Η πρώτη σου στιγμή με την ΑΕΚ. Η πρώτη επαφή. Το δυνατό σκίρτημα, η δυνατή στιγμή που την αγάπησε για πάντα. Οτι θυμάσαι περισσότερο και δεν θα ξεχάσεις ποτέ.
Ολα αυτά ζητήσαμε από τους αναγνώστες του enwsi.gr και ανταποκρίθηκαν… Εκατοντάδες κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο με κάθε τρόπο, κάθε μέσο. Για να μας δείξουν πότε… έβαλαν την ΑΕΚ στην καρδιά τους. Είτε με μία πρόταση, είτε με ένα κείμενο.
Τα… ξεδιαλέξαμε, τα σουλουπώσαμε και σας τα παραθέτουμε.
Σας ευχαριστούμε για την ανταπόκριση, καλή απόλαυση!
Ιορδάνης Πλώτας
Το γκολ του Ζούλιο Σέζαρ με την Μίλαν στο Τσάμπιονς λιγκ στο ΟΑΚΑ.
George Mark
Από μωρό που ήμουν στο σπίτι υπήρχαν μόνο Ολυμπιακοί οι άντρες σε ολο το σόι σχεδόν και τους φίλους της οικογένειας και από την άλλη οι γυναίκες Παναθηναϊκοι, έπαιζα ποδόσφαιρο και μου άρεσε από μικρός και έτσι ολοι (πατέρας,θείος,κουμπάρος ) με πήγαιναν στο παλιό Καραϊσκάκη σχεδόν σε κάθε ματς, μου άρεσε δεν λεω αλλα ταυτόχρονα σαν μικρό παιδάκι τρόμαζα κιολλας αλλα δεν ειχα αλλον να με πάει σε κάποια γήπεδο αλλο. (λογικό ολοι να με λένε και εγω να λεω οτι ειμαι Ολυμπιακός).
Καπου στην ηλικία των 8-9 ετών δλδ την σεζόν 1991-1992 βρέθηκε ενας οικογενειακός φίλος και με πήγε πρώτη φορά στο Νίκος Γκούμας σε παιχνίδι κυπέλλου με Ολυμπιακό πάνω από τη σκεπαστή ακριβώς,εκείνη την μερα δεν ειδα παιχνίδι,απλα χάθηκα από τα συνθήματα και την ατμόσφαιρα που ποτε δεν με φόβισε απλα με μάγεψε!αν θυμάμαι καλα είχαμε κερδίσει 2-0 αλλα τι σημασία εχει; εγω εκείνη την μερα έγινα ΑΕΚ
ΑΕΚ R21
Φυσικά κορυφαίο γεγονός για εμένα είναι η κούπα του 2018. Αλλά σαν στιγμή η αγαπημένη μου είναι οταν στο 89 έκανε ο μανταλου το 3-2 με οσφπ. Έγινε κυριολεκτικά χαμός, πανικός. Επίσης σαν ατμόσφαιρα ανατρίχιασα με τη Μπάγερν στο ΟΑΚΑ. Ήταν απίστευτη ατμόσφαιρα. Ευχαριστώ και καλή συνέχεια
Βύρωνας Πετρίδης
5/5/2018. ΓΗΠΕΔΟ ΡΙΖΟΥΠΟΛΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗ ΚΑΨΟΥΡΑ ΜΟΥ ΕΘΝΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΕΚΑΡΑΣ
Παντελής Καβαλέρος
Σαν μετανάστης στο Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκομαι μακριά από την ΑΕΚ… Όμως η καψούρα για τα τρία γράμματα δεν σβήνει ποτέ… Με την ΑΕΚ ΛΟΝΔΊΝΟΥ στον αγώνα ενάντια στον Άγιο Παντελεήμονα για τα τοπικά του Λονδίνου πριν δύο χρόνια.. Τον Μάρτιο του 2018…σκορ 1-1..
Γιώργος ΑΕΚ (Θεσσαλονίκη)
AEK Enwsi
Γιώργος Γεωργίου
Ηταν νοεμβριος του 2010 και παίζαμε με τον Ολυμπιακό. Γαύρο τον έλεγε ο πατέρας και με πήρε να πάμε στο ΟΑΚΑ να δούμε το ματς. Είχαμε πάει λίγο πιο νωρίς στο γήπεδο και εκείνη τη στιγμή εφθανε η αποστολη της αεκαρας μας. Ξαφνικά ήθελα να παω στον εξώστη να δω την αποστολή να περνάει και τον τότε αγαπημένο παίκτη τον μπλανκο ώστε να τον χαιρετήσω. Ξαφνικά οι άνθρωποι των ΜΑΤ δεν με άφησαν να πλησιάσω στον εξώστη και εκεί ήταν που διαμαρτυρήθηκε έντονα ο πατέρας μου λέγοντας τους ότι ειμαι παιδί και θέλω να δω τους αγαπημένους μου παίκτες από κοντά. Εν τέλη με άφησαν και φώναξα στο μπλανκο “Blanco two goals today” για να μου χαμογελάσει και να μου κλείσει το μάτι. ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΚΟΡΑΡΕ. Η χαρά μου απερίγραπτη όντας μόνο δώδεκα χρόνων. ΑΕΚαρα μου σε αγαπώ πολύ.
Billy Greece
22 Απριλιου 2018.ΑΕΚ-Λεβαδειακος 2-0. Η μερα που πανηγυρισαμε ολοι μαζι το πρωταθλημα. Μια μεγαλη γιορτη.60.000 κοσμος το ευχαριστηθηκε. Στη φωτογραφια εγω, ο Βασιλης Αλεξιου,16 χρονων τοτε, μαζι με τον πατερα μου,περιπου μια ωρα πριν το τελος του παιχνιδιου. Μαζι του πανηγυρισα το πρωταθλημα μετα απο 24 χρονια. Το πρωτο μου πρωταθλημα. Θα τη θυμαμαι παντοτε αυτη τη στιγμη. Να ειμαστε γεροι να πανηγυρισουμε κι αλλα πρωταθληματα
Γιάννης Πανίδης
Στον πλανήτη είναι μια και μοναδική….
Ο πατέρας ΠΑΟΚ η 3 μου αδερφές Παναθηναϊκός και εγώ με τα δυο μου αδέρφια ΑΕΚ.
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια στιγμή αλλά λίγο περισσότερο νομίζω θα έλεγα το 4-0 επι του Ολυμπιακού.
Ο αδερφός μου άρρωστος με 39 πυρετό τον είχα ζαλίσει να πάμε γήπεδο μου λέει είμαι αρρώστος του λέω μια χαρά είσαι η αρρώστια είναι στο όακα ξεκινήσαμε από Καβάλα για το γήπεδο του λέω θα κερδίσουμε 3-0 και θα γίνεις καλά
Μετά το τέλος του αγώνα η φωνή του είχε κλείσει ο πυρετός έμεινε στο 39 κολλημένος αλλά είχα πέσει έξω κερδίσαμε 4-0 τελικά εκείνο το βράδυ δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Γιώργος Ρέντας
Ευκλείδης Παραράς
Καλημέρα,
Η πρώτη φορά που πήγα στο γήπεδο της Νεας Φιλαδέλφειας ήταν στις 29 Σεπτεμβρίου 1971 για τον αγώνα της ΑΕΚ με την ΙΝΤΕΡ (τελικό αποτέλεσμα 3-2). Με είχαν πάει οι γονείς μου, εκείνοι κάθισαν στο ζαχαροπλαστείο του Κανάκη και με περίμεναν ώσπου να τελειώσει ο αγώνας, οπότε τους βρήκα και γυρίσαμε στο σπίτι.
Ήταν ένα εκπληκτικό παιχνίδι σε γεμάτο γήπεδο. Ακόμα πιστεύω ότι ήταν το καλύτερο παιχνίδι της ΑΕΚ που έχω δει ποτέ. Αν και είχε χάσει με 4-1 πριν δύο εβδομάδες στην Ιταλία, μπορούσε εδώ να πάρει την πρόκριση με βάση τις ευκαιρίες που είχε στον αγώνα. Άλλωστε είχε δύο δοκάρια στο πρώτο ημίχρονο και ο τερματοφύλακας Μπορντόν είχε κάνει πολλές αποκρούσεις.
Εκείνο που θυμάμαι έντονα ήταν το γκολ του Μίμη Παπαϊωάννου λίγο πριν λήξει το πρώτο ημίχρονο με ατομική προσπάθεια από αριστερά και σουτ από τη γωνία της μεγάλης περιοχής στην απέναντι γωνία του τερματοφύλακα.
Μεταξύ των άλλων παικτών έπαιζε και ο Λαβαρίδης που απέναντι σε ιταλικές ομάδες είχε πάντα καλή απόδοση.
Ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας δώσατε να θυμηθούμε παλιές ιστορίες.
Πάνος Παραράς
Μετά την οβίδα του Λάζαρου.
Αεκ οσφπ 3 2. Εκεί π πραγματικά πιστέψαμε μετά από χρόνια στη λέξη ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ
Γιώργος Καμαρίτης
Σαν φυσιοθεραπευτής του Εργοτέλη βρέθηκα σαν “αντίπαλος” με την αγαπημένη μου ομάδα στο ΟΑΚΑ με 30.000 κόσμο.
Ήταν ένα μεγάλο πάρτι, η ομάδα έκανε ένα νέο ξεκίνημα με πρόεδρο το Ντέμη, στα μεγάφωνα έπαιζε το “Μόνη ξανά δε θα σ’αφήσω” ένα ολόκληρο γήπεδο να δονείται κ να το τραγουδάει με μια φωνή κ εγώ ήμουν εκεί σε απόσταση αναπνοής από τους παίχτες μας κ απολάμβανα κάθε στιγμή….Ανατριχίλα….
Δυστυχώς δεν υπήρχαν τότε τα έξυπνα κινητά για βίντεο κ selfies, αλλά με μια φωτογραφική μηχανή κ την βοήθεια των “φωτογράφων” αστυνομικών (!!!) έβγαλα όσες φωτογραφίες μπορούσα, από τις οποίες σας στέλνω κάποιες.
Όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα είναι βαθιά χαραγμένα στο μυαλό κ τη καρδιά μου. Ήταν μια στιγμή που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ….
