"Δεν είναι νόμιμη η σύνθεση της Επιτροπής που δίκασε για Λάζαρο - Ποινικό αδίκημα η διαρροή"!

Ο Νίκος Λαγαρίας, δικηγόρος, σύμβουλος του Γιώργου Σούρλα στη Γενική Γραμματεία Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Υπουργείου Δικαιοσύνης (2012-2015), συντονιστής Ομάδων Εργασίας του Τομέα Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ν.Δ., πρώην μέλος της ΠΕΕΟΔ (2010-2017)

Η ΠΕΕΟΔ έκρινε ότι δεν έχει δικαιοδοσία για την επιβολή των αθλητικών κυρώσεων της απαγόρευσης συμμετοχής σε επίσημους αγώνες για 4-6 μήνες και της απαγόρευσης απόκτησης ποδοσφαιριστών γηγενών ή αλλοδαπών για δύο μεταγραφικές περιόδους, κατά του ποδοσφαιριστή και της αντίδικης ΠΑΕ αντίστοιχα αλλά και συνεπακόλουθα, δεδομένου ότι παραπέμπει την υπόθεση, κατά το μέρος της αυτό, στο Διαιτητικό Δικαστήριο Ποδοσφαίρου.

Οι προαναφερθείσες αθλητικές κυρώσεις προβλέπονται στην παρ. 5 του άρθρου 14 του Κανονισμού Ιδιότητας Μετεγγραφών Ποδοσφαιριστών της ΕΠΟ [(ΚΙΜΠ), «Συνέπειες Λύσης Συμβολαίου Χωρίς Νόμιμη Αιτία: ‘‘Οι ακόλουθες διατάξεις για αποζημίωση και αθλητικές κυρώσεις ισχύουν σε περίπτωση λύσης συμβολαίου χωρίς νόμιμη αιτία: …»].

Είναι απολύτως σαφές, κατά την άποψή μου, ότι αυτές δεν συνιστούν πειθαρχικά μέτρα ή ποινές, οι οποίες πράγματι επιβάλλονται μόνο από τα προβλεπόμενα στα άρθρα 57 παρ. 1 και 62 του Καταστατικού της ΕΠΟ Δικαστικά Όργανα, στα οποία δεν συμπεριλαμβάνεται η ΠΕΕΟΔ.

Επομένως η ΠΕΕΟΔ έχει σαφώς τη δικαιοδοσία και την αρμοδιότητα, κατά την άποψή μου, να επιβάλει αυτές τις αθλητικές κυρώσεις, χωρίς να υφίσταται οποιοδήποτε κώλυμα εκ του Καταστατικού της ΕΠΟ, εφόσον βεβαίως συντρέχουν και οι λοιπές προϋποθέσεις.

Γι αυτό η παραπομπή αυτού του μέρους της υπόθεσης στο Διαιτητικό Δικαστήριο της ΕΠΟ είναι, κατά την κρίση μου, μη νόμιμη.

Άλλωστε, η διάταξη της παρ. 1 του άρ. 20, σε συνδυασμό με αυτή της παρ. 2 του άρ. 22 του ΚΙΜΠ, είναι σαφής:

 Η ΠΕΕΟΔ είναι αρμόδια για διαφορές μεταξύ ομάδων και ποδοσφαιριστών σχετικά με την διατήρηση σταθερότητας του συμβολαίου (άρθρα 10-15), την επιβολή αθλητικών κυρώσεων ή τον καθορισμό αποζημίωσης για αθέτηση συμβολαίου.

Στα άρθρα 5 και 6 του Παραρτήματος Γ΄ του ΚΙΜΠ  («Περιεχόμενο συμβολαίου» και «Τύπος συμβολαίου-έλεγχος από διοργανώτρια» αντίστοιχα), δεν απαγγέλλεται καμία ακυρότητα για την περίπτωση που ένα συμβόλαιο επαγγελματία ποδοσφαιριστή δεν κατατεθεί στην οικεία επαγγελματική Ένωση (Λίγκα), με κοινοποίηση στην ΕΠΟ.

Αντιθέτως μάλιστα, η διάταξη της παραγράφου 3 (γ΄ και δ΄) του άρθρου 15 του ΚΙΜΠ προβλέπει ότι το κύρος ενός συμβολαίου δεν εξαρτάται ούτε από την έγκαιρη κατάθεσή του στα αρμόδια όργανα , ούτε και από την έκδοση δελτίου αθλητικής ιδιότητας.

