε και εισηγήθηκε να με αποκτήσει η Παναχαϊκή. Πήγα στη μεγάλη ομάδα της πόλης, αν και αρχικά έκανα προπόνηση με τους ερασιτέχνες».

• Έπαιζες από τότε ως αμυντικός;

«Όχι, τότε αγωνιζόμουν ως δεξί χαφ. Να πω την αλήθεια μάλιστα, τις πρώτες δύο χρονιές στην Παναχαϊκή, αγωνιζόμουν σε αυτήν τη θέση».

• Ο Φάντροκ σε έκανε αμυντικό;

«Όχι, είχε φύγει ο κ. Φάντροκ. Εκείνος που με καθιέρωσε στην άμυνα, ήταν ο κ. Καραπατής, με βοηθό τον Λεγάκο. Επαιζα στην Παναχαϊκή από το πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Εκείνη τη σεζόν η ομάδα έπεσε και επιχειρήθηκε ανανέωση. Εγώ, ήμουν ήδη έτοιμος και την επόμενη σεζόν βασικός. Επαιξα σε όλα τα ματς, με προπονητή τον Ούγγρο Ντέζο Μπούτζακ και ανεβήκαμε άμεσα».

• Αγαπημένο νούμερο;

«Εκανα καριέρα με το 2, αλλά το αγαπημένο μου ήταν το 8».

• Πως ήταν τα χρόνια στην Παναχαϊκή;

«Ημουν βασικός για μια πενταετία. Θυμάμαι μάλιστα, πως την προτελευταία σεζόν μου στην Πάτρα, όταν ήταν προπονητής στην ΑΕΚ ο Γκμοχ είχα κάνει εξαιρετικό ματς. Η ΑΕΚ έπαιζε με Εστερχάζι, Μαύρο, Σάντμπεργκ. Ηταν ένα ματς με πολλή βροχή και η ΑΕΚ προηγήθηκε με 2-0, αλλά ο Γκμοχ έβγαλε τους Εστερχάζι, Σάντμπεργκ και εμείς ισοφαρίσαμε και παρά λίγο να πάρουμε το ματς».

[ads1]

«Ο σπούργος που…πετάει»

• Είχε υπάρξει ενδιαφέρον από άλλες ομάδες για εσένα;

«Εκείνο το καλοκαίρι μεταγραφήκαμε εγώ και ο Χαρδαλιάς, που πήγε στον Ολυμπιακό. Καλός παίκτης, αλλά είχε έναν τραυματισμό και δεν μπόρεσε να παίξει. Για εμένα υπήρχε έντονο ενδιαφέρον από τον ΠΑΟΚ, αλλά και τον Ολυμπιακό. Αρεσε πολύ στον Δαβουρλή, που ήθελε να πάω στον Ολυμπιακό, αλλά δεν τα βρήκαν με τον Λουκόπουλο».

• Και έτσι προέκυψε το ενδιαφέρον της ΑΕΚ;

«Ναι. Με είχε πάρει ο κ. Τυροβολάς, μου είχαν πει ό,τι σε θέλουμε. Ο Ανδρέας Βούλγαρης έμαθα πως είχε βρει το τηλέφωνο μου. Εκανα πενταετία και τότε θυμάμαι, ότι είχα μιλήσει με τον ΠΑΟΚ, όπου έπαιζαν ήδη οι Γεωργόπουλος και Ψαρράς. Ο κ. Τυροβολάς είχε αφήσει τηλέφωνο για να πάρω πίσω, είχε απαντήσει η μητέρα μου. Επειτα από ένα μήνα κάναμε το ραντεβού».

• Πως φτάσατε σε συμφωνία;

«Είχα έρθει στην Αθήνα με τον Κώστα Δαβουρλή, με το δικό του αυτοκίνητο ήρθαμε. Πήγαμε στη Λεωφόρο Συγγρού, που ήταν τα γραφεία της «Ζήτα» και μας περίμεναν ο κ. Ζαφειρόπουλος, μαζί με τους κ.κ. Τυροβολά, Γυφτάκη, Χρυσοβιτσάνο. Θυμάμαι μάλιστα, πως όταν με είδε ο κ. Ζαφειρόπουλος, ρωτάει τον Δαβουρλή. “Κύριε Δαβουρλή, αυτός είναι αδυνατούλης, πως θα παίρνει κεφαλιές;”. Η απάντηση του Δαβουρλή ήταν: “Αυτός παίρνει κεφαλιές, αυτός πετάει”».

• Ήταν σπουδαίος για εσένα ο Δαβουρλής;

«Μεγάλος. Τον πρόλαβα στο φινάλε της καριέρας του, αλλά είχα την τύχη να τον έχω έστω και για λίγο συμπαίκτη, μαζί με τους άλλους σπουδαίους, τον Στραβοπόδη, τον Σπεντζόπουλο. Ο Δαβουρλής υπήρξε από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών, με εκπληκτική ντρίπλα, επινοήσεις, δεν ήξερες καν ποιο ήταν το καλό πόδι. Ένα μειονέκτημα είχε, δεν έκανε προπόνηση. Σε εμάς όμως, ήταν άψογος. Αυτός μας καθοδηγούσε, τον βλέπαμε, τον θαυμάζαμε. Πρόλαβα, τη μεγάλη Παναχαϊκή που έπαιξε Ευρώπη. Σε μικρή ηλικία μας πήρε η Παναχαϊκή και κάναμε τα μπολ μπόις. Ηταν μια φουρνιά παικτών που δεν θα ξαναπεράσει».