Βαγγέλης Φίκος
Γιώργος Μώρ
Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΙΔΗ ΣΤΟ ΠΕΝΑΛΤΥ ΜΕ Κ.Π.Ρ. ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΣΤΟ 6-1 Ε[Ι ΤΟΥ ΓΑΥΡΟΥ ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΟΣ ΓΥΡΙΣΕ ΤΗ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟ ΤΕΡΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΑΔΙΣΤΙΚΟ ΤΑΚΟΥΝΑΚΙ ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΓΚΟΛ .ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 6-1 ΠΗΡΕ ΤΗ ΜΠΑΛΑ Ο ΑΡΔΙΖΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΓΑΥΡΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΣΤΟΝ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΕΛΗΞΕ ΕΛΗΞΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΦΑΝΕ ΕΒΔΟΜΟ.
Takis K
Η δική μου μεγάλη στιγμή… ήμουν 7 ετών, Αύγουστος 1972. έπαιζα ποδόσφαιρο, απογευματάκι νωρίς με φανέλα της ΑΕΚ με ρίγες μαζί με τους φίλους μου κάπου στην Αθήνα. Ήρθε ξαφνικά ο θείος μου περαστικός στο σπίτι μας από το χωριό του, με είδε στον δρόμο με την φανέλα και μου είπε πως πάει στο γήπεδο να δει το φιλικό της ΑΕΚ με την Νασιονάλ και να με πάρει μαζί…. Η πρώτη μου φορά στο γήπεδο. Θυμάμαι καθόμουν στο κατάμεστο κάγκελο γύρω από τις εξέδρες κοντά στον αγωνιστικό χώρο, και λοξά πίσω από τους πάγκους των δυο ομάδων…. υπέροχη αίσθηση, δεν χόρταινα να μυρίζω το ποτισμένο χορτάρι και να βλέπω ζωντανά την ΑΕΚάρα. νομίζω πως ήρθαμε 1-1 αν θυμάμαι καλά. με τερματοφύλακα στην ΑΕΚ τον Αργεντινό Νέστορ Ερέα….
Που πας ρε Καραμήτρο
Εγώ δεν μπορώ να θυμηθώ την πρώτη μου φορά στο γήπεδο, ήμουν πάρα πολύ μικρός όταν με πήγε ο πατέρας μου στις αρχές των 60’s. Αξέχαστο όμως το 3ο γκολ του Μίμη με την ΚΠΡ και μετά η απόκρουση του Χρηστίδη, το γκολ του Καραγκιοζόπουλου με το γαύρο και στη συνέχεια η ατμόσφαιρα στο τελευταίο παιχνίδι, η ατμόσφαιρα το 1973 στο φιλικό με τη Λανς (5-2 νομίζω κερδίσαμε), η ατμόσφαιρα με Μπάρτσα, η ατμόσφαιρα με Δυναμό Δρέσδης, όπως και η ατμόσφαιρα σχετικά πρόσφατα με Μίλαν. Και άλλα γκολ πάρα πολλά βέβαια που τι να πρωτογράψεις (από Ίντερ στο 3-2 μέχρι του τελικού του κυπέλλου σχετικά πρόσφατα με γαύρο και μέχρι του Γιακουμάκη στο 1-2 στο τηγάνι κ.λπ.).
Γιώργος 66
Καστορια -ΑΕΚ 81-82 . Στο παλιο ξερο γηπεδο (χωρις χορτο) παρακαλω. Με πηρανε μαζι τους τα μεγαλυτερα ξαδελφια μου (ολοι Ενωσιται) και πηγαμε 2 ωρες δρομο με αμαξι κατσικοδρομο, να δουμε Θωμα Μαυρο . Ελειπαν ολα τα βασικα αστερια μας (5-6) οπως Μπαγεβιτς και αλλοι, και ισοφαριστηκαμε . Στο 1-1 (τελικο) εβαλα τα κλαματα. Ειμουνα 15χρ κι εβλεπα πρωτη φορα την ΑΕΚΑΡΑ…
Γιώργος Μουρατίδης
Σιγουρα αυτο που θα μου μεινει αξεχαστο ειναι η γκολαρα του μεγαλου Μιμη Παπαιωαννου με την ΚΠΡ. Επισης και το γκολ του Μαρτον Εστερχαζυ με την μεγαλη ΡΕΑΛ.
Αντώνης Ρισσέτης
Χάρης Πάτσης
Γεράσιμος Ταβανιάτος
Μάριος Αλβέτος
Πρώτη φορά στη Νέα Φιλαδέλφεια με πήγε ο πατέρας μου, βάζελος εκείνος, στις 16/4/1980 σε φιλικό ΑΕΚ -Wolves 2-2….To goal της ζωής μου είναι το πρωταθληματικό του 1989, του Τάκαρου απέναντι στο γαύρο. Βρίσκομαι πίσω από το τέρμα του γαύρου, εκεί που σήμερα είναι η Original, κι έχω τη φάση μπροστά μου από την αρχή “πιάτο”.Την άλλη μέρα βρίσκομαι φωτογραφία στο κεντρικό δισέλιδο των Νέων, να κρέμομαι πάνω από τη τάφρο του ΟΑΚΑ σε έκσταση….Δεν έχω νοιώσει έτσι ποτέ μου. Αξέχαστη μου έχει μείνει η ατμόσφαιρα στο ματς με την Barcelona στη Νέα Φιλαδέλφεια, η εξέδρα στο Παρίσι το 1997 και σε αρνητική διάθεση αξέχαστος ο τελικός με τον βάζελο το 1994 και η βραδιά του Ποντίκη….Για τη φωτογραφία ένα θα πω, “ήμουν κι εγώ εκεί,στον αγωνιστικό χώρο”…..
Κώστας Εξακουστός
Πρώτος αγώνας ΑΕΚ-Εθνικός 3-1 πρωτ.1970-71 γκολ που πανηγύρισα,το γκολ του Σ.Πομώνη στο 1-4 με την Ίντερ στο Μιλάνο στο Πρωταθλητριών. Προηγηθήκαμε.
Τζιμ Νταλακούρας
ΑΕΚ-Απολλων 2 0 , όπου μαθηματικά πήραμε τον τίτλο. Πρώτο μ ματς στη 16-17.
Παναγιώτης Κατοχιανός
Πρώτη δυνατή και αξέχαστη ανάμνηση ήταν όταν ήμουν από τις μασκοτ(τα παιδιά που συνοδεύουν τους ποδοσφαιριστές) στο ματς ΑΕΚ Λιλ το 2006 νμζ τον Νοέμβριο που κερδίσαμε με γκολ του λυμπε τότε… Αξέχαστη εμπειρία
Παναγιώτης Κύρκος
1989-90 αεκ – δυναμό δρεσδης τα γκολ Μανωλα- Σαββίδη την ίδια χρονιά το τακουνάκι του Χριστοδούλου
Πίτερ Καψάλης
ΑΕΚ Ίντερ 3-2 9 χρόνων…πρώτη εμπειρία που θυμάμαι καλά…ΑΕΚ QPR 3-0 κ πρόκριση ….η μεγαλύτερη χαρά της ζωής μου …(παιδιά εξαιρούνται).
Θοδωρής Δαέλλης
Η Πρώτη φορά που παρακολουθώ την Αεκάρα μας στην ασπρόμαυρη τηλεόραση του σπιτιού μας στο δεύτερο γύρο του ΟΥΕΦΑ με αντίπαλο την Ιντερ Μπρατισλάβας έτος 1975. Μαθητής Α Δημοτικού με είχε συνεπάρει η αγωνιστικότητα, το πάθος και η αύρα αυτής της ομάδας σε ένα συγκλονιστικό ματς που νίκησε 3-1 αλλά αποκλείστηκε γιατί είχε χάσει στη Σλοβακία με 2-0. Για κακή μου τύχη είχε κάνει καταπληκτική εμφάνιση ο Στέφανος Θεοδωρίδης το δεξί μπακ εκείνης της ομάδας με τρομερά τρεξιματα και μεγάλο επιθετικό οίστρο. Η λεπτομέρεια που λεγομαι Θοδωρής ήταν το θεόσταλτο σημάδι να θεωρήσω ότι αυτή ηταν η ομάδα της καρδιάς μου και να μην τη αποχωριστώ ποτέ. Μέχρι τότε έλεγα ότι ήμουν Ολυμπιακός διότι όλο το σόι γαύροι και η γειτονιά στη Νίκαια κοκκίνιζε ολοκληρωτικά αλλά δεν ήταν συνειδητή επιλογή μου. Οπότε για άλλη μια φορά κόντρα στο ρεύμα και στις εύκολες επιλογές. ΑΕΚΑΡΑ σε δύσκολες εποχές και περιοχές αλλά με αξέχαστες μοναδικές αυθεντικές στιγμές χαράς. Στο πρώτο αγώνα που είδα την ΑΕΚ ζωντανά ήταν στο Καραϊσκάκη στη θύρα 13 με πρώτο ξάδελφο που ήταν γαύρος μεγαλύτερος 10 έτη. Χρονιά 1982 που πήραμε το κύπελλο και έβαλε το γκόλ στο 77 ο Θωμάς Μαύρος και φύγαμε νικητές με 0-1. Μου φαίνεται σαν χθες και θυμάμαι τρομερές λεπτομέρειες απο τον αγώνα.
Μανώλης Πολυκρέτης
Πρώτη έντονη εμπειρία οι πανηγυρισμοί στην Ομόνοια μετά τη νίκη επί της Ντέρμπυ μέσα στην Αγγλία. Αξέχαστα γκολ πολλά, πιο χαρακτηριστικό όμως, το γκολ του Μαύρου μέσα στο παλιό Καραϊσκάκη για το κύπελλο, όταν από τη θύρα 7 φώναζαν στον Παπαδόπουλο τον Κύπριο “σκότωσέ τον, σκότωσέ τον!” αλλά εκείνος πρόλαβε να δει μόνο την πλάτη του και τη μπάλα στο τέρμα που ήταν από την πλευρά της Καστέλλας.
Βασίλης Γιαννατσέλης
1989 – Καραγκιοζόπουλος!!! Ήμουν 7!! Κάτι πιο πρόσφατο, φυσικά Γιακουμάκης, πάλι εναντίον των γαύρων!
Νίκος Τέτος
ΑΕΚ -ΠΑΟΚ….2-0 με Μαυρο κ Βλαχο….πρωτο ματς Ολυμπιακο σταδιο….κ σηκωσαμε το κυπελο
Χρήστος Χ.
