Πληγή ανοικτή έβαψε τον Πόντο κόκκινο

Πόντο

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ημέρα μνήμης χαράσσει ανεξίτηλα σε μυαλό και καρδιά τις θηριωδίες των νεότουρκων και του Μουσταφά Κεμάλ εις βάρος του ποντιακού Ελληνισμού – Πως ήρθε ο ξεριζωμός από τον Πόντο

Η Ιστορία του Ανθρώπου, μια ιστορία με πολλές σελίδες. Ένα ατέλειωτο βιβλίο βουτηγμένο στη λάσπη και στο αίμα, στον ιδρώτα και στο δάκρυ. Απ’ άκρη σ’ άκρη του, σελίδα και πόνος, σελίδα και οργή. Συνώνυμο της ίδιας του της ύπαρξης είναι η λέξη «έγκλημα». Και πέρα από τις φωτεινές εξαιρέσεις, από τις εξάρσεις της λεγόμενης ανθρωπιάς που οδηγούν στο απόλυτο μεγαλείο, το βιβλίο είναι σκοτεινό και σκονισμένο.

«Δω πέρα κάθε πόρτα έχει πελεκημένο ένα όνομα κάπου από 3000 τόσα χρόνια.

Κάθε λιθάρι έχει ζωγραφισμένο έναν Άγιο μ’ άγρια μάτια και μαλλιά σκοινιένια»

Γιάννης Ρίτσος

Ρωμιοσύνη

Ένα απ’ όλα τα εγκλήματα είναι το μεγαλύτερο, το ασυγχώρητο, αυτό που δεν χωρά ο ανθρώπινος νους, αποκύημα της πιο νοσηρής φαντασίας των χειρίστων δαιμόνων. Γενοκτονία. Μία λέξη που στο άκουσμά της προκαλεί ανατριχίλα και αναρριγά όλα τα κύτταρα του ανθρώπινου σώματος.

Το σχέδιο ήταν προμελετημένο. Μια δεκαετία σχεδόν, πνιγμένη στους διωγμούς, στα βασανιστήρια, στις κακουχίες με τελικό στόχο την εξόντωση. Από το σάλπισμα του Α’ Παγκοσμίου Σπαραγμού, μια πρόφαση τέλεια, μια ανίερη συμμαχία που έμελλε να αποτελέσει και το εφαλτήριο για το ξερίζωμα ενός ανθού, του πιο όμορφου απ’ όλα τα άνθη που ευωδίαζαν στις ακτές του Ευξείνου Πόντου.

Από το 1914 μέχρι και την οριστική αποκλιμάκωση του ειδεχθούς εγκλήματος στις αρχές του 1924, οι Νεότουρκοι αρχικά και κατόπιν ο… άξιος συνεχιστής τους, Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ), γυρνούσαν τα γρανάζια της μηχανής εξόντωσης των Ποντίων.

Σινώπη, Σούρμενα, Αμισός (Σαμψούντα), Τραπεζούντα, Κερασούντα, Οινόη, Χαλδία, Αμάσια, Αργυρούπολη και πολλές άλλες ξακουστές πόλεις του ποντιακού Ελληνισμού, βρέθηκαν στο στόχαστρο των Νεότουρκων, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του Α’ ΠΠ, στρατολογούσαν τους Ορθόδοξους (Πόντιους, Αρμένιους, Ασσύριους) στα τάγματα εργασίας. «Αμελέ ταμπουρού» το όνομά τους, «αμελέ ταμπουρού» η πρώτη καταδίκη των Ποντίων. Βασανιστήρια, πείνα, δίψα, θάνατος.

Η ήττα του Άξονα στον «Μεγάλο Πόλεμο» πλησίαζε και μαζί πλησίαζε η ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι αναταραχές στο εσωτερικό της, έδωσαν το ελεύθερο στους Νεότουρκους να εντείνουν τους διωγμούς, την στρατολόγηση, τις δολοφονίες, τις σφαγές.

Μέχρι τα τέλη του 1917 και τις αρχές του 1918 οπότε και ο Μουσταφά Κεμάλ παρέλαβε την μακάβρια σκυτάλη, το ποντιακό στοιχείο μετρούσε τεράστιες απώλειες. Οι Πόντιοι και οι Αρμένιοι αντάρτες προσπαθούσαν για μήνες να αντιμετωπίσουν τις ορδές των Τσέτιδων (Τσέτες). Παρ’ όλο που ο Μουσταφά Κεμάλ τιμώρησε τους Νεότουρκους για τις θηριωδίες τους, αποδείχτηκε εκ των υστέρων χειρότερος.

Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος από το 1919 μέχρι το 1922 ήταν το μαύρο πέπλο που κάλυπτε σχολαστικά την μαζική σφαγή των Ποντίων. Οι σκιές όμως από τις φωτιές της κόλασης που κατέκαιγαν τις ψυχές των Ποντίων έπεφταν βαριά πάνω από την Ευρώπη. Κανείς δεν στενοχωρήθηκε.

Στις 19 Μαΐου του 1919, ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και συνεργασία με τον Ισμέτ Ινονού, δίνει εντολή εξόντωσης στον Τοπάλ Οσμάν. Η δεύτερη και καθοριστική πράξη της Γενοκτονίας των Ποντίων είχε μόλις ξεκινήσει, κορυφώθηκε με την καταστροφή της Σμύρνης το 1922 και αποκλιμακώθηκε το 1924, οπότε και οι αντάρτες εγκατέλειψαν εξουθενωμένοι και αποδεκατισμένοι τον αγώνα επιβίωσης.

Δεκάδες αναφορές έχουν γίνει για το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας. Οι επικρατέστερες εκτιμήσεις υπογραμμίζουν ότι πάνω από 350.000 Πόντιοι γνώρισαν αποτρόπαιο θάνατο, ενώ αρκετοί κατέληξαν πρόσφυγες είτε στον Καύκασο, είτε στην Ελλάδα.

Η 19η Μαΐου, αναγνωρίστηκε από το ελληνικό Κράτος ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων. Μόλις το 1994… Η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει μέχρι σήμερα τις θηριωδίες της. Εις το όνομα του πολέμου. Παράπλευρες απώλειες είναι η αιτιολογία…

Διαβάστε μερικά απολύτως χαρακτηριστικά κείμενα του καθηγητή του Πανεπιστημίου της Δυτικής Μακεδονίας Κωνσταντίνου Φωτιάδη, για τα όσα συνέβησαν εκείνη την εποχή

Αποστολές θανάτου – H μαρτυρική Aμισός

H τύχη των μοναστηριών του Πόντου κατά την περίοδο των διωγμών

Tο μαρτυρολόγιο του 1921 – O διά της αγχόνης θάνατος

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X