• Εσύ, ο Χαρδαλιάς, ποιος άλλος καλός ήταν στα χρόνια σου;

«Ημουν παιδικός φίλος με τον Πάρη Γεωργακόπουλο, μαζί στο δωμάτιο. Όταν τον είχε δει ο Δαβουρλής να κάνει προπόνηση με τους ερασιτέχνες, είπε αμέσως, ότι αυτός θα είναι πάρα πολύ καλός παίκτης. Μπαλάρα ο Πάρης, αλλά δεν αγαπούσε την προπόνηση, ήθελε να μη ζορίζεται. Στον Παναθηναϊκό έδειξε μόνο το 30-40% από τις δυνατότητες του».

• Ο Δαβουρλής σου κόλλησε και το «σπούργος»; Τι σημαίνει;

«Σπούργος, σημαίνει αδυνατούλης και γρήγορος. Μου το είχε κολλήσει ο Δαβουρλής. Μέναμε μαζί στο τέλος των προπονήσεων και κάναμε πάσες. Μαζεύονταν διάφορα πουλιά στο γήπεδο της Παναχαϊκής και μου λέει ο Δαβουρλής: “Κοίτα τα Χρήστο, έτσι είσαι σαν τον Σπούργο”».

Η ΑΕΚ στα χειρότερα της

• Ερχεσαι στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του ΄86, αλλά την πρώτη χρονιά δεν κάνεις ούτε μια συμμετοχή. Γιατί;

«Στο τελευταίο ματς με την Παναχαϊκή είχα τραυματιστεί στον προσαγωγό. Δεν το πρόσεξα, όταν ήρθα στην ΑΕΚ ήταν πιο έντονη η προπόνηση και έπαθα τη ζημιά. Εχασα την προετοιμασία στη Γερμανία. Κάθε φορά που προσπαθούσα να μπω, πάθαινα υποτροπή και γυρνούσα πίσω».

• Κακή χρονιά. Η ΑΕΚ ξεκινά με -3, ο Φαφιέ δεν κολλάει, το ΟΑΚΑ δεν είναι έδρα…

«Όπως τα λες. Αποδυτήρια δεν υπάρχουν. Εγιναν κάποιες μεταγραφές, αλλά δεν ήταν εύκολο. Θυμάμαι, πως εκτός από εμένα ήρθαν οι Βασίλης Γεωργόπουλος, Γεωργιάδης, Πεππές. Ο Φαφιέ δεν μπορούσε να μπει στην ψυχολογία και τη νοοτροπία του Ελληνα. Κάποια ματς που θα κερδίζαμε στην αρχή, χάθηκαν και όλα στράβωσαν. Ηταν πρόβλημα και το ΟΑΚΑ».

• Στα αποδυτήρια φαντάζομαι βέβαια πως κυριαρχεί ο Μαύρος, στην τελευταία χρονιά του.

«Το μεγαλύτερο όνομα. Σεβασμός. Δέος. Ο,τι και να πεις, είναι λίγο. Τον Θωμά τον είχα παίξει αρκετές φορές και τον μάρκαρα. Στο τελευταίο ματς που έγινε στην Πάτρα έπαιζε. Όταν μπήκα στα αποδυτήρια με τον Θωμά χάθηκα. Εκείνο ήταν σοβαρός, μου είπε καλή επιτυχία, παίξει αυτό που μπορείς και ξέρεις».

• Πόσο δύσκολο είναι να είσαι θεατής στην πρώτη χρονιά της μεταγραφής σου;

«Αφάνταστα δύσκολο. Ηταν δύσκολη η προσαρμογή μου. Θυμάμαι, ότι προς το τέλος του πρωταθλήματος είχα ζητήσει να φύγω. Η ΑΕΚ είχε δώσει 16 εκατ. δραχμές στην Παναχαϊκή. Πήγα και βρήκα τον κ. Ζαφειρόπουλο και του είπα, αφήστε με να φύγω και θα σας φέρω 12-13 εκατ. δραχμές. Εμένα με ήθελε ο ΠΑΟΚ, ήμουν ακόμα μικρός, 23-24 ετών. Να πω την αλήθεια, ήμουν πολύ στεναχωρημένος. Ηταν ένα μπάχαλο η ΑΕΚ, εγώ είχα μάθει αλλιώς. Δεν μπορούσα και την Αθήνα».

[ads1]

• Δύσκολη πόλη. Που έμενες τότε;

«Πρώτο σπίτι στα Ανω Πατήσια».

• Πως αντέδρασε η διοίκηση στο αίτημα σου;

«Ο κ. Ζαφειρόπουλος με ρώτησε εάν υπήρχε ενδιαφέρον από άλλη ομάδα. Του είπα για τον ΠΑΟΚ και μου απάντησε, πως εμείς σε αγοράσαμε, σε πιστεύουμε θα μείνεις εδώ και θα παίξεις. Φταίω και εγώ. Με επηρέαζε ο Τύπος, με έγραφε μόνιμα τραυματία. Εβλεπα την ομάδα σε μια μιζέρια, έγιναν όσα έγιναν με Αλέφαντο και Μαύρο, ψυχολογία στο μηδέν».