Δύσκολα μας βάζετε! Θα πω όμως το πέναλτι που απέκρουσε ο Χρηστίδης με την QPR και μας έδωσε την πρόκριση στους “4” του ΟΥΕΦΑ! Με τον αδελφό μου να με σηκώνει μαζί με την καρέκλα ψηλά, σε καφενείο του χωριού, για να πανηγυρίσει και όσα επακολούθησαν στο τέλος, που αποτέλεσαν την πρώτη παιδική αγάπη και παντοτινή!
Γιώργος Δρίμτζιας
Η πρόκριση στα πέναλτυ με τη QPR. Χρηστιδης αλλαγή με το Στεργιουδα. Στη τηλεόραση βέβαια 8 χρόνων.
Γρηγόρης Αθανασιάδης
Η εκπληκτική ατμόσφαιρα στην Φιλαδέλφεια στον επαναληπτικό με την Π.Σ.Ζ ασχέτως ότι αποκλειστηκαμε όπως αποκλειστηκαμε με τα βρωμοκορακια!!!Ο αγώνας ήταν στις 9 αν δε κάνω λάθος και το γήπεδο είχε γεμίσει τρεις ώρες πριν!!!Αξέχαστη μέρα και παλμός εξέδρας!!!!
Dimitris Ve
Η δική μου μεγαλύτερη στιγμή με την ΑΕΚ είναι όταν έγινα ΑΕΚ και γιατι είμαι ΑΕΚ
Σωτήρης Πανουσάκης
Η πρόκριση στα πέναλτι με την QPR. Ασπρόμαυρη τηλεόραση… μαγεία! Νομίζω ότι τότε ήταν η στιγμή που αυτομόλησα και από ΠΑΟ που ήταν η ομάδα του πατέρα , έγινα ΑΕΚ.
Dhmhtrhs Spili
Ο ημιτελικός κυπέλλου με τον Ηρακλή το 1983 που νικήσαμε 2-0.
Γιώργος Γραμμάτικας
Σίγουρα η όλη προσπάθεια και γκολάρα του Τάκη του -! Έρεε το – άφθονο!
Chris Anastasiou
3 Νοε 1976· Ντέρμπι Κάουντι – ΑΕΚ 2-3 (53′ Τζόρτζ, 88′ Ρίοχ – 64′ Νικολούδης, 77′ Τάσος, 84′ Βάγκνερ)
Φοιτητής τότε.
Εκεί ήμουνα.
George ‘Roach’ Sakellariou
Πρώτη φορά όταν ήμουν 5-6 ετών κάπου στα 1992 στη θύρα 19 με τον πατέρα μου.
Η ΑΕΚ έπαιζε με ασπρόμαυρα και οι σκώληκες με κιτρινόμαυρα.
Οπότε έκανε φάση ο Άρης πεταγομουν να πανηγυρίσω και οι γύρω γελούσαν που ήμουν μικρός και δε καταλάβαινα ποια ήταν η ΑΕΚ…
Τηλεόραση:
Αγαπημένο γκολ το πέναλτι του Ατματζίδη στον τελικό με το βαζελος το 1997
Γήπεδο: γκολ Νάβας με τη Λεβερκούζεν στο 2-0 (θύρα 3)
Thanos T Zachs
Το χθεσινό μου βίντεο. Σύντομα και του 1992. Τα υπόλοιπα είναι αναμνήσεις στο μυαλό μου
Κώστας Μυλωνάς
Εθνικος -ΑΕΚ 0-3 (με Μπατιστα ο Εθνικος) ,Δημητριαδης γκολ με σπαρτακ μοσχας τρελα
Giorgino Avdira
ΑΕΚ-ΠΑΟΚ ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟΥ 1983 ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΑΡΑ ΒΛΑΧΟΥ
Ευάγγελος Κυριαλάνης
Η δική μου εμπειρία με την ΑΕΚ ήταν όταν ήρθε στην Κομοτηνή με αντίπαλο τον Πανθρακικό στο ΔΑΚ Κομοτηνής για την Σούπερ Λίγκα αν θυμάμαι καλά το 2008 ! Μένω κοντά στην πόλη και πήγαμε με τον φίλο μου Sotos-vaso Zisis από την μεριά που ήταν οι ΑΕΚτζήδες και περάσαμε τέλεια !
Μιχάλης Μαλεσιάδας
Απο την τηλεοραση ρειντζερς αεκ το καλυτερο τακτικα παιχνιδι που εχω δει ποτε…
Σπύρος Παπαϊωάννου
Όταν στις ειδήσεις ήταν η ώρα για τα αθλητικά καθόμουν και έβλεπα, όταν έδειχνε την ΑΕΚ σχεδόν πάντα έδειχνε και σκεπαστή… πρώτη δυνατή εικόνα για έναν πιτσιρικά και το απόλυτο κλείδωμα με την ομάδα… Καραγκιοζοπουλος το 89. Πάμε ΑΕΚΑΡΑ ΜΟΥ
Γιάννης Τζήμας
ΑΕΚ-ΠΑΟ 2-0 ( γκολ Κοπιτσής-Αλεξανδρής)πρώτη φορά που πήγα είδα από κοντά αγώνα μια και είμαι από Καναλακι Πρεβεζας…..Θύρα 5 και όταν μέσα από το σκοτάδι ανεβαίνοντας τα σκαλιά είδα το γήπεδο ανατρίχιασα….!!!
Γιάννης Γιαννούτσος
Πρώτη φορά στο ΟΑΚΑ σε ηλικία 10 χρόνων Ολυμπιακός ΑΕΚ 0-1 Θωμάς Μαύρος με κεφαλιά..
Αλέξης Αγγελής
ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΤΆΚΗ ΜΕ ΤΟ ΓΑΥΡΟ 0.1 83 ΕΙΜΟΥΝ 34 18 ΧΡΌΝΟΝ ΤΌΤΕ ΕΊΧΑ ΤΡΕΛΑΘΗ
Θανάσης Στρατιώτης
Πρώτη φορά στο γήπεδο σε ηλικία 9 χρόνων το 85-86 ΑΕΚ-μπαοκ 4-1, γκολ ντανιελο Αεκ-τορινο 2-2 φωτοβολίδα!!!!στην φώτο είμαι αριστερά μπροστά από την 19 με γύψο στο αριστερό χερι
Δημήτρης Χατζηρουσέας
Το γκολ του Καραγκιοζοπουλου με τον Ολυμπιακό ήμουν 10 χρονών τέτοια χαρά και πανηγύρια
Παύλος Γιαννάκης
Με τον ΟΦΗ τελευταία αγωνιστική και πρωτάθλημα(1994).
Γιάννης Μποτσακάκης
Το ένα μηδέν με ρεαλ με το φάουλ του Τσιαρτα
Αλεξάνδρος Καλτσάς
τα 2-0 το ματς με rangers,θα δύο ματς στο κύπελλο με Ολυμπιακό τη χρονιά Ραβουση και το γκολ του σεντενο στο bernabeu,πρέπει ν ακούστηκα σ όλο το ιλιον.
Κυριάκος Ζωγράφος
Τάκης Καραγκιοζόπουλος 0-1 τον γαύρο στο ΟΑΚΑ 1988-89. 5 άτομα να ακούμε στα ΑΜ Έρα Σπορ στην Κύπρο ενώ πηγαίναμε σε οικογενειακό γάμο. Οι υπόλοιποι στο αυτοκίνητο τρελλάθηκαν και εγω μόλις γνώριζα την πιο μεγάλη αγάπη της ζωής μου
Χρήστος Πρόξενος
Το γκολ του Καραγκιοζοπουλου…Το οποιο εβαλε τελος στα πετρινα χρονια
Γιάννης Ράπτης
Βρήκα το ματωμενο τσιρότο του Σλισκοβιτς στο 3-1 στο τέλος κ δε το πήρα…. Το γκολ του ΤΌΝΙ στη Σκωτία.!!
Γιώργος Σωπηλιάδης
Το γκολ του Τάκη το 89!!!
Παναγιώτα Μπακομιχάλη
Η πρώτη γνωριμία το ΑΕΚ_QPR που κόλλησα ΑΕΚ.Η πιο εντυπωσιακή εμπειρία το ΑΕΚ-Μιλαν…
Βασίλης Μπάμπαλης
ΑΕΚ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1983-84 2-1ΜΕ 2 ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΘΕΩΜΑ!!!!!! ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΚΕΠΑΣΤΗ ΕΓΩ ΤΟΤΕ 11 ετων!!!
Νίκος Μυτιλήνη
βλεπω οτι δεν θυμαται κανενας το 6-1 στην Φιλαδέλφια με την πορτο το 1978.Τι αγωνας ηταν αυτος.
Λεωνίδας Μουστάκης
Η προκριση με την ρεητζερς το γκολ του παπαιωαννου
Πάνος Κατεμής
ΚΌΡΙΝΘΟΣ-ΑΕΚ 1-2 1991-92.Εγω 10 χρόνων από Κορινθο να υποστηρίζω και τις 2 ομαδες μεχρι που έκανε το 1-2 λίγο πριν το 90 το σίχαμα ο Αλεξανδρής.Χοροπηδουσαν οι ORIGINAL στο πέταλο των όρθιων σαν να μην υπάρχει αύριο.. Απο τότε και ύστερα δεν τέθηκε ποτέ ξανά κανένα διλλημα…
Δημήτρης Δημητρίου
Αργυρουπολη, Κωσταντινουπολεως και Κυπρου δεκα χρονων με το ραδιακι στο χερι ! Πανυγηριζα σα τρελλος και με κυνηγουσε η μανα μου γιατι νομιζε οτι κατι με δαγκωσε…αρε ΑΕΚΑΡΑ ΜΟΥ !!!
Ηλίας Φλουντζής
Ετών 17 ολυμπιακό στάδιο αεκ – οσφπ ή οσφπ – αεκ 1-0 με τον Θ. Μαύρο και όλοι να φωνάζουν :σαργκανη σαργκανη ο μαύρος τι σου κάνει
Γιωργος Γεωργακοπουλος
ΑΕΚ-Κ.Π.Ρ. 3-0 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΣΤΑ ΠΕΝΑΛΤΙ.
Πάνος Κακογιάννης
Στην 21 βλεποντας τον Σαραβακο να σκοραρει επι της Ρειντζερς!!!!!!!!
Νικόλας Γλύφτης
ΑΕΚ -ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΘΗΝΩΝ 1-0 (Παπαϊωάννου ).1976 Νομιζω.Τερματοφυλακας ο 37 χρονος τοτε Στέλιος Σεράφιδης λογω τραυματισμού του Κωνσταντινιδη.
Adriano21
Στιγμές πολλές, όλες με φόντο το γήπεδό μας.
