Μασούντ: «Ο Πανιώνιος μας πίεσε να παίξουμε, θέλω να επιστρέψω στην Εθνική»

enwsi.gr

07/01/2018 | 9:59

0

Στην Ισπανική εφημερίδα «ELPAIS», μίλησε ο άσος της Ένωσης, Σοτζέι Μασούντ. Ο «κιτρινόμαυρος» ποδοσφαιριστής αναφέρθηκε στα γεγονότα του Καλοκαιριού και τη συμμετοχή του στον αγώνα με την Μακάμπι Τελ Αβίβ που τον οδήγησε στην έξοδο από την Εθνική ομάδα του Ιράν.

Το Ιράν δεν αναγνωρίζει το Ισραήλ και η παρουσία του Μασούντ, με τη φανέλα του Πανιωνίου, στο παιχνίδι με την Μακάμπι έφερε την αντίδραση της Ομοσπονδίας. Ο παίκτης του «Δικεφάλου» δηλώνει ότι θέλει πολύ να αγωνιστεί στο Μουντιάλ και περιγράφει τις ώρες αγωνίας που έζησε αναφορικά με το μέλλον του στη Εθνική του Ιράν.

Αναλυτικά η συνέντευξή του στην «ELPAIS» 

Θέλω να επιστρέψω στην εθνική ομάδα. Με θέλει ο προπονητής, οι συμπαίκτες μου, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Είμαι και ψυχικά και σωματικά έτοιμος για να παίξω στο Μουντιάλ» λέει ο Μασούντ και συμπληρώνει αναφερόμενος σε όσα συνέβησαν τον περασμένο Αύγουστο, δηλώνοντας ότι ο Πανιώνιος τον πίεσε να παίξει κόντρα στη Μακάμπι.

«Ο Πανιώνιος γνώριζε ότι υπάρχει νόμος στο Ιράν, βάσει του οποίου δεν μπορούσα να παίξω κόντρα σε ομάδες του Ισραήλ, αλλά μας πίεσαν. Πίστευαν ότι δεν θα υπήρχε πρόβλημα απλά αν δεν παίζαμε τστο πρώτο παιχνίδι στο Ισράηλ. Στο Τελ Αβίβ χάσαμε 2-0 και στη ρεβάνς μας είπε ο προπονητής ότι έπρεπε να παίξουμε: σε εμένα και στον άλλο Ιρανό που είχε η ομάδα, τον Εχσάν Χατζισαφί. Όταν του είπαμε ότι ούτε σε αυτό το παιχνίδι μπορούμε να παίξουμε, μας απάντησε ότι αγωνιζόμαστε σε ελληνική ομάδα, που συμμετέχει στο Γιουρόπα Λιγκ. ΄Εδώ δεν είναι η εθνική Ιράν’, ήταν τα λόγια του.Αν δεν παίζαμε, θα ήταν χειρότερα.

Αν ο σύλλογος έκανε εναντίον μου καταγγελία ότι αρνήθηκα να αγωνιστώ για πολιτικούς λόγους, θα ήταν χειρότερα. Η UEFA θα μου απαγόρευε να αγωνιστώ για έναν χρόνο. Αν παίρναμε την πρόκριση, ο Πανιώνιος θα κέρδιζε τέσσερα με πέντε εκατομμύρια ευρώ. Ήταν πάρα πολλά γι’ αυτούς. Μας είπαν ότι γι’ αυτά τα παιχνίδια του Γιουρόπα Λιγκ μας πήραν στην ομάδα.

Στη συνέχεια μίλησε για τις ενέργειες που έκανε για να βρει λύση…

Το προηγούμενο βράδυ ήμουν συνέχεια με το τηλέφωνο στο χέρι. Μέχρι τα ξημερώματα προσπαθούσα να βρω κάποιον από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία του Ιράν για να μιλήσει με κάποιον από τον σύλλογο και να βρεθεί λύση. Ουδείς μου απάντησε από την Ομοσπονδία. Επί 38 χρόνια ουδείς Ιρανός αθλητής, ομάδα ή σύλλογος αγωνίστηκε κόντρα σε ομάδα ή αθλητή από το Ισραήλ. Ο Χατζισαφί κι εγώ ήμαστε οι πρώτοι. Ο Χατζισαφί, όμως, γύρισε στην εθνική ομάδα, αλλά εγώ όχι» λέει ο Μασούντ και συνεχίζει:

«Υπήρξε παρερμηνεία. Είχα συμβόλαιο με τον Πανιώνιο, τώρα μόλις υπέγραψα στην ΑΕΚ. Αγωνίζομαι 12 χρόνια στο εξωτερικό, είμαι 13 χρόνια στην εθνική ομάδα και ποτέ δεν έκανα σόου. Δεν είπα ποτέ: Είμαι ο Μασούντ’. Θα είναι τιμή να φορέσω ξανά τη φανέλα της εθνικής ομάδας του Ιράν. Την επόμενη της πρόκρισης στο Μουντιάλ μας κάλεσε στην οικία του ο πρόεδρος της χώρας και εκεί, επειδή είμαι ο αρχηγός, ζήτησε τη γνώμη μου για το πως θα μπορούσε την εθνική ομάδα. Του απάντησα ότι με λυπεί πολύ το γεγονός ότι δεν μπορεί η μητέρα μου να έρθει στο γήπεδο να με δει. Του είπα ότι είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο στην οποία συμβαίνει αυτό. Παίξαμε κόντρα στη Συρία και γυναίκες ήταν παρούσες. Στην Τεχεράνη και σε όλο το Ιράν αυτό απαγορεύεται. Του είπα: «Πρόεδρε, αυτό να κάνεις». Ο πρόεδρος μου απάντησε: «Πρέπει να το σκεφτούμε».

Αναφέρθηκε και στο πως ξεκίνησε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής σε πολύ δύσκολες συνθήκες

«Μεγάλωσα στο Αμπαντάν, στα νότια του Ιράν. Eκεί είναι η έδρα μιας ομάδας που παίζει στην πρώτη κατηγορία του Ιράν και φορά τα χρώματα της Βραζιλίας. Θυμάμαι να παίζουμε ξυπόλητοι στο δρόμο. Η ζωή μας ήταν το ποδόσφαιρο. Τίποτα άλλο. Κάναμε κοπάνα από το σχολείο μόνο για να παίξουμε μπάλα. Πρωί, απόγευμα, βράδυ. Λίγο πηγαίναμε στο σπίτι, το μεσημέρι και μετά πάλι έξω στο δρόμο, ακόμα και με 50 βαθμούς, για να παίξουμε. Χωρίς παπούτσια. Από τον ήλιο έχω μαυρίσει τόσο πολύ. Έμαθα πολλά από τον μεγαλύτερο αδερφό μου, ο οποίος ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Είδωλό μου ήταν ο Μπεμπέτο και κατόπιν ο Ρομάριο.

Η οικογένειά μου αναγκάστηκε να φύγει από την πόλη μας. Ήμαστε τέσσερα αδέρφια. Πήγαμε για δέκα χρόνια στο Σιράζ, κοντά στην αρχαία Περσέπολη. Εκεί γεννήθηκα. Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός και τον βλέπαμε για μερικές ώρες κάθε τρεις μήνες. Κάποια στιγμή επιστρέψαμε στο Αμπαντάν και πήγαμε να δούμε το σπίτι, το οποίο είχαν εγκαταλείψει οι δικοί μου. Τα παιχνίδια των αδερφών μου κάτω από τις πέτρες, ένας καναπές στα χαλάσματα, τα βιβλία της αδερφής μου…».

• ΑΕΚ
• σοτζει μασουντ