• Πως ήταν το φαινόμενο Αλέφαντος;

«Χαμένος ήμουν. Ο Αλέφαντος με έπαιρνε στον πάγκο στο δεύτερο γύρο, έμπαινα κάποιες αποστολές. Ημουν στον πάγκο και στο ματς με την Καλαμαριά, που έγινε ο χαμός με τον Μαύρο».

• Τραγικές στιγμές;

«Χάλια. Ηταν δύσκολα τα πράγματα, κοιτάζαμε να σώσουμε τη χρονιά. Στην 7^η θέση τερματίσαμε, πάλι καλά να λες».

• Ποιοι έπαιζαν μπακ μέχρι τότε;

«Ο Χατζής και ο Στυλιανόπουλος. Νομίζω πως ο Αλέφαντος έβαζε σε κάποια ματς και τον Καραγκιοζόπουλο».

«Σε μια εβδομάδα διαλύθηκαν τα πάντα»

• Επόμενη σεζόν, με προπονητή τον Βεσελίνοβιτς. Αλλάζει το σκηνικό για εσένα;

«Ναι, κατάφερα να παίξω με την ΑΕΚ. Μου έδειξε εμπιστοσύνη ο Βεσελίνοβιτς, μετά την προετοιμασία με έπιασε και με ρώτησε αν είμαι καλά. Όταν του είπα ναι, μου ξεκαθάρισε πως δεν θα παίζω μόνο με τραυματισμούς ή κάρτες. Μου έδωσε ώθηση και αυτοπεποίθηση».

• Θυμάσαι το πρώτο σου παιχνίδι;

«Ξεχνιέται; Με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, πρεμιέρα πρωταθλήματος. Ηρθε την παραμονή στο δωμάτιο ο Τόζα, ήμουν με τον Πατίκα. Τζίμι σήμερα δεν θα ξεκινήσεις, του είπε. Εσύ Χρήστο ξεκινάς μου λέει. Είναι ο Νίκιτς από αριστερά, τον ήξερα και έπαιζα καλά πάνω του. Ξεκινήσαμε καλά, ανοίξαμε το σκορ με τον Βασιλάκο, ισοφαρίσαμε στο τέλος με τον Νίλσεν».

• Τι άλλαξε ο Βεσελίνοβιτς;

«Με τον Τόζα γίναμε ομάδα. Ηρθαν και καλοί παίκτες. Ο Σαββίδης, ο Νίλσεν που βοήθησε πολύ με τα γκολ. Κερδίσαμε τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια, δεν χάσαμε από τον Παναθηναϊκό. Χάσαμε το πρωτάθλημα στην Πάτρα».

• Μιλάς για το ματς με τον Βόσδου;

«Ναι. Τρομερά πράγματα. Πιάνει την μπάλα ο Βόσδου, ο Ακρίδας ο διαιτητής λέει παίζεται από εκεί άρχισε να μπαίνει ο κόσμος στο γήπεδο. Μπήκε ο κόσμος, χάθηκε ο έλεγχος. Εκεί χρειαζόταν καπετάνιος από τη διοίκηση. Και σα να μην έφτανε αυτό, Τετάρτη ήρθε η ρεβάνς κυπέλλου με τον Ολυμπιακό και διαλύθηκαν τα πάντα».

• Τι συνέβη τότε Χρήστο;

«Μπορούσαμε να κερδίσουμε άνετα τον Ολυμπιακό. Στο πρώτο ματς του κυπέλλου μάρκαρα τον Φούνες, ισοφαριστήκαμε στο τέλος. Ερχεται η ρεβάνς, μετά την ήττα με την Παναχαϊκή. Ο χαμός. Μόνο να σου πω, ότι κοιμηθήκαμε ξημερώματα Τρίτης στις 6 το πρωί και έλεγαν, ότι κάποιοι τα έχουν πάρει. Γίναμε χάλια, ο ένας κοίταγε με μισό μάτι τον άλλον. Με έπιασε ο Τόζα, με ρωτούσε τι να κάνω. Δεν ξέρω ποιον να βάλω τερματοφύλακα, θα λένε ότι εγώ τα πήρα, η ομάδα χωρίστηκε στα δύο. Μας έπιανε έναν έναν».

• Εχεις κατασταλάξει για όσα συνέβησαν πραγματικά στο ματς του Κοσκωτά;

«Δεν μπορώ να πω για κάποιους παλιούς συμπαίκτες, γιατί δεν ξέρω. Θα είναι άδικο, αν δεν έχεις αποδείξεις. Εκείνη τη μέρα χρεώθηκαν ο Παπαδόπουλος και ο Βασιλάκος. Ειπώθηκαν πολλά γι’ αυτούς τους δύο. Δεν μπορώ να πω κάτι. Αυτά είπα και στο δικαστήριο. Χαμένοι ήμασταν, χωρίς τόλμη, ανέτοιμοι γι’ αυτό το παιχνίδι. Χάσαμε το πρωτάθλημα και το κύπελλο».

• Με την ηρεμία του χρόνου, ποιος πιστεύεις πως ευθύνεται;

«Πιστεύω, πως το μεγαλύτερο μέρος ανήκει στη διοίκηση. Ανήμερα του παιχνιδιού, πήγε στο ξενοδοχείο «Χελιδονάκια» στη Δροσιά ο κ. Ζαφειρόπουλος και μας διέλυσε την ψυχολογία. Ηταν και το πρωτάθλημα που χάθηκε από την αλλαγή του νόμου».