1)Το αυτόγραφο του Θεωμά έξω από την 18 σε φωτογραφία που πουλούσαν μικροπωλητές.
2)Τον πατέρα του Μαύρου που μπαίνοντας μέσα στο γήπεδο μας είπε ότι ο γιος του θα βάλει 3 γκολ, σε ένα ματς υπό καταρρακτώδη βροχή (τελικά έληξε 1-0 με γκολ του Δίντσικου προς το τέλος). Στο 2ο, ο Θωμάς έπιασε “γεμάτα” ένα σουτ και ξάπλωσε κάτω ένας αμυντικό που απέκρουσε με την πλάτη, η μπάλα πρέπει να ζύγιζε 100 κιλά με τη βροχή… ήταν το πιο ανατριχιαστικό αααααχ που έχω ακούσει.
3)Τον παλαίμαχο πλέον Κλεάνθη Μαρόπουλο που πήγε να μπει στα επίσημα και τον σταμάτησαν κάποια αμούστακα παιδάκια-σεκιουριτάδες για έλεγχο, πολύ άβολη στιγμή.
4)Τα 2 γκολ του “μικρού” με την Ρέιντζερς, στην σκεπαστή. Δεν είδα κανένα γκολ από το σημείο που ήμουν κι επίσης δεν κατάλαβα ποτέ πώς βρέθηκα στα κάγκελα ενώ ήμουν πάνω από τη μέση της κερκίδας.
5)Τα αποχαιρετιστήρια παιχνίδια του Μαύρου (ΑΕΚ-Εθνική Ελλάδος) και του Αρδίζογλου (ΑΕΚ-Απόλλων Αθηνών).
6)Το ξύλο με τα ΜΑΤ στην σκεπαστή στο ΑΕΚ-Ηρακλής στο τελευταίο παιχνίδι της ομάδας με πρόεδρο τον Ζήτα.
7)Και ένα ματς με τον Μίμη Παπαϊωάννου να μπαίνει αλλαγή, στη Χαλκίδα αν θυμάμαι καλά.
2-3 πήγα να γράψω και θα μπορούσα να γράφω 1.002
Βασιλης21
Το πρώτο μου παιχνίδι 7 χρονών με την Γαλατά στο ΟΑΚΑ! Απίστευτο συναίσθημα το πρώτο γκολ το είδα στο 2ο παιχνίδι που πήγα ήταν ένα 2-1 επί του Ηρακλή με δύο γκολ του αγαπημένου μου Κατσουράνη! Η πιο τρελή στιγμή το 3-2 με τον Ολυμπιακό στο τρίτο γκολ νόμιζα ότι θα σπάσει το πάνω διάζωμα! Επίσης και η ατμόσφαιρα με τον Λεβαδειακό στο ματς τίτλου, απ αυτο το ματς δεν θα ξεχάσω τους παππούδες δίπλα μου που έκλαιγαν! Και έλεγαν ένα μας έμεινε ακομα(εννοούσαν το γηπεδο) και μετά ας φύγουμε!!!
Σταύρος από Καμένα Βούρλα
Σπύρος Σερμπέτης-Παππάς
Αντί πολλών στιγμών που μπορούσα να επιλέξω για αυτή την καρμική σχέση, επιλέγω μια φωτογραφία που είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό ΑΕΚ Empire τον Σεπτέμβριο του 2005, από το ταξίδι μου στο Παρίσι. 12 χρονών τότε, μετά από το πρώτο μου εισιτήριο διαρκείας και μια ολόκληρη χρονιά δίπλα στα τρία πιο όμορφα γράμματα της ζωής μας, η μητέρα μου (που μου «κόλλησε» το μοναδικό υπαρκτό άκρως θετικό κιτρινόμαυρο μικρόβιο) προνόησε να βάλει στις αποσκευές μια φανέλα του Κατσουράνη, για να τραβήξουμε αυτή τη φωτογραφία.
15 χρόνια μετά, με όλα αυτά τα χρόνια δίπλα στην ΑΕΚ με το διαρκείας μου, ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες (η μητέρα μου έκανε μεταμόσχευση καρδιάς το 2013 και, αν μπορείτε να μαντέψετε, με ρώτησε το αποτέλεσμα της ομάδας μας με την Κηφισιά, τότε επί Γ’ Εθνικής), η ΑΕΚ αποτέλεσε πιστό σύντροφο και την καλύτερη παρέα σε όλη τη σταδιοδρομία της ζωής μου.
Ευχαριστώ που μου δώσατε το βήμα για να εκφράσω όλα τα παραπάνω. Να είστε καλά και να έχουμε όλοι την ευκαιρία να δούμε την ΑΕΚάρα μας να μεγαλουργεί και πάλι στην Αγιά Σοφιά μας.
Με εκτίμηση,
Σπύρος Σερμπέτης-Παππάς.
Liontos 21
Είμαι ο Φίλιππος είμαι 10 χρόνων και η πιο αγαπημένη εμπειρία με την ΑΕΚ στην φιέστα του πρωταθλήματος στη Ριζούπολη όπου είχε πολλά καπνογόνα την σεζόν 2017/18. Είμουν μαζί με τον αδερφό μου, τον Πατέρα μου, τον θείο μου και τον ξάδερφο μου Μήτσο.
Εντύπωση μου έκανε όταν πέρασε το λεωφορείο με τους παίκτες οι οποίοι πανηγύριζαν.
Πανος Γιαννακοπουλος
Πρώτη φορά….1977-78 ΑΕΚ-Ρόδος 5–2………γκολ Καραγκιοζόπουλος……Αξέχαστο το κλάμα του Πανταζή που εξέφρασε τα μάτια όλων των ΑΕΚτσήδων.
Μάνος Κοκκιάς
Τάκης Καραγκιοζοπουλος
0-1
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ!!!!
Δημήτρης Χατζόπουλος
Μάιος ’88, ΑΕΚ-Ηρακλης 1-0 επεισόδια. Η πρώτη μου φορά 6 χρόνων. Καθόμουν πάνω από τη σκεπαστή.
Σπύρος Λινάρδος
Θρίαμβοι αμέτρητοι. Αλλά για εμένα, επειδή καψούρα σημαίνει να πονέσεις , Το παιχνίδι με τον Πανθρακικό, κλάμα & υποβιβασμός, εάν μέχρι τότε ήμουν ΑΕΚ άρρωστος , μετά από αυτό το ματς ήμουν ΑΕΚ Χ 1000000000 φορές περισσότερο…
Σίμος Αρζένης
Το ΑΕΚ τορίνο το 2-2 με την γκολαρα φάουλ τού Ντανιελο
Χάρι Ζαβερδίνος
Το 3 – 0 του Μιμη με την QPR !
Λάκης Μπαλάλης
Εάν θυμάμαι καλά μάλλον λιγο πριν την δεκαετία του 60 με τον Νέστορα σε παιχνίδι στην Φιλαδέλφεια με τον Ηρακλή. Πηρε την μπάλα από την σέντρα πέρασε και τον τερματοφυλακα,με τον σέντερ μπακ γαντζωμενο πάνω του και να μπαίνει με την μπάλα στα δίκτυα. Απιστευτη θύμηση.
Αργύρης Κωστούρος
Το πρώτο ματς στο γήπεδο ήταν το ΑΕΚ-Βέροια 5-0 στο ΟΑΚΑ το 1987, στη τηλεόραση ο τελικός του 1983 με τον ΠΑΟΚ, στο γκολ που τρελάθηκα ήταν του Κατσουράνη στο 1-2 με τον Ολυμπιακό στη Ριζούπολη και η πιο αξέχαστη στιγμή η πρόκριση με τη Σπαρτάκ Μόσχας.
Νίκος Ιωάννου
Ολυμπιακος-ΑΕΚ 0-1 με γκολ του Ντέμη απο μπαλια Σαβέφσκι
Christos Dimitriou
Πρώτη φορά: ΑΕΚ-Καβάλα 5-1, πρεμιέρα 1980-81, αξέχαστη στιγμή: 7/5/89 – γκολ Καραγκιοζόπουλος
Γιωργος Παπαπανος
Το μεγαλύτερο κλάμα το έριξα με την Λοκομοτιβ. Καταραμένη μέρα. Θέλω να την ξεχάσω
Nikos Michalis
Ντεμης ΑΕΚ -ΡΕΑΛ 3-3
Panos Mpouzas
Ζούλιο Σεζάρ εναντίον Ντίντα…Ένα γκολ και ο κόσμος της ΑΕΚ θα πάει στα ουράνια… Φεύγει ο Σεζάρ γκοοοολ!!!!ΑΕΚ-ΜΙΛΑΝ 1-0
Λαμπρος Μηνιας
Το γκολ του Σαβέβσκι με τον Άγιαξ
Κωστας Στρογγυλος
Το γκολ τσιριλο με αντερλεχτ
Γιωργος Σακ
Όλες είναι στιγμές που θα ξανάρθουν μάγκες μου..
Η μεγάλη στιγμή μου είναι με τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου μικρό παιδί όταν ήμουν να με κρατάει και να μπαίνουμε μαζί στο γήπεδο.. Αυτές είναι οι μεγάλες και ανεκτίμητες στιγμές!
Και τώρα φυσικά να πηγαίνω τους γιους μου!
George P. Georgiou
Το γκολ του Ντέμη που κάνει το σκορ 3-1 στο ΑΕΚ – ΡΕΑΛ στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Mihalis Matsos
Το γκολ του Καραγκιοζόπουλου που έδωσε πρωτάθλημα μετά από 10 χρόνια.
Orestis Stratis
Andreas vet
1ος μου αγωνας, ουτε 7 ετων εγω, Παναχαϊκη -ΑΕΚ 0-2 Γενάρης 1991. Εχουμε μπει με τον πατερα μου αργα στο β ημιχρονο οταν ανοιξαν οι πορτες (ο πατερας μου φοβοταν μην γινουν επεισοδια οπως το 1988) και καθομαστε στους ορθιους μπροστα στο κλειστο γυμναστηριο που ειναι κολλητα με το ποσοσφαιρικο γηπεδο για οποιον ξερει το γηπεδο. Προλαβα κ το γκολ του Σαββιδη στο τελος!