Επομένως ένα μη κατατεθέν συμβόλαιο, που δεν αμφισβητήθηκε η γνησιότητά του και δεν προσβλήθηκε ως πλαστό, είναι, κατά την άποψή μου, έγκυρο.

Η απόφαση  δημοσιεύθηκε σήμερα, 10.9.2018, και αν υπήρξε «διαρροή» προηγουμένως, αυτή θα πρέπει, κατά την άποψή μου, να διερευνηθεί άμεσα, πειθαρχικά, από την ίδια την ΕΠΟ, για αυτονόητους λόγους διαφύλαξης της ακεραιότητας και της αμεροληψίας των δικαιοδοτικών της οργάνων.

Ενδεχομένως δε και ποινικά, κατά τη σαφή διάταξη του άρθρου 234 του Ποινικού Κώδικα («Παραβίαση της μυστικότητας δικαστικών συνεδριάσεων»), διότι τα μέλη της ΠΕΕΟΔ δεσμεύονται να μην γνωστοποιούν το περιεχόμενο των διασκέψεων, κατ’ άρθρον 9 του Δικονομικού Κανονισμού ΕΕΟΔ ΕΠΟ.

Είναι δε αυτονόητο ότι δεν αναφέρομαι σε δημοσιογράφους, οι οποίοι ασφαλώς και νομιμοποιούνται, για να μην πω υποχρεούνται στα πλαίσια της ελευθερίας του τύπου, να δημοσιεύουν όλες τις πληροφορίες τους και να μην αποκαλύπτουν την πηγή τους.

Η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 5 του ν. 4326/2015, του «νόμου Κοντονή», αλλά και οι σχετικοί Κανονισμοί της ΕΠΟ (Κανονισμός Ιδιότητας και Μετεγγραφών Ποδοσφαιριστών, άρ. 22 και Δικονομικός Κανονισμός ΕΕΟΔ, άρ. 4), προβλέπουν ρητά ότι ο πρόεδρος της ΠΕΕΟΔ πρέπει να είναι εν ενεργεία Δικαστής.

Ο ίδιος ο κ. Κοντονής έχει αποσαφηνίσει, πέραν πάσης αμφιβολίας, με την με α.π. 228749/152/20.8.2015 επιστολή του (υπό την ιδιότητα του Υφυπουργού Αθλητισμού) προς την ΕΠΟ που είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, ότι δικαιοδοτικά όργανα δεν είναι μόνο τα Δικαστικά Όργανα των άρθρων 57 και 62 του Καταστατικού της ΕΠΟ, αλλά όλα όσα ασκούν δικαιοδοτικό έργο, ανεξαιρέτως.

Επομένως, κατά την άποψή μου η ΠΕΕΟΔ δεν είχε νόμιμη συγκρότηση, ούτε κατά την συζήτηση της υπόθεσης, ούτε κατά τη λήψη, έκδοση και δημοσίευση της απόφασης αυτής, διότι ο πρόεδρός της είναι συνταξιούχος Δικαστής.

(Δείτε σχετικό άρθρο μου στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Διεθνούς και Ελληνικού Αθλητικού Δικαίου (ΙΔΕΑΔ):

http://ideadhellas.blogspot.com/2018/07/blog-post.html)

Οι αστικές δικονομικές συνέπειες εξαρτώνται κατά κύριο λόγο από τους ίδιους τους διαδίκους, αν δηλαδή θα αντιλέξουν για τη σύνθεση, ή όχι.

Η διαδικασία που προβλέπεται είναι η εξής (άρ. 53 παρ. 3 του Δικονομικού Κανονισμού ΕΕΟΔ ΕΠΟ):

«Σε περίπτωση κακής σύνθεσης του Δικαστηρίου η απόφαση ακυρώνεται από το ίδιο Δικαστήριο με τη νόμιμη σύνθεση που ξαναδικάζει την υπόθεση, κατόπιν σχετικής αίτησης του θιγόμενου, εντός οκτώ (8) ημερών από την κοινοποίηση ή δεκαπέντε (15) ημερών από την έκδοση της υπό ακύρωση απόφασης».

Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι ευρέως γνωστό ότι οι αποφάσεις της ΠΕΕΟΔ είναι ανυπόστατες εκτός του αυτοδιοικητικού πλαισίου της ΕΠΟ, και δεν εκτελούνται, υπό την έννοια της πολιτικής δικονομίας, διότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του αθλητικού νόμου (ν. 2725/1999) και του «νόμου Κοντονή» (ν. 4326/2015), τουλάχιστον στο πρόσωπο του προέδρου της.