• Αναφέρεσαι στην υπόθεση με το ντόπινγκ του Τσίγκοφ της Λάρισας;

«Βέβαια. Τα πρωταθλήματα παίρνονται στα γήπεδα. Η Λάρισα τερμάτισε πρώτη, αλλά εάν είχαν εφαρμοστεί οι νόμοι, θα ήταν η ΑΕΚ πρωταθλήτρια. Αυτό είχε γίνει και στο παρελθόν και η ΑΕΚ δεν πήρε αυτό που έπρεπε. Πιστεύω πως ήταν αδικημένη η ΑΕΚ σε αυτές τις αποφάσεις».

• Τελευταία αγωνιστική με τον Ηρακλή, τέλος εποχής;

«Το γήπεδο ροντέο με τον Ηρακλή. Πήραμε τη 2^η θέση, αλλά ο κόσμος δυσανασχετούσε για τον τρόπο που λειτουργούσε η διοίκηση. Ειδικά για το ματς στο κύπελλο με τον Ολυμπιακό. Μπήκε ο κόσμος, έγινε χαμός. Εμείς τρέχαμε να πάμε στα αποδυτήρια. Τα ΜΑΤ στη σκεπαστή, γκρεμίστηκαν δοκάρια, δίχτυα. Υπήρχε μένος προς τη διοίκηση».

«Η νέα εποχή και ο Οκο»

• Αλλαγή σκηνικού. Ερχονται Μπάγεβιτς, Γιδόπουλος. Εσύ πως τα βλέπεις;

«Στη Γιουγκοσλαβία είχα μάθει, ότι θα έρθει ο Μπάγεβιτς, από έναν φίλο του Τόζα. Μόνο ως όνομα τον ήξερα. Ο Γιδόπουλος μπήκε στα αποδυτήρια και μας, εδώ ήρθαμε και εγώ και ο προπονητής να τα αλλάξουμε. Εγώ είχα κάνει χειρουργείο, είχα πάει με δικά μου έξοδα. Μάλιστα ζήτησα κάποια χρήματα και ο κ. Γιδόπουλος δυστρόπησε αρχικά, αν και τα έδωσε στο τέλος. Εχασα την προετοιμασία με τον Μπάγεβιτς. Είχα πάει στη Γιουγκοσλαβία και είχα χειρουργηθεί από τον κ. Νέστοβιτς, που ήταν μετρ στους προσαγωγούς και είχε κάνει σε Χατζηπαναγή, Χρ. Δημόπουλο».

• Ο Μπάγεβιτς πως σε αντιμετώπισε;

«Χωρίς να έχω κάνει προετοιμασία, είχα μείνει στην Ελλάδα με πρόγραμμα του κ. Πανταζή. Πρόλαβα μόνο ένα φιλικό. Αλλά πριν το πρώτο επίσημο ματς, με την Μπιλμπάο, κάτι είχε γίνει με τον Χατζή και με έβαλε ο Μπάγεβιτς. Ο Ντούσκο όταν είχε έρθει, μου είχε μιλήσει και μου είχε πει, ότι θα πάρω ίδιες ευκαιρίες. Από εσένα εξαρτάται, μου είπε».

• Τρομερό ματς με την Μπιλμπάο…

«Ετσι είναι. Νικήσαμε 1-0, κερδίσαμε με την οβίδα του κουμπάρου μου του Πίττα. Να ξέρεις πως ο Πίττας ήταν παικτάρα, δεν έβλεπε κανέναν».

• Τα αποδυτήρια έφτιαξαν;

«Αμέσως. Ερχεται και μας λέει ο Γιδόπουλος, ο προπονητής σας και εγώ. Μόνο εμείς. Ό,τι έχετε, πρώτα θα το λύσετε μαζί του, μετά σε εμένα. Ο Γιδόπουλος έφτιαξε τα αποδυτήρια. Εφυγαν κάποια παιδιά. Εκείνη την εποχή, όταν ήρθε ο Μπάγεβιτς στηρίχθηκε πάρα πολύ, καθάρισε τα αποδυτήρια, έκανε οικογένεια στην ομάδα. Ότι κάνεις στα αποδυτήρια, βγαίνει στο γήπεδο. Ηρθαν παικταράδες όπως ο Οκόνσκι. Ημασταν και δωμάτιο, κάναμε πολύ παρέα».

• Πως βρίσκατε άκρη με τον Οκόνσκι;

«Ο Οκο ήταν τόσο έξυπνος, που σε έβλεπε και καταλάβαινες τι θέλεις. Πολύ μποέμ τύπος, έξω καρδιά. Απίστευτος παίκτης. Στην προετοιμασία στη Γερμανία τον είχαμε δει Μπάγερν – Αμβούργο, είχε βγει καλύτερος παίκτης της χρονιάς στην Μπουντεσλίγκα. Ο Γιδόπουλος τον βούτηξε από την Αντερλεχτ. Του έδωσε μεγάλο νούμερο. Μεγάλη η συμβολή του στο πρωτάθλημα. Αλλά του άρεσε πολύ το βράδυ».

• Αλλαξε η ΑΕΚ;

«Βέβαια. Ημασταν μόνο αυτός και εμείς. Εγιναν και οι Θρακομακεδόνες, όπου κάναμε πολύ προπόνηση. Μέχρι τότε τσιγγάνοι, δεξιά και αριστερά».