Γιάννης Ιωαννίδης
Επιλέγω να μιλήσω για τους αγώνες που με σημάδεψαν και όχι για πρόσωπα , η ΑΕΚ είναι και θα είναι στην καρδιά μας πάνω από όλους , με την ιστορία της ( όχι μόνο σε τίτλους…) και αυτό που αντιπροσωπεύει μας κάνει να λέμε «’ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΕΚ»
ΑΕΚ –ΟΣΦΠ 6-1 ,1978 , απέναντι από μία ασπρόμαυρη τηλεόραση καθισμένος σε 1 πολυθρόνα μαζί με τους 2 σχεδόν συνομηλίκους ξάδελφους μου ,και οι 2 ΟΣΦΠ…) – Η στιγμή ( ε τον Τάσο στα δύχτια !!!) που ‘’γεννήθηκε’ η ΑΓΑΠΗ! ΑΕΚ – ΠΑΟΚ 1-1 1982 , Η πρώτη φορά στο Ν.Γκούμας και μέσα στην σκεπαστή , ακόμη μπορώ μα αισθανθώ την μυρωδιά από το γρασίδι και να με θυμάμαι να κολλάω για πρώτη φορά στα κάγκελα! ΟΣΦΠ – ΑΕΚ 0-1 ,1989 , υπηρετώντας στο ναυτικό και υποχρεωμένος να γυρίσω εκείνη την ημέρα στο καράβι που ήταν σε ΠΕΑΚ στην Κρήτη , κολλημένος ( σχεδόν μουγκός) μπροστά σε μία τηλεόραση στο πλοίο και στο τέλος να σχεδόν να κλαίω από χαρά και να γυρνάω γύρω- γύρω όλο το πλοίο πανηγυρίζοντας σχεδόν με έναν <<αθόρυβο>> τρόπο, μέχρι το πρωί που φτάσαμε στο νησί. ΑΕΚ – ΧΑΛΚΗΔΟΝΑ 1-0 2004 , Η μεταλαμπάδευση από πατέρα στον γιό … η πρώτη φορά με τον γιο μου στο γήπεδο ακολουθώντας το όραμα εκείνης της χρονιάς !!! , Φανταστική χρονιά και ας μην τα καταφέραμε στο τέλος !!! ΑΕΚ – ΜΙΛΑΝ -1-0 , 2006, Εικόνες που σε σημαδεύουν , ένας καταπληκτικός κόσμος , μια ψυχωμένη ομάδα όπως την θέλει και την φαντάζεται κάθε οπαδός της … οι σημαίες ακόμη ανεμίζουν!
leonidasbxl
Πιό έντονο συναίσθημα η πρόκριση στα πέναλτυ απέναντι στην Κουίνς Πάρκ το 77. 14ετής εγώ τότε στην Καλαμάτα δεν με χωρούσε το σπίτι, με το που αποκρούει ο Χρηστίδαρος το δεύτερο πετάχτηκα έξω και έκανα τον … δικό μου γύρο θριάμβου στην ερημωμένη Αριστμένους
Chris
Πρώτη μου φορά η συγκεκριμένη φώτο. 6 Ιουνίου 1993, φιέστα με γαύρο. Ανεβαίνοντας από την 5-6-7 το πρώτο που αντίκρυσμα ήταν δίπλα μου η σκεπαστη σε ένα γήπεδο κατάμεστο μιάμιση ώρα πριν τη σέντρα. Ανατριχίλα και μόνο…. Πέρασαν 27 ολόκληρα χρονιά και τα συναισθήματα ίδια όπως τότε….
Andreas vet
1ος μου αγωνας, ουτε 7 ετων εγω, Παναχαϊκη -ΑΕΚ 0-2 Γενάρης 1991. Εχουμε μπει με τον πατερα μου αργα στο β ημιχρονο οταν ανοιξαν οι πορτες (ο πατερας μου φοβοταν μην γινουν επεισοδια οπως το 1988) και καθομαστε στους ορθιους μπροστα στο κλειστο γυμναστηριο που ειναι κολλητα με το ποσοσφαιρικο γηπεδο για οποιον ξερει το γηπεδο. Προλαβα κ το γκολ του Σαββιδη στο τελος!
Βασιλης21
Το πρώτο μου παιχνίδι 7 χρονών με την Γαλατά στο ΟΑΚΑ! Απίστευτο συναίσθημα το πρώτο γκολ το είδα στο 2ο παιχνίδι που πήγα ήταν ένα 2-1 επί του Ηρακλή με δύο γκολ του αγαπημένου μου Κατσουράνη! Η πιο τρελή στιγμή το 3-2 με τον Ολυμπιακό στο τρίτο γκολ νόμιζα ότι θα σπάσει το πάνω διάζωμα! Επίσης και η ατμόσφαιρα με τον Λεβαδειακό στο ματς τίτλου, απ αυτο το ματς δεν θα ξεχάσω τους παππούδες δίπλα μου που έκλαιγαν! Και έλεγαν ένα μας έμεινε ακομα(εννοούσαν το γηπεδο) και μετά ας φύγουμε!!!
Adriano21
Στιγμές πολλές, όλες με φόντο το γήπεδό μας.
1)Το αυτόγραφο του Θεωμά έξω από την 18 σε φωτογραφία που πουλούσαν μικροπωλητές.
2)Τον πατέρα του Μαύρου που μπαίνοντας μέσα στο γήπεδο μας είπε ότι ο γιος του θα βάλει 3 γκολ, σε ένα ματς υπό καταρρακτώδη βροχή (τελικά έληξε 1-0 με γκολ του Δίντσικου προς το τέλος). Στο 2ο, ο Θωμάς έπιασε “γεμάτα” ένα σουτ και ξάπλωσε κάτω ένας αμυντικό που απέκρουσε με την πλάτη, η μπάλα πρέπει να ζύγιζε 100 κιλά με τη βροχή… ήταν το πιο ανατριχιαστικό αααααχ που έχω ακούσει.
3)Τον παλαίμαχο πλέον Κλεάνθη Μαρόπουλο που πήγε να μπει στα επίσημα και τον σταμάτησαν κάποια αμούστακα παιδάκια-σεκιουριτάδες για έλεγχο, πολύ άβολη στιγμή.
4)Τα 2 γκολ του “μικρού” με την Ρέιντζερς, στην σκεπαστή. Δεν είδα κανένα γκολ από το σημείο που ήμουν κι επίσης δεν κατάλαβα ποτέ πώς βρέθηκα στα κάγκελα ενώ ήμουν πάνω από τη μέση της κερκίδας.
5)Τα αποχαιρετιστήρια παιχνίδια του Μαύρου (ΑΕΚ-Εθνική Ελλάδος) και του Αρδίζογλου (ΑΕΚ-Απόλλων Αθηνών).
6)Το ξύλο με τα ΜΑΤ στην σκεπαστή στο ΑΕΚ-Ηρακλής στο τελευταίο παιχνίδι της ομάδας με πρόεδρο τον Ζήτα.
7)Και ένα ματς με τον Μίμη Παπαϊωάννου να μπαίνει αλλαγή, στη Χαλκίδα αν θυμάμαι καλά.
2-3 πήγα να γράψω και θα μπορούσα να γράφω 1.002
Γιωργος Μουρατιδης
Σιγουρα αυτο που θα μου μεινει αξεχαστο ειναι η γκολαρα του μεγαλου Μιμη Παπαιωαννου με την ΚΠΡ. Επισης και το γκολ του Μαρτον Εστερχαζυ με την μεγαλη ΡΕΑΛ.
Γιώργος 66
Καστορια -ΑΕΚ 81-82 . Στο παλιο ξερο γηπεδο (χωρις χορτο) παρακαλω. Με πηρανε μαζι τους τα μεγαλυτερα ξαδελφια μου (ολοι Ενωσιται) και πηγαμε 2 ωρες δρομο με αμαξι κατσικοδρομο, να δουμε Θωμα Μαυρο . Ελειπαν ολα τα βασικα αστερια μας (5-6) οπως Μπαγεβιτς και αλλοι, και ισοφαριστηκαμε . Στο 1-1 (τελικο) εβαλα τα κλαματα. Ειμουνα 15χρ κι εβλεπα πρωτη φορα την ΑΕΚΑΡΑ…
Takis K
Η δική μου μεγάλη στιγμή… ήμουν 7 ετών, Αύγουστος 1972. έπαιζα ποδόσφαιρο, απογευματάκι νωρίς με φανέλα της ΑΕΚ με ρίγες μαζί με τους φίλους μου κάπου στην Αθήνα. Ήρθε ξαφνικά ο θείος μου περαστικός στο σπίτι μας από το χωριό του, με είδε στον δρόμο με την φανέλα και μου είπε πως πάει στο γήπεδο να δει το φιλικό της ΑΕΚ με την Νασιονάλ και να με πάρει μαζί…. Η πρώτη μου φορά στο γήπεδο. Θυμάμαι καθόμουν στο κατάμεστο κάγκελο γύρω από τις εξέδρες κοντά στον αγωνιστικό χώρο, και λοξά πίσω από τους πάγκους των δυο ομάδων…. υπέροχη αίσθηση, δεν χόρταινα να μυρίζω το ποτισμένο χορτάρι και να βλέπω ζωντανά την ΑΕΚάρα. νομίζω πως ήρθαμε 1-1 αν θυμάμαι καλά. με τερματοφύλακα στην ΑΕΚ τον Αργεντινό Νέστορ Ερέα….
Γιώργος Μώρ
Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΙΔΗ ΣΤΟ ΠΕΝΑΛΤΥ ΜΕ Κ.Π.Ρ. ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΣΤΟ 6-1 ΕΠΙ ΤΟΥ ΓΑΥΡΟΥ ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΟΣ ΓΥΡΙΣΕ ΤΗ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟ ΤΕΡΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΑΔΙΣΤΙΚΟ ΤΑΚΟΥΝΑΚΙ ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΓΚΟΛ .ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 6-1 ΠΗΡΕ ΤΗ ΜΠΑΛΑ Ο ΑΡΔΙΖΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΓΑΥΡΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΣΤΟΝ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΕΛΗΞΕ ΕΛΗΞΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΦΑΝΕ ΕΒΔΟΜΟ
Θανάσης Ψάλτης.
