Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και μπάσκετ, μόνο για τους πλούσιους και τους ισχυρούς

Στη φωτογραφία βλέπετε τον χάρτη των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, όπως αυτός διαμορφώθηκε από το βράδυ της Τετάρτης. Με τέσσερις ομάδες από την αγγλική Premier League (Μάντσεστερ Σίτι, Λίβερπουλ, Τσέλσι, Τότεναμ), τέσσερις ομάδες από την ισπανική La Liga (Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Ατλέτικο, Βαλένθια), τρεις ομάδες από την γερμανική Bundesliga (Μπάγερν Μονάχου, Λειψία, Ντόρτμουντ), τρεις από την ιταλική Serie A (Γιουβέντους, Νάπολι, Αταλάντα) και δύο από τη γαλλική Ligue 1 (Παρί, Λυών).

Με λίγα λόγια και οι 16 ομάδες προέρχονται από τις 5 πιο ισχυρές και πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες με τη μεγαλύτερη βαθμολογία. Είχα γράψει ένα άρθρο, κάπου τέλη Αυγούστου, αρχές Σεπτέμβρη, για την ξεκάθαρη στόχευση της UEFA να μετατρέψει την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση σε κλειστό κλαμπ για… λίγους και συγκεκριμένα για την ελίτ!

100%

Είναι πράγματι εντυπωσιακό ότι η UEFA πέτυχε το στόχο της, σε ποσοστό 100%, αφού από τα πέντε τοπ πρωταθλήματα της Ευρώπης, προέρχονται και οι 16 ομάδες! Στην πραγματικότητα όμως, όσο εντυπωσιακό κι αν δείχνει, δεν ήταν κάτι ιδιαίτερα δύσκολο από τη στιγμή που η UEFA επί της ουσίας… όρισε τις 16 ομάδες που θα έφταναν ως εδώ. Τι θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό; Να περνούσε ο Άγιαξ αντί της Βαλένθια. Σιγά τα ωά!

Το ποδόσφαιρο είναι το μεγαλύτερο και το πιο διαδεδομένο κοινωνικό φαινόμενο στον κόσμο επειδή προέρχεται από τη φτώχεια. Με τις ειδικές βαθμολογίες των χωρών, των ομάδων και πλέον με την απευθείας συμμετοχή στους ομίλους των εμπορικότερων κλαμπ της Ευρώπης, η UEFA έχει μετατρέψει αποκλειστικά το Τσάμπιονς Λιγκ σε διοργάνωση της ελίτ. Για να μην το πολυκουράζουμε, αυτό στη γλώσσα του καπιταλισμού λέγεται μεγιστοποίηση του κέρδους.

Δεν υπάρχει έκπληξη

Παράλληλα, έχει αποκλειστεί εντελώς το στοιχείο της έκπληξης. Όχι για να το κατακτήσει πια μια ομάδα-έκπληξη. Αυτό είναι επιστημονική φαντασία! Αλλά ούτε καν για να συμμετάσχει και να έχει κάποιες βάσιμες ελπίδες για να φτάσει στους «16».

Σκεφτείτε απλά ότι ο ΟΣΦΠ, η ομάδα δηλαδή που έχει σαρώσει τους εγχώριους τίτλους από το 1997 και μετά και μαζί με τους τίτλους έχει πάρει και όλο το χρήμα από τις συμμετοχές της στο Τσάμπιονς Λιγκ, είδε χθες νίκη στη διοργάνωση, μετά από τέσσερα χρόνια. Και… φωταγωγήθηκε ο Πειραιάς!

Η ΑΕΚ και μόνο που επέστρεψε πέρυσι σε ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ ήταν υπέρβαση αλλά στη συνέχεια πήγε… άπατη ενώ ο ΠΑΟΚ της μεγάλης δυναμικής τα τελευταία χρόνια, νταμπλούχος στην Ελλάδα και με μεγάλο αήττητο στο πρωτάθλημα, δεν μπόρεσε να περάσει ούτε απ’ έξω από τους ομίλους παρά την υπερβατική προσπάθεια που ομολογουμένως έκανε στα προκριματικά.

Ας πάρουμε μια μεσαία ομάδα της Ελλάδας π.χ. τον Άρη. Ομάδα με ιστορία και με κόσμο. Μπορεί ο κόσμος του να ονειρευτεί την ομάδα του να αγωνιστεί κάποια στιγμή στο