Οι κόντρες με τον Σαραβάκο

• Πότε πιστέψατε στο πρωτάθλημα;

«Δεν κάναμε καλό ξεκίνημα. Αν και ήμασταν καλά προπονημένοι, είχαμε αγωνιστική πειθαρχία, δεν πήγαμε καλά με τον Πανιώνιο και χάσαμε στην πρεμιέρα. Εκεί κρατηθήκαμε μέσα στα αποδυτήρια. Να ξέρεις, ότι υπήρχε πλεονέκτημα που δεν είχαμε πολλούς ξένους. Είπαμε, αυτό που κάνουμε στην προπόνηση θα το βγάλουμε».

• Ηταν κομβική η νίκη επί του Παναθηναϊκού;

«Με τον Παναθηναϊκό ναι. Είχε τότε σπουδαία ομάδα. Μπήκαμε μέσα χωρίς άγχος, έκανε ένα απίθανο φάουλ ο Οκο. Θυμάμαι έγινε στην εστία προς το Μαρούσι, ο Σαργκάνης απογειώθηκε, αλλά έπεσε πάνω στο δοκάρι! Σε εκείνο το ματς η ομάδα έδειξε χαρακτήρα, πόσο καλά προπονημένοι ήμασταν. Πιστεύαμε, ότι οποιαδήποτε ομάδα θα μπορούσαμε να την κερδίσουμε. Είχαμε έναν φανταστικό Οικονομόπουλο, τον Μανωλά».

• Αποβλήθηκες σε εκείνο το ματς μαζί με τον Σαραβάκο;

«Ναι, αλήθεια είναι. Όταν έπαιζε πριν από εμένα κόντρα στην ΑΕΚ ο Σαραβάκος, υπήρχε θέμα. Ο Μπάγεβιτς, έβαζε τον Χατζή δεξιά και με έβαζε εμένα αριστερά. Με ρώτησε εάν μπορώ,  του είπα ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Και αν δείτε το ματς, ο Σαραβάκος είχε ελάχιστες επαφές με την μπάλα. Ηταν μεγάλος παίκτης θα μπορούσε να πάει στη Γιουβέντους, στη Μίλαν, με το δεξί πόδι μπορούσε να στείλει την μπάλα όπου ήθελε. Εγώ τον είχα, είναι και θέμα ψυχολογίας. Σε εκείνο το ματς, κάτι ειπώθηκε, σπρωχτήκαμε, βριστήκαμε και μας είδε ο Δημητριάδης και μας απέβαλε».

• Εμειναν στην ιστορία οι κόντρες σου με τον Σαραβάκο. Ηταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος;

«Δυνατός. Αλλά για εμένα, ο πιο δύσκολος αντίπαλος ήταν ο Χατζηπαναγής».

• Αλλα μεγάλα ματς σε εκείνη την πορεία;

«Νομίζω, πως δύο ήταν τα ματς. Σε  Αλκαζάρ και Τούμπα. Συνολικά, μετά τον Παναθηναϊκό η ομάδα άρχισε η ομάδα να πιστεύει. Ηταν μεγάλη η συμβολή του Γιδόπουλου στο πρωτάθλημα. Ειδικά μετά την Τούμπα, γιατί ο ΠΑΟΚ είχε καλή ομάδα».

• Σε ματς που σέρβιρες το γκολ…

«Ναι, έτσι έγινε. Εκανα την μπαλιά για το κεφάλι του Χριστοδούλου, εκείνος το έβαλε. Ετσι κάναμε τότε. Βάζαμε ένα γκολ και κλειδώναμε τα παιχνίδια. Δύσκολα τρώγαμε γκολ, είχαμε αφομοιώσει αυτά που ήθελε ο Μπάγεβιτς. Και στη Λάρισα μεγάλη νίκη. Ο Οκο έπαιξε με ένεση στην ωμοπλάτη, αν του έδινε μια θα έπεφτε κάτω και στο ημίχρονο ο Πανταζής του έκανε νέα ένεση».

• Με τον Παναθηναϊκό στο δεύτερο γύρο, υπάρχει η φάση που σε χαρακτήρισε με τον Σαραβάκο.

«Αλήθεια είναι. Ηταν πάλι με τον Σαραβάκο, ούτε ο Μπάγεβιτς δεν το πίστευε και μου έδωσε συγχαρητήρια την επόμενη μέρα. “Πίστευα ότι θα κάνεις πέναλτι” μου είπε. Ο επόπτης δεν σήκωσε τη σημαία, διαιτητής ήταν ο Γερμανάκος. Ο Σαραβάκος έκανε κοντρόλ και έφυγε γρήγορα, αλλά δεν με είχε δει. Ημουν πολύ γρήγορος και του έκανα τάκλιν και βρήκα όλη την μπάλα. Ο Γερμανάκος ήταν πίσω και δεν το είδε και ρώτησε τον επόπτη. Ευτυχώς πήρε τη σωστή απόφαση, τον Σαραβάκο δεν τον ακούμπησα καν».

Το ιστορικό πρωτοσέλιδο με τους «γάβρους»

• Πήγατε να τα κάνετε μούσκεμα στη Ριζούπολη όμως. Τι συνέβη;

«Στη Ριζούπολη έπαιζα με 39 πυρετό. Δεν ήμασταν καλοί, ξαφνιαστήκαμε με την απόδοση του Απόλλωνα, είχε πέσει ήδη, αλλά τα έδωσαν όλα. Εκεί φάνηκε ο πρόεδρος και μετά ο προπονητής: “Παιδιά, αν δεν πάρουμε το πρωτάθλημα, οι μισοί θα πάνε στα χαντάκια”, μας είπε ο Γιδόπουλος».