Δεν ξέρω αν με αυτό τον τρόπο μπορώ να σας πω 2 από τις χιλιάδες μεγάλες στιγμές που έχω ζήσει από το 1959 που ΄΄ασχολούμαι΄΄ με την ΑΕΚ.Η πρώτη μου ζωντανή επαφή ήταν στην Κομοτηνή,ως μαθητής Β΄Γυμνασίου σε ένα φιλικό ΑΕΚομοτηνής-Εθνική Ενόπλων 1-6, δεξί μπακ ο Μίμης Αναστασιάδης και μέσος ο Γιώργος Πετρίδης, στη συνέχεια το 1963 ως μαθητής Β΄Λυκείου πήρα μέρος σε εκδρομή με πούλμαν για το παιχνίδι Α΄εθνικής Δόξα Δράμας-ΑΕΚ 2-1 με σκόρερ της ομάδας τον Παπαγεωργίου όπου για πρώτη(και τελευταία)φορά είδα αγωνιζόμενο τον Κώστα Νεστορίδη. Έπειτα, Σάββατο του Λαζάρου 13-4-2014 ΟΑΚΑ παιχνίδι Γ’ Εθνικής , ούτε θυμάμαι με ποιον παίζαμε, με τα τρίδυμα εγγόνια μου.Θανάσης Ψάλτης.
Δημήτρης Τριχιάς
Δημήτρης Παπαχαραλάμπους
Πέτρος Ζάγκας
Βασίλης Δελακούρας
Βασίλης Νικολέτζος
- Πρώτη φορά γήπεδο με την Παναχαική το 87. Χάνουμε 2-0 εγώ λέω “μα γιατί δεν τρέχουν” και ο πατέρας μου αγχώνεται ότι έφερα γκαντεμιά (!). Τελικά το γυρνάμε 3-2. Αξίζει να δείτε το γκόλ του Τάκη στο 1-2 (δεν το θυμόμουν το είδα στο youtube)
- Στο πρωτάθλημα του 89 τελευταία αγωνιστική με τον ΠΑΟΚ (0-0) δεν πολυκαταλάβαινα γιατί πανηγυρίζουμε αφού δεν κερδίσαμε (!). Αλλά η ατμόσφαιρα με έκανε να λέω να πηγαίνουμε πάντα γήπεδο….Ο πατέρας μου με έχασε στην 21 γιατί μου άφησε το χέρι και με βρήκε μετά από 3 λεπτά (ή έτσι είπε στη μάνα μου).
- Πρώτο Ευρωπαϊκό με Αϊντχόβεν το 92. Γκόλ βασιλομπίλαρος. Εμείς στη εξέδρα δίπλα στα επίσημα και ένας φίλος του πατέρα μου με πέταξε από την χαρά του τουλάχιστον 5 μέτρα ψηλά…Του λέω με αυτόν μην ξαναπάμε γήπεδο θα χτυπήσω…
- Με κολλητό μου (εγώ Πατήσια-αυτός Γαλάτσι) συναντιόμαστε να δούμε ΑΕΚ-ΟΦΗ (2002) στο μαγαζί του Βασιλόπουλου (Ανω Πατήσια) αλλά γίνεται χαμός…”Ρε μου λέει έχεις λεφτά?-Έχω-Άντε πάμε γήπεδο”. Μέχρι να πάμε και να πάρουμε εισιτήρια (στη σκεπαστή) είχαμε βάλει το πρώτο….
- Και ένα μπασκετικό. ΑΕΚ (με Ρολάντο Μπλακμαν) -Ηρακλής στο Γ. Μόσχος το 95. Ο θόρυβος απίστευτος (βαράγαμε του αεραγωγούς αντί για τύμπανα και σου έπαιρνε τα αυτιά ο θόρυβος). Χάσαμε και έλεγαν όλοι ότι μας κέρδισε ο παίχτης με το ένα φωνήεν (Ζντοβτς).Χαχα….
- BONUS-φωτογραφία που παω γήπεδο με Λεβαδειακό….Ρετρό μπορεί να έχω στο πατρικό αλλά που να ψάχνεις τώρα…
- Ένα πράγμα περιμένω μόνο. Στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, εγώ, ο πατέρας μου και ο γιός μου. From Father to son…the story goes on
Μιχάλης Χατζαντωνίου
Italos17
Καλησπέρα σας…
Evagelia Argyriou
ΑΕΚ ΠΑΟΚ τελικός κυπέλου 1978 το γκολ του Μπάγεβιτς με καταπληκτική κεφάλια,ήμουνα 9 χρόνων με πυρετό μου έκανε ένεση η θεία μου έκλαιγα γιατί πονούσα και πανηγύριζα για το γκολ ταυτόχρονα.
TEO S
ΑΕΚ-Ρεάλ Μαδρίτης = 3-3.
Stathis Kosmetatos
Το γκολ του Μαύρου με το Αιγαλεω
Ευκλειδησ Παραρασ
Η πρώτη φορά που πήγα στο γήπεδο της Νεας Φιλαδέλφειας ήταν στις 29 Σεπτεμβρίου 1971 για τον αγώνα της ΑΕΚ με την ΙΝΤΕΡ (τελικό αποτέλεσμα 3-2). Με είχαν πάει οι γονείς μου, εκείνοι κάθισαν στο ζαχαροπλαστείο του Κανάκη και με περίμεναν ώσπου να τελειώσει ο αγώνας, οπότε τους βρήκα και γυρίσαμε στο σπίτι.
Ήταν ένα εκπληκτικό παιχνίδι σε γεμάτο γήπεδο. Ακόμα πιστεύω ότι ήταν το καλύτερο παιχνίδι της ΑΕΚ που έχω δει ποτέ. Αν και είχε χάσει με 4-1 πριν δύο εβδομάδες στην Ιταλία, μπορούσε εδώ να πάρει την πρόκριση με βάση τις ευκαιρίες που είχε στον αγώνα. Άλλωστε είχε δύο δοκάρια στο πρώτο ημίχρονο και ο τερματοφύλακας Μπορντόν είχε κάνει πολλές αποκρούσεις.
Εκείνο που θυμάμαι έντονα ήταν το γκολ του Μίμη Παπαϊωάννου λίγο πριν λήξει το πρώτο ημίχρονο με ατομική προσπάθεια από αριστερά και σουτ από τη γωνία της μεγάλης περιοχής στην απέναντι γωνία του τερματοφύλακα.
Μεταξύ των άλλων παικτών έπαιζε και ο Λαβαρίδης που απέναντι σε ιταλικές ομάδες είχε πάντα καλή απόδοση.
Επίσης το γκολ της ισοφάρισης του Μπάγεβιτς στον Ολυμπιακό στο 6-1 (Μάιος 1977), όπου πέρασε το Σιώκο και σούταρε στην απέναντι γωνία του Κελεσίδη.
Ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας δώσατε να θυμηθούμε παλιές ιστορίες.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΑΝΤΖΑΣ
Η αλήθεια είναι πως είμαι λίγο… άτυχος. Όντας ο μοναδικός ΑΕΚτζής στην οικογένεια, άργησα να βρεθώ δίπλα στην αγαπημένη μου ομάδα. Παναθηναϊκός ο πατέρας μου, αλλά δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο (ευτυχώς, γιατί θα σκοτωνόμασταν), Ολυμπιακοί οι περισσότεροι θείοι μου και τα ξαδέρφια μου. Και όμως, έμενα από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου με κέρδισε το κίτρινο και το μαύρο! Και… δυστυχώς, από μικρός μου έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη και… δύσκολες στιγμές, όπως ο τελικός Κυπέλλου με τον ΟΣΦΠ το 2006. Όπου θυμάμαι, μετά το τέλος του αγώνα και το 3-0 των «ερυθρολεύκων» έβαλα τα κλάματα!
Πολλά γκολ, πολλές στιγμές έχουν σημαδέψει την κοινή πορεία μου με την ΑΕΚ. Ωστόσο, αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ, είναι η πρώτη φορά που πήγα γήπεδο για να παρακολουθήσω την Ένωση. Ήταν 27 Ιανουαρίου του 2008 και ο 10χρονος τότε Θανάσης έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Ήταν μια μοναδική στιγμή για μένα και ευτυχώς συνοδεύτηκε με εμφατική νίκη. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ και φυσικά, από εκείνη τη μέρα, έκανα συλλογή με τα εισιτήρια. Τα χρόνια πέρασαν, βρέθηκα… δίπλα στην ΑΕΚ λόγω του επαγγέλματος, με αποτέλεσμα να ζήσω ακόμα μεγαλύτερα πράγματα με τα τρία ομορφότερα γράμματα του κόσμου!
Ilias FRagoulopoulos
Η δική μου μεγαλύτερη στιγμή με την ΑΕΚ ήταν η μέρα που σηκώσαμε το πρωτάθλημα στη Ριζούπολη. Ήμουν με τον θείο μου σε στενό οικογενειακό γάμο και μόλις τελείωσε το μυστήριο φύγαμε του σκοτωμου από το Τατόι με βροχή και πήγαμε στον αγώνα. εκείνος άλλαξε εγώ όχι. ήμουν με το κουστούμι και με Ρίζια μέσα σε τόσους τρελούς. Μάλιστα ένας νόμιζε πως ήμουν ο γαμπρός και το έσκασα. Αυτή είναι τρελά αυτή είναι η ΑΕΚ δεν θα μπορούσα για κανένα λόγο να μην είμαστε εκεί στην κορυφαία στιγμή της ομάδας μας. Σας ευχαριστώ
Nikos Troianos
Νίκος Δρόσος
Αιμίλιος Περδικάρης
Μοιάζει περίεργο όταν τα μετράς και βγαίνουν 34. Τόσα είναι τα χρόνια που παρακολουθώ από κοντά την ΑΕΚ, δηλαδή από τα έξι μου. Και τι να θυμηθώ και τι να ξεχάσω, που λέει κι ο στίχος.
Λοιπόν, θυμάμαι το πρώτο μου ματς στο γήπεδο. Επιστροφή στα Φιλαδέλφεια το ’87, σε ένα απίθανο ματς με την Παναχαϊκή που από 0-2 στο ημίχρονο έγινε 3-2 με… αλλαγή τερματοφύλακα. Θυμάμαι κάθε γωνιά και κάθε λεπτομέρεια του γηπέδου. Θυμάμαι τη «Φανέλα με το 9» και τα γυρίσματα του Βούλγαρη με τον Τζώρτζογλου μπροστά από τη Σκεπαστή. Τα ξύλινα ταμπελάκια για τις αλλαγές, τους πάγκους την εποχή που ήταν από Ελλενίτ, τα μαξιλαράκια από φελιζόλ που ανέμιζαν πριν τη λήξη του ματς, τα μεγάφωνα και τις ενημερώσεις για τα άλλα ματς (σ.σ.: δεν υπήρχαν καν κινητά τότε) και τα καλτ τραγούδια στα μεγάφωνα: το «οε-οε-ο» του Τροχανά, και το hit της πρωτοεμφανιζόμενης τότε Πέγκυς Ζήνα: «Αν πας με άλλη, θα σου σπάσω το κεφάλι»…
Θυμάμαι το τρενάκι στη φιέστα του ’94 και την απίθανη γιορτή στο πρώτο πρωτάθλημα, το ’89. Τον κόσμο να κρέμεται σαν τα σταφύλια στα ματς με τη Μαρσέιγ και με την Παρί. Την πίκρα που ακόμα έχω για το πρώτο ευρωπαϊκό ματς που δεν είδα ποτέ, επειδή «ήταν αργά κι είχα σχολείο την επόμενη»: το 5-3 με τη Δρέσδη και την γκολάρα του Σαββίδη. Ευτυχώς, αξιώθηκα να δω την παράσταση στο 3-3 με τη Ρεάλ… θεέ μου, τι ματς και τι παιχταράδες! Αλλά και στο ΟΑΚΑ ήταν μεγάλη βραδιά το 1-0 με τη Μίλαν.