Τσάμπιονς Λιγκ; Όχι, είναι η απάντηση, αφού για να συμβεί κάτι τέτοιο, δεν θα του αρκεί καν να φτάσει στο θαύμα της κατάκτησης του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά θα πρέπει να αποκλείσει και τρεις αντιπάλους δεδομένα πολύ πιο ισχυρούς από αυτόν.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Μπορεί έστω ο κόσμος του Άρη να ονειρευτεί ότι θα ξαναδεί την ομάδα του απέναντι στην Μπάγερν (όπως την είδε το 2007 στο πλαίσιο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ) ή απέναντι σε οποιοδήποτε άλλο top class ευρωπαϊκό κλαμπ; Όχι, είναι και εδώ η απάντηση αφού αυτά τα κλαμπ πάνε εξ ορισμού πια στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, είτε βγουν στην 1η, είτε στην 2η, είτε στην 3η, είτε στην 4η θέση των πρωταθλημάτων τους. Μπορεί αντίστοιχα να ονειρευτεί ο φίλος του Πανιώνιου ότι θα ξαναδεί κάποια στιγμή στη Νέα Σμύρνη την Μπαρτσελόνα, όπως συνέβη το 2003; Όχι βέβαια.

Ίσως φταίει ότι οι 40+ σε ηλικία, μεγαλώσαμε, βλέποντας για παράδειγμα μέχρι και τη Λάρισα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1988. Είδαμε την Μάλμε σε τελικό, το Αμβούργο στην Αθήνα να σηκώνει το τρόπαιο, την Στεάουα να το παίρνει στον τελικό που ο Ντουκαντάμ απέκρουσε τέσσερα πέναλτι, την Πόρτο την επόμενη χρονιά, την Αϊντχόφεν τη μεθεπόμενη. Είδαμε τελικό ανάμεσα σε Ερυθρό Αστέρα και Μαρσέιγ, είδαμε σε τελικό την Σαμπντόρια. Και πόσες ακόμα ομάδες να φτάνουν μέχρι τα ημιτελικά, μεταξύ των οποίων και τον ΠΑΟ, την ώρα που στον άλλον ημιτελικό είχε φτάσει η Ναντ.

Και φτάσαμε σε αυτή τη δεκαετία, οι έξι από τις εννέα τελευταίες κούπες να έχουν πάει στην Ισπανία (τέσσερα η Ρεάλ και δύο η Μπαρτσελόνα), οι δύο στην Αγγλία (μία στη Λίβερπουλ και μία στην Τσέλσι) και η μία στην Γερμανία και την Μπάγερν. Αλλά για ποιον τελικό να μιλήσεις; Εδώ πλέον έφτασε η κατάσταση να είναι και οι 16 ομάδες των «16» από τις 5 πιο ισχυρές και πλούσιες χώρες!

Στο μπάσκετ βέβαια, είναι ακόμα πιο αισχρή και ξεδιάντροπη η κατάσταση! Εκεί στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, πάνε και παίζουν μεταξύ τους, οι πιο πλούσιοι, αυτοί δηλαδή που πλήρωσαν και έλαβαν δεκαετή συμβόλαια!

Είτε πάρουν πρωτάθλημα, είτε βγουν όγδοοι, είτε αποφασίσουν να μην παίξουν στο εθνικό τους πρωτάθλημα όπως είδαμε φέτος με τον ΟΣΦΠ! Κάθε χρόνο, βρέξει-χιονίσει, παίζουν στην Ευρωλίγκα οι ίδιοι έντεκα και βάζουν και για να συμπληρώνεται 16άδα κι από φέτος 18άδα, τη νικήτρια του Eurocup, τη νικήτρια της Αδριατικής Λίγκας και τρεις (πέντε πλέον) ακόμα ομάδες που πληρούν τα κριτήριά τους από όποιο πρωτάθλημα γουστάρουν, για παράδειγμα την όποια ομάδα βγει πρώτη στην Ισπανία με εξαίρεση όμως την Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα και την Μπασκόνια που έχουν εγγυημένα συμβόλαια!

Η ΟΥΕΦΑ από τη μια στο ποδόσφαιρο και ο Μπερτομέου με τους «συνεταίρους» του από την άλλη στο μπάσκετ, έχουν μετατρέψει τα δύο πιο λαοφιλή αθλήματα στον ορισμό του αθέμιτου ανταγωνισμού, έχοντας πλέον αποκλείσει εντελώς, το πιο όμορφο στοιχείο του αθλητισμού, που είναι ή μάλλον για να ακριβολογώ, που ήταν, η έκπληξη…

Καλημέρα σας!

Υ.Γ.: Στήριξη απόψε (19:00, ΟΑΚΑ) στην ομάδα που έχει φέρει τα δύο τελευταία διεθνή τρόπαια στην Ελλάδα, που έχει τιμήσει το μπάσκετ με το ήθος και με τις πράξεις της και που έχει ξεμπροστιάσει την Ευρωλίγκα και το «μπάσκετ των λίγων». Και που το μόνο που ζητάει από τον φίλαθλο κόσμο της, είναι η παρουσία του στο γήπεδο. ΔΙΠΛΑ στην ομάδα που έμαθε το μπάσκετ στους Έλληνες.

• UEFA
• ΑΕΚ