• Παρόλα αυτά, έκανες επικό πρωτοσέλιδο με τους γάβρους στον «Δικέφαλο». Πως το αποφάσισες;

«Με παίρνει ο ΦΚ. “Χρηστάρα θέλω ένα πρωτοσέλιδο και θέλω να είσαι εσύ. Εσύ είσαι ο μάγκας, για ψυχολογικούς λόγους”, μου λέει. “Δεν το αφήνεις να περάσει το παιχνίδι”, του είπα; “Όχι, πρέπει να το κάνεις τώρα”. Τι να πω; Μάλλον διαισθανόταν κάτι. Αποφάσισα να το κάνω. Με πήρε ο φωτογράφος ο Κομίνης και με πήγε σε μια ταβέρνα στο Κολωνάκι και έγινε αυτό. Δεν καταλάβαινα τίποτα. Πήγαμε πάνω, μια εβδομάδα στην Πάρνηθα. Ηρεμια, αλλά και άγχος, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό το πρωτάθλημα, σηματοδότησε και άλλες γενιές. Εκείνη η εβδομάδα μου φάνηκε αιώνας».

• Πως ήταν όταν έφτασε η ώρα του ματς;

«Υπήρχε πίεση. Είχαμε πολλά χρόνια να πάρουμε το πρωτάθλημα. Ακούγαμε τον Σαλιαρέλη, με τον Πύργο στην Αίγινα να λέει πως θα μας βάλουν πέντε γκολ. Μπήκαμε μέσα, ο καθένας αυτός που έδωσε. Θυμάμαι ακόμα την απίστευτη απόκρουση του Μανωλά την κεφαλιά του Ντέταρι. Εκεί κάθε αμυντικός, εννιά στα δέκα θα βάλει αυτογκόλ, αλλά ο Στέλιος εκεί καθάρισε».

• Μέσα στο γήπεδο τι γινόταν;

«Οι παίκτες του Ολυμπιακού, πίεζαν πολύ τον διαιτητή. Ο Μητρόπουλος, ο Ντέταρι, σε κάθε σφύριγμά του διαμαρτύρονταν. Πέτυχαν το γκολ με τον Μουστακίδη, αλλά ήταν οφσάιντ. Στο δεύτερο ημίχρονο, ο διαιτητής απέβαλε Πεππέ και Μανωλά. Μας είχαν βάλει στην περιοχή. Εμείς είχαμε έξω τους ψηλούς και έπαιζα εγώ στόπερ με 1,75. Εγινε αυτό που έγινε. Μπήκε ο Τάκης και άλλαξαν όλα. Να σου πω την αλήθεια, ίσως είχαν καλύτερους παίκτες, αλλά είχαμε καλύτερο σύνολο».

• Σφύριγμα λήξης. Δώσε μας παρασκήνια από τα αποδυτήρια.

«Τελειώνει το ματς, πανζουρλισμός. Ξέφυγε ο Οκο, άρχισε να χορεύει και εμείς να φωνάζουμε: “Οκο…του Ντέταρι τη…”, τη λέγαμε στον Σαλιαρέλη. Στη φυσούνα υπήρξε επεισόδιο με τον Μητρόπουλο και τον Παύλο Παπαϊωάννου και τη σύζυγο του, τη Μαρία. Ο Γιδόπουλος δεν μάσαγε με τίποτα, αυτές οι στιγμές ήταν μοναδικές».

• Πιο μαγικά όσα έγιναν εκεί ή η φιέστα με τον ΠΑΟΚ;

«Εκείνη η στιγμή. Στη φιέστα είχαμε χαλαρώσει. Το απολαύσαμε».

• Εκεί έδωσε πάρτι ο κόσμος…

«Μόνο εκεί; Εκείνη τη χρονιά, ο κόσμος ήταν 12^ος παίκτης. Μέσα, έξω συγκλονιστικός. Μας στήριξε πάρα πολύ, αλλά τους δικαιώσαμε όλους».

«Το…δουλάκι και ο μέγας Φραντζέσκολι»

• Επόμενη χρονιά ξεκινά με το Σούπερ καπ κόντρα στον Παναθηναϊκό. Τι θυμάσαι;

«Του Παναθηναϊκού του είχαμε πάρει τον αέρα. Ετσι κάναμε και με το σούπερ καπ. Τότε χάναμε στην αρχή, αλλά ισοφάρισε το…δουλάκι».

• Ποιος;

«Το δουλάκι. Ετσι έλεγα τον Χριστοδούλου. Τον πίστευε πολύ ο Μπάγεβιτς, αλλά ήταν αυτοκαταστροφικός. Εκείνη τη βραδιά, τον Καλιτζάκη τον είχε ζαλίσει».

• Σκόραρες και στα πέναλτι σωστά;

«Ναι, χτύπησα και πέναλτι. Εψαχνε ο Μπάγεβιτς για εκτελεστές, του είπα εγώ, μίστερ. Ο Μπάγεβιτς πίστευε πολύ στην ψυχολογία των παικτών. Χάρες δεν έκανε. Οποιος άξιζε, έπαιξε. Ησουν καλός, έπαιζες. Εκείνη τη μέρα έπαιξα αντίπαλος με τον Γεωργακόπουλο».

• Με τη Μαρσέιγ υπήρξε τελικά κλοπή;

«Με τη Μαρσέιγ, όπως αποδείχθηκε, υπήρξε ξεκάθαρη δωροδοκία. Αλλά ομαδάρα. Φραντζεσκόλι, Παπέν, Αμορός, Φέρστερ, Τιγκανά. Εγώ είχα τον Ουρουγουανό. Συγκλονιστικός παίκτης. Ξέρεις, ο Ζιντάν έχει βγάλει προς τιμήν του Εντσο τον γιο του».

• Θα μπορούσε η ΑΕΚ να πάρει ξανά το πρωτάθλημα;

«Ναι. Θυμάμαι πως είχαμε αρχίσει και παίζαμε και καλό ποδόσφαιρο. Είχε έρθει ο Μπατίστα και θα μπορούσαμε να το πάρουμε, αλλά νομίζω πως η τιμωρία με τη Μαρσέιγ ήταν καθοριστική. Τότε εάν παίρναμε το πρωτάθλημα, δεν θα έβγαινε εκπρόσωπος από την Ελλάδα στο Πρωταθλητριών και πιστεύω πως μας έριξε αυτό».

• Η σεζόν 1990-91 δεν είναι καλή. Τι συνέβη;

«Πολλά οικονομικά προβλήματα, χάθηκαν τα αποδυτήρια. Και ο Μπάγεβιτς ήταν να φύγει. Τελικά έφυγε ο Γιδόπουλος και ήταν για καλό αυτό».

«Γύρος θριάμβου στην Τούμπα και αρχηγός της ΑΕΚ»

• Η περίοδος με τον Γενεράκη. Η ΑΕΚ επέστρεψε στο πρωτάθλημα, νέα εποχή;

«Το πήραμε μόνοι μας το πρωτάθλημα. Είχαμε ηρεμία και εμπιστοσύνη. Μας είχε επιλύσει κάποια οικονομικά θέματα η διοίκηση. Ηταν δομημένη η ομάδα, έγιναν και κάποιες μεγάλες μεταγραφές. Ο Σαμπανάτζοβιτς ήταν βασικός στον Ερυθρό Αστέρα που πήρε το Πρωταθλητριών. Κάναμε και καλή πορεία στην Ευρώπη. Αποκλείσαμε την Σπαρτάκ Μόσχας, κοντράραμε την Τορίνο. Εκείνη τη χρονιά, η Τορίνο έπαιξε τελικό κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και έχασε με τον Αγιαξ».

• Εκείνη η σεζόν κλείνει με τη φιέστα στην Τούμπα. Τι θυμάσαι;

«Οντως, πανηγυρίσαμε μέσα στην Τούμπα. Ηταν πρωτόγνωρο να είναι άδεια η Τούμπα, να κάνουμε εκεί γύρο θριάμβου. Οι ΠΑΟΚτζήδες δεν ήθελαν να το ζήσουν αυτό. Αλλά ο ηρωικός κόσμος της ΑΕΚ, έκανε το θαύμα του. Ενα πέταλο να μας αποθεώνει. Απίστευτο φίλε».

• Εκείνη τη χρονιά ανανέωσες και το συμβόλαιο σου. Το σκέφτηκες καθόλου;

«Δεν είχα στο μυαλό μου να φύγω. Ανανέωσα για τρία χρόνια. Δεν ψάχτηκα, ήθελα να τα βρω με την ΑΕΚ. Ο Μπάγεβιτς με ήθελε σαν τρελός. Σε ένα λεπτό έκλεισα. Μου έδωσε 25 εκατ. το χρόνο, δεν ήταν κακό ποσό για την εποχή».

• Στην ΑΕΚ ήσουν πλέον και αρχηγός. Μεγάλη τιμή;

«Πήραμε το πρωτάθλημα, είχε φύγει ο Σαββίδης που ήταν αρχηγός μέχρι τότε και εκλέχτηκα από τους συμπαίκτες μου. Ηξεραν τα παιδιά ποιος είμαι, ήρεμος, να μεταφέρω τα αιτήματα τους. Εγώ πάντως, ήθελα να δώσω το περιβραχιόνιο στον Μανωλά, ήταν ο φυσικός ηγέτης και αρχηγός της ΑΕΚ».

«Η αλήθεια για τον Ρομάριο»

• Τη σεζόν 1992-93 είναι το ματς με την Αϊντχόβεν, που σε έχει βαρύνει. Τι ακριβώς είχε γίνει;

«Είχαμε κάνει τακτική την προηγούμενη μέρα και βλέπαμε την Αϊντχόβεν. Θα έπαιζα μπακ χαφ από δεξιά. Σε εκείνο το ματς έλειπε ο Σάμπα και ο Μπάγεβιτς ψαχνόταν. Είχε καταλήξει στον Σταματή για να αναλάβει τον Ρομάριο, αλλά ο Σταύρος δήλωσε κώλυμα στο ζέσταμα. Πάνω στον Ρομάριο είχαμε συμφωνήσει να πάει ο Καραγιάννης που τον είχε πάει καλά στη Νέα Φιλαδέλφεια. Αλλά οι Ολλανδοί είχαν και έναν άλλο καλό στα δεξιά, που θα έπρεπε να πιάσει ο Βάιος. “Ποιος θα πιάσει τον Ρομάριο”, ρώτησε ο Μπάγεβιτς. Σαν αρχηγός, του είπα θα τον παίξω εγώ. Αλλά τι να λέμε; Ήταν παίκτης υψηλού επιπέδου, πήρε το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Αμερική το ‘94».

• Τι λέγατε στα αποδυτήρια;

«Θυμάμαι, πως μετά το τέλος του πρώτου ματς είχα πάει στη συνέντευξη Τύπου ως αρχηγός. Ηταν από την Αϊντχόβεν και ο Φάνεμπουργκ. Κάποια στιγμή μπήκε στην αίθουσα ο Ρομάριο και ο Ανδρέας Δημάτος, νεαρός ρεπόρτερ τότε, τον ρώτησε πως βλέπεις τη ρεβάνς και χαμογελώντας είπε: “Εγώ θα βάλω τρία γκολ”. Το είπε και το έκανε ο άτιμος. Δεν μπορούσα να πάω κοντά του, είχε τρομερό εκτόπισμα, φοβερή τεχνική κατάρτιση, ήταν δύσκολος αντίπαλος. Το χρεώθηκα, δίχως να φέρω ευθύνη. Θυμάμαι πως στα ντους, ήμουν σκασμένος και με είδε ο Μανωλάς: “Ρε όποιος και τον έπιανε, τρία γκολ θα έβαζε ο τύπος”, μου είπε ο Στέλιος. Μάλλον είχε δίκιο».

[ads1]

Τίτλοι τέλους

• Το φινάλε ήταν άδοξο. Τραυματισμός στη Λάρισα και ουσιαστικό φινάλε. Το θυμάσαι;

«Εννοείται. Είχα χτυπήσει με τον Στόικα. Δεν είχα μπει 2-3 λεπτά στο παιχνίδι. Σε μια φάση, έτρεξα μαζί του και μου έδωσε μια σπρωξιά και κάθισε με όλο μου το σώμα πάνω στην ωμοπλάτη. Ακουσα ένα κρακ. Αυτός ήταν βρώμικος, Ρουμάνος, περίεργο παιδί. Δεν το πιστεύω πως το έκανε εσκεμμένα, αλλά ένα σκληρό φάουλ. Τώρα δεν έχει νόημα να το συζητάμε».

• Πως και δεν μπόρεσες να επιστρέψεις;

«Πήγα να επανέλθω. Προς το τέλος της σεζόν. Παίζαμε με τον Απόλλωνα και ο Μπάγεβιτς ήθελε να με βάλει. Ημουν στο 70% να μπω και με έβαλε ο Μπάγεβιτς στην προπόνηση με τους βασικούς να δει πως θα πάω. Είχαμε επιλέξει να μην κάνω χειρουργείο, γιατί ο Νικολάου είχε πει θα έχανα τη σεζόν. Τότε στην προπόνηση, γίνεται μια μπαλιά στο πρώτο δοκάρι και μου έδωσε μια ο Μητρόπουλος. Τον είχε στους αναπληρωματικούς και είχε τρελαθεί. Ο Μπάγεβιτς με πίεσε να παίξω. Από εκεί τελείωσα».

• Μετά την ΑΕΚ τι έκανες;

«Επαιξα ένα χρόνο στην Καλαμάτα και ενάμιση Προοδευτική και έπειτα έκλεισα την καριέρα μου».

• Τι έμεινε από τα επτά χρόνια στην ΑΕΚ;

«Ικανοποίηση, χαρά, καταξίωση, πήραμε τρία πρωταθλήματα. Ημουν από τους τυχερούς που πέρασα χαρές. Φίλους, αγάπη. Η Νέα Φιλαδέλφεια, όλα».

Σάμαρης και Αθανασακόπουλος

• Είναι αλήθεια, πως ως σκάουτερ πρότεινες στην ΑΕΚ τον Σάμαρη όταν ακόμα έπαιζε στην Παναχαϊκή;

«Οταν έπαιζε στην Παναχαϊκή, επί Μακρή, είχε μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω τότε στους ανθρώπους της ΑΕΚ, πάρτε τον Σάμαρη, μην τον χάσετε. Ηρθαν τον είδαν και τους φάνηκε, λέει, πολύ αδύνατος, ότι ήθελε πολλή δουλειά. Θα το μετανιώσουμε, τους έλεγα, αλλά δεν μ’ άκουσαν. Το παλικάρι πήγε στον Πανιώνιο, δούλεψε πολύ, δυνάμωσε και εκτοξεύτηκε. Και έγινε αυτό που έγινε».

• Το ίδιο συνέβη και με τον Αθανασακόπουλο, που πήρε ο Παναθηναϊκός και θεωρείται τεράστιο ταλέντο;

«Ναι, έτσι συνέβη. Μεγάλο ταλέντο, εξαιρετικές προδιαγραφές. Τον είχαμε φέρει και στα Σπάτα δύο βδομάδες, έτοιμο τον είχαμε. Και κάπου εκεί, ήρθε η αποχώρησή μας, και χάθηκε ο παίκτης. Τον άρπαξε ο Παναθηναϊκός».

• ΑΕΚ
• ανδρέας ζαφειρόπουλος
• Ντούσαν Μπάγεβιτς
• Στέλιος Μανωλάς
• Στράτος ΓΙδόπουλος
• Χρήστος Βασιλόπουλος