Θυμάμαι στο μπάσκετ το πρώτο ματς στο «Μόσχος» με Γκάλη και Γιαννάκη τελευταία χρονιά μαζί στον Άρη. Το υπόγειο προπονητήριο όπου έκανα κρυφά προπονήσεις κάποια Σάββατα στα τρίποντα με τον Αμερικάνο (ναι, τον «Παγκόσμιο»). Μετά, τα «καντήλια» του Ιωαννίδη, το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό και «ΑΕΚάρα φέρε μας το κύπελλο, το ευρωπαϊκό» στη Λωζάννη. Το τρίποντο του Ζήση με την Εφές στο Γαλάτσι. Την επιστροφή και την καταξίωση με τον Μάκη, σ’ αυτό το απίθανο Παρασκευοσαββατοκύριακο με εμβόλιμη την πρωταθληματική λύτρωση της Ριζούπολης.
Θυμάμαι το πρώτο κλάμα στο γήπεδο – γιατί κι οι άντρες κλαίνε. Από φόβο, όταν έκαναν ντου τα ΜΑΤ στη Σκεπαστή με τον «Ζήτα». Άλλη μια φορά από δακρυγόνα στο ματς με τον Παναθηναϊκό, θαρρώ, το ’91. Πολλά χρόνια αργότερα, έκλαψα στο καταραμένο ματς με τον Ιωνικό στο ΟΑΚΑ. Και μεγάλη στενοχώρια, αλλά όχι κλάμα στον απίθανο τελικό με τον Ολυμπιακό το 2009.
Θυμάμαι την πρώτη γνωριμία με τον Μπάγιεβιτς, το ’93, όταν διέσχιζε τα σκαλιά της «18» για να πάει από τα αποδυτήρια στη συνέντευξη Τύπου και την απογοήτευση από την παγωμένη χειραψία του. Την απίστευτη οργή στα ματς με τον Ολυμπιακό όταν τον βλέπαμε με την κόκκινη φόρμα – εκείνα τα γκολ πρέπει να είναι αυτά που πανηγύρισα πιο έξαλλα από κάθε άλλο. Εκτός ίσως από το γκολ του Τόνι στο Άιμπροξ, του Μάνταλου στο 3-2 με τον Ολυμπιακό και του Λύμπε στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ το 2005.
Θυμάμαι και νοσταλγώ τα ταξίδια στη Βαρκελώνη, το Μιλάνο, τη Σεβίλλη, το Ζάλτσμπουργκ, την Πράγα..
Δεν θέλω να θυμάμαι, αλλά δεν ξεχνώ πώς ξύπνησα με την αίσθηση του απόλυτου κενού την επομένη του καταραμένου ματς με τον Πανθρακικό.
Κρατάω στην ντουλάπα μου πάνω από 60 φανέλες, άλλες αγορασμένες κι άλλες φορεμένες από παίκτες, άλλες με τις υπογραφές όλης της ομάδας. Αλλά μακράν κορυφαία όλων είναι αυτή του Σαραβάκου από το πρώτο Champions League.
Κάπως έτσι αυτή η σχέση, 34 χρόνια τώρα, αυτή η σχέση συνεχίζεται. Με πίκρες και χαρές. Με αναμνήσεις και ελπίδες. Κι αν μου την «πει» κανείς, του λέω την αλήθεια μου: ότι έχω αντέξει να δω ήττα από τη Θύελλα Ραφήνας στο Μενίδι. Τι να φοβηθώ, λοιπόν; ΑΕΚ είσαι…!
*** Το κατσικάκι της φωτό στο Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν (Σεβίλλη, 2008) έχει τη δική του ιστορία. Ήταν αγορασμένο από κάποιο… sex shop στο Άμστερνταμ από την παρέα που πηγαίναμε ταξίδια κι έγινε κάτι σαν μασκότ. Είχε, όμως, άδοξο τέλος εκείνη τη χρονιά. Ο ιδιοκτήτης του το έσφαξε μ’ ένα σουγιά μετά το ματς στο Ζάλτσμπουργκ και την τρίτη απανωτή ήττα…
Ilias FRagoulopoulos
Η δική μου μεγαλύτερη στιγμή με την ΑΕΚ ήταν η μέρα που σηκώσαμε το πρωτάθλημα στη Ριζούπολη. Ήμουν με τον θείο μου σε στενό οικογενειακό γάμο και μόλις τελείωσε το μυστήριο φύγαμε του σκοτωμου από το Τατόι με βροχή και πήγαμε στον αγώνα. εκείνος άλλαξε εγώ όχι. ήμουν με το κουστούμι και με Ρίζια μέσα σε τόσους τρελούς. Μάλιστα ένας νόμιζε πως ήμουν ο γαμπρός και το έσκασα. Αυτή είναι τρελά αυτή είναι η ΑΕΚ δεν θα μπορούσα για κανένα λόγο να μην είμαστε εκεί στην κορυφαία στιγμή της ομάδας μας. Σας ευχαριστώ
Ολγα Περδικάρη
ΑΕΚ…Με τρία χρυσά γράμματα γράφτηκε η ζωή μας. Για το φίλαθλο Αεκτζή πρεσβεύει κάτι διαφορετικό και ταυτόχρονα ξεχωριστό.Για εμένα η ΑΕΚ δεν πρεσβεύει αποκλειστικά την ομάδα που υποστηρίζω, είναι οι ρίζες μου, είναι ένα «κληροδότημα», μια υπόθεση οικογενειακή. Το «μικρόβιο» ξεκίνησε από τον Κωνσταντινουπολίτη πολιτικό πρόσφυγα παππού μας, ως μια ιδεολογία που τον ένωνε με την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου του, μεταδόθηκε στον πατέρα μας και από εκείνον στα παιδιά του. Αρχικά,νόμιζα πως ο τελευταίος, μάλλον θα επιθυμούσε κρυφίως ένα δεύτερο γιο για να μοιράζεται αυτή τη μυσταγωγία του γηπέδου,καθώς αυτό ήταν το κλίμα πάντοτε στο σπίτι: η Κυριακή ήταν η ήμερα της ΑΕΚ!Στην αρχή δεν μου άρεσε η ιδέα, πίστευα πως όλα αυτά είχαν αυστηρά αντρικό χαρακτήρα.Μέχρι την πρώτη φορά που με πήραν μαζί τους στο γήπεδο..Στη Φιλαδέλφεια τότε..Δεν θυμάμαι καν τον αντίπαλο..Νομίζω ο Πανιώνιος ήταν.Εκείνο όμως που έχει μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μου είναι το πόσο μαγική ήταν η στιγμή.Ζούσε και ο παππούς τότε…Ατμόσφαιρα ονειρική και φαντασμαγορική.Δεν υπάρχουν οι λέξεις για να την περιγράψουν.Ατμόσφαιρα οικογενειακή,όχι μόνο γιατί βρισκόμουν με όλη μου την οικογένεια,αλλά και γιατί ήμασταν όλοι μαζί οι Αεκτζήδες. Σαν να είχαμε βρεθεί όλοι μαζί σε ένα κοινό σπίτι για να γιορτάσουμε και να μοιραστούμε στιγμές.Ενωμένοι.Σαν το Ε της ΑΕΚ μας.Ενωσις.Αυτή ήταν η εικόνα.Το συναίσθημα αυτό υπερέχει κατά πολύ του αγωνιστικού κομματιού(αφού η δική μας η ΑΕΚ δε χάνει ποτέ, βάζει τα ωραιότερα γκολ και είναι η καλύτερη ομάδα του κόσμου). Αυτή η στιγμή που ΜΟΝΟ στο γήπεδο της Ν.Φιλαδέλφειας έχω νιώσει,παιδάκι τότε,πλησιάζει και πάλι και για εμένα αυτή θα είναι η μεγαλύτερη στιγμή μου με την ΑΕΚ! Και θα είναι στιγμή διαρκείας! Εξάλλου, το παρελθόν είναι σημαντικό για να θυμάσαι ενώ το μέλλον για να ζήσεις.Στις μεγάλες στιγμές που έρχονται λοιπόν και σε ένα λαμπρό μέλλον!
Υγ.Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους άντρες και τις γυναίκες που μεγάλωσαν πιστεύοντας στην αρχή της ισότητας και στις αξίες…Μπαμπά,ευχαριστώ..Ζήτω η ΑΕΚ!
Αλέξης Καλκάνης
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που πήρα το απολυτήριο στρατού και μετά από μια μεγάλη περιπέτεια υγείας, είμαι ξανά στις επάλξεις της σκεπαστής…
Νοέμβρης ’91 και ρεβάνς στο UEFA με την Σπαρτακ Μόσχας. Θυμάμαι και το 1ο ματς στην Μόσχα (τηλεοπτική μετάδοση 0-0) στο οποίο είχαμε τύχη και Αντώνη Μήνου !!!
Όλα τα highlights της ρεβάνς έγιναν μπροστά μου, τα έζησα σφηνωμένος στα μπροστινά κάγκελα της σκεπαστής…
Δεκάδες αγώνες είχα δει από την θύρα της ευτυχίας, μου έχει μείνει πολύ έντονα ο συγκεκριμένος και το ΑΕΚ – Δρέσδη.
Το πένταλτυ με το οποίο προηγήθηκε στο 1ο ημίχρονο η Σπαρτάκ (από τις λίγες ανόητες ενέργειες του Τόνυ, από τις μεγαλύτερες μορφές όλων των εποχών στην Ένωση) και η μεγάλη ανατροπή στο 2ο ημίχρονο.
Απίστευτη ατμόσφαιρα από το ζέσταμα, ακόμα πιο απίστευτη στα γκολ και στην λήξη.
Μου φαίνεται σαν χθες, πολύ έντονα χαραγμένο μέσα μου…
Το εισητήριο του αγώνα (στην φώτο) και το απόκομμα από την εφημερίδα (πίσω από το εισητήριο) ήταν κάτι ιερό την εποχή εκείνη…ένα χόμπυ να συλλέγω ντοκουμέντα για την μεγάλη αγάπη !!!!!!!
ΑΛΕΞΗΣ 21 – ΛΑΜΠΡΙΝΗ
ΑΕΚ, Τίποτα άλλο !!!!
Andreas Arxondas
John Makris
Periklis Terlixidis
Βασιλης Μπεκυράς
Νίκος Πατρινός
Stefanos Alymatiris
Τις πιο φοβερές γκολάρες τις έχει βάλει ο scoco άπιαστα πράγματα !!
Nikos Progoulis
Νικος Γκαγκας
Το 3ο γκολ του παπαιωαννου με την QPR βρισκόμουν μέσα στον αγώνα και πανηγυρίζαμε όλοι ασταμάτητα.
Marios Teperidis
Οι γκολάρες κοπιτση εκεί που μαμιουνται οι αράχνες στο 3-1 επί των βαζελοφρονων το 93 και το 94 στο 2-0.
Xristos Pappas
Η χειρότερη στιγμή στο αυτογκόλ του μπουγαιδη οι καλύτερες έρχονται
Dimitris Kavvadias
ΑΕΚ-Κολωνία 3-3 η πρώτη φορά που πήγα Φιλαδέλφεια !!!!!!!!!!
Gogo Diakoumis
Nikos Agiasmatzis
Χριστόφορος Κουκόπουλος-Αριστέα Χ.
Andrew Alphas
Αντωνης Κωστοπουλος
Ilias Mattheou
Το πιο μαγικό μεσημέρι της ζωής μου.
Padelis Tsikounas
Antonis Misargopoulos
( η φανέλα είναι από τον συγκεκριμένο αγώνα του τεράστιου Θωμά Μαύρου σκόρερ του πρώτου γκολ και κόσμει τη συλλογή μου «Misargopoulos shirts” μαζί με το εισητηριο του αγώνα)
Τριαντάφυλλος Χατζιαννέστης
Τακης Γεωργανακης
Achilles Sidiropoulos
George Stavropoulos
DimitRis Drosiadis
Nikos Tetos
Varlokostas Sotirios
Larry21
Eίναι Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2002. Είμαι 15 χρονών. Έχει αδικαιολόγητα πολύ κρύο για την εποχή. «Μπουφάν να πάρεις», δεν χρειάζεται να πω ποιος το είπε.
Μπαίνουμε με τον πατέρα μου στο αυτοκίνητο. Κατεβαίνουμε την Γαλατσίου. Είναι ακόμη μέρα. Σίγουρα πριν τις 7:30. «Να δω πως θα παρκάρουμε», λέει ο πατέρας μου. Στρίβουμε προς Πατήσια. Η γνωστή στους μυημένους πολυκατοικία και η πασιγνωστη σε μένα ατάκα του πατέρα μου. «Εδώ έμενε ο Μίλτον Βιέρα, όταν τον είχαμε πάρει». Περνάμε την στροφή της ριζούπολης, οπότε πάντα ξέρω οτι πλησιάζαμε το «Νίκος Γκούμας». Κασκολ στην Δεκελείας, εκκωφαντικός ήχος πειραγμένων μηχανών. Κόρνες, γιορτή πανηγύρι. Στροφή αριστερά στο δεύτερο στενό. Βολεύει; Όχι; Είναι πιο κοντά; Οχι. Κερδίζεις χρόνο; Οχι; Γιατί από εδώ; Γιατί έτσι πρέπει. Ένας κύκλος, 2 κύκλοι. Δεν βρίσκουμε.. «Μπαμπά θα αργήσουμε» του λέω. «Αγόρι μου ξεκινάει σε 2 ώρες ο αγώνας, δεν θα αργήσουμε, μην με πρήζεις.
Είμαστε έξω από τον Λουκιδέλη. Πηγαίναμε συχνά. Ο πατέρας μου τον ξέρει απο μικρό.. Δεν βρίσκω να παρκάρω. Βάλτο εδώ. (βγάζει την καρέκλα που ήταν για να μην κρύβει το μαγαζί, βρίσκουμε θέση). Θα κερδίσουμε μου λέει ο πατέρας μου, δεν έχει ξαναγίνει τέτοιο πράγμα. «Μας έφτιαξες» λέει στο Λουκιδέλη. «Ελάτε μετά τη νίκη» λέει ο Λουκιδέλης. «Έχει σχολείο ο μικρός, δεν μας βλέπω». Μετά από αυτό το ματς, ας αργήσει στο σχολείο ο μικρός. Περπατάμε. Πρώτη οπτική επαφή με το γήπεδο. Ο πελώριος προβολέας πίσω από την «21» μπροστά από το Μόσχος. Δεν έχουμε διαρκείας; Γιατί; Γιατί έχει την ΑΕΚ ο Ψωμιάδης. «25 χρόνια έπαιρνα μας έκοψε το γήπεδο». Δεν μας το έκοψε.
Περπατάμε. Γιαγιάδες στο μπαλκόνι, ο κόσμος πυκνός. Φτάνουμε στην Καππαδοκίας. Έξω από την 19. Έχουμε εισιτήριο για την 8-12, η Σκεσπαστή ακούγεται ήδη. «ΑΕΚΑΡΑ ΦΕΡΕ ΜΑΣ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ,ΚΥΠΕΛΛΟ, ΚΥΠΕΛΛΟ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ». Tρέχω. Γιατι; Γιατί πότε θα ξαναπαίξουμε με την Ρεαλ; «Πιο γρήγορα μπαμπά». Φτάνουμε. Ανεβαίνουμε την στροβιλιστή σκάλα, βλέπω μια σκεπαστή πρωτόγνωρη για την σεζόν. Τρελό πάθος, ασύλλητπος παλμός, πρώτη φορά στην χρονιά γιατί είχαμε τον μπάγεβιτς. Τα υπόλοιπα γνωστά. Πράσινο γκαζόν, χαλασμένος φωτεινός πίνακας 7 χρόνια τώρα, λίγο χώμα μπροστά από τα τέρματα, γήπεδο με πάρα πολύ κόσμο αλλά όχι τίγκα. Δεν έχω ξανακάτσει ποτέ εκεί. Συναντάμε τον κολλλητό του πατέρα μου. Έχει κάνει λάθος η ΠΑΕ ΑΕΚ με τα ειστήρια. Κάθεται 7 σειρές πιο πίσω. Είμαι στην πρώτη σειρά. Βγαίνει η Ρεάλ. Κάτασπρες φανέλες, σορτς και κάλτσες. Πρώτος ο Ραουλ. Πίσω Ζιντάν, Ρομπέρτο Κάρλος, Φίκγο, Ιέρο δεν έχει σημασία ποιοι, η ΑΕΚ παίζει Στο γκαζόν ήδη ο Κασίγιας. Γιούχα. Όχι γιουχα. ΓΙΟΥΧΑ.
Βγαίνει η ΑΕΚ. Πρώτος ο Ζαγοράκης. Πάντα τελευταίος ο Ντέμης. Κι έρχεται η στιγμή. 1-0,1-1. 2-1, μέχρι εδώ όλα καλά. Είμαστε σε παράκρουση. Ακούγεται το πάντα εντωτικό «Τελεί και παύλα ΑΕΚ είσαι Γάτα». Έτσι μου το έμαθαν 6 ετών στην 18, έτσι σας το λέω. Και έρχεται η στιγμή που κατάλαβα οτι δεν υπάρχει κάτι πιο «γατερό» από την ΑΕΚ. Ο Ντέμης κάνει το 3-1 επί της Ρεάλ Μαδρίτης. Η 8-12 ταλαντώνεται. Πάλλεται. Κουνιέται. Τρέμει. Σείεται. Βλέπω το πρόσωπο του πατέρα μου. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Τα μάτια έξω, οι κόρες διαστέλλωνται και συστέλλονται αλλάζουν χρώμα. Πάθος, έκσταση, περηφάνια.
Σε ένα βλέμμα. Αγκαλιές. Πολλές αγκαλιές. Και σπρώξιμο. Βρισκομαι εκτός θέσης. Είμαι πλέον στον διάδρομο και έχω πιάτο τον ναό. Το μυαλό μου έχει φωτογραφίσει την στιγμή. Βλέπω παραμορφωμένα πρόσωπα, δακρυσμένα και ταυτόχρονα περήφανα. Ναι αυτό σου εχει κάνει ένα γκολ, σε 3 δευτερόλεπτα. Δεν ξέρω τι να κάνω. Ένα λυρικό «σας γαμάμε» απλώς απογειώνει την ποιτητική σκηνή που εκτυλίσσεται. Ανοίγω τα χέρια, σαν να έχω βάλει εγώ το γκολ. Και φωνάζω. Τελεία και παύλα ΑΕΚ, είσαι Καυλα. Εγώ και όλη η Φιλαδέλφεια. Τα άλλα δεν έχουν σημασία, τα ξέρετε. Την ΑΕΚ ήδη την αγαπούσα, ήδη την λάτρευα, την παρακολουθούσα τότε 10 χρόνια. Εκεί την θεοποίησα. Πήγαμε στον Λουκιδέλη.
Η αξιοποίηση των Λιούμπιτσιτς, Πήλιου στην κρίση του Ζήκου: «Δεν υπάρχει τώρα θέση στην 11άδα για τον Λιούμπισιτς – Προτιμά τον Χατζισαφί για ασφάλεια στην άμυνα» (VIDEO)
AEK: Το γκολ του Λιβάι με την Λαμία ως «Stoiximan Best Goal» της 1ης και της 2ης αγωνιστικής των playoffs
Πώς πήραν τα ονόματα τους, τα ελληνικά ντέρμπι! Από το Αθηναϊκό και το Δικεφάλων στο Ντέρμπι της Κοκκινιάς (ΦΩΤΟ)
Κασεμίρο για Αντσελότι: «Τον είδα να κλαίει, μου είπε να μη φύγω και ότι με αγαπάει πολύ»
Αλκίνοος Ιωαννίδης: Τραγουδάει τον Προσκυνητή στο πανεπιστήμιο Columbia – Δείτε το